Ἐκυκλοφορήθη βιβλίον (57 σελίδων) μέ τίτλον: «Η ΕΟΡΤΟΛΟΓΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙ “ΚΟΙΝΟΥ ΠΑΣΧΑ”», Παύλου Μοναχοῦ Ἁγιοταφίτου (+), Ἐκδόσεις Καταγράμμα, Κόρινθος 2025. Ἐπιμέλεια Δημητρίου Ἰ. Κάτσουρα, Θεολόγου-Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος. Πρόκειται περί κειμένου Ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἐξεφωνήθη ὑπό τοῦ λογίου Ἁγιοταφίτου Μοναχοῦ Παύλου τοῦ Κυπρίου, εἰς τήν αἴθουσαν τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν Ἀθηνῶν, ἐν ἔτει 1970 καί εἰς ἐκδήλωσιν ὀργανωθεῖσαν ὑπό τῆς Π.Ο.Ε. Τό κείμενον, πέραν τῶν ἄλλων, καθίσταται ἰδιαιτέρως ἐπίκαιρον λόγω τῆς ὑπό τοῦ Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως ἐξαγγελθείσης προθέσεως διά συμφωνίαν περί «Κοινοῦ Πάσχα» μετά τοῦ Πάπα. Ὁ Μοναχός Παῦλος ὑπῆρξε συνασκητής τοῦ νέου Ὁσίου Ἰωάννου Χοζεβίτου τοῦ ἐκ Ρουμανίας, τοῦ ὁποίου ἀνεκομίσθη τό σκήνωμα ὁλόσωμον και ἀδιάφθορον, ἡ δέ ἁγιοκατάταξίς του ἐγένετο προσφάτως ὑπό τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.
Μεταφέρουμε στὸ ἀναγνωστικὸ κοινὸ μέρος τοῦ κεφαλαίου «Τὸ λεγόμενο “Κοινὸ Πάσχα”»:
«Ἂς μὴ ἀπατώμεθα καὶ ἂς μὴ γινώμεθα θύματα ὑποκριτῶν ποὺ παραπλανοῦν. Δὲν εἶναι τόσο ἀφελεῖς καὶ ἀνόητοι αὐτοὶ ποὺ ρίχνουν τέτοια συνθήματα καὶ σκορπίζουν ἁπλόχερα τὰ χρήματά τους. Γνωρίζουν ὅτι ὅσο περισσότερο καταστραφοῦν οἱ φραγμοί, τόσο εὐκολότερα γίνεται ἡ καταπάτηση καὶ ἐρήμωση τῆς ἀμπέλου. Γνωρίζουν, ὅτι μὲ τὴ βαθμιαία μείωση τοῦ σεβασμοῦ πρὸς τὸ αἰώνιο κῦρος τῶν θεσμῶν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ μὲ τὸν ὅσο τὸ δυνατὸ μεγαλύτερο συγχρωτισμὸ «τοῖς ἔθνεσι», γιὰ τὴν προαγωγὴ τοῦ ὁποίου πάντοτε, δυστυχῶς, παρουσιάζονται οἱ «ἀγορασμένοι» ἀπὸ μέσα, γίνεται σὺν τῷ χρόνῳ διάβρωση τοῦ θρησκευτικοῦ αἰσθήματος τῶν Ὀρθοδόξων, στὸ ὁποῖο καὶ ἀποβλέπουν αὐτοί.
Γνωρίζουν ἀσφαλῶς, ὅτι οἱ συνειδητοὶ χριστιανοὶ δὲν θὰ συνοδοιπορήσουν σὲ πραξικόπημα κατὰ τῆς πατρώας κληρονομιᾶς καὶ ὅτι θὰ διαιρέσουν ἔτσι ἀκόμη περισσότερο τὴν Ἐκκλησία· ἐν τούτοις ἐνδιαφέρονται γιὰ «Κοινὸ Πάσχα» μὲ ἀλλοδόξους, μὲ τοὺς ὁποίους τίποτε ἄλλο κοινὸ δὲν ἔχουν (στὴν πίστη) καὶ ἀδιαφοροῦν, γιὰ τὸ ὅτι δὲν θὰ ἔχουν κοινὸ Πάσχα μὲ τοὺς ὁμοδόξους. Καὶ ἔτσι ἐρχόμαστε στὴν ἴδια ἀφετηρία, ἀπὸ τὴν ὁποία ξεκίνησε «ὁ πάντολμος καὶ ἀνήσυχος» Μεταξάκης καὶ ἀποδεικνύονται αὐτὰ ποὺ σήμερα σχεδιάζονται ὡς ἀκριβὴς συνέχεια καὶ συμπλήρωση τῆς ἀνταρσίας ἐκείνου».
