Εις την εποχήν μας ενώ ο Παπισμός καταρρέει και τον εγκαταλείπουν και αποδοκιμάζουν χιλιάδες όχι μόνον απλοί πιστοί αλλά και διακεκριμένα στελέχη, έρχονται οι εκπρόσωποι του Οικουμενικού Πατριαρχείου και λοιποί φιλενωτικοί επίσκοποι να στηρίξουν τον καταρρέοντα παπισμόν, να συνταυτισθούν μαζί του και να φθάσουν μέχρι του σημείου να ομιλούν ότι είναι αδελφή εκκλησία και ότι δεν είναι αιρετικοί οι παπικοί.
Λυπηρόν κατάντημα, διότι οι φύσει φύλακες της αμωμήτου πίστεως και προστάται του λογικού ποιμνίου από καλοί ποιμένες έγιναν κακοί, και φρονούν και κηρύττουν ενάντια με την πίστιν και παράδοσιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ως και των πιστών εκφραστών Της θεοφόρων Αγίων Πατέρων. Έφθασαν, δυστυχώς, οι περισσότεροι εκπρόσωποι της Ορθοδοξίας να αναγνωρίζουν ως σπουδαίον τον ενσαρκωτήν της αιρέσεως πάπαν. Και όχι μόνον δεν καταβάλλουν προσπάθεια δια να επιστρέψουν οι αιρετικοί στην Ορθοδοξίαν, αλλά επευλογούν την αίρεσιν, αγωνιζόμενοι να πείσουν τους ορθοδόξους πιστούς, ότι οι αιρετικοί παπικοί και προτεστάντες δεν είναι πεπλανημένοι! Όσοι δε από τους ορθοδόξους πιστούς χριστιανούς, καλώς πράττοντες, δεν αποδέχονται τις αντορθόδοξες αυτές ενέργειες, αντί να επαινεθούν δια την εμμονήν των εις την πίστιν των Πατέρων τους, διώκονται σκληρώς. Οποία κατάπτωσις και διαστροφή! Φιλενωτικοί εκκλησιαστικοί και θεολογικοί κύκλοι μας οδηγούν σε νέα ψευδοένωσι, σε μεγάλον πειρασμόν και σε σχίσματα. Όπως δείχνουν τα πράγματα συντελείται σταδιακή σε βάθος και έκτασι προδοσία της πίστεως, και αρκετοί από τους τεταγμένους να προστατεύσουν την Εκκλησίαν και το ποίμνιον τηρούν σιωπή ιχθύος και ασχολούνται, κατά το πλείστον, εις ανασυγκρότησιν κτιρίων και έτσι έμμεσα γίνονται συνεργάται με όσους επιβουλεύονται την Ορθόδοξον πίστιν. Θα ευρεθούμε, δυστυχώς, προ τετελεσμένων γεγονότων. Την ψευδοένωσι φαίνεται πως την έχουν ήδη προαποφασίσει σε μυστικές συμφωνίες και την προοθούν με δόσεις, όπως με τις κοινές προσευχές ορθοδόξων μετά δυτικών και άλλες κενοφανείς και παράδοξες αδικαιολόγητες επινοήσεις.
Το απόρθητον φρούριον της Ορθοδοξίας εις τας ημέρας μας κινδυνεύει περισσότερον από ενίους πατριάρχας, αρχιεπισκόπους, επισκόπους, κληρικούς και λαϊκούς, οι οποίοι εναυάγησαν περί την πίστιν και υπερμαχούν εις την κακήν αυτήν ένωσιν, εφ' όσον δεν γίνεται κατά Χριστόν και εν αληθεία. Πότε επί τέλους σκέπτονται οι Επίσκοποι της Ορθοδόξου Εκκλησίας, αλλά και τα προπύργια της Πίστεώς μας, τα Ιερά Μοναστήρια, να σημάνουν ιερόν συναγερμόν, αν όχι τώρα που νοθεύεται η ορθόδοξος πίστις των αγίων Πατέρων μας; Και ακούγονται και γράφονται αλλόκοτες θεωρίες, πως η παπική εκκλησία είναι αδελφή εκκλησία, ότι έχουν χάριν και άλλα βλάσφημα, ασεβή και εναντία των όσων πρεσβεύει η Εκκλησία μας η Ορθόδοξος; Ο μακαριστός Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Μπιλάλης γράφει επιτυχώς τα εξής σχετικώς: Η αληθής ένωσις των Εκκλησιών δεν επιτυγχάνεται με την δουλικήν προσαρμογήν των ορθοδόξων προς τας λατινικάς καινοτομίας, αλλά με την επιστροφήν της σχισματικής και αιρετικής παπικής εκκλησίας εις τους κόλπους της «Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας», της οποίας οργανικήν και αδιάσπαστον συνέχειαν αποτελεί μόνη η Ορθόδοξος Ανατολική Καθολική Εκκλησία.
