Λέγεται
ότι κάποτε μια μητέρα, σύζυγος βογιάρου, ήρθε στον Άγιο Σεραφείμ του
Σάρωφ και του παραπονέθηκε ότι οι δάσκαλοι δεν μαθαίνουν καλά στα παιδιά
της τη γαλλική γλώσσα, ρωτώντας τον τι να κάνει. Τότε ο άγιος εκείνος
άνθρωπος της είπε: «εσύ μανούλα μου, μάθε καλλίτερα τα παιδιά σου πώς να
προσεύχονται στο Θεό και εκείνα θα μάθουν αργότερα πιο εύκολα τα
γαλλικά».
Στα παιδιά λοιπόν, πρέπει να διδάσκουμε πρώτα εκείνο που
είναι το πιο σπουδαίο επειδή, ότι μαθαίνουμε στα νιάτα μας, δύσκολα το
ξεχνάμε. Δευτερεύοντα πράγματα μπορούμε να μάθουμε και ύστερα, μα και αν
ακόμα ξεχαστούν, δεν είναι μεγάλη η ζημία. Αν όμως δεν διδαχτούμε τα
σημαντικότερα πράγματα, ή τα διδαχτούμε ελλιπώς, ή τα μάθουμε και ύστερα
τα ξεχάσουμε, τότε, οι ήχοι του πιάνου πνίγουν την προσευχή και η
γαλλική προφορά χρησιμοποιείται για να κοροϊδέψουμε τους γονείς!
Ο
αγαθός Θεός ας είναι βοηθός σας. Τώρα είναι δύσκολο να σας δώσω
συμβουλή. Όταν η καρδιά θολώσει, είναι δυσκολότερο να την καθαρίσεις
ακόμη και από το πιο θολωμένο χείμαρρο. Υπομείνετε και προσεύχεσθε στον
Θεό για τα παιδιά σας. Με την υπομονή, λίγο-λίγο ίσως καταφέρετε να τα
φέρετε σε ντροπή και με την προσευχή θα ζητήσετε τη βοήθεια του
Παντοδυνάμου να καθαριστεί η καρδιά των παιδιών σας. Μα πριν απ' όλα, να
μετανοήσετε ενώπιόν Του, επειδή πρωτίστως στα παιδιά σας δεν μάθατε το
νόμο Του.
Άκουε ουρανέ και ενωτίζου γη, ότι Κύριος ελάλησεν, υιούς εγέννησα και ύψωσα, αυτοί δε με ηθέτησαν (Ησ. 1, 2).
(Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, Επισκόπου Αχρίδος 1956)
