Πατερικαί Διδαχαί
«Πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωΐ ἀνατέλλων; συνετρίβη εἰς τήν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρὸς πάντα τά ἔθνη. σὺ δὲ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου· εἰς τόν οὐρανὸν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τόν θρόνον μου, καθιῶ ἐν ὄρει ὑψηλῷ, ἐπὶ τά ὄρη τά ὑψηλὰ τά πρὸς Βορρᾶν, ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ ῾Υψίστῳ. νῦν δὲ εἰς ᾅδην καταβήσῃ καί εἰς τά θεμέλια τῆς γῆς. οἱ ἰδόντες σε θαυμάσονται ἐπί σοί…». (Ἡσ. 14, 12-16). (Δηλ.: Πῶς ἔπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ κατὰ τὴν λαμπρότητα ὅμοιος μὲ τὸν ἀστέρα ἑωσφόρον τὸν κατὰ τὴν πρωΐαν ἀνατέλλοντος; Σύ, εἶπες μὲ τὸν νοῦ σου. Θὰ ἀνέλθω εἰς τὸν Οὐρανόν, ἐπάνω εἰς τὰ ἄστρα τοῦ οὐρανοῦ θὰ θέσω τὸν θρόνον μου, θὰ καθήσω εἰς τὴν κορυφὴν τοῦ ὑψηλοτέρου ὄρους, ἐπάνω εἰς τὰ πρὸς βορρᾶν ὑψηλότατα ὄρη, θὰ στήσω τὸν θρόνον μου. Ὑπεράνω τῶν νεφῶν θὰ ἀνέλθω, θὰ γίνω ὅμοιος μὲ τὸν Ὕψιστον! Τώρα ὅμως εἰς τὸν Ἅδην θὰ κατέλθῃς, εἰς τὰ καταχθόνια, ὅπου τὰ θεμέλια τῆς γῆς εὑρίσκονται. Ὅσοι σὲ ἴδουν θὰ ἀπορήσουν διὰ τὸ κατάντημά σου).
- Φοβερὸ τὸ πάθος τῆς ὑπερηφάνειας.
Ἐνεργοῦν οἱ πνευματικοὶ νόμοι. Ἡ ἀλαζονεία τιμωρεῖται. Ἡ μετάνοια ὅμως καὶ ἡ ταπείνωση ἀλλάζουν τὴν γνώμη τοῦ Θεοῦ.
Αὐτὰ εἶναι τὰ ἀποτελέσματα τῆς πτώσεως. Αὐτὸ θὰ εἶναι καὶ τὸ ἀποτέλεσμα τῶν «παντοδυνάμων» κρατῶν, ποὺ ἐξουσιάζουν καὶ βασανίζουν τοὺς λαοὺς τῆς γῆς. Ὁ Ἅγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς γιὰ τὴν Εὐρώπη στὸ βιβλίο του «Μέσα ἀπὸ τὸ παράθυρο τῆς φυλακῆς», Ἐκδόσεις «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», τονίζει:
«Ὁ Χριστὸς μὲ τὴ διδασκαλία του συνέβαλε στὴν πρόοδο τῆς Εὐρώπης; Ἡ Εὐρώπη εὐχαρίστησε τὸν Χριστό; Ἀδελφοί μου, αὐτὰ τὰ ἐρωτήματα μποροῦν νὰ ἀποτελέσουν θέμα μελέτης καὶ διδαχῆς. Τί πρόσφερε ὁ Χριστὸς στὴν Εὐρώπη; Οἱ Εὐρωπαῖοι ἀνέμεναν πολλὰ ἀπὸ τὸν Χριστὸ καὶ Αὐτὸς τοὺς ἔδωσε περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἐκεῖνοι περίμεναν. Τοὺς πρόσφερε τὰ πάντα. Ὁ Χριστὸς ἀπάλλαξε τὴν Εὐρώπη ἀπὸ τὸν σκοταδισμὸ τῆς ἀθεΐας καὶ τὴ μωρία τῆς εἰδωλολατρίας. Αὐτὴ ἡ φράση εἶναι σημαντικὴ γιὰ ὅποιον μπορεῖ νὰ καταλάβη τί εἶναι εἰδωλολατρία καὶ τί εἶναι ἀθεΐα.
Ὁ καιρὸς τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς εἰδωλολατρίας στὴν Εὐρώπη ἦταν μία περίοδος σκοταδισμοῦ. Μία κατάσταση παρόμοια μ’ αὐτὴν ποὺ ὑπάρχει στὶς μαῦρες φυλὲς ποὺ ζοῦν στὴν Ἀφρική. Ἀθεΐα καὶ εἰδωλολατρία σήμαινε: θεολογία δίχως τὸν ἀληθινὸ Θεό, γάμοι χωρὶς ἠθικὴ καὶ κοινωνία δίχως εὐσπλαγχνία γιὰ τὸν συνάνθρωπο. Μὲ μία λέξη ἀθεΐα καὶ εἰδωλολατρία σήμαινε ζωὴ χωρὶς οὐσία καὶ θάνατο χωρὶς ἐλπίδα.
Ὁ σατανᾶς κυριαρχοῦσε στὴν Εὐρώπη μέχρι νὰ ἐμφανισθῆ ὁ Χριστός. Ὅλοι οἱ Εὐρωπαῖοι ἦταν ἄρρωστοι στὴν ψυχὴ καὶ στὸ σῶμα, ὅπως οἱ λεπροί.
Ὅταν λοιπὸν ὁ Χριστὸς ἐμφανίστηκε σ’ αὐτὸ τὸ εὐρωπαϊκὸ νοσοκομεῖο καὶ τρελλοκομεῖο, μίλησε στὴν Εὐρώπη μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ μίλησε σ’ ἐκείνη τὴ γυναίκα τὴν ἄρρωστη γιὰ δεκαοκτὼ χρόνια ἀπὸ δαιμονικὸ πνεῦμα. Ἦταν κυρτωμένη καὶ δὲν μποροῦσε νὰ ἰσιώση τὸ σῶμα της. Ὅταν τὴν εἶδε ὁ Ἰησοῦς, τῆς φώναξε καὶ τῆς εἶπε: «Εὐρώπη, ἀπαλλάσσεσαι ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου». Ἔτσι μεμιᾶς ἡ Εὐρώπη, ὅπως ἡ γυναίκα, ὀρθώθηκε, συνῆλθε, διαφωτίστηκε, ἐξαγνίστηκε, ἐκπολιτίστηκε.
Τοὺς ἔδωσε τὴν ἐξουσία, ἀφοῦ ἦταν ἁγιασμένοι ἀπὸ Αὐτόν, νὰ ἁγιάζουν ἄλλους, καὶ ἀφοῦ φωτίσθηκαν, νὰ φωτίζουν τοὺς ὑπόλοιπους ἀδελφούς τους. Νὰ λοιπόν, αὐτὸ τὸ θαῦμα τῶν θαυμάτων ἔκανε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς στὴν Εὐρώπη.
Στὸ δεύτερο ἐρώτημα, μὲ ποιὸ τρόπο ἡ Εὐρώπη εὐχαρίστησε τὸν Χριστό, ἡ ἀπάντηση εἶναι πὼς δὲν τὸν εὐχαρίστησε μὲ φῶς, ἀλλὰ μὲ σκοτάδι. Τὸν εὐχαρίστησε μὲ θλίψη ἀντὶ χαρά. Τὸν εὐχαρίστησε ὅπως οἱ Γαδαρηνοί, τοὺς ὁποίους ὁ Χριστὸς ἐλευθέρωσε ἀπὸ τὴ δαιμονικὴ λεγεῶνα καὶ ἐκεῖνοι Τὸν παρακάλεσαν νὰ φύγη ἀπὸ κοντά τους. Καὶ Ἐκεῖνος ἔφυγε χωρὶς νὰ πῆ μία λέξη. Κατάρα ἔμεινε σ’ αὐτὴ τὴν περιοχή. Ἡ περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν, ποὺ κάποτε ἦταν εὔφορη καὶ πλούσια, σήμερα εἶναι μία γκρίζα καταραμένη ἔρημος. Οἱ Γαδαρηνοὶ παρακάλεσαν τὸν Χριστὸ νὰ φύγη ἀπὸ κοντά τους, ἐνῷ οἱ Εὐρωπαῖοι δὲν τὸν παρακαλοῦν νὰ φύγη, ἀλλὰ τὸν διώχνουν μὲ κάθε τρόπο. Τὸν διώχνουν ἀπὸ τὰ σχολεῖα, τὶς ἐφημερίδες, τὰ περιοδικά, ἀπὸ τὴν πολιτική, τὰ φίλμ, τὴν ἐπιστήμη καὶ ἀπὸ τὴν ἐπηρμένη κουλτούρα τους. Τὸν διώχνουν μὲ τὶς σκέψεις, μὲ τὰ λόγια τους καὶ μὲ τὰ ἔργα τους, ἕνας-ἕνας καὶ ὅλοι μαζί. Ἂν ἡ περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν, ποὺ ἀπὸ ἀνοησία οἱ κάτοικοί της παρακάλεσαν τὸν Χριστὸ νὰ φύγη, εἶχε τέτοια κατάληξη, τί θὰ συμβῆ στὴν Εὐρώπη, ἡ ὁποία δὲν τὸν παρακαλεῖ, ἀλλὰ τὸν διώχνει ἀπὸ κακία; Τί θὰ συμβῆ στὴν Εὐρώπη; Τί θὰ συμβῆ στὴν Εὐρώπη ποὺ ἐγκατέλειψε τὸν Χριστὸ καὶ ἐπέστρεψε στὸν παλαιό, σκοτεινὸ καὶ μωρὸ παγανισμό;
Ἡ ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα, τί θὰ συμβεῖ στὴν Εὐρώπη ποὺ ἀρνεῖται τὸν Χριστό, ὑπάρχει ἔμμεσα στὸ Εὐαγγέλιο. Θὰ συμβεῖ τὸ ἴδιο ποὺ συνέβη στὴν Καπερναούμ, ποὺ ἦταν πόλη μὲ μεγάλο πολιτισμό, πλούσια, ὀργανωμένη, χαρούμενη, περήφανη γιὰ τὴν ἀκμή της. Ὁ Χριστὸς σφράγισε τὴν πορεία της μὲ τὰ παρακάτω λόγια: «Καὶ ἐσύ, Καπερναούμ, ποὺ ὑψώθηκες ὥς τὰ οὐράνια, θὰ κατεβῆς στὰ τρίσβαθα τοῦ Ἅδη. Πλὴν σὲ βεβαιώνω πὼς ὁ Θεὸς τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως θὰ δείξη μεγαλύτερη ἐπιείκεια γιὰ τὰ Σόδομα παρὰ γιὰ σένα» (Ματθ. 11:23).
Στενοχωριέμαι γιὰ τὴν Εὐρώπη, γιατί θὰ καταστραφῆ, ὅπως ἡ Καπερναούμ. Οἱ περήφανοι πύργοι της θὰ γκρεμιστοῦν, θὰ καταστραφοῦν, καὶ οἱ λεωφόροι της θὰ μετατραποῦν σὲ τόπους ποὺ θὰ φυτρώσουν θάμνοι μὲ ἀγκάθια, ὅπου θὰ κάνουν τὴ φωλιά τους τὰ φίδια. Στὸν τόπο ποὺ τώρα ἀκούγονται φωνὲς ἐναντίον τοῦ Χριστοῦ, θὰ ἀκούγωνται κραυγὲς ἀπὸ κουκουβάγιες καὶ οὐρλιαχτὰ ἀπὸ τσακάλια.
Τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ Εὐρώπη νόμισε γιὰ τὸν ἑαυτό της πὼς ἐκπολιτίστηκε, τότε ἦταν καὶ ποὺ ἀγρίεψε. Τὴ στιγμὴ ποὺ νόμισε πὼς τὰ ἤξερε ὅλα, τότε ἦταν καὶ ποὺ παραφρόνησε. Τὴ στιγμὴ ποὺ νόμισε πὼς ἀπέκτησε μεγάλη δύναμη, τότε ἦταν καὶ ποὺ ἔχασε ὅλη της τὴ δύναμη. Ὁρίστε, ἀδελφοί μου, τὸ ἀντικείμενο μελέτης καὶ διδαχῆς. Δοξάστε τὸν Χριστό, τὸν Θεό, γιὰ νὰ σᾶς δοξάση καὶ αὐτὸς στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Ἀμήν!».
- Μήπως καὶ στὴν Ἀμερικὴ δὲν εἶναι χειρότερη ἡ κατάσταση; Λέγει ὁ ἁγιασμένος π. Ἰωάννης Καλαΐδης «Ἡ Ἀμερικὴ θὰ φάῃ γερὸ χαστούκι καὶ θὰ διαλυθῆ γιὰ τὴν ἀσέβειά της καὶ τὸν ἐγωϊσμό της. Θὰ προηγηθῆ μεγάλο κακό. Ἡ Ἀμερικὴ θὰ πάθη μεγάλη γεωλογικὴ – βιολογικὴ καταστροφὴ γιὰ τὶς καταστροφές, ποὺ ἔχει προξενήσει καὶ τὸν ἄδικο θάνατο τόσων ἀθώων ἀνθρώπων. Ἡ Ἀμερικὴ θὰ γονατίση καὶ θὰ πάψη νὰ εἶναι ὑπερδύναμη. Ἡ Ἀμερικὴ θὰ πληρώση τὸν ἐγωϊσμό της καὶ θὰ τὴν γονατίση ὁ Θεός».
Ὁ δὲ π. Βασίλειος Καυσοκαλυβίτης ἔλεγε γιὰ τὴν Ἀμερική: «Ἡ Ἀμερικὴ γιὰ ὅσα κακὰ ἔχει κάνει θὰ γίνη ἀπὸ Ἀμερικὴ μερική».
