Κατά τήν πατερική παράδοσι, μέχρι νά βαπτισθῆ ὁ ἄνθρωπος, ὁ διάβολος κατοικεῖ μέσα στήν καρδιά του. Μετά τήν βάπτισί του, πετάγεται ἔξω ἀπό τήν καρδιά του, ἀλλά συνεχίζει νά τόν πολεμεῖ μέ πειρασμούς καί λογισμούς ἀπό ἔξω πρός τά μέσα, πρός τήν καρδιά του. Μέσα δέν μπορεῖ νά μπῆ πάλι, διότι ἡ ψυχή εἶναι φρουρούμενη μέ τόν θώρακα τῆς Θείας Χάριτος.
Μερικοί ἱερεῖς μας, κυρίως στήν Τρανσυλβανία, ἀπό ἐπίδρασι τῆς παπικῆς «ἐκκλησίας,» δέν βαπτίζουν τά παιδιά, ἀλλά τά μυρώνουν ἤ διαβάζουν τήν ἀκολουθία τοὺ βαπτίσματος κι αὐτή ἐλλειπῆ, χωρίς νά βουτοῦν τό παιδάκι μέσα στήν κολυμβήθρα. Δέν ἔχουν οὔτε κολυμβήθρα, ἀλλά τοῦ ρίχνουν λίγο νερό στό κεφάλι του, ὅπως κάνουν οἱ παπικοί ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἔχουν καταργήσει τό μυστήριο μέ τριττή κατάδυσι μέσα στόν νερό ἀπό τόν 13ον αἰῶνα.
Γι᾿ αὐτό παρουσιάζονται αὐτά τά προβλήματα στά μικρά παιδάκια, τά ὁποῖα βασανίζουν οἱ δαίμονες. Ἐνίοτε δαιμονίζονται μικρά παιδάκια ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς τῶν γονέων τους, οἱ ὁποῖοι δέν μετανοοῦν ἤ εἶναι τελείως ἄπιστοι.
Γι᾿ αὐτό, ὦ ἱερεῦ, ὅταν κάνεις τό βάπτισμα νά μή βιάζεσαι. Νά διαβάζεις καθαρά καί ὅλες τίς εὐχές στόν καιρό τους, ἡ καθεμία. Ἐάν εἶναι νά βαπτίσεις πολλά παιδιά νά διαβάσεις τούς ἐξορκισμούς γιά ὅλα μία φορά, ἀλλά νά ἀναφέρεις ξεχωριστά γιά τό καθένα μέ τό ὄνομά του.
Τό Βάπτισμα ὀνομάζεται καί θύρα τῶν Μυστηρίων, διότι δι᾿ αὐτοῦ τοῦ Μυστηρίου, μπαίνουμε στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Μέ τό ἅγιο αὐτό Μυστήριο παίρνουμε τό χάρισμα τῆς υἱοθεσίας καί γινόμεθα πνευματικά παιδιά τοῦ Χριστοῦ καί ἀδέλφια ἐν Χριστῶ μεταξύ μας. Ἡ Ἐκκλησία μέ τήν δεύτερη αὐτή πνευματική γέννησι, μᾶς κάνει παιδιά της κατά Χάριν. Τό Ἅγιο Βάπτισμα εἶναι τό πρῶτο καί μεγαλύτερο καί θεολογικώτερο Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας.
Ἀπόσπασμα ἀπό ἐδῶ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΜΟΥ ΣΤΟΝ ΜΟΝΑΧΙΣΜΟ
