«Καταραμένος εἶναι ὁ ἄνθρωπος ποὺ στηρίζει τὶς ἐλπίδες του σὲ ἄνθρωπο ἤ σὲ κάποιο ἀνθρώπινο ἀγαθό».
(Ἱερ. ιζ΄5)
Μὴ στηρίζετε τὶς ἐλπίδες σας σὲ κοσμικοὺς ἄρχοντες. Μὴν ὑπερηφανεύεσθε γιὰ τὸν πλοῦτο σας, ποὺ εἶναι προσωρινὸς καὶ ἀβέβαιος. Μὴν ἐμπιστεύεστε τὴ σωματική σας δύναμη. Μὴν ἐπιδιώκετε τὴ λαμπρότητα τῆς ἀνθρώπινης δόξας. Κανένα ἀπὸ αὐτὰ δὲν σώζει. Ὅλα εἶναι πρόσκαιρα καὶ ἀπατηλά. Ἕνα μόνον καταφύγιο ὑπάρχει: ὁ Θεός.
Μεγάλου Βασιλείου
