Αρχιμ. Θεοκλήτου Χρ. Ντζάθα
Ενώ εγώ ήμουν βυθισμένος στα σκοτάδια και στη μαύρη νύχτα και κλυδωνιζόμουν στη δίνη της περασμένης ζωής και αμφιταλαντευόμουν σε περιπλανήσεις ασαφών σημαδιών, αγνοώντας τη ζωή μου και όντας ξένος προς την αλήθεια και το φως, είχα παντελώς άσχημη και σκληρή εντύπωση για τις τότε συνήθειες· γι’ αυτό η θεϊκή εύνοια μου υποσχέθηκε σωτηρία, όπως κάποιος μπορούσε να αναγεννηθεί εκ νέου και μέσω της βάπτισης να ζει σώος σε καινούργια ζωή· γιατί και προηγουμένως υπήρχε και ζούσε, αν και η σταθερή συναρμογή του σώματος με την ψυχή και το πνεύμα είχε αλλοιώσει τον άνθρωπο.
Ποιος είναι ικανός, έλεγα για τόσο μεγάλη αλλαγή, ώστε ξαφνικά και γρήγορα να μεταβληθεί, επειδή, είτε υπέμεινε τη φύση του λόγω της έμφυτης τάσης του, είτε αύξησε την πολυετία λόγω των προχωρημένων γηρατειών; Στα υψηλά αυτά και, εντελώς, απέραντα;
Εμμένουν οι άνθρωποι λόγω της φύσης τους. Πότε διδάχτηκε τη φειδώ, αυτός που ήταν συνηθισμένος στα συμποσιακά δείπνα, και στα πλούσια γεύματα;
Και πως αυτός που αστράφτει από τα πολυτελή ενδύματα, περίβλεπτος μέσα στο χρυσό και τις πορφύρες, κατατάσσεται στους πληβείους και στον απλοϊκό τρόπο ζωής;
Εκείνος που ευφραίνεται από τα αξιώματα και τις τιμές, δεν μπορεί να είναι απλός πολίτης και άσημος. Γι’ αυτό το λόγο, αυτός που είναι περιστοιχισμένος από σφηνοειδείς παρατάξεις υπηρετών και τιμημένος από πολυπληθείς υπηρετικές ακολουθίες λαού, όταν είναι μόνος του, θεωρεί ότι είναι τιμωρία.
Πάντοτε υπάρχει ανάγκη για κολακευτικά θέλγητρα, επειδή συνήθως η μέθη παρασύρει, η υπεροψία εμπνέει τις ψυχές, ο Θεός φουντώνει, η απληστία συνταράσσει, η σκληρότητα κεντρίζει, η φιλοδοξία τέρπει, η ασέλγεια καταστρέφει.
Αυτά βέβαια συνέβησαν σ’ εμένα πολλές φορές. Γιατί καθώς εγώ ο ίδιος είχα εμπλακεί σε πάρα πολύ σοβαρά αμαρτήματα της προηγούμενης ζωής μου, από τα οποία πίστευα ότι δεν μπορούσα ν’ απαλλαγώ, προσπέρασα τα σφάλματα στα οποία είχα προσκολληθεί και αντιμετώπισα την απελπισία που είχα για τις μικρότερες από τις δικές μου συμφορές, όπως και για τα αμαρτήματα των δικών μου και των οικείων μου.
Αλλά μόλις, με την βοήθεια της έμφυτης τάσης, απλώθηκε καθαρό και αγνό φως πάνω στην ξαφνισμένη καρδιά μου μέσα από την φαύλο κατάπτωση (αισχύνη) της προηγούμενης ζωής μου, κι αφού μία δεύτερη γέννηση με αναδημιούργησε σε καινούργιο άνθρωπο· μέσω ενός ουράνιου πνεύματος, ευθύς, αυτό το οποίο προηγουμένως φαινόταν δύσκολο, δηλαδή, το να επεξηγηθούν τα αξιοθαύμαστα στον κόσμο και τα ασαφή, το να φανερωθούν τα απόκρυφα, το να φωτιστούν τα σκοτεινά και το να αποδοθεί η εξουσία, τώρα μπορεί να πραγματοποιηθεί.
Επιπρόσθετα, αυτό που εθεωρείτο πριν αδύνατον να κατανοηθεί, αυτό που ήταν γήινο και που προηγουμένως υπήρχε σαρκικώς γεννημένο από τα αμαρτήματα των υπαιτίων, άρχισε να είναι του Θεού, επειδή το Άγιο Πνεύμα εμψύχωσε πια αυτό.
ΠΑΤΕΡΙΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΑΙ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ «De Domenica Oratione»
ΕΚΔΟΣΗ: ΕΝΩΣΗ ΦΙΛΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ «Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ» ΑΘΗΝΑ 2003
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ