Ο
ΑΓΙΟΣ Θεόδωρος ὁ Στουδίτης ἀποστομώνει ὅσους σιωποῦν, ἀπὸ δῆθεν
«πραότητα» καὶ «ταπείνωση», βλέποντας ἐκκλησιαστικοὺς ἄνδρες νὰ
προσβάλλουν τὴν σώζουσα πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας. Δεῖτε τί εἶπε:
«Εἶναι
ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ νὰ μιλοῦμε, ὅταν προσβάλλονται τὰ τῆς Πίστεως. Μίλα,
λέγε καὶ μὴ σιωπᾶς. Διότι ἐὰν σιωπᾶς, δὲν ἀναπαύεται ἡ ψυχή μου σὲ
ἐσένα. Καὶ ἐὰν σιωπήσετε, θὰ φωνάξουν οἱ πέτρες. Ὥστε ὅταν πρόκειται
περὶ Πίστεως, δὲν μπορεῖς νὰ πεῖς: “ποιὸς εἶμαι ἐγὼ ποὺ θὰ μιλήσω;
Ἱερέας εἶμαι; Ὄχι. Κάποιος ἁρμόδιος μὲ τέτοια ἐξουσία; Οὔτε αὐτό.
Κάποιος ἀξιωματικὸς ἔστω; Ἀπὸ ποῦ κι’ ὥς ποῦ; Ἀγρότης; Οὔτε κἄν αὐτὸ δὲν
εἶμαι. Εἶμαι ἕνας πτωχός, ποὺ παλεύει ὅλη μέρα γιὰ ἕνα κομμάτι ψωμί.
Δὲν μοῦ πέφτει κανένας λόγος γιὰ τὰ περὶ Πίστεως”. Οὐαὶ κι’ ἀλλοίμονο!
Οἱ πέτρες φωνάζουν καὶ ἐσὺ μένεις σιωπηλὸς καὶ ἀδιάφορος; Ἡ ἄψυχη φύση
εἰσάκουσε τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ (νὰ ἀντιδράσει) καὶ ἐσὺ καταστροφέας; …
Καὶ θὰ σοῦ ἀποδοθοῦν εὐθύνες ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως, καὶ
ἐπειδὴ δὲν μίλησες, ἀκόμη καὶ ἐὰν εἶσαι ζητιάνος, θὰ δώσεις λόγο γιὰ τὴν
σιωπή σου. …Ὥστε καὶ αὐτὸς ὁ πτωχὸς δὲν θὰ ἔχει καμία δικαιολογία τὴν
ἡμέρα τῆς Κρίσεως, καὶ θὰ κατακριθεῖ μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ δὲν ἄρθρωσε
λόγο ὅταν ἔπρεπε» (Ἱστ. Τὰς Θύρας)!
Συμπέρασμα: Ὅσοι κρύπτονται κάτω ἀπὸ
τὴν «ταπεινοφροσύνη» τους καὶ τὴν «πραότητά» τους καὶ σιωποῦν μπροστὰ
στὴν αἵρεση, εἶναι συμμέτοχοι μὲ τοὺς κήρυκες τῆς αἵρεσης!
