Ωστόσο πως παρουσιάζεται;
1. Ότι τάχα προκαλεί ευχαρίστηση!
Αλλ’ η διαστρέβλωση με το πάθος αυτό, γίνεται ακόμη και στο ότι τάχα προκαλεί μεγάλη ευχαρίστηση σ’ αυτούς που του έχουν υποδουλωθεί! Στην φοβερή αυτή πλάνη, απαντά ως εξής ο ιερός Χρυσόστομος:
«Πες μου, τι είναι πιο ευχάριστο, να ερχόμαστε σε συνουσία με γυναίκες ή με άνδρες; Mε γυναίκες ή με ημίονους; Aλλ’ όμως θα βρούμε πολλούς να περιφρονούν βέβαια τις γυναίκες, όμως να έρχονται σε σαρκική σχέση με τα ζώα και να ασελγούν σε σώματα ανδρών, μολονότι βέβαια τα φυσικά είναι πιο ευχάριστα από τα παρά φύση.
Aλλ’ όμως υπάρχουν πολλοί που επιδιώκουν σαν ευχάριστα εκείνα που είναι καταγέλαστα και αηδή και προκαλούν την τιμωρία. Γιατί, λέγει, σ’ εκείνους αυτά φαίνονται πως είναι ευχάριστα. Aλλά γι’ αυτό ακριβώς συμβαίνει να είναι δυστυχισμένοι, επειδή νομίζουν πως είναι ευχάριστα εκείνα που δεν είναι ευχάριστα.
Έτσι θεωρούν και την τιμωρία χειρότερη απ’ την αμαρτία. Δεν είναι όμως έτσι, αλλά το εντελώς αντίθετο. Γιατί, αν ήταν κακό σ’ εκείνους που αμαρτάνουν, δεν θα πρόσθετε κακά ο Θεός στα κακά, ούτε θα ήθελε να τους κάνει χειρότερους αυτούς. Γιατί Εκείνος που κάνει τα πάντα, για να εξαφανιστεί η κακία, δεν θα ήταν δυνατό να την αυξήσει. Δεν είναι επομένως κακό σ’ αυτόν που αμαρτάνει η τιμωρία, αλλά στην κατάσταση που βρίσκεται το να μην τιμωρείται, όπως ακριβώς βέβαια το να μη θεραπεύεται ο άρρωστος.
Τίποτα λοιπόν δεν είναι τόσο κακό όσο η παράλογη επιθυμία. Kι όταν λέγω παράλογη, εννοώ και την επιθυμία της απολαύσεως, και την επιθυμία της άκαιρης δόξας, και την επιθυμία της εξουσίας, και την επιθυμία όλων γενικά των πραγμάτων που δεν είναι απαραίτητα. Γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος, που ζει φιλήδονη και χαλαρή ζωή, νομίζει βέβαια πως είναι πιο ευτυχισμένος απ’ όλους, τοποθετώντας στην ψυχή του φοβερές κυρίες και τυράννους.
Γι’ αυτό ο Θεός μας έκανε δύσκολη την παρούσα ζωή, για να μας απαλλάξει απ’ τη δουλεία εκείνη και να μας οδηγήσει στην καθαρή ελευθερία. Γι’ αυτό και απείλησε τιμωρία και ένωσε με κόπους τη ζωή μας, περιορίζοντας τη νωθρότητά μας.
Έτσι λοιπόν και οι Iουδαίοι, όταν ήταν προσηλωμένοι στον πηλό και στην κατασκευή πλιθιών, και δίκαιοι ήταν, και το Θεό καλούσαν συνέχεια, όταν όμως κέρδισαν την ελευθερία, και γόγγυζαν, και εξόργιζαν τον Kύριο, και καταπλήγωναν τον εαυτό τους με άπειρα κακά»
[Απ’ την Ι΄ Ομιλία του «ΕΙΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ»]
