Εἰσαγωγὴ – Ἐπιμέλεια – Ἀντιγραφή:
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Ἐπιστολὴ Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς σὲ κάποιον ποὺ συζοῦσε παράνομα
Στην
παρακάτω ἐπιστολή, ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, συμβουλεύει καὶ
ἐλέγχει ἕναν ἄνθρωπο, ὁποῖος ἐγκατέλειψε τὴν σύζυγό του καὶ συμβιώνει μὲ
μία ἄλλη, δίχως νὰ ἔχει ἀκολουθήσει τὰ κατὰ Θεὸν νόμιμα τοῦ γάμου.
Βέβαια, διαβάζοντας τὴν ἐπιστολή, βλέπουμε μὲ μεγάλη λύπη πὼς τὰ χρόνια
ἐκεῖνα ποὺ τὴν ἔγραψε ὁ ἅγιος, ἀρχὲς τοῦ 20ου αἰῶνα, τὰ πράγματα
ἦταν διαφορετικά, ὡς πρὸς τὴν ἀντιμετώπιση αὐτοῦ τοῦ θέματος. Ἡ
κοινωνία, δηλαδὴ ὁ λαός, τὸ κράτος καὶ προφανῶς ἡ Ἐκκλησία δὲν ἄφηναν
ἀνεξέλεγκτες τέτοιες ἐνέργειες καὶ δὲν τὶς ἀποδέχονταν, ἂν δὲν
ἀκολουθούσαν τήν νόμιμη κατὰ Θεὸν ὁδό, τὴν ὁποία τηροῦσε καὶ τὸ ἴδιο τὸ
κράτος. Τὸ ἴδιο καὶ ἀκόμη πιὸ εὐσεβὴς ὁ λαὸς καὶ οἱ βασιλεῖς τῆς
Ρωμαίικης αὐτοκρατορίας, καθὼς μᾶς δίνει ἕνα παράδειγμα ἀπὸ τὴν ἱστορία ὁ
ἅγιος. Σήμερα, ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ πράξη ἔχει λάβει… διαστάσεις
πανδημίας καὶ στὴν δική μας πατρίδα, τὴν ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καὶ ἔχει γίνει
πλέον “κοινωνικῶς ἀποδεκτὴ” καὶ δὲν κρίνεται ὡς ἀποκλίνουσα ἀπὸ τὴν
ἠθικῶς καὶ ἀξιοπρεπώς σταθερὰ τῆς ὀντολογίας τοῦ ἀνθρώπου ἀλλὰ καὶ τοῦ
θεϊκοῦ νόμου, ἀναπαύεται ὁ κάθε παρανομῶν στὴν “κοινὴ γνώμη” καὶ
αἰτιολογεῖ τὴν πράξη του αὐτοδικαιούμενος, μὲ τὴν συνήθη ἀθωωτικὴ φράση:
“Ε, ὅλοι ἔτσι κάνουν”! Σ` αὐτὴν τὴν φράση- δικαιολογία μένει – καὶ ὄχι
μόνο – ὁ ἅγιος Νικόλαος καὶ ἐλέγχει καὶ καθοδηγεῖ τὸν παραλήπτη τῆς
ἐπιστολῆς. Ἂς τὸν ἀκούσουμε, γιὰ νὰ διδαχθοῦμε θεοπρεπῶς:
Στὸν ἀνύπαντρο σύζυγο γιὰ τὴν διπλὴ ἀδικία
Ἐδίωξες
τὴν στεφανωμένη γυναῖκα σου καὶ πῆρες ἄλλη, μὰ τὴν ὁποία ζεῖς, χωρὶς νὰ
ἔχετε παντρευτεῖ. Καὶ ἀναρωτιέσαι, τί κακὸ ἔκανες. Καὶ παραξενεύεσαι
γιατί οἱ γείτονές σου ξεσηκώνονται ἐναντίον σου. Καὶ ἀκόμη παραξενεύεσαι
γιατί ἡ ἐξουσία σὲ ταλαιπωρεῖ καὶ σὲ τιμωρεῖ.
Ἡ
μία ἁμαρτία σου ἔγκειται στὸ ὅτι ἐδίωξες τὴ νόμιμη σύζυγο, ἐνῷ ἡ ἄλλη
στὸ ὅτι συζεῖς παράνομα. Διπλὰ καταπάτησες τόν νόμο τοῦ Δημιουργοῦ σου,
γι` αὐτὸ οἱ γείτονές σου ξεσηκώνονται ἐναντίον σου καὶ γι` αὐτὸ ἡ
κρατικὴ ἐξουσία σὲ κυνηγᾶ. Αὐτὸ δὲν θὰ ἦταν ἁμαρτία γιὰ τὰ ζῷα, ἀφοῦ γι`
αὐτὰ ὁ Δημιουργὸς δὲν ὅρισε τὸν νόμο ὅπως γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ γιὰ
τοὺς ἀνθρώπους εἶναι ἁμαρτία.
Ἐσὺ
βρίσκεις τή δικαιολογία γιὰ τὸν ἑαυτό σου στὸ ὅτι ἔτσι ἔκαναν καὶ
κάποιοι ἄλλοι. Ὅμως ποτὲ ἕναν παραβάτη τοῦ νόμου δὲν τὸν δικαιολογοῦσε
τὸ ὅτι πρὶν ἀπὸ αὐτὸν ἦταν καὶ κάποιοι ἄλλοι παράνομοι. Ὁ Βυζαντινὸς
βασιλιὰς Κωνσταντῖνος, ὁ γιὸς τῆς Εἰρήνης, ἔδιωξε τὴν στεφανωμένη
γυναῖκα του Μαρία καὶ πῆρε μία κυρία τῶν τιμῶν, τὴν Θεοδότη. Καὶ ἡ
βασίλισσα μητέρα καὶ ὁ πατριάρχης τῆς Κωνσταντινούπολης κατέκριναν τὸν
βασιλιὰ γι` αὐτό. Ὅμως ὁ βασιλιὰς δὲν ἤθελε νὰ ἀκούσει τὴν μητέρα του
καὶ τὸν ἀρχηγὸ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ τοὺς ἀπείλησε κιόλας, πὼς
ἐὰν δὲν τὸν ἀφήσουν ἥσυχο, θὰ γυρίσει τὸ κράτος σὲ εἰδωλολατρία καὶ θὰ
ἀπαγορεύσει τὴν χριστιανικὴ πίστη. Καὶ ὅλος ὁ λαὸς ἔβραζε εξαιτιάς τῆς
παρανομίας τοῦ βασιλιᾶ. Ἀλλὰ τὴ δεύτερη χρονιὰ τῆς παράνομης αὐτῆς
συμβίωσης, μπῆκαν στὸ παλάτι τοῦ βασιλιᾶ συνωμότες, τὸν συνέλαβαν καὶ
τὸν τύφλωσαν ἀκριβῶς στὸ δωμάτιο ποὺ γεννήθηκε.
Πρόσεξε,
λοιπόν, νὰ μὴν σὲ βρεῖ κι ἐσένα ἡ φοβερὴ τιμωρία, ὄχι ἀπὸ τοὺς
ἀνθρώπους ἀλλὰ ἀπὸ μία ἀόρατη δύναμη, δυνατότερη ἀπ` ὅλους τούς
ἀνθρώπους. Διότι ἔχει γραφτεῖ: “Οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ
καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος” (Ἤσ. 5,20).
Ἔτσι μιλᾶ Ἐκεῖνος, τοῦ ὁποίου τὸ χέρι φθάνει σε κάθε ἀνθρώπινο ὄν, εἴτε γιὰ νὰ χαϊδέψει εἴτε γιὰ νὰ χτυπήσει.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο: “Δὲν φτάνει μόνο ἡ πίστη”, Ἐκδόσεις “ΕΝ ΠΛΩ”
Εἰσαγωγὴ – Ἐπιμέλεια – Ἀντιγραφή:
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 28-9-2021
