Η παρά φύσιν εκτροπή της νεοελληνικής ηθικής ως σημείον αρχής δεινών και Θεοεγκαταλείψεως.
Όταν προ δεκαετιών ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε νόημα στη Μιμή να τον ακολουθήσει, αποκαλύφθηκε απλά ότι η μοιχεία είναι μια ανήθικη μόδα που επιβραβεύεται από έναν κατ’ όνομα χριστιανικό λαό.
Τώρα έρχεται ο ομοφυλόφιλος υποψήφιος πρωθυπουργός της Ελλάδας (αγκαλιά με τον σύντροφό του) να αποκαλύψει – σηματοδοτήσει την τραγική ηθική εξέλιξη του ίδιου κατ’ όνομα ορθόδοξου λαού.
Το πρόβλημα με τις πάρα φύσιν αμαρτίες είναι πως δεν συνιστούν απλή παράβαση του θείου νόμου, αλλά κυρίως προσβολή κατά του Δημιουργού και ευθεία και προκλητική απόρριψή Του, μαζί με το σχέδιο που έθεσε για τη δημιουργία Του: εν προκειμένω τη φυσική έλξη των δυο φύλων και την εξ αυτής διαιώνιση μας μέσα στις συνθήκες της γενικευμένης και αναπόφευκτης επικρατούσας θνησιμότητας.
Ο Θεός είναι εύσπλαχνος και γεμάτος έλεος. Δεν μπορεί όμως να ανέχεται και τη στέψη και πρόδηλη επιβράβευση του κακού και της αμαρτίας.
Θα μου πεις, εφόσον είναι ανεκτική η νεοελληνική κοινωνία και επιθυμεί να ζει άνευ χριστιανικής ηθικής, εσύ ποιος είσαι να την κρίνεις;
Σαφέστατα. Απλά πρέπει να υπάρχει στο πίσω
μέρος του μυαλού μας η αναπόφευκτη επιδρομή των συνεπειών μιας
θεοεγκατάλειψης. Καθότι, Νεοέλληνα, εάν υπάρχει ο Θεός τον οποίο εσύ
παραμερίζεις τόσο προκλητικά και αναίσχυντα, τότε αλλοίμονό μας…
Κ.Ν.
26/9
