Είναι εξαιρετικά υποτιμητικό, για να μην πούμε υβριστικό, οι καρποί του δικού μας ιδρώτα να πετιούνται στο παζάρι των εθνών και να πωλούται σε τιμές δουλοπαροίκων.
Ή μήπως, πίσω από τα ξενιτεμένα νιάτα μας τα ταλαντούχα, δεν κρύβονται οι κόποι και οι θυσίες των Ελλήνων γονέων, όπως επίσης και ο συλλογικός μας εθνικός κορβανάς;
Τα παιδιά μας δεν τα μεγαλώσαμε για να φεύγουν μετανάστες και να τα χάνουμε μια για πάντα. Ιδρώσαμε, κοπιάσαμε και ματώσαμε για να τα δούμε να μεγαλουργούν και να προκόβουν μέσα στην Πατρίδα τους και όχι να μαραζώνουν στα αφιλόξενα κολχόζ της Δυτικής φεουδαρχίας.
Εδώ η ευθύνη των ηγεσιών μας είναι πολύ μεγάλη.
Ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο ένας και μοναδικός Κυβερνήτης μας, είχε πολύ σοβαρές αντιρρήσεις πάνω στο θέμα της αποστολής Ελληνόπουλων στην Εσπερία.
Σε σχετική επιστολή του επισημαίνει, ότι οι σπουδαγμένοι στην Φραγκιά αποξενώνονται τόσο πολύ από τα ήθη, την γλώσσα και την Πίστη των πατέρων τους, ώστε σε περίπτωση επιστροφής «βαρείας δυσκολίας ευρίσκουσιν εις το συνηθίσαι εκ νέου τα της Πατρίδος και γενέσθαι ωφέλιμοι εις αυτήν».
Με απλά λόγια: όσα Ελληνόπουλα φεύγουν από νωρίς για τα ξένα, ή δεν γυρίζουν ποτέ ή κι αν ακόμα γυρίσουν, μας έρχονται κυριολεκτικά αγνώριστα, απρόθυμα και ανίκανα να βοηθήσουν την Πατρίδα τους.
