«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Η μετάνοια είναι η οδός επιστροφής στον Φιλάνθρωπο Πατέρα μας Ιησού Χριστό. Προέρχεται από την διαμαρτυρία της συνειδήσεως μας, οσάκις καταπατούμε κάποια θεία εντολή. Ευχαριστούμε τον Θεό μάς πού μάς εχάρισε μέσα μας την αόρατη αυτή φωνή της συνειδήσεως. Αμέσως κατανοούμε το λάθος μας. Ζητούμε την θεία συγχώρησι, λαμβάνουμε την άφεσι μέσω της εξομολόγησης και μας αποκαθιστά Ο Χριστός στην προτέρα μας θέση. Σαν δόκιμος πού ήμουν στην Μονή μου το 1975, βγήκα σ ένα μπαλκόνι πού έβλεπε προς την θάλασσα και εκεί είδα ένα γεροντάκι να είναι σκυμμένος και να κλαίει μέ δυνατούς αναστεναγμούς. Τι έχεις πάτερ Μ. και κλαίεις;
Αχ, παιδί μου, έγώ έχω ματώσει την θάλασσα μέ τίς αμαρτίες μου. Και άρχισε να μου διηγείται τις περιπέτειες του. Συγκλονίστηκα γιατί πρώτη φορά στην ζωή μου ζούσα αυτή την σκηνή. Αυτός ο μοναχός εκοιμήθη μετά από 7 μήνες. Ευωδίασε ολόκληρος μετά την κοίμησή του. Ένας άλλος ο Μον. Ιγνάτιος από την γειτονική Μονή Διονυσίου εκοιμήθη το 1956. Ήθελε κι αυτός να γίνη σαν νέος διάκονος. Τελικά δέν έγινε. Μετά ήλθε η σειρά του να μπή για προϊστάμενος στην Γεροντική Σύναξη της Μονής του. Ζήτησε την υποστήριξη παλαιοτέρων Γερόντων και ταυτόχρονα για να πιέσει τον Ηγούμενο έκαμε απεργία πείνας. Έκλεισε τα παντζούρια των δύο παραθύρων του κελιού του κρέμασε στόν τοίχο το κομποσχοίνι του κλείδωσε την πόρτα του και ξάπλωσε για να μή εξαντληθή γρήγορα. Την Τρίτη ημέρα το βράδυ μπήκε στο κελί του ο Τίμιος Πρόδρομος προστάτης της Μονής του. Τον ταρακούνησε και τον ρώτησε με άγριο υφος: Τί κάνεις εδώ Ιγνάτιε; Γιατί δέν πάς στην Εκκλησία να ψάλλης; Συγχώρεσε με, Άγιε του Θεού. Άκουσε!! Το ποιός θα γίνη Διάκος, παππάς και προϊστάμενος είναι δική μου δουλειά. Και όχι δική σου. Εμπρός πήγαινε στο αναλόγιο να ψάλλης. Και του έδωσε και δύο δυνατά ραπίσματα. Από τότε ο Μον. Ιγνάτιος ήταν πρόθυμος σε όλα τα διακονήματα. Το τέλος του ήταν οσιακό. Ένας φίλος του ρώσσος μοναχός όταν έμαθε την κοίμησή του έκανε κάθε νύκτα προσευχή για την φίλο του Ιγνάτιο. Μετά από 15 ημέρες ήλθε μπροστά του την νύκτα ο κοιμηθής Ιγνάτιος και του είπε: Μη κάνεις προσευχή για μένα Ιωάσαφ, διότι ο Χριστός όχι μόνον με έσωσε, αλλά και με κατέταξε μεταξύ των Αγίων Του. Όταν μετά από χρόνια έβγαλαν τα οστά του ολα ευωδίαζαν. Όσοι λοιπόν μετανοούν ειλικρινά τούς περιμένει μεγάλη δόξα στούς ουρανούς και αιώνια ζωή.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη. 21.1.2021
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
