Άννας Μπουρδάκου, μέλους του Δ.Σ. της Π.Ε.Γ.
Η εταιρία του «δούλου» πιστή στο καθήκον προς τους οπαδούς της δεν σταματά να ετοιμάζει την «πνευματική τροφή». Η συγκεκριμένη αυτή «τροφή» προσφέρεται αποκλειστικώς στους οπαδούς και όχι στο ευρύ κοινό. Είναι από τις «εσωτερικές Σκοπιές».
2008. «Σκοπιά» 151008, σελ. 32: «Εβραίους 11, 1316. Ποια πόλη περίμενε ο Αβραάμ; Δεν επρόκειτο για κατά γράμμα πόλη αλλά για συμβολική. Ο Αβραάμ περίμενε την «ουράνια Ιερουσαλήμ» η οποία απαρτίζεται από τον Ιησού και τους 144.000 συγκυβερνήτες του. Αυτοί οι συγκυβερνήτες στην ουράνια δόξα τους αναφέρονται επίσης ως «η αγία πόλη, η Νέα Ιερουσαλήμ». (Εβραίους 12:12. Αποκάλυψη 14:1. 21:2). Ο Αβραάμ απέβλεπε σε ζωή κάτω από τη διακυβέρνηση της βασιλείας του Θεού».
Στην προς Εβραίους επιστολή, στα ως άνω εδάφια καθώς και στο εδάφιο ΙΒ’ 22, μας παρουσιάζεται ο θρίαμβος πάντων των δικαίων πνευμάτων να βρίσκονται στην «επουράνιο Ιερουσαλήμ και εις μυριάδες αγγέλων…». Αυτός είναι ο παράδεισος, αυτή ήταν η ελπίδα όλων των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης και όχι μόνο των 144.000, αυτή είναι και η προσδοκία και ο προορισμός των Χριστιανών· η αγία πόλη η επουράνιος, η άνω Ιερουσαλήμ, η νέα Ιερουσαλήμ ή η βασιλεία των ουρανών, είναι η αιώνια ζωή πλησίον του Τριαδικού Θεού. Δεν αναφέρει η Αγία Γραφή ότι θα ζήσει ο Αβραάμ και οι άλλοι δίκαιοι στη γη, μαζί με τις μυριάδες των αγγέλων, γιατί το εδάφιο που παραθέτει αναφέρει και για μυριάδες αγγέλων. Επίσης ο Ιησούς Χριστός στο ευαγγέλιο του Ματθαίου, εδάφιο Η’ 11, είναι σαφής όταν κηρύττει τον προορισμό των δικαίων της Παλαιάς Διαθήκης «Σάς λέγω δε ότι πολλοί θέλουσιν ελθείν από ανατολών και δυσμών και θέλουσι καθίσει μετά του Αβραάμ και Ισαάκ και Ιακώβ εν τη βασιλεία των ουρανών».
Σελ. 32: «Ποια ήταν η “χαρά που είχε τεθεί μπροστά (στον Ιησού)”» για την οποία “υπέμεινε ξύλο βασανισμού”. Ήταν η χαρά του να βλέπει τι θα επιτελούσε η διακονία του πράγματα όπως ο αγιασμός του ονόματος του Ιεχωβά, η δικαίωση της κυριαρχίας του Θεού και η απολύτρωση της ανθρώπινης οικογένειας από το θάνατο. Επίσης ο Ιησούς απέβλεπε στην ανταμοιβή, του να κυβερνήσει ως βασιλιάς και να υπηρετήσει ως αρχιερέας προς όφελος της ανθρωπότητας».
Αναφέρει το ΙΒ’ 2 της προς Εβραίους επιστολής «αποβλέποντες εις τον Ιησούν τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκείμενης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν καταφρονήσας την αισχύνην και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού». Μας νουθετεί ο Απόστολος Παύλος να έχουμε σαν πρότυπο τον Ιησού Χριστό, ο οποίος και πίστη μας δίνει, αλλά και μας βοηθάει να την αυξάνουμε και να την κάνουμε τέλεια. Βλέπομε τον Ιησού, ο οποίος ενώ είχε στη διάθεσή Του την χαρά, την άφησε και υπέμεινε για εμάς τον σταυρό, καταφρονώντας την αισχύνη, την περιφρόνηση, την κακή γνώμη, που είχαν οι άνθρωποι για τον σταυρικό θάνατο. Με αγάπη υπέφερε όλο το μαρτύριο, ώστε να ανεβάσει την ανθρώπινη φύση στα δεξιά του Πατρός. Είναι τελείως διαφορετικό το νόημα στο οποίο οδηγεί ο «δούλος» τους οπαδούς του από αυτό της Αγίας Γραφής.
Λέει η «Σκοπιά», ότι ο «Ιησούς απέβλεπε στην ανταμοιβή του να κυβερνήσει ως βασιλιάς και συνεχίζοντας γράφει, να υπηρετήσει ως Αρχιερέας προς όφελος της ανθρωπότητας. Αλλά ο Ιησούς Χριστός βασιλιάς γεννήθηκε (Ματθ. εδάφιο Β’ 2). Ο προφήτης Ζαχαρίας στο εδάφιο Θ’ 9 προφητεύει: «Χαίρε σφόδρα θύγατερ Σιών… ιδού ο Βασιλεύς σου έρχεται προς σε, αυτός είναι δίκαιος και σώζων, πραΰς, και καθήμενος επί όνου, και επί πώλου υιού υποζυγίου». Το ίδιο διαβάζομε και στο εδάφιο Ματθ. ΚΑ’ 4, 5. Και ο ευαγγελιστής Ιωάννας γράφει στο εδάφιο ΙΒ’ 13, 15: «Την επαύριον όχλος πολύς… έκραζον Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο Βασιλεύς του Ισραήλ».
Η «Σκοπιά» όμως μας παρουσιάζει έναν Ιησού Χριστό ιδιοτελή, ο οποίος αποβλέποντας σε προσωπικά οφέλη και περιμένοντας την ανταμοιβή του θυσιάζεται.
Σε ένα τέτοιο «χριστό» καλεί τους οπαδούς να πιστεύσουν η «Σκοπιά». Δεν είναι βεβαίως αυτός ο Ιησούς Χριστός της Αγίας Γραφής, μαζί με τον οποίο έζησαν οι απόστολοι και δίδαξαν και θυσιάστηκαν γιατί κατενόησαν τον δρόμο που έπρεπε να ακολουθήσουν, αυτόν που Εκείνος εχάραξε. Ο Ιησούς Χριστός εκούσια θυσίασε τον εαυτόν Του, από αγάπη εισήλθε σε ένα χώρο που δεν του άρμοζε, στον χώρο του πόνου, της αισχύνης, του θανάτου. Είχε δεδομένη την προκειμένη χαρά. Είχε την προαιώνια δόξα ως Θεός, αυτή δεν Του αφαιρέθηκε ποτέ. Και ο σταυρός Του ήταν η «δόξα» Του, που συνεχίστηκε έπειτα με τον θάνατο Του και μετά τον θάνατο, η ανάσταση, με κορυφαία στιγμή την ένδοξη ανάληψή Του. Αυτός είναι ο Ιησούς των Χριστιανών ο γεμάτος αγάπη, η ίδια η Αγάπη.
2008. «ΞΥΠΝΑ» Οκτώβριος 2008, σελ. 24: «Ο Θεός είναι Πνεύμα… αυτή η δήλωση αποκαλύπτει μια βασική αλήθεια για τη μορφή η αλλιώς τη φύση του Θεού αυτός είναι πνεύμα. (Ιωάννης 4: 1924). Ωστόσο, ο Θεός περιγράφεται στις Γραφές ως ξεχωριστό άτομο. Το όνομά του είναι Ιεχωβά (Ψαλμός 83:18). Ορισμένοι αναγνώστες της Γραφής λένε ότι βρίσκονται σε σύγχυση αναφορικά με την φύση του Θεού. Εφόσον ο Θεός είναι αόρατο πνεύμα και όχι υλικό ον, γιατί υπάρχουν περικοπές στην Γραφή οι οποίες μιλούν για τον Θεό σαν να έχει μάτια, αφτιά, μύτη, καρδιά, βραχίονες, χέρια, δάκτυλα και πόδια; Οι λόγιοι αποκαλούν τέτοιους όρους ανθρωπομορφικούς, λέξη που σημαίνει ότι κάτι περιγράφεται η γίνεται αντιληπτό με μορφή και ιδιότητες ανθρώπου… Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να θεωρούμε τέτοιους όρους, κυριολεκτικούς, όπως ακριβώς δεν θεωρούμε κυριολεκτικές αναφορές που κάνει η Γραφή στον Θεό ως “βράχο”, “ήλιο” και “ασπίδα”».
Με έκπληξη διαβάσαμε το ως άνω κείμενο του «δούλου». Είναι μία νέα διδασκαλία, «νέο φως», γιατί η «Σκοπιά» έως τώρα κήρυττε τελείως διαφορετική διδαχή για τη φύση του Θεού. Στο βιβλίο της «Μπορείτε…» αναπτύσσει την παλαιά διδαχή της:
1982 & 1993. «Μπορείτε να Ζείτε..» σελ. 36: «Ενώ οι περισσότεροι λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, πολλοί δεν τον θεωρούν σαν πραγματικό πρόσωπο. Είναι; Όπως καταλαβαίνουμε εκεί που υπάρχει νοημοσύνη υπάρχει και διάνοια. Και ξέρουμε ότι εκεί που υπάρχει διάνοια υπάρχει εγκέφαλος σ’ ένα σώμα συγκεκριμένου σχήματος. Γι’ αυτό η μεγάλη διάνοια που είναι υπεύθυνη για όλη τη δημιουργία ανήκει στη μεγάλη προσωπικότητα, τον Παντοδύναμο Θεό. Αν και δεν έχει υλικό σώμα, έχει πνευματικό. Ένα πνευματικό πρόσωπο έχει σώμα; Ναι, γιατί η Βίβλος λέει: “Είναι σώμα ζώικόν και είναι σώμα πνευματικόν” Α Κορινθίους ΙΕ’ 44. Ιωάννης Δ 24».
Αυτή η διδασκαλία, η παλαιά πλέον, έδινε και εδάφια για να στηρίξει το κήρυγμά της και Γραφικά. Όμως το εδάφιο Α Κορινθίους ΙΕ’ 44, που επικαλείται, ομιλεί για την ανάσταση των νεκρών και την αλλαγή του σαρκικού σώματος σε πνευματικό. Δεν αναφέρει τίποτα για την φύση του Θεού. Η απορία για αυτή την παλαιά διδαχή είναι, πως ο «δούλος» γνωρίζει και το συγκεκριμένο σχήμα αυτού του σώματος; Έτσι, η νέα έλλαμψη φωτός αναιρεί την προηγουμένη.
Συνεχίζοντας, η «Σκοπιά» έρωτά: «Έχει Γένος ο Θεός;»· και η απάντηση είναι: «Όπως ακριβώς δεν πρέπει να κατανοούμε κυριολεκτικά τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στο Θεό, έτσι και η χρήση αρσενικόν γένους για την περιγραφή του Θεού δεν πρέπει να θεωρείται κυριολεκτική… Η χρήση του χαρακτηρισμόν “Πατέρας” στη Γραφή μας βοηθάει να κατανοήσουμε ότι ο Δημιουργός μας μπορεί να παραλληλιστεί με ένα στοργικό και συμπονετικό ανθρώπινο Πατέρα… η Γραφή υποδηλώνει πως εκείνοι που καλούνται να είναι συγκληρονόμοι με τον Χριστό… δεν αναμένουν να διατηρήσουν το ανθρώπινο φύλο τους ως να δοξαστούν ως πνευματικοί γιοί του Θεού. Ο απόστολος Παύλος τους υπενθύμισε ότι δεν υπάρχει αρσενικό ούτε θηλυκό στις τάξεις τους όταν γίνουν δοξασμένοι γιοί του Θεού…», Γαλάτες 3:26, 28».
Η εταιρία αποδεικνύει πάλι την προχειρότητα με την οποία χρησιμοποιεί την Αγία Γραφή, ερμηνεύοντας τα εδάφια ανάλογα με εκείνο που θέλει να κηρύξει στους οπαδούς της, αδιαφορώντας για την κακοποίηση του ιερού κειμένου. Ο «δούλος» ασεβεί. Η «νέα αποκάλυψη»! Ο Θεός δεν έχει φύλο. Ακόμη, παρουσιάζει και τους συγκληρονόμους του Ίησού Χριστού (144.000) να έχουν πληροφορηθεί από τον απόστολο Παύλο, ότι στην ουράνια δόξα τους σαν γιοί του Θεού δεν θα έχουν ανθρώπινο φύλο, και παραθέτει από την Προς Γαλάτας τα εδάφια Γ’ 25, 28 με νόημα ξένο προς την Γραφή.
Διαβάζουμε στην Προς Γαλάτας Γ’ εδάφια 26, 28: «Διότι πάντες είσθε υιοί Θεού δια της πίστεως, της εν Χριστώ Ιησού. Επειδή όσοι εβαπτίσθητε εις Χριστόν, Χριστόν ενεδύθητε. Δεν είναι δούλος ουδέ ελεύθερος δεν είναι άρσεν και θηλυ, διότι πάντες σεις είσθε εις εν Χριστώ Ιησού». Το μήνυμα της εταιρίας το οποίο απευθύνει συνεχώς, δεν είναι το φύλο του Θεού αν είναι δυνατόν ούτε το φύλο των 144.000, αλλά ότι μόνον αυτοί οι 144.000 είναι οι δοξασμένοι πνευματικοί γιοί του Θεού, ώστε να ενισχύεται συνεχώς η εξάρτηση, που θέλει να έχουν οι όχλοι από τον «πιστό και φρόνιμο δούλο», από τον οποίο και περιμένουν την σωτηρία.
Όμως είδαμε ότι στην Προς Γαλάτας επιστολή (εδάφια Γ’ 26, 28) ο απόστολος αναφέρεται σε όσους «εβαπτίσθησαν εις Χριστόν», μεταξύ των όποιων δεν υπάρχει καμία διάκριση, γιατί πάντες είναι «εις εν Χριστώ».
Αλλά, στο σύντομο χρονικό διάστημα από τις 81008, στο «ΞΥΠΝΑ» έως την 1209 στη «Σκοπιά» ο «δούλος» δέχεται καινούργιες «αλήθειες». Διέγραψε την «αλήθεια» της 81008 του «ΞΥΠΝΑ» και επιστρέφει στην παλαιά, του 198293, που δίδασκε από το «Μπορείτε..». Το νέο αυτό «φως» απευθύνεται σε όλους, δεν προέρχεται από κάποια «εσωτερική Σκοπιά».
2009. «Σκοπιά» 1209: «Ο ΙΗΣΟΥΣ δεν αναφέρθηκε ποτέ στον Θεό σαν να επρόκειτο για κάποια αφηρημένη δύναμη… Είναι αλήθεια ότι “κανένας άνθρωπος δεν έχει δει ποτέ τον Θεό” και ότι ο Θεός “είναι Πνεύμα”. (Ιωάννης 1: 18. 4: 24). Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν έχει κανενός είδους σώμα η καμιά μορφή. Η Αγία Γραφή μας λέει: “Αν υπάρχει φυσικό σώμα, υπάρχει και πνευματικό”. (1 Κορινθίους 15: 44). Έχει, λοιπόν ο Θεός πνευματικό σώμα; Ναι. Όταν ο Ιησούς αναστήθηκε, “μπήκε… στον ίδιο τον ουρανό, για να εμφανιστεί τώρα μπροστά στο πρόσωπο του Θεού, για εμάς”. (Εβραίους 9:24). Αυτό μας διδάσκει σημαντικά στοιχεία για τον Θεό. Πρώτον, έχει τόπο κατοίκησης. Δεύτερον, είναι Πρόσωπο, όχι απλώς μια απροσδιόριστη δύναμη που κατοικεί παντού.
Εξήλθα από τον Πατέρα και έχω έρθει στον κόσμο. Και πάλι, αφήνω τον κόσμο και πηγαίνω στον Πατέρα (Ιωάννης 16: 28). Ο Ιησούς πίστευε ότι ο Θεός είναι πραγματικό Πρόσωπο που ζει, σε συγκεκριμένο μέρος».
Διαβάζοντας την «Σκοπιά» της 1209 παρατηρούμε ακριβώς την επανάληψη από το «Μπορείτε…» του 1982. Ποια είναι η αίτια που προκάλεσε πάλι αυτή την αλλαγή σε τόσο σύντομο χρόνο; Πάλι περιορίζει τον Θεό Πατέρα σε ένα συγκεκριμένο τόπο, αφού μας λέει ότι ο Θεός έχει τόπο κατοίκησης. Αποτέλεσμα του περιορισμού του Θεού είναι η άρνηση της πανταχού παρουσίας Του. Την οποία (πανταχού παρουσία) αρνείται κατηγορηματικά η «Σκοπιά». Όσον αφορά στην φύση του Θεού, δίνει ξανά το εδάφιο από την Α’ Προς Κορινθίους επιστολή (εδάφιο ΙΕ’ 44), το οποίο διαβάζομε από την Αγία Γραφή, «σπείρεται σώμα ζωϊκόν (σώμα «φυσικό» στη «Μετάφραση Νέου Κόσμου»), ανίσταται σώμα πνευματικόν. Είναι σώμα ζωικόν και είναι σώμα πνευματικόν». Ο Απόστολος Παύλος όμως στο εδάφιο 35, θέτει μία ερώτηση που ίσως θα έθετε κάποιος: «αλλά θέλει τις ειπείν. Πως ανασταίνονται οι νεκροί; Και με ποίον σώμα έρχονται;». Άρα, στο εδάφιο 44 πρόκειται για ανάσταση των νεκρών ανθρώπων, όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως. Σε τι λοιπόν αφορά το εδάφιο αυτό την φύση του Θεού;
Τι είναι εκείνο το οποίο θέλει να κηρύξει η Σκοπιά; Μήπως ότι ο Θεός έχει σώμα ζωικό το οποίο απέθανε και κατόπιν αναστήθηκε ως πνευματικό; Γιατί το μήνυμα της Αγίας Γραφής στην Α’ Προς Κορινθίους επιστολή, εδάφιο ΙΕ’ 44, το οποίο δίνει ο «δούλος», είναι αυτό. Εξομοιώνει δηλαδή η «Σκοπιά» τον άκτιστο Θεό, τον Δημιουργό των πάντων, με την κτιστή πραγματικότητα, τον άνθρωπο;
Τι κατανοούν οι «μάρτυρες του Ιεχωβά», από αυτήν τη διδασκαλία, για την φύση του Θεού; Ποια είναι τελικά αυτή η φύση, την οποία καλούνται να κηρύξουν στα σπίτια κάνοντας το περίφημο «έργο»;
Έχουν αναλογιστεί οι αδελφοί μας αυτοί, όταν ασκούν την «αγνή λατρεία» (για τον «δούλο»), για ποια από όλες τις διδασκαλίες της εταιρίας, σχετικά με τη φύση του Θεού μιλούν; Θέλει ο Θεός να διδάσκονται ψευδείς διδασκαλίες στο όνομά του;
Ερωτήματα θέτομε, με αγάπη προς τους αδελφούς μας. Ίσως ιδούν τα αδιέξοδα στα οποία οδηγούνται από τον «δούλο» και θελήσουν να ελευθερωθούν από τα δεσμά της δουλείας.
Από τον ΔΙΑΛΟΓΟ τεύχος 50
