«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Τῆς δεήσεώς μου. Ἀλληλούϊα. Ἦχος πλ. Δ.
1. Ὑπομένων ὑπέμεινα τον Κύριον καί προσέσχε μοι καί εἰσήκουσε τῆς δεήσεώς μου. Χαίροις τῶν μοναζόντων καλλονή καί ἀθλοφόρων ἀκρότης, Ἀναστασία, τῶν Ὀρθοδόξων τάς χορείας εὐφραίνουσα. Ἀλληλούϊα.
2. Ἰδού ἐμάκρυνα φυγαδεύων καί ηὐλίσθην ἐν τῆ ἐρήμῳ. Χαίροις ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ἐπώνυμε, Ἀναστασία πολύαθλε, ἡ τῶ θείῳ ἔρωτι τῶν τοῦ κόσμου τερπνῶν καταφρονήσασα. Ἀλληλούϊα.
3. Ὡμοιώθην πελεκάνι ἐρημικῶ, ἐγενήθην ὡσεί νυκτικόραξ ἐν οἰκοπέδῳ. Χαίροις, Ἀναστασία, τῶν μοναστῶν πολυέραστον ἐντρύφημα καί τῶν εἰς σέ προστρεχόντων ἰατήριον ταχινόν. Ἀλληλούϊα.
4. Ὅτι ἕνεκά σου θανατούμεθα ὅλην την ἡμέραν, ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς. Χαίροις τῆς Ρώμης ὁ ἀειθαλέστατος βλαστός καί τῆς ἱερᾶς ἡμῶν Μονῆς περιφανέστατον ἐγκαλλώπισμα, Ἀναστασία πανθαύμαστε. Ἀλληλούϊα.
5. Καί ἐγενόμην μεμαστιγωμένος ὅλην τήν ἡμέραν. Χαίροις ἡ διά παρθενίας, ἀσκήσεως καί μαρτυρίου τριπλοῦν στέφανον παρά τοῦ Δωρεοδότου Χριστοῦ ἐπαξίως κοσμηθεῖσα, Ἀναστασία πανεύφημε. Ἀλληλούϊα.
6.Τά γόνατά μου ἠσθένησαν ἀπό νηστείας καί ἡ σάρξ μου ἠλλοιώθη δι’ἔλαιον. Χαίροις Ἀναστασία θεόληπτε, ἡ μεθυσθεῖσα οἴνῳ κατανύξεως εἰς ἀγάπησιν τοῦ Κυρίου καί Νυμφίου σου. Ἀλληλούϊα.
7. Καί ἐπί τό ἄλγος τῶν τραυμάτων μου προσέθηκαν. Χαίροις ἡ προσδεθεῖσα ἐν τέταρσι παττάλοις, δεινῶς τανυσθεῖσα καί τόν ἀντίπαλον ἐχθρόν τροπώσασα, τῆ πανσθενεῖ ἐνεργείᾳ τοῦ Πνεύματος, Ἀναστασία θεόφρον. Ἀλληλούϊα.
8. Ἐκοπίασα ἐν τῶ στεναγμῶ μου, λούσω καθ’ἑκάστην νύκτα την κλίνη μου. Χαίροις ἡ τάς ὑποθῆκας ἡγουμένης Μητρός σου ἀποδεξαμένη καί σεαυτήν καθάρασα συντόνῳ ἀσκήσει, δοχεῖον τῶν θείων χαρισμάτων γεγένηκας, Ἀναστασία παμμακάριστε. Ἀλληλούϊα.
9. Ἐπύρωσας ἡμᾶς ὡς πυροῦται τό ἀργύριον. Χαίροις ὅτι ἐν νεανικῶ σώματι, τόν ἀρχαῖον κατηγωνίσω πτερνιστήν ὁλοσχερῶς ἀτενίζουσα τόν Νυμφίον σου Χριστόν, ἐξ οὗ καί τό βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως εἴληφας, Ἀναστασία πανένδοξε.
10. Διά τους λόγους τῶν χειλέων σου ἐγώ ἐφύλαξα ὁδούς σκληράς. Χαίροις ὅτι πόθῳ τρωθεῖσα τῆς θείας ἀγάπης, ὡς ἔλαφος διψῶσα προσέδραμες ἐν ἱερῶ Σεμνείῳ ἄρασα τόν ἐλαφρόν ζυγόν τοῦ Κυρίου σου, Ἀναστασία πανύμνητε. Ἀλληλούϊα.
11. Διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν. Χαίροις σεμνοτάτη κόρη, ὅτι ἀγγέλων καί βροτῶν αἱ δυνάμεις ἐκπληττόμεναι διά τούς σούς ἀθλητικούς σου ἀγῶνας, σέ δοξάζουσι πανηγυρίζοντες. Ἀλληλούϊα.
12. Τό ἀγαλλίαμά μου λύτρωσέ με ἀπό τῶν κυκλωσάντων με. Χαίροις ἡμῶν καταφυγή καί προστασία τῶν ἐν κινδύνοις καί θλίψεσι, προστρεχόντων μετά πόθου προσκυνεῖν τά χαριτόβρυτά σου Λείψανα, Ἀναστασία πολύαθλε. Ἀλληλούϊα.
13. Εὐφράνθητε ἐπί Κύριον καί ἀγαλλιᾶσθε δίκαιοι. Χαίροις ὅτι ἐν σταδίῳ ἀνδρικῶ σου φρονήματι τόν Σωτῆρα ἐκήρυξας, καί ξοάνων την ἀπάτην ἐμυκτήρισας, Ἀναστασία τῶν μοναστῶν ὡράϊσμα καί μαρτύρων ἐγκαλλώπισμα. Ἀλληλούϊα.
14. Πλεονάκις ἐπολέμησέν με ἐκ νεότητός μου, ὅλην την ἡμέραν παρετάσσοντο πολέμους. Χαίροις ἡ τάς παγίδας τοῦ ἀρχεκάκου ἐχθροῦ συντρίψασα καί την καρδίαν σου οῖκον προσευχῆς ἀναδείξασαν. Ἀναστασία ὁσιοπάρθενε. Ἀλληλούϊα
15. Ἀγαλλιᾶσθε δίκαιοι ἐν Κυρίῳ, τοῖς εὐθέσι πρέπει αἴνεσις. Χαίροις ἡ διά περιφανῶν ἀγώνων τρανῶς λαμπρυνθεῖσα καί χάρισμα τό τῆς θαυματουργίας λαβοῦσα, Ἀναστασία πολύύμνητε. Ἀλληλούϊα.
16. Πάντα τά ἔθνη ἐκύκλωσάν με καί τῶ ὀνόματι Κυρίου ἠμυνάμην αὐτούς. Χαίροις ἀξιομακάριστε Νύμφη τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἡ ἀκαταίσχυντος ἐλπίς καί παραμυθία πάντων τῶν εὐσεβῶν, Ἀναστασία ἀξιοθαύμαστε. Ἀλληλούϊα.
17. Τοῖς ἁγίοις τοῖς ἐν τῆ γῆ αὐτοῦ ἐθαυμάστωσεν ὁ Κύριος. Χαίροις ἡ δωρουμένη καί νῦν τοῖς ἐν πίστει καί πόθῳ προστρέχουσι εἰς σε, πληθύν θαυμασίων σου, Ἀναστασία, Χριστιανῶν τό ἔνθεον παρηγόρημα. Ἀλληλούϊα.
Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί Ἁγίῳ Πνεύματι.
Ὦ Τρισήλιε καί τρίφωτε Μονάς ἐν Θεότητι Πάτερ Υἱέ καί Πνεῦμα Ἅγιον, κυβέρνησον την ζωήν ἡμῶν ἐν τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου καί πάριδε τά ἑκουσίως καί ἀκουσίως πεπραγμένα πλημμελήματα ἡμῶν, πρεσβείαις τῆς πολυάθλου Ἀναστασίας, ὡς ἀγαθός καί Φιλάνθρωπος.
Καί νῦν καί ἀεί, καί εἰς τους αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Ἡ τόν Σωτῆρα τῶν ὅλων κυοφορήσασα ἀσπόρως καί ἀνερμηνεύτως, Κόρη Ἁγνή, διά την ἡμῶν σωτηρίαν, σέ ἱκετεύομεν Μῆτερ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, γενοῦ βοηθός, σκέπη καί φρουρός πάντων τῶν βροτῶν, καί σῶσον ἡμᾶς τῆ ἀντιλήψει σου.
Ἡ ἐκλογή αὐτή ἐγράφη ὑπ’ἐμοῦ τὀ 1992 καί ἐμελοποιήθη τὀ 1999 ὑπό τοῦ ἐν Τριπόλει πάλαι ποτέ μουσικοῦ μου διδασκάλου κ. Δημητρίου Λυγιᾶ, πρώην πρωτοψάλτου τοῦ ναοῦ Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος διά χρῆσιν εἰς τήν Πανήγυριν τῆς Ἁγίας μας.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
