ΣΤΙΣ 25-9-2000 ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ξεστόμισε καὶ ἐτοῦτα τὰ φοβερά: «Τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα… καὶ ἡ ἀντίστοιχος πρόσκλησις τοῦ Κορανίου… θὰ ὑπερισχύσουν». «Ἀλλά, δὲν ἐγκαταλείπομεν τὴν ἐλπίδα ὅτι τὸ εὐαγγελικὸν κήρυγμα τῆς καταλλαγῆς, τοῦ συμβιβασμοῦ καὶ τῆς εἰρηνικῆς συνεργασίας… καὶ ἡ ἀντίστοιχος πρόσκλησις τοῦ Κορανίου… θὰ ὑπερισχύσουν, θὰ γίνουν ὑφ’ ὅλων ἀποδεκτὰ καὶ θὰ ὁδηγήσουν εἰς παγίωσιν τῆς εἰρήνης καὶ τῆς εὐημερίας τῶν λαῶν, ὥστε ἕκαστος νὰ λατρεύη τὸν Ἕνα Θεὸν ὡς (=ὅπως) προτιμᾶ καὶ ὅλοι μαζὶ νὰ συνεργαζώμεθα διὰ τὸ κοινὸν καλόν». («Ἐπίσκεψις» 588 (2000) 16)!
Σὲ ἄλλη δήλωσή του εἶχε παραδεχθεῖ: «Ἤδη σήμερον, σχεδὸν δύο χιλιάδες ἔτη ἀπὸ τῆς γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ, περὶ τοῦ ὁποίου τὸ Κοράνιον λέγει ὅτι τῷ ἐδόθη ἡ δύναμις τῶν θαυμάτων καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα (Κοράνιον 2, 81)…». Ἐπίσης στὶς 13-1-2002 στὸ Ἰρὰν δήλωσε ὅτι «τὸ Κοράνιο εἶναι ἴσο μὲ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἱερό, ὅπως αὐτὴ» («Ἐπίσκεψις» 606, 2 καὶ ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος Τύπος» (15-3-2002)!
Διερωτώμεθα: Πῶς γίνεται τὸ Κοράνιο, τὸ βιβλίο τοῦ μίσους καὶ τῆς ἐκδίκησης, νὰ εἶναι ἰσόκυρο μὲ τὸ βιβλίο τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἀγάπης, τὴν Ἁγία Γραφή; Οἱ φρικώδεις θανατώσεις χιλιάδων Νεομαρτύρων δὲν ἔγιναν σύμφωνα μὲ τὶς ρητὲς καὶ ξεκάθαρες ἐπιταγὲς τοῦ Κορανίου; Ὁ νομιζόμενος «πρῶτος τῆς Ὀρθοδοξίας» δὲν ἔχει τὴ συναίσθηση ὅτι ἀσεβεῖ στὴ μνήμη ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν τὸ τίμιο αἷμα τους, ἀρνούμενοι τὴν σατανικὴ ἰσλαμικὴ θρησκεία καὶ τὸ «ἱερὸ» βιβλίο της; Κι ἀκόμα: Πῶς καὶ γιατί ἀνέχονται τέτοιες δηλώσεις οἱ ἄλλοι ὑψηλόβαθμοι ὀρθόδοξοι ἡγέτες καὶ δὲν τὸν βάζουν στὴ θέση του;
