Ὑποστηρίζει τὴν «παρακολούθησιν» τῆς Θ. Λειτουργίας μέσῳ διαδικτύου, ἐνῷ αὐτὸ εἶναι ὡς γνωστὸν «βλασφημία», ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἀντέδρασεν εἰς τὴν βάπτισιν τῆς Γλυφάδας, ἐπέλεξε τὸ «φαίνεσθαι», ὅτι πρέπει νὰ ἀκούση ἡ Ἐκκλησία τὴν σύγχρονον ψυχιατρικήν, ἡ ὁποία βεβαίως ἔχει παύσει νὰ θεωρῆ πρόβλημα τὴν ὁμοφυλοφιλίαν, ὅτι εἶναι χρέος ἡ στήριξις τῶν γυναικῶν, αἱ ὁποῖαι ἐπιλέγουν τὴν ἔκτρωσιν, ὅτι εἶναι σωστὸς ὁ «ἔλεγχος τῶν γεννήσεων», ὅτι ἡ «πίστη μας δὲν εἶναι τέλεια», ὅτι «ἐπιστήμη καὶ ἐκκλησία δὲν ἀναζητοῦν διαφορετικὲς ἀλήθειες» κ.ἄ. Διατί δὲν τὸν ἐγκαλεῖ κανείς; Διατί ἀρνεῖται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ τὸν δικάση; Διατί δὲν ἐπεμβαίνει τὸ Φανάρι; Εἴτε ἐπειδὴ πιστεύουν τὰ ἴδια εἴτε ἐπειδὴ ὄπισθεν αὐτοῦ κυβερνοῦν τὰ μεγάλα συμφέροντα. Ἐκτὸς ἂν κανεὶς δύναται νὰ ὑποδείξη ἄλλην ἐξήγησιν… Παραθέτομεν ἀποσπάσματα ἀπὸ τὴν συνέντευξίν του εἰς τὴν ἱστοσελίδα «in.gr» τῆς 3ης Ὀκτωβρίου 2022:
Διὰ τὴν Θ. Λειτουργίαν
«…Ἐνῷ λοιπὸν διευκρινίσαμε ὅτι ἡ ἰσχύουσα παράδοση δὲν καταργεῖται, ἐν τούτοις στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀμερικῆς δώσαμε τὴν ἐλευθερία στοὺς ἱερεῖς νὰ ἀποφασίσουν μὲ τὰ μέλη τῆς κοινότητάς τους γιὰ τὸ πῶς ἔνιωθαν ἀναπαυμένοι οἱ ἐνορίτες τους κατὰ τὴν ἐν λόγῳ ἐξαιρετικὴ καὶ προσωρινὴ περίπτωση τῆς πανδημίας, χωρὶς νὰ ἐπιβάλλουμε ὑποχρεωτικὰ κάποια νέα μέθοδο. Ὅπως ἄλλωστε γνωρίζετε, τὸ ἴδιο κάναμε καὶ μὲ τὸ θέμα τοῦ ἐκκλησιασμοῦ. Τὸ ὅτι δώσαμε τὴν εὐκαιρία στοὺς πιστούς μας νὰ παρακολουθοῦν τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες ἀπὸ τὸ Διαδίκτυο δὲν σημαίνει ὅτι καταργήσαμε ἢ ὅτι ἀντικαταστήσαμε τὸν φυσικὸ ἐκκλησιασμὸ γενικότερα».
Διὰ τὴν βάπτισιν εἰς Γλυφάδα
«Πῶς μποροῦμε νὰ ἀποκλείσουμε τὴν πρόσβαση ἑνὸς παιδιοῦ στὸ ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ; Αὐτὸ τὸ ἀναγνώρισε ἀκόμα καὶ ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὸ γράμμα ποὺ ἀναφέρεται ὅτι ἔστειλε στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Στὴ συγκεκριμένη περίπτωση ἡ ἔνταση προκλήθηκε, διότι ἡ Ἐκκλησία ἐκλήθη καὶ πάλι νὰ ἐπιλέξει μεταξὺ τοῦ «εἶναι» καὶ τοῦ «φαίνεσθαι»».
Διὰ τὸν γάμον ὁμοφυλοφίλων
«Θὰ ἔλεγα μάλιστα ὅτι δὲν μποροῦμε σήμερα οἱ θεολόγοι νὰ στηρίζουμε τὶς ἀπόψεις μας μονάχα κοιτάζοντας τὸ παρελθόν, ὅσο ἱερὸ καὶ πειστικὸ κι ἂν εἶναι αὐτό. Θὰ πρέπει ἐπίσης νὰ σεβόμαστε τὴ σύγχρονη ἐπιστήμη, τὴν ἰατρικὴ καὶ τὴν ψυχιατρική. Καὶ εἶναι μεγάλη εὐλογία καὶ μεγάλο πλεονέκτημα ὅτι ἡ Ἐκκλησία σήμερα κατέχει ἔμπειρους κληρικοὺς-ἰατροὺς καὶ θεολόγους-ψυχίατρους».
Διὰ τὰς ἐκτρώσεις
«Θὰ πρέπει νὰ ὑποστηρίξουμε τὸ δικαίωμα τῶν γυναικῶν νὰ ἀποφασίζουν μὲ τὴ θέλησή τους ἂν θέλουν νὰ γίνουν μητέρες καὶ παράλληλα νὰ ἀναπτύξουμε ὡς Ἐκκλησία καὶ ὡς κοινωνία κάθε δράση καὶ πρόνοια ποὺ θὰ καθιστᾶ περιττὴ τὴν ἄμβλωση καὶ θὰ στηρίζει τὴ γυναίκα ποὺ θὰ ἐπιλέξει νὰ γεννήσει τὸ παιδί της.
Ὑποστηρίζουμε τὸν ἀσφαλῆ καὶ ἀποτελεσματικὸ ἔλεγχο τῶν γεννήσεων, ὁ ὁποῖος ἐπίσης ἐφαρμόζεται ἀπὸ ἀμνημονεύτων ἐτῶν μὲ διάφορους τρόπους. Θὰ πρέπει νὰ ἀποφύγουμε νὰ ἀντιμετωπίζουμε τὶς γυναῖκες ἁπλῶς καὶ μόνο ὡς γεννήτορες, σὰν νὰ εἶναι αὐτὸς ὁ μοναδικὸς σκοπὸς τῆς ζωῆς τους. Ἂς θυμηθοῦμε τὴν περίπτωση τῆς Παναγίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ κατεξοχὴν παράδειγμα τοῦ τί σημαίνει νὰ εἶσαι «Θεοτόκος». Εἶναι ἡ γυναίκα ἐκείνη, ἡ ὁποία, ὅπως δηλώνει καὶ τὸ προσωνύμιό της, συναίνεσε πρόθυμα καὶ ἐλεύθερα νὰ λάβει μέσα στὴν ἁγία μήτρα της τὸν Θεὸ «ἐν σαρκί»».
Διὰ τὰ ἐμβόλια
«Ὑπάρχει μία ὑπέροχη φράση στὴν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία «ἡ πίστη προϋποθέτει τὴν κατανόηση». Αὐτὴ ἡ ἀντίληψη εἶναι τὸ ἄκρως ἀντίθετο τῆς λαϊκῆς ἀντίληψης «πίστευε καὶ μὴ ἐρεύνα». Δὲν μποροῦμε νὰ ἰσχυριστοῦμε ὅτι ἡ πίστη μας ἢ ἡ γνώση μας εἶναι τέλειες. Ὅπως ὑπογραμμίζει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «βλέποµεν ἄρτι δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγµατι» (Α’ Κορ. 13:12). Κατὰ συνέπεια, βαδίζουμε στὴ ζωή μας μὲ τὴ λογικὴ (σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν ἐπιστήμη) καὶ μὲ τὴν πίστη (σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή)… Στὸ κάτω κάτω, ἡ ἐπιστήμη καὶ ἡ ἐκκλησία δὲν ἀναζητοῦν διαφορετικὲς ἀλήθειες…».
Διὰ τὸ ΕΚΠΑ
«Καὶ ἐγώ, ὅπως καὶ πλῆθος ἀκαδημαϊκῶν δασκάλων στὴν Ἑλλάδα, αἰσθάνομαι βαθύτατα προσβεβλημένος, ὅταν ἕνα ἑλληνικὸ πανεπιστημιακὸ ἵδρυμα συνεχίζει νὰ τιμᾶ τὸν ἐμπνευστὴ καὶ ὑπεύθυνο τῆς αἱματηρῆς εἰσβολῆς στὴν Οὐκρανία μὲ τὸν τίτλο τοῦ ἐπίτιμου διδάκτορα».
