 |
| Καθεδρικός Ναός Αγίου Σάββα Σερβίας |
ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΥΑΚΙΝΘΟΥ
'Ηγουμένου τῆς 'Ιερᾶς Μονῆς Πούτνα Μολδαβίας Ρουμανίας
(1924-1998)
Μετάφρασις ἀπό τά ρουμανικά π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
'Αγαπητοί Χριστιανοί,
Μέ μιά φωνή σάν αὐτή ἐκάλεσε κάποτε ἡ Κυρία Θεοτόκος τούς Δώδεκα ἐνδόξους 'Αποστόλους, οἱ ὁποῖοι ἐκήρυτταν σ'ὅλο τόν κόσμο τόν Χριστό, ὅταν ἐπερνοῦσε τίς τελευταῖες στιγμές της ἀκόμη στήν γῆ. Μέ μιά τέτοια φωνή καλεῖ ἡ Δέσποινα καί ἐμᾶς σήμερα, Χριστιανοί μου, γιά νά συναγώμεθα μιά φορά τόν χρόνο σ' ἕνα ἱερό τόπο γιά νά τιμήσουμε τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της μέ ταπεινές προσευχές καί ἐγκωμιαστικές ψαλμωδίες. Καί ἡ ἠχώ αὐτῆς τῆς φωνῆς ἐσήμανε βαθειά στίς καρδιές μας καί ὡδήγησε σήμερα τά βήματά μας στό μονοπάτι αὐτό μέ τίς πολλές ἅγιες ἐκκλησίες (τό Μοναστήρι), γεμίζοντας τίς καρδιές μας ἀπό μία ἀνεκλάλητη πνευματική χαρά. Καί ἰδού πῶς μετατέθηκε ἀπό τήν γῆ πρός τόν οὐρανό ἡ 'Υπεραγία Παρθένος Μαρία:
Μετά τήν ἀνάληψί Του στούς οὐρανούς, ὁ Σωτήρ μας ἐμπιστεύθηκε τήν 'Αειπάρθενο Μαρία στόν πιό ἀγαπημένο μαθητή Του, τόν ἅγιο 'Ιωάννη Εὐαγγελιστή. Στό σπίτι αὐτοῦ τοῦ ἁγίου 'Αποστόλου ἐπέρασε ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου διάστημα 15 ἐτῶν μέχρι τήν ἔνδοξη μετάστασί της, χωρίς ποτέ ν' ἀπουσιάζη ἀπό τίς συνάξεις τῶν ἁγίων 'Αποστόλων, ἀπό τίς κοινές προσευχές καί τίς 'Αγάπες.
Μερικοί ἅγιοι Πατέρες συμπληρώνουν ὅτι ἡ Παρθένος Μαρία ἐκήρυξε ἕνα καιρό καί τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ στήν Νῆσο Κύπρο, στήν ῎Εφεσο καί στήν Χερσόνησο τοῦ ῎Αθω. 'Ενῶ τόν τελευταῖο καιρό τῆς ζωῆς της τόν ἐπέρασε πάλι στά 'Ιεροσόλυμα μέ νηστεῖες, ἐλεημοσύνες καί προσευχές, τίς ὁποῖες συνήθιζε νά κάμνη μόνη της στόν Κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, ἐκεῖ ὅπου προσευχήθηκε μέ ἱδρῶτα σάν σταγόνες αἵματος ό Μονογενής της Υἱός.
῞Οταν κάποτε εὑρισκόταν σέ προσευχή καί ἐπλησίαζε τό τέλος τῆς ζωῆς της, ἦλθε τρεῖς ἡμέρες ἐνωρίτερα ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ καί τῆς διεμήνυσε ὅτι τό τέλος της πλησιάζει γιά νά μεταβῆ κοντά στόν γλυκύτατο Υἱό της, τόν 'Ιησοῦ Χριστό. 'Αφοῦ χάρηκε ἀνεκφράστως, ἐπῆγε πρῶτα νά προσευχηθῆ στήν Γεθσημανῆ, καί, εὐχαριστώντας γιά ὅλα τόν Χριστόν, ἐπέστρεψε στήν 'Ιερουσαλήμ γιά νά ἑτοιμάση τά ἐντάφιά της. 'Εκάλεσε ἀμέσως τούς συγγενεῖς, τίς φίλες της καί τίς χῆρες γιά νά συμφάγουν στό σπίτι της. Κατόπιν τούς ἐδίδαξε μέ πολλά καί ψυχωφελῆ λόγια, τούς παρηγόρησε γιά τήν ἄμμετρη λύπη πού αἰσθάνοντο μέ τήν ἀναχώρησί της καί μετά ἄρχισε νά ἑτοιμάζη τό κρεββάτι της. 'Εκείνη τήν ὥρα ἔγινε ξαφνικά μία μεγάλη βοή και σεισμός καί ἀμέσως ἐμφανίσθηκαν φωτεινά σύννεφα ἔξω καί γύρω ἀπό τό σπίτι της, τά ὁποῖα μετέφερον τούς δοξασμένους 'Αποστόλους τοῦ Χριστοῦ. Καί ἀντιληφθέντες τήν αἰτία τοῦ ἐρχομοῦ τους στήν 'Ιερουσαλήμ, κατελήφθησαν ἀπό μεγάλη λύπη βλέποντες τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου νά τούς παρηγορῆ καί ἀνακοινώνη τήν ἀναχώρησί της ἀπό τήν παροῦσα ζωή. Κατόπιν τούς παρηγόρησε περισσότερο καί τούς προέτρεψε νά συνεχίσουν νά διαδώσουν τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ παντοῦ. Τότε φωτίσθηκε τό πρόσωπό της, ἐνῶ τό σπίτι της γέμισε ἀπό μία εὐωδία. Καί τήν ἴδια ἐκείνη στιγμή ἐκοιμήθη ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας 'Ιησοῦ Χριστοῦ, θεραπεύοντας τότε ὅλους τούς ἀσθενεῖς καί πονεμένους ἀπό ὁποιαδήποτε ἀσθένεια καί ὀδύνη τους. 'Αφοῦ μοιράσθηκαν τότε πολλές ἐλεημοσύνες στούς πτωχούς καί δόθηκαν σέ δύο χῆρες γυναῖκες τά δύο φορέματα τῆς Θεοτόκου, ἡ ζώνη καί τό ἐπανωφόριο, ὅπως ἡ ἴδια εἶχε ἀφήσει ἐντολή. Τότε ὅλη ἡ πομπή κρατώντας λαμπάδες στά χέρια ἔχοντας ἀνάμεσά τους τό ἱερό κρεββάτι μέ τό πάνσεπτο τῆς Θεοτόκου σκῆνος, ἔφθασαν στήν Γεθσημανῆ, ὅπου ἐκεῖ εἶχε ἑτοιμασθῆ ὁ τάφος της. Καθ' ὁδόν συνέβησαν πολλά θαύματα ἀσθενῶν. Μόνο σ' ἕνα ἄπιστο ἑβραῖο, ὁ ὁποῖος ἐπεχείρησε νά ρίξη κάτω ἀπό τόν κράββατον τό ἱερόν σῶμα τῆς Θεομήτορος, ἐστάλη σκληρή τιμωρία γιά τήν τόλμη του. 'Εκόπησαν τά δυό του χέρια μέ σπαθί πού τό ἐκρατοῦσε ἕνας ἄγγελος. 'Αλλ' ἐπειδή ἀμέσως ἐπίστευσε, ἐζήτησε συγχώρησι καί θεραπεύθηκε μαζί μέ ὅλους αὐτούς πού τόν ἀκολουθοῦσαν καί εἶχαν τόν ἴδιο λογισμό. Φθάνοντας στόν τάφο, ἐράντισαν τό σῶμα της μέ μῦρο, τό ἐτύλιξαν μέ λινό νεκροσάββανο, τό τοποθέτησαν μέσα καί ἐσφράγισαν τήν θύρα τοῦ μνημείου μέ μία πέτρα. Μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες, ἐπέστρεψε καί ὁ 'Απόστολος Θωμᾶς ἀπό τήν 'Ινδία καί ἐπεθύμησε νά ἰδῆ, ἔστω νεκρόν τό σῶμα τοῦ Θεοτόκου, γιά νά παρηγορήση λίγο κι αὐτός τήν λύπη του. 'Αλλ' ὦ τοῦ θαύματος! 'Αφοῦ ἄνοιξαν τόν τάφο, εἶδαν ἔκθαμβοι ὅτι δέν ἦτο μέσα τό σκήνωμα τῆς 'Υπεραγίας Θεοτόκου, παρά μόνα τά ἐντάφια σάββανα. Μετατέθηκε ὁλόκληρο στόν οὐρανό ἀπό τόν Κύριό μας 'Ιησοῦ Χριστό, ἀπ' ὅπου πάντοτε θά εἶναι ἡ μεσίτρια τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων γιά τήν σωτηρία τῶν ψυχῶν τους.
῎Ετσι ἐπέταξαν πάλι μέσα σέ σύννεφα οἱ ἅγιοι 'Απόστολοι γιά τόν τόπο, ὅπου καί πρίν εὑρίσκοντο. Καί, ὁσάκις συγκεντρώνοντο ὅλοι μαζί γιά σύναξι στήν 'Ιερουσαλήμ γιά τίς 'Αγάπες καί ἄλλα ἱεραποστολικά τους θέματα, ἔβαζαν κι ἕνα κενό κάθισμα στό μέσον, ὅπου τοποθετοῦσαν τεμάχιο ἄρτου πρός τιμήν τοῦ Χριστοῦ. Μετά τό τέλος τοῦ φαγητοῦ, ἐσηκώνοντο καί ὕψωναν τό τεμ,άχιο αὐτό λέγοντες: Δόξα σοι, ὁ Θεός ἡμῶν δόξα σοι· Δόξα Πατρί καί Υἱῶ καί 'Αγίῳ Πνεύματι. Μέγα τό ὄνομα τῆς 'Αγίας Τριάδος· Κύριε 'Ιησοῦ Χριστέ, βοήθει ἡμῖν. Αὐτή τήν τάξι εἶχαν οἱ 'Απόστολοι τοῦ Χριστοῦ καί ὁπουδήποτε ἀλλοῦ εὑρίσκοντο μέχρι τήν ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Τήν ἡμέρα τῆς Κοιμήσεώς της κατέφθασαν οἱ 'Απόστολοι ἀπό τά πέρατα τῆς γῆς γιά νά συμμετάσχουν στήν κηδεία της. Μετά τήν ταφή της, ἐπέστρεψαν ὅλοι στό σπίτι γιά νά παρακαθίσουν σέ τράπεζα φαγητοῦ, τό λεγόμενο νεκρόδειπνο. 'Εκείνη τήν στιγμή παρουσιάσθηκε ἡ Θεοτόκος, ἐν μέσῳ μιᾶς φωτεινῆς νεφέλης, συνοδευομένη ἀπό πλῆθος ἀγγέλων καί καί τούς ἐχαιρέτισε λέγουσα: "Χαίρετε, ὅτι μεθ' ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας" Οἱ 'Απόστολοι τότε ἐξεπλάγησαν καί ἀντί νά εἰποῦν "Κύριε 'Ιησοῦ Χριστέ" εἶπαν: "Παναγία Θεοτόκε, βοήθει ἡμῖν". Κατόπιν μετέβησαν στόν τάφο καί, ἐπειδή δέν εὑρῆκαν τό Πανάγιο Σῶμα της, ἐπείσθησαν ἀκραδάντως ὅτι ζῶσα καί σύσσωμος ἀνέστη ἐκ τῶν νεκρῶν καί μετέστη στούς οὐρανούς γιά νά συμβασιλεύση μέ τόν Υἱό καί Θεό της στούς ἀπεράντους αἰῶνες.
'Αγαπητοί Χριστιανοί,
Σήμερα μετετέθη στόν οὐρανό ἡ οὐράνια σκηνή, ὁ θρόνος τῶν Χερουβείμ, ἡ θρόνος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Σήμερα ἐκοιμήθη τό ἅρμα τοῦ Κυρίου, ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας, ἡ Μητέρα ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπότητος. Σήμερα ἀνεχώρησε ἀπό τά ἐπίγεια ἡ ἁγιώτερη ἀνθρωπίνη ὕπαρξις, ἡ πιό εὐλογημένη ἀνάμεσα στίς γυναῖκες, ἡ πιό ἀφοσιωμένη μητέρα!
Σήμερα ἔκλεισαν οἱ καθαροί ὀφθαλμοί, πού εἶδαν τόσα μυστήρια καί ἔκλεισαν τόσες πηγές δακρύων. Σήμερα ἐσιώπησε ἡ ἀκούραστη γλῶσσα της στήν προσευχή, ἡ ὁποία ὡμιλοῦσε τόσες φορές μέ τούς ἀγγέλους, πού ἔδωσε τό ὄνομα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί ἐφανέρωσε τά ἀνέκφραστα μυστήρια. Σήμερα ἀνεπαύθηκαν στά στήθη της τά ἀθῶα χέρια τῆς Παρθένου καί Μητρός, τά ὁποῖα ἐσπαργάνωσαν μέ περισσή φροντίδα τόν Χριστό, πού ὑψώθηκαν τόσες φορές σέ προσευχή, πού εὐλογήθηκαν μέ τόσα θαύματα καί καλωσύνες. Σήμερα ἔπαυσε νά κτυπᾶ ἡ καρδία τῆς τελειωτάτης μεταξύ τῶν γυναικῶν, στήν ὁποία ἐφυλάσσοντο τόσα μυστήρια, τόσες χαρές καί δάκρυα, τόσα σκιρτήματα χαρᾶς καί πληγές ρομφαίας!
Σήμερα καλύφθηκε μέ νεκροσάββανο ἡ μορφή αὐτῆς πού ἐσκέπαζε μέ τήν στοργή της ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. Σήμερα μετετέθη μέ εἰρήνη, αὐτή πού συνεφιλίωσε μέ τόν Χριστό τόν ἄνθρωπο διά τῆς πολυευσπλαγχνίας της. Σήμερα εἰσῆλθε σέ τόπο ἀναπαύσεως αὐτή πού εἰρήνευσε τίς καρδιές καί ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Σήμερα κόπηκε τό ἄνθος, τό ὡραιώτερο ἀπ' ὅσα ἦσαν κάτω σ'αὐτήν τήν γῆ. Σήμερα "τινάχθηκε" ἕνα τριαντάφυλλο, μετετέθη ἕνα κρῖνο στόν οὐρανό· εἶναι τό κρῖνο τῆς θείας παρθενίας. Σήμερα ἁρπάχθηκε ἀπό ἀνάμεσά μας ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας, ἡ μεσίτρια τῆς σωτηρίας μας, ἡ σκέπη τῶν ψυχῶν μας, ἡ ἄσβεστη κανδήλα, ἡ 'Αειπάρθενος ῎Αμπελος, ὁ ἀσύλητος θησαυρός, τό πῦρ, μή καιόμενον ἀπό τήν φλόγα, ὁ πόκος ὁ ἔνδροσος ἀπό τήν Χάρι τοῦ 'Αγίου Πνεύματος. Σήμερα μεταφέρθηκε ἀπ' ἐδῶ στούς οὐρανούς τό καλλώπισμα τῆς Ναζαρέτ, ὁ πλοῦτος τῆς 'Εκκλησίας, ἡ Προστάτις τῶν Χριστιανῶν, ἡ μυστική 'Εκκλησία, ἡ θεία Κιβωτός, ὁ κεκλεισμένος οἶκος, ἡ θύρα ἡ σφραγισμένη, τό ἀλατόμητον ὄρος τῆς σοφίας τοῦ Λόγου. Σήμερα ἀνακαινίσθηκε ὁ οἶκος τοῦ Θεοῦ, ἔκλεισε τό σφραγισμένο βιβλίο μέ τά γράμματα τοῦ πυρός, σήμερα πάρθηκε ἀπό τήν γῆ τό δοχεῖο τοῦ 'Αγίου Πνεύματος, στό ὁποῖον ὄχι νερό, ὄχι τροφή, οὔτε οὐράνιο μάννα τοποθετήθηκε, ἀλλά ἡ φλόγα τῆς θεότητος ἀναπαύθηκε, χωρίς νά κατακαύση καί χωρίς νά ἀνακατέψη. Σήμερα ἐκοιμήθη μέ εἰρήνη ἡ μεσίτρια ὅλων τῶν Χριστιανῶν, ἡ ἐμψύχωσις τῶν 'Αποστόλων, ἡ καλή ἐλπίς τῶν ἱερέων, ἡ σκέπη τῶν μοναχῶν, ἡ τροφοδότις τῶν δυστυχισμένων, ἡ παρηγορήτρια τῶν χηρῶν, ἡ "ἀρχοντάρισσα" τῶν ξένων, ἡ ἀνακουφίστρια τῶν ἀσθενῶν, τό στεφάνι τῶν παρθένων, ἡ εὐθυμία τῶν βρεφῶν, ἡ χαρά ὅλων τῶν μητέρων. Σήμερα μεταφέρθηκε ἀπό τήν γῆ στόν οὐρανό ἡ Μητέρα τοῦ 'Ιησοῦ καί Μητέρα τῶν ψυχῶν μας, αὐτή ἡ ὁποία θά παραμείνη στούς αἰῶνες καί Μητέρα καί Παρθένος καί μεσίτρια ὅλων. Αὐτήν ψάλλει μέ ὕμνους ὁ Πέτρος, γι' αὐτήν ὁμιλεῖ ὁ Παῦλος, γιά τήν μετάθεσί της στενάζουν οἱ 'Απόστολοι, γιά τήν κοίμησί της ὀλοφύρεται ἡ 'Ιερουσαλήμ, ὀδύρεται ἡ μικρή Ναζαρέτ, κλαίουν οἱ δυστυχεῖς καί ὀρφανοί, μητέρες καί παρθένες καί ὅλοι οἱ πτωχοί τῆς γῆς. 'Αλλά σέ ἐκεῖνο τόν καιρό Αὐτήν δοξάζουν οἱ ἄγγελοι στόν οὐρανό, τιμοῦν τά Χερουβείμ καί Σεραφείμ, ὑποδέχονται οἱ 'Ανώτερες Δυνάμεις, τιμοῦν οἱ Χριστιανοί τῆς γῆς, ὑπερδοξάζει ἡ 'Εκκλησία μέ ἐκλεκτούς ὕμνους καί ἐγκωμιαστικά τροπάρια. Αὐτήν ἀναγνωρίζοντας ὅλη ἡ δημιουργία τοῦ Θεοῦ, κατά τό πέρασμα δύο χιλιάδων χρόνων, προθυμοποιήθηκε νά τιμήση τήν Κυρία τοῦ οὐρανοῦ καί γῆς μέ ὅ,τι τιμιώτερο, ἀκριβώτερο καί πολυτιμώτερο εἶχε! Τά λουλούδια τῆς ἔφεραν τόν στολισμό καί τήν πολυχρωμία τους: Τά κρῖνα τό ἄρωμά τους, τά τριαντάφυλλα τά πέταλά τους, ὁ βασιλικός τήν μυρωδιά του. Τά πουλιά τῆς ἔφεραν τό ἀθῶο κελάδημά τους, ἡ ἥλιος τίς φωτεινές ἀκτῖνες του, ἡ σελήνη τό ἱλαρό φῶς της, ὁ οὐρανός τόν γαλάζιο ὁρίζοντα, τά δάση τήν σιωπή τους, τά βουνά τήν μοναξιά τους, οἱ κοιλάδες τό μουρμούρισμα τῶν πηγῶν τους, οἱ πεδιάδες τό ἄρωμα τῶν λουλουδιῶν τους, ἐνῶ ἡ θάλασσα τό φλοίσβισμα τῶν κυμάτων της. Τά χρώματα ἐπρόσθεσαν κι αὐτά τήν ὀμορφιά τους, ἐνῶ οἱ ἄνθρωποι τά δῶρα τους. Οἱ ψάλτες προετοιμάζοντας τήν φωνή τους, ἔψαλλαν στήν Παρθένο Μαρία μέ τούς πιό μελωδικούς ὕμνους· οἱ ἁγιογράφοι χρησιμοποιῶντας τά χρώματά τους, ἐστόλισαν τίς ἅγιες Εἰκόνες της καί τίς ἐκκλησίες μέ τά πλέον κτυπητά χρώματα. Οἱ ἱερεῖς τήν ἐξύμνησαν μέ τίς πιό θερμές προσευχές, τούς ὡραίους ὕμνους καί τίς πανηγυρικές ἀκολουθίες. Διότι σ' Αὐτήν ἀξίζει νά προσφέρωνται οἱ ὡραιώτερες μουσικές μελωδίες, τά πλέον ἀξιοτίμητα στολίδια καί οἱ καθαρώτερες καρδιές τῶν παρθένων, τῶν μητέρων καί ὅλων τῶν χριστιανῶν.
'Αλλά πρέπει νά μήν ἀπουσιάσουμε κι ἐμεῖς ἀπό τήν πάμφωτη ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Λοιπόν, ἐλᾶτε ἀδελφοί Χριστιανοί ἁπανταχοῦ τῆς οἰκουμένης, ὄχι στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ, ἀλλά στήν 'Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, γιά νά τιμήσουμε τήν ἑορτή τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου μέ ταπεινούς δοξολογικούς λόγους καί ἐκκλησιαστικές ψαλμωδίες. 'Ελᾶτε, ζηλωτές 'Απόστολοι πού θά κοπιάσετε ἀκόμη γιά τό Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ γιά νά συμπορευθοῦμε μαζί στό τελευταῖο μονοπάτι τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου μας. 'Ελᾶτε ταπεινοί μοναχοί γιά νά σταθοῦμε μαζί στό μνῆμα τῆς Προστάτιδος τῶν ψυχῶν μας. 'Ελᾶτε, τιμιώτατες γυναῖκες καί ἐσεῖς ἀληθινές μητέρες, οἱ ὁποῖες ἁγιάσατε τά χέρια σας μέ τήν ἀπόκτησι τῶν παιδιῶν σας καί στολίσατε τά σπίτια σας μέ τά χαριτωμένα τους χαμόγελα, ἐλᾶτε, λέγω, μέ μία σκέψι νά δοξάσουμε μαζί τήν κοίμησι τῆς ἁγιωτέρας τῶν γυναικῶν. 'Ελᾶτε κι ἐσεῖς οἱ ἔντιμες παρθένες καί ὅλοι, ὅσοι ζῆτε τήν ἁγία καθαρότητα ψυχῆς καί σώματος ν' ἀσπασθοῦμε μέ δάκρυα αὐτή πού ἦτο καί Μητέρα καί παρέμεινε πάντοτε Παρθένος. 'Ελᾶτε ὅλοι καί ὅλες, μικροί καί μεγάλοι, νέοι καί γέροι, ἁπλοῖ καί σπουδασμένοι μέ πόθο καί φιλότιμο, γιά νά τιμήσουμε τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Παναγίας μας μέ ὅ,τι καλλίτερο, ἁγιώτερο καί φωτεινότερο ἔχουμε στίς καρδιές μας. Οἱ θερμοί στήν ψυχή καί οἱ κατοικοῦντες σέ θερμά κλίματα συγκεντρωθῆτε σ' ἕνα τόπο. Οἱ ὑγιεῖς καί πονεμένοι συναντηθῆτε σήμερα μαζί. Οἱ ἔχοντες ἐπάρκεια ἀγαθῶν καί οἱ πεινασμένοι καθῆστε νά φᾶτε μαζί σ' ἕνα τραπέζι. Καί ἐσεῖς πού ἐνηστεύσατε καί ἐσεῖς πού δέν ἠμπορέσατε νά κρατήσετε τήν νηστεία τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου μας ἀπό τά ἴδια πνευματικά ἀγαθά, ἐλᾶτε νά δοκιμάσετε. Οἱ παρηγορημένοι καί λυπημένοι, οἱ εὐχαριστημένοι καί δυσαρεστημένοι κι αὐτοί πού αἰσθάνονται χαρά στήν ψυχή κι ἄλλοι ἔχουν δάκρυα στά μάτια· ὅλοι ἐσεῖς ἐλᾶτε μαζί νά προσευχηθοῦμε καί νά ἑορτάσουμε τήν Κοίμησι τῆς 'Υπεραγίας Θεοτόκου.
Κανείς ἀπό τούς υἱούς τῆς Βασιλείας, ἄς μήν ἀπουσιάση. Κανείς δοῦλος, οὔτε ἐλεύθερος, οὔτε μικρός, οὔτε μεγάλος, οὔτε ἁμαρτωλός, οὔτε ἄξιος. Καί μαζί σας νά φέρετε στήν Δέσποινά μας τά ἐκλεκτά καί ἀνεκτίμητα δῶρα σας-ὄχι ἀπό χρυσό, οὔτε ἀπό ἄργυρο, οὔτε στολίδια μαργαριταρένια, οὔτε ἀκριβά φορέματα καί πρόσωπα στολισμένα, οὔτε καρδιές γεμᾶτες ἀπό ὑποκρισία καί φαντασία. 'Αλλά συναχθῆτε ἐδῶ ὅλοι μαζί μέ καρδιές γεμᾶτες ἀπό ἀγαθά ἔργα, ψυχές πυρπολυμένες ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, λογισμούς στολισμένους μέ τό ἔνδυμα τῆς ταπεινώσεως, σκέψεις ποτισμένες μέ τήν ἁγία προσευχή, μάτια καθαρά στολισμένα μέ τά δάκρυα, χέρια ἁγιασμένα μέ τήν ἐλεημοσύνη, μπράτσα εὐλογημένα μέ τήν γέννησι παιδιῶν, γλῶσσες πού νά προφέρουν πνευματικούς ὕμνους, σώματα στολισμένα μέ τήν ἀκαταφρόνητη παρθενία, πρόσωπα ἁγνά, χριστιανικά. Σ'αὐτά προσθέστε ἀκόμη τήν ζωντανή πίστι γιά νά δεσπόζη σέ ὅλα, τήν ἀγάπη γιά νά θερμαίνη, τόν ζῆλο τῆς σωτηρίας, τήν χαρά τῆς καρδίας, τήν εἰλικρίνεια, τήν ταπείνωσι, τήν θέρμη τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Καθένας ἀπό ἐμᾶς ἄς φέρη κάτι. 'Ενῶ αὐτός πού δέν ἔχει τίποτε νά προσφέρη στήν Εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μας, ἄς τῆς χαρίση ἔστω μία ταπεινή μετάνοια, μία μικρή προσευχή, ἕνα καλό λόγο ἤ ἕνα μόνο μπουκέτο λουλούδια κι αὐτό τό μικρό δῶρο μπορεῖ νά κάνη περισσότερα ἀπ' ὅ,τι ἐκεῖνα τά δύο λεπτά τῆς χήρας.
'Αγαπητοί Χριστιανοί,
Εἶναι περισσότερες ἀπό 12 οἱ ὧρες, ἀπό τότε πού μᾶς ἀναγγέλλεται τό μήνυμα τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου μας, ἀπό τότε πού οἱ θύρες τῆς ἐκκλησίας εἶναι ἀνοικτές καί δέχονται στούς κόλπους της τά πλήθη τῶν Χριστιανῶν, ἀπό τότε πού οἱ χοροί προαναγγέλλουν μέ τίς κατανυκτικές ὑμνωδίες τήν κηδεία τῆς Θεοτόκου, συνοδευόμενες ἀπό προσευχές καί ἐγκωμιαστικούς ὕμνους. 'Αλλά γιά νά διατρανωθῆ πάντοτε ἡ βοήθεια καί μεσιτεία τῆς Παναγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, ἡ ὁποία ἀκαταπαύστως προσεύχεται ἐνώπιον τῆς 'Αγίας Τριάδος, δέν μᾶς εἶναι ἀρκετό μόνο τοῦτο. Εἶναι ἀπολύτως ἀναγκαῖο ν' ἀκολουθοῦμε κι ἐμεῖς, κατά τήν δύναμί μας, τό παράδειγμά της. 'Αλλιῶς, θά μείνουν ἀνώφελες οἱ προσευχές μας, χωρίς ἀντίκρυσμα οἱ ψαλμωδίες μας, χωρίς σημασία τά μπουκέτα μέ τά λουλούδια μας, τά ὁποῖα τοποθετοῦμε μέ ἰδιαίτερη φροντίδα δίπλα ἤ κάτω στήν Εἰκόνα τῆς Θεομήτορος. ῎Ετσι, μᾶς εἶναι γνωστό, ὅτι ὁ ἄνθρωπος σ' ὅλες τίς ἐνασχολήσεις τῆς ζωῆς του αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη μερικῶν μεσολαβητῶν, οἱ ὁποῖοι θά τόν στηρίξουν, θά τόν ἐνισχύσουν καί θά συνομιλήσουν μαζί του. ῎Ισως ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς πιεσθήκαμε ἀπό τήν ἀνάγκη νά κτυπήσουμε τήν πόρτα κάποιου, ὁ ὁποῖος θά ἠμποροῦσε νά μᾶς κάνη κάτι καλό. Γνωρίζετε ὅταν μᾶς κυριαρχεῖ ἀγωνία τότε, μέ πόση δυσκολίες ἀνεβαίνουμε τά σκαλιά τοῦ σπιτιοῦ, μέ πόση συγκίνησι κτυπᾶμε τήν πόρτα, μέ πόση λαχτάρα περιμένουμε ἀπό μέσα μία ἀπάντησι καί, ἐάν μᾶς ἀνοιχθῆ ἡ πόρτα, μέ πόση ἀργοπορία βαδίζουμε στό κατώφλιο καί ἀρχίζουμε νά λέγουμε τόν πόνο τῆς καρδιᾶς μας! 'Αλλά πόσες φορές ἐξερχόμεθα ἀπ' ἐκεῖ, χωρίς νά βροῦμε αὐτό πού ζητᾶμε. 'Εάν εἶχα ἕνα φίλο γιά νά μεσολαβήση στήν πόρτα καί σ' αὐτή τήν καρδιά, ἀπό πόσους κόπους, συγκινήσεις καί δάκρυα θά ἀπαλλασσόμουν καί πολύ πιό γρήγορα θά ἐκπληρώνοντο τά αἰτήματά μας! ῎Ετσι γίνεται καί στήν χριστιανική μας ζωή. Δέν ἠμποροῦμε νά πᾶμε κατ' εὐθεῖαν πίσω ἀπό τόν Χριστό, δέν ἠμποροῦμε νά γευθοῦμε ἀπό τήν χαρά τῆς δόξης Του, πέραν τοῦ τάφου, χωρίς νά ἔχουμε πρεσβευτές, οἱ ὁποῖοι προσεύχονται γιά ἐμᾶς, ὁμιλοῦν ἀντί γιά ἐμᾶς, κτυποῦν τήν θύρα τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ ἀντί γιά ἐμᾶς. Καί τέτοιοι εἶναι ὅλοι οἱ ῞Αγιοι τοῦ οὐρανοῦ, ἀρχίζοντας ἀπό τήν Δέσποινά μας Θεοτόκο καί 'Αειπάρθενο Μαρία. ῎Ετσι λοιπόν, γιά ν' ἀποκτήσουμε τήν ἄμαχο βοήθειά της στίς δοκιμασίες, στήν ἀσθένεια, στήν στενοχώρια καί σέ κάθε πειρασμό, πρέπει ν' ἀκολουθοῦμε μέ πολλή εὐλάβεια τό παράδειγμά της. 'Η Μητέρα τοῦ Κυρίου μας εἶναι τό ἀληθινό παράδειγμα ταπεινώσεως, προσευχῆς, ἐλεημοσύνης, παρθενίας, ὑπακοῆς, ἀγάπης καί ἀφοσιωμένης Μητρός. ῎Ας ἀκολουθοῦμε λοιπόν σέ ὅλα τήν Κυρία μας Θεοτόκο Μαρία. ῞Οσο περισσότερο ἐπιμένετε στήν προσευχή, ἀπό τήν ἐκκλησία οὐδέποτε θ' ἀπομακρυνθῆτε. Μέ ὅλους τούς ἀνθρώπους θά ζῆτε, χωρίς διακρίσεις, μέ ἀγάπη καί εἰρήνη. Τούς πτωχούς μή ἀποστρέφεσθε, τήν ἐλεημοσύνη μή ἀποφεύγετε, τούς ἀσθενεῖς μή δυσκολεύετε, τά παιδιά σας ἀπό τήν γέννησί τους μή τά κακομεταχειρίζεσθε, παρθενία καί ἁγνότητα σάν τά πλέον ἐκλεκτά λουλούδια νά φυλάττετε. Τό μῖσος, τήν ἐκδίκησι, τήν κατάκρισι καί τήν ἀντιμαχία μέ ἄλλους σ' ὅλη τήν ζωή σας ἀποφεύγετε. 'Εάν πτωχεύσετε, μή ἀδημονῆτε· στό κρεββάτι τοῦ θανάτου, μή ἀπελπίζεσθε, ἀλλά ἀδιακόπως προσευχόμενοι, ζητεῖτε τό ἔλεος καί τήν βοήθεια τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου μας. 'Εάν εἶσθε ὑγιεῖς, νά ἐπισκέπτεσθε τούς δοκιμαζομένους. Οἱ ἔχοντες ἀφθονία τροφῶν, μή ξεχνᾶτε τούς πτωχούς τοῦ Χριστοῦ. 'Εάν ἔχετε εἰρήνη στήν ψυχή καί στό σπίτι σας, εἰρηνεύετε καί τούς ἀντιμαχομένους, συμφιλιώνετε τούς ταραγμένους καί θά λάβετε μεγάλο μισθό στόν οὐρανό, μέσω τῶν πρεσβειῶν τῆς Θεομήτορος. 'Εκτός ἀπ' ὅλα αὐτά, μή ξεχνᾶτε ὅτι ἐνώπιόν μας εὑρίσκεται μία πόρτα κλειστή, τήν ὁποία, εἴτε ἐμεῖς θέλουμε εἴτε δέν θέλουμε, θά ἠμπορέση κάποτε νά μᾶς τήν ἀνοίξη. Εἶναι ἡ πόρτα τοῦ θανάτου. Καί μόνο ὁ Θεός γνωρίζει τί θά συναντήσουμε ἐκεῖ πέρα. 'Αλλά, ἐάν ἀκολουθήσουμε στήν ζωή μας τόν δρόμο τῆς ἀρετῆς τῆς Προστάτιδός μας, θά ἔχουμε καί ἐκείνη τήν φοβερή ὥρα τήν δυνατή μεσιτεία της κι ἔτσι θά περάσουμε τό κατώφλι αὐτῆς τῆς ζωῆς μέ πολλή ἐλπίδα καί εἰρήνη στήν ψυχή. Μέ αὐτές τίς παραινέσεις καί συμβουλές τώρα ἐπιστρέφετε στά σπίτια σας, ἐκεῖ ὅπου σᾶς περιμένουν τά ἀγαπητά σας πρόσωπα, ἐκεῖ ὅπου σᾶς περιμένουν οἱ χαρές καί τά δάκρυα τῆς ζωῆς, οἱ δοκιμασίες καί συμφορές τῆς οἰκογενειακῆς ζωῆς, ἐκεῖ ὅπου σᾶς περιμένει ἡ ἀξίνα, ἡ ρόκα ἤ ἡ πέννα μέ τά ὁποῖα θά κερδίσετε τόν ἐπιούσιο ἄρτο σας καί μή ξεχνᾶτε τό ὑπόδειγμα τῆς Κυρίας Θεοτόκου, οὔτε τίς συμβουλές τῆς 'Εκκλησίας. Καί γιά νά φανερώσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τήν Δέσποινά μας, ἄς κάνουμε τήν ἀρχή καλῶν ἔργων ἀπό τήν σημερινή κιόλας ἡμέρα. ῎Ας ἀρχίσουμε μέ τήν ἁγία προσευχή, ἄς ἀγαπήσουμε περισσότερο τήν Μητέρα τοῦ 'Ιησοῦ μας. Παίρνοντας λοιπόν τώρα τόν δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς, ἄς λέγουμε ὁ καθένας μέ τό μυαλό του μιά μικρή προσευχή πρός τήν 'Υπέρμαχο Στρατηγό μας, ἀνάλογα μέ τόν ζῆλο καί τήν δύναμι τῆς ψυχῆς μας. Τούς Χαιρετισμούς της, τήν Παράκλησί της, ἕνα μεγαλυνάριό της ἤ ἔστω ἄς τῆς ἀπαγγέλλουμε αὐτά τά λόγια: "Χαῖρε Κεχαριτωμένη", ἡ ὁποία "ἐν τῆ κοιμήσει σου τόν κόσμον οὐ κατέλειπες, Θεοτόκε". 'Αμήν.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
