ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Κορ. α΄ 10-17
10 Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. 11 ἐδηλώθη γάρ μοι περὶ ὑμῶν, ἀδελφοί μου, ὑπὸ τῶν Χλόης ὅτι ἔριδες ἐν ὑμῖν εἰσι. 12 λέγω δὲ τοῦτο, ὅτι ἕκαστος ὑμῶν λέγει· ἐγὼ μέν εἰμι Παύλου, ἐγὼ δὲ Ἀπολλώ, ἐγὼ δὲ Κηφᾶ, ἐγὼ δὲ Χριστοῦ. 13 μεμέρισται ὁ Χριστός; μὴ Παῦλος ἐσταυρώθη ὑπὲρ ὑμῶν; ἢ εἰς τὸ ὄνομα Παύλου ἐβαπτίσθητε; 14 εὐχαριστῶ τῷ Θεῷ ὅτι οὐδένα ὑμῶν ἐβάπτισα εἰ μὴ Κρίσπον καὶ Γάϊον, 15 ἵνα μή τις εἴπῃ ὅτι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα ἐβάπτισα. 16 ἐβάπτισα δὲ καὶ τὸν Στεφανᾶ οἶκον· λοιπὸν οὐκ οἶδα εἴ τινα ἄλλον ἐβάπτισα. 17 οὐ γὰρ ἀπέστειλέ με Χριστὸς βαπτίζειν, ἀλλ᾿ εὐαγγελίζεσθαι, οὐκ ἐν σοφίᾳ λόγου, ἵνα μὴ κενωθῇ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Μτθ. ιδ΄ 14-22
14 Καὶ ἐξελθὼν ὁ Ἰησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀῤῥώστους αὐτῶν. 15 ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵνα ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀγοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. 16 ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν. 17 οἱ δὲ λέγουσιν αὐτῷ· οὐκ ἔχομεν ὧδε εἰ μὴ πέντε ἄρτους καὶ δύο ἰχθύας. 18 ὁ δὲ εἶπε· φέρετέ μοι αὐτοὺς ὧδε. 19 καὶ κελεύσας τοὺς ὄχλους ἀνακλιθῆναι ἐπὶ τοὺς χόρτους, λαβὼν τοὺς πέντε ἄρτους καὶ τοὺς δύο ἰχθύας, ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν εὐλόγησε, καὶ κλάσας ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς τοὺς ἄρτους, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 20 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις. 21 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν ἄνδρες ὡσεὶ πεντακισχίλιοι χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. 22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΔΟΜΕΤΙΟΣ Ο ΠΕΡΣΗΣ
Στίς 7 Αὐγούστου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ὁσιομάρτυρος Δομετίου τοῦ Πέρσου καί τῶν δύο μαθητῶν του. Ὁ ὅσιος Δομέτιος ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου καί καταγόταν ἀπό τήν Περσία. Ὅταν γνώρισε τόν Χριστό καί ἀφοῦ κατηχήθηκε ἀπαρνήθηκε τήν πατρώα πίστη του καί τήν σαρκική οἰκεγένειά του καί ἀναχώρησε γιά τήν Νίσιβη τῆς Μεσοποταμίας, ὅπου βαπτίσθηκε καί ἔγινε μοναχός καί ἀγωνιζόταν μέ μεγάλη γενναιότητα νά στολισθῆ μέ τίς κατά Χριστόν ἀρετές. Ἐπειδή ὅμως φθονήθηκε ἀπό τόν διάβολο καί ἀπό τούς συμμοναστές του ἀναχώρησε ἀπό ἐκεῖ καί πῆγε στό μοναστήρι τῶν Ἁγίων Σεργίου καί Βάκχου στήν πόλη Θεοδοσίου, στό ὁποῖο ἦταν ἡγούμενος κάποιος ἐνάρετος ἀρχιμανδρίτης, ἀπό τόν ὁποῖο καί χειροτονήθηκε διάκονος λόγῳ τῆς ἐναρέτου βιωτῆς του.Ὅταν ὁ ἅγιοςΔομέτιος ἔμαθε ὅτι ἐπρόκειτο νά χειροτονηθῆ καί πρεσβύτερος ἀναχώρησε ἀπό τό μοναστήρι καί πῆγε στήν κορυφή ἑνός βουνοῦ, ὅπου ἐκεῖ ὑπέμενε μέ μεγάλη καρτερία τό βαρύ κρύο τοῦ χειμώνα καί τόν καύσωνα τοῦ καλοκαιριοῦ. Κατόπιν ἐγκαταστάθηκε γιά μεγάλο χρονικό διάστημα σέ ἕνα σπήλαιο, ὅπου πολλούς εἰδωλολάτρες ὁδήγησε στήν πίστη ἀλλά καί θαύματα ἐπιτελοῦσε καί πολλούς ἀνθρώπους θεράπευσε ἀπό ἀσθένειες. Ὅταν ὁ Ἰουλιανός ὁ παραβάτης ἔμαθε γιά τήν βιωτή τοῦ ἁγίου Δομετίου, ἐκστρατεύοντας γιά τήν Περσία καί ἐρχόμενος στόν ἅγιο Δομέτιο διέταξε νά τόν λιθοβολήσουν μαζί μέ τούς δύο μαθητές του. Καί ἔτσι οἱ ἀθλητές τοῦ Κυρίου ἔλαβαν τούς στεφάνους τοῦ μαρτυρίου, ἀφοῦ καταχώθηκαν κάτω ἀπό τίς πέτρες.
Ἀπολυτίκιον
(Ἦχος πλ. α’. Τόν συνάναρχον Λόγον.)
Τὸν τῆς χάριτος λόγον εἰσποιησάμενος, πυρσολατρῶν τά τερθρεῖα, ἀπεποιήσω σοφῶς, τῷ Χριστῷ ἀνατεθεῖς Πάτερ Δομέτιε, καὶ ἐν ἀθλήσει ἀκλινής, ὡς ὁσίων μιμητής, ἐδείχθης Ὁσιομάρτυς ·διὸ σὲ ὕμνοις τιμῶμεν, σὺν φοιτητῶν σου τῇ δυάδι σοφέ.
Μεγαλυνάριον
Σκότος καταλάμψας τό Περσικόν, ἔλαμψας ἐν κόσμῳ, ὥσπερ ἄστρον ἐωθινόν· πόνοις γάρ ὁσίοις, καί ἄθλοις μαρτυρίου, υἱός φωτός ἐδείχθης Πάτερ Δομέτιε.
