Τοῦ κ. Γεωργίου Κ. Τραμπούλη, θεολόγου
Σύμφωνα μέ δημοσίευμα τοῦ BBC NEWS στίς 27/5 «ἡ Σύνοδος τῆς Ὀρθoδόξου Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας ὑπό τοῦ κανονικοῦ Μητροπολίτου Ὀνουφρίου υἱοθέτησε δήλωση καταδίκης τοῦ πολέμου στήν Οὐκρανία, ἐξέφρασε τήν διαφωνία της μέ τήν θέση τοῦ Πατριάρχη Μόσχας Κυρίλλου σέ ὅ,τι ἀφορᾶ τόν πόλεμο καί ἔκανε ἀλλαγές στό καταστατικό της, διασφαλίζοντας τήν πλήρη “ἀνεξαρτησία” της». Ἡ Σύνοδος, ὅπως σημειώνει τό ἱστολόγιο rbc.ru, ἐξέφρασε τήν διαφωνία της μέ τήν θέση τοῦ Πατριάρχη Κυρίλλου σχετικά μέ τήν στρατιωτική ἐπιχείρηση στήν Οὐκρανία, λέγοντας ὅτι οἱ μάχες παραβιάζουν τήν ἐντολή “οὐ φονεύσεις” καί κάλεσε τίς ρωσικές ἀρχές νά συνεχίσουν τίς διαπραγματεύσεις μέ τήν Οὐκρανία, κάτι πού θά βοηθοῦσε νά σταματήση ἡ στρατιωτική ἐπιχείρηση, σημειώνει τό δημοσίευμα.
Ἀπαντώντας ὁ Πατριάρχης Κύριλλος στήν ἀπόφαση τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, γράφει τό ρωσικό ἱστολόγιο rbc.ru στίς 29/5, δήλωσε ὅτι «Στήν Ρωσία, κατανοοῦν τήν ἀπόφαση τῆς Οὐκρανικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας (UOC), ἡ ὁποία κήρυξε τήν ἀνεξαρτησία της ἀπό τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, ἀλλά ταυτόχρονα, ἐλπίζουν ὅτι «καμία προσωρινή, ἐξωτερική μεσολάβηση δέν κατέστρεψε ποτέ τήν πνευματική ἑνότητα» τῶν πιστῶν. Εἴμαστε ἀπόλυτα συμπαθεῖς μέ τό πῶς ὑποφέρει σήμερα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, κατανοοῦμε τό γεγονός ὅτι ὁ Μακαριώτατος Μητροπολίτης Ὀνούφριος καί ἡ Σύνοδος πρέπει νά ἐνεργήσουν ὅσο τό δυνατόν πιό σοφά σήμερα, ὥστε νά μή περιπλέξουν τήν ζωή τοῦ πιστοῦ λαοῦ τους», εἶπε ὁ Πατριάρχης Κύριλλος (ἀπό τό TASS).
Ἀπό τήν πλευρά της ἡ UOC ἀνακοίνωσε τήν διατήρηση τῶν ἐκκλησιαστικῶν σχέσεων μέ τήν Ρωσική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, καί τήν μή διακοπή τους. Σύμφωνα μέ τόν Ρῶσο Πατριάρχη, ἡ Ρωσική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία θρηνεῖ γιά «ὅτι συμβαίνει στήν ἀδελφή Οὐκρανία». Δήλωσε παράλληλα ὅτι «τά πνεύματα τῆς κακίας στούς οὐρανούς ἔχουν πάρει τά ὅπλα ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας μας», ἐπιδιώκοντας νά διχάσουν τόν Ὀρθόδοξο λαό τῆς Ρωσίας καί τῆς Οὐκρανίας, ἀλλά ἐξέφρασε τήν βεβαιότητα ὅτι «ὁ ἀληθινός στόχος δέν θά ἐπιτευχθῆ ποτέ».
Ὑπενθυμίζεται ἐδῶ, ὅτι ἡ UOC τελεῖ ὑπό καθεστώς ἀνεξάρτησίας καί αὐτονομίας γιά σχεδόν 30 χρόνια (ἀνάλογο πρός τό καθεστώς λειτουργίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης).
Εἶναι ἀναμφίβολο, ὅτι ἡ Οὐκρανική κρίση σηματοδοτεῖ ἕνα ἱστορικό σημεῖο καμπῆς καί ἀναμφίβολα ὁ πόλεμος σηματοδοτεῖ ἐξελίξεις πού ξεπερνοῦν κατά πολύ τήν τύχη τῆς ἴδιας τῆς Οὐκρανίας. Σ’ αὐτό ἄλλωστε τό πλαίσιο, ὁ Πατριάρχης Πορφύριος τῆς Σερβικῆς Ἐκκλησίας σέ δηλώσεις πού προσφάτως ἔκανε σχετικά μέ τόν πόλεμο, εἶπε ὅτι «δέν εἶναι ἁπλῶς μία γεωπολιτική σύγκρουση, ἀλλά μία σύγκρουση συστημάτων ἀξιῶν, μία σύγκρουση πολιτισμῶν πού εἴτε τό θέλουμε εἴτε ὄχι, μᾶς ὑποχρεώνει νά ἔχουμε τήν δική μας θέση».
Ὁ θεῖος πατήρ ἡμῶν Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ἀναφερόμενος στόν Εὐρωπαϊκό Πολιτισμό στό βιβλίο του “Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί ὁ Οἰκουμενισμός”, σημειώνει ὅτι «Τό κύριον χαρακτηριστικόν τοῦ Εὐρωπαίου ἀνθρώπου εἶναι ἡ λαιμαργία του ἔναντι τῶν πραγμάτων. Ἡ δέ φετιχιστική μεταφυσική τοῦ Εὐρωπαίου ἀνθρώπου ἐκδηλοῦται ἐμπράκτως διά τῆς φετιχιστικῆς ἠθικῆς. Ὁ παλαιός εἰδωλολατρικός φετιχισμός εἶχεν ὡς χαρακτηριστικόν τήν ἀνθρωποφαγίαν. Μήπως ἡ ἀνθρωποφαγία δέν εἶναι τό χαρακτηριστικόν καί τοῦ νέου εὐρωπαϊκοῦ ἀνθρώπου; Μέ τήν διαφοράν ὅτι πρόκειται περί ἀνθρωποφαγίας, ἡ ὁποία φέρει τό προσωπεῖον τοῦ πολιτισμοῦ. Ὁ εὐρωπαϊκός πολιτισμός, δέν ἀνεκήρυξε διά τοῦ στόματος τῆς ἐπιστήμης του, ὡς πρώτην ἀρχήν τῆς ζωῆς τόν ἀγῶνα διά τήν αὐτοσυντήρησιν; Τοῦτο τί ἄλλο εἶναι, ἄν ὄχι πρόσκλησις εἰς τήν ἀνθρωποφαγίαν;».
Προωθοῦν ἕνα «Δημοκρατικὸν Ὁλοκληρωτισμὸν» εἰς τοὺς Δυτικοὺς λαούς
Οἱ διαπιστώσεις αὐτές, ἀπό τό στόμα ἑνός σύγχρονου μάρτυρα–ὁμολογητοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἔχουν πρόσθετη ἀξία, καθώς τοποθετοῦν “ἐπί τῶν τύπων τῶν ἥλων” τό πρόβλημα πού συνιστᾶ ἡ σύγχρονη συλλογική Δύση καί ὁ “πολιτισμός” της: τήν ἀκατάσχετη φετιχιστική “λαιμαργία” τῆς ὕλης, πού διαμορφώνει κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσίν της τήν πολιτισμική ἡθική τοῦ Δυτικοῦ Ἀνθρώπου. Σ’ αὐτήν ὅπου κυριαρχεῖ ἡ οἰκονομία τῆς καταστροφῆς, τῆς ἰσοπέδωσης κρατῶν καί λαῶν, μέ ἀποτέλεσμα τήν διάρρηξη τῶν φυσικῶν σχέσεων τῶν ἀνθρώπων, τοῦ τρόπου πού ἀντιλαμβάνονται τό καλό καί τό κακό, τήν πρόοδο καί τήν ὑστέρηση. Τό “καλό” εἶναι νά καταναλώνει κανείς ὅ,τι ἐπιτάσσει ἡ πολιτική ὀρθότητα, εἴτε εἶναι προϊόντα, εἴτε ἰδέες, διαμορφώνοντας ἕνα νέο “ἀνήκειν” σέ ἕνα νέο “ἀνοικτῶν συνόρων” πολιτισμό, μέ μόνον ὁρίζοντα ἐλευθερίας τόν δικαιωματισμό νεο–ἐφευρισκόμενων “μειονοτήτων”, πού ἄλλωστε ἐπιτείνουν τήν ἀποξένωση ἀπό τήν φύση καί τόν πλάστη της Θεό.
Ἄλλωστε, δέν εἶναι διά τοῦ πειραματικοῦ, ἐκτρωματικοῦ γενετικοῦ σκευάσματος (πού πρός ἀπάτην τῶν ἁπλουστέρων ἐκλήθη “ἐμβόλιο”, ἐνῶ οἱ ἴδιες οἱ ἑταιρεῖες παραγωγῆς ὁμολογοῦν ὅτι ἀποτελεῖ “γονιδιακή θεραπεία”) πού ἐπιβεβαιώνονται στό ἀκέραιο οἱ λόγοι τοῦ θείου Πατρός σχετικά μέ τήν ἐπιστήμη καί ὅτι ἡ αὐτοσυντήρηση τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου ἀποτελεῖ τήν πρώτη ἀρχή, τόσο τῆς ἐπιστήμης, ὅσο καί τοῦ πολιτισμοῦ του;
Μέ αὐτήν τήν ἀνθρωποφαγία εἶναι ἀντιμέτωπο σήμερα τό σύνολο τοῦ πλανήτη, καί ὁ Ὀρθόδοξος κόσμος εἰδικότερα, καί μάλιστα σέ τέτοια κλίμακα, πού σύμφωνα μέ δημοσίευμα τοῦ OXFAM international στίς 17/1 οἱ δέκα πλουσιότεροι ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ὑπερδιπλασίασαν τήν περιουσία τους ἀπό 700 δισεκατομμύρια δολλάρια σέ 1,5 τρισεκατομμύρια -μέ ρυθμό δηλαδή 15.000 δολλάρια τό δευτερόλεπτο ἤ 1,3 τρισεκατομμύρια δολλάρια τήν ἡμέρα- κατά τήν διάρκεια τῶν δύο πρώτων ἐτῶν τῆς “πανδημίας” τοῦ covid–19. Τήν ἴδια στιγμή ἔχει ὁδηγηθῆ τό 99% τῆς ἀνθρωπότητας στήν φτώχεια, τήν ἐξαθλίωση καί στό περιθώριο τῆς κοινωνικῆς πραγματικότητας, θυσία στὸν μολόχ τῆς συνεργασίας τῶν ἀδηφάγων τραπεζιτο–χρηματιστικῶν ἐλίτ καί τῶν κάθε μορφῆς καί εἴδους πολυεθνικῶν ὁμίλων. Εἶναι αὐτές οἱ ἐλίτ πού προαναγγέλλουν πανδημίες, πολέμους και οἰκονομικές καταστροφές, παρουσιάζοντας ταυτόχρονα σέ μακροχρόνιες “ἀτζέντες” τήν “θεραπεία”: τήν Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση, πού ὅπως οἱ ἴδιες ὁμολογοῦν, θά ἐπιφέρει τήν ἀπώλεια ἕως καί 60% τῆς παγκόσμιας ἀγορᾶς ἐργασίας, μέ συνέπεια τήν ραγδαία αὔξηση τῶν θανάτων τῶν μακροχρόνια ἀνέργων, ἀπό τήν ἀνέχεια καί τίς ἀρρώστιες.
Πρόκειται γιά τήν μετεξέλιξη τοῦ σύγχρονου οἰκονομικοῦ συστήματος, πρός ἕνα πρότυπο πού ἐπιτυχῶς ἔχει κληθεῖ νεο–φεουδαρχικό ἤ τεχνο–φεουδαρχικό. Ἕνα σύστημα στό ὁποῖο οἱ ἄρχοντες νεο–φεουδάρχες, κάτοχοι τῶν ἀσύδοτης δύναμης καί ἰσχύος πολυεθνικῶν ἑταιρειῶν, θά ἔχουν πλήρη ἐξουσία καί δικαιώματα ἐπί σύνολης τῆς ἐξαθλιωμένης ὑλικά, πνευματικά καί ἠθικά ἀνθρωπότητας. Πράγματι τά κράτη τῆς συλλογικῆς Δύσης, ἑκουσίως παραχωροῦν ἐξουσίες καί ἁρμοδιότητες στούς διεθνικούς ὀλιγαρχικούς ὁμίλους, παρουσιάζοντας τήν ἐλεγχόμενη ἐκ τῶν ἔσω κατάρρευση τοῦ (ἐθνικοῦ) κράτους πρόνοιας, ὡς “ἀπελευθέρωση τῶν παραγωγικῶν δυνατοτήτων τῆς κοινωνίας” καί ἀναβάθμιση τοῦ ἴδιου τοῦ κράτους(!), στό πρότυπο τῆς ζεύξης δημόσιου–ἰδιωτικοῦ τομέα. Οὐσιαστικά πρόκειται γιά τό ἀπόλυτο πλιάτσικο τῶν ἐθνικῶν πόρων τῶν λαῶν, ἀπό τίς ἄνευ πατρίδος ἐλίτ τοῦ χρήματος…
Αὐτός ὅμως ὁ ἀνθρωποφάγος δυτικός κόσμος, γιά τόν ὁποῖο ἡ πρόοδος τῆς ἀνθρωπότητας τελειώνει ἀναπόφευκτα μέ τήν κατάργηση τῆς ἀνθρωπότητας, καί τήν ἀνάδυση ἑνός μετανθρωπικοῦ μοντέλου, βρίσκεται σήμερα σέ πλήρη ἐπίθεση κατά τοῦ δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ, τόν ἄνθρωπο. Ἡ προοπτική μείωσης τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ μέ ἀληθινά σατανικές μεθόδους, ἡ διαχείριση τῆς συνείδησής του, ὁ πλήρης ἠθικός καί πνευματικός ἐκφυλισμός του, ἡ ἀπόλυτη ἐπιτήρηση καί χειραγώγησή του μέσῳ τῶν νέων τεχνολογιῶν, ὁ ἐξοστρακισμός ὁποιασδήποτε συλλογικῆς ταυτότητας, ἡ ἀκύρωση τῶν θρησκευτικῶν, πολιτιστικῶν, κοινωνικῶν καί ἐθνικῶν προσανατολισμῶν τοῦ ἀνθρώπου, ἀκόμα καί ἡ ἀντικατάσταση τοῦ ἀνθρώπου μέ δίκτυα τεχνητῆς νοημοσύνης καί προϊόντα γενετικῆς μηχανικῆς, ἀποτελοῦν τά νέα μέσα καταδυνάστευσης τοῦ σύγχρονου ἀνθρώπου.
Μέσῳ αὐτῶν τῶν πρωτάκουστων νέων ἀπειλῶν πού ἀντιμετωπίζει ἡ ἀνθρωπότητα, ἐπιχειρεῖται ἡ καθυπόταξή της μέσῳ τοῦ συλλογικοῦ φόβου, τῆς πειθοῦς ἤ στήν περίπτωση πού αὐτά δέν ἀρκοῦν, τοῦ πολέμου. Ἀκριβῶς μέσῳ τοῦ ἔξωθεν πρός αὐτήν ἐπιβεβλημένου πολέμου, ἐπιχειρεῖται καί ἡ συλλογική ὑποταγή τῆς Ρωσίας, καθώς ὁ,τιδήποτε ἄλλο δοκιμάστηκε ἐπ’ αὐτῆς, ἀπέτυχε νά λειτουργήσει…
Ἡ ἀμφισβήτηση τῶν μεταπολεμικά συμπεφωνημένων διακρατικῶν συμβάσεων, πού συνδιαμόρφωσαν τό μετά τό 1945 Διεθνές Δίκαιο καί τίς ἐπ’ αὐτό Διεθνεῖς Σχέσεις, πού τοποθετεῖ τήν Φινλανδία καί τήν Σουηδία ὡς οὐδέτερα κράτη, καί ἡ ἐπιδιωκόμενη εἴσοδός τους στήν δυτική στρατιωτική συμμαχία τοῦ ΝΑΤΟ, δέν εἶναι φυσικό νά προκαλέση τίς νόμιμες διαμαρτυρίες τῆς Ρωσίας; Ἡ προσπάθεια ταπείνωσης τῆς Ρωσίας ἀπό τόν ἀνθρωποφάγο δυτικό κόσμο μέ τήν ἐπέκταση τοῦ ΝΑΤΟ σήμερα ἕως καί στήν Οὐκρανία, καί τήν αὐριανή συμπερίληψη τῆς Φινλανδίας καί τῆς Σουηδίας, δέν ἀποτελεῖ πρόκληση, τήν στιγμή πού τά Ρωσο–Φινλανδικά σύνορα ἀπέχουν μόλις 170 χιλιόμετρα ἀπό τήν Ἁγία Πετρούπολη, τήν δεύτερη μεγαλύτερη πόλη τῆς Ρωσικῆς Ὁμοσπονδίας;
Ἀντίστοιχα μέ τά γεωπολιτικά–οἰκονομικά τεκταινόμενα, ὑπάρχουν –δυστυχῶς, ὡς μή ὄφειλαν– καί τά ἐκκλησιαστικά.
Ἡ ἀμφισβήτηση τῶν Ἱερῶν Κανόνων πού θέλουν τήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας νά ἔχη τήν ἐκκλησιαστική της ἀναφορά στήν Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας ἤ τήν Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων στήν Ἐκκλησία τῆς Σερβίας, ἡ προσπάθεια νά συρθῆ ἡ Ἐκκλησία τῆς Σερβίας νά δώση αὐτοκεφαλία στήν Σκοπιανή Ἐκκλησία ἤ οἱ πιέσεις πού δέχεται ἡ μαρτυρική κανονική Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας, ὥστε νά ἀναγκασθῆ νά ζητήση τήν αὐτοκεφαλία ἀπό τήν Ρωσική Ἐκκλησία, δέν ἀποτελοῦν προκλήσεις τοῦ ἀνθρωποφάγου δυτικοῦ κόσμου πρός τόν Ὀρθόδοξο μέ στόχο νά τόν καθυποτάξη;
Οἱ δυτικόπληκτοι προσπαθοῦν νὰ σχίσουν τὸ συμβόλαιον τιμῆς, ποὺ ὑπέγραψεν ὁ Κύριος μὲ τοὺς Ἕλληνας
Τέλος, ὅσον ἀφορᾶ τόν Ἑλληνικό Κόσμο (μιά ἔννοια πού ἐνῶ ἕως τό 2004 καί τήν Ὀλυμπιάδα ἀκουγόταν παντοῦ, πλέον, “οὐκ ἦν φωνή, οὐκ ἦν ἀκρόασις”), ὁ ὁποῖος ἔχει ὑποστεῖ ἄπειρα δεινά ἐπί αἰῶνες ἀπό τήν Δύση, πού ἔχει παραδοθῆ ἀπό τούς παγκοσμιοποιητές κοσμοπολίτες πολιτικούς του ἡγέτες, στό ἔλεος τῶν ἀδιστάκτων δυτικῶν “δανειστῶν” του, καλεῖται πιά νά ταχθῆ, καί μέ τόν πιό ἀπότομο τρόπο, μέ τήν ἀνθρωποφάγα συλλογική Δύση. Tόσο ἡ πολιτική του ἡγεσία, ὅλων τῶν ἀποχρώσεων, ὅσο καί ἡ ἐκκλησιαστική του, τόσο ἡ φαναριώτικη ὅσο καί ἡ ἑλλαδική, ἔχουν ταχθῆ προκλητικά –σέ πλήρη ἀντίθεση πρός τήν βούληση τοῦ Ἑλληνικοῦ Ὀρθόδοξου Λαοῦ– μέ τήν λάθος πλευρά τῆς ἱστορίας. Ἡ μέν φαναριώτικη μέ σκοπό νά τῆς ἀποφέρει ὀφέλη, ἡ δέ ἑλληνική ὄντας ἀνίκανη νά ἀντιληφθῆ τίς εὐθύνες της τόσο ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ὅσο καί πρός τήν Πατρίδα, ἀνίκανη νά ἀντιδράση στίς ὅποιες πιέσεις δέχεται. Ἡ δέ κυβερνητική ἡγεσία τοῦ τόπου, ἔφθασε στό σημεῖο νά ἀποστέλνη ὅπλα στήν ὑπερεθνικιστική Οὐκρανία (οἱ ἔνοπλες δυνάμεις τῆς ὁποίας, σέ μεγάλο τους μέρος, ἔκδηλα προβάλλουν τήν νεοπαγανιστική, ἀντίχριστη νεοναζιστική τους ἰδεολογία), ἀφήνοντας ἀπροστάτευτα τά ἑλληνικά νησιά· ταυτόχρονα ἡ ἐκκλησιαστική ἡγεσία παραμένει ἐμμονικά σιωπῶσα καί ἀπαθής, βλέποντας νά καταρρακώνεται ἡ κανονική τάξη καί ἡ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως οἱ πνευματικοί νόμοι λειτουργοῦν καί ἐνῶ σήμερα μένει ἀδιάφορη αὔριο θά ἀναγκασθῆ νά βιώση τίς τραγικές συνέπειες τῆς σιωπῆς καί τῆς ἀδράνειάς της.
