ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Α΄ Θεσ. δ΄ 13-17
13 Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα. 14 εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ. 15 τοῦτο γὰρ ὑμῖν λέγομεν ἐν λόγῳ Κυρίου, ὅτι ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι εἰς τὴν παρουσίαν τοῦ Κυρίου οὐ μὴ φθάσωμεν τοὺς κοιμηθέντας· 16 ὅτι αὐτὸς ὁ Κύριος ἐν κελεύσματι, ἐν φωνῇ ἀρχαγγέλου καὶ ἐν σάλπιγγι Θεοῦ καταβήσεται ἀπ᾿ οὐρανοῦ, καὶ οἱ νεκροὶ ἐν Χριστῷ ἀναστήσονται πρῶτον, 17 ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα, καὶ οὕτω πάντοτε σὺν Κυρίῳ ἐσόμεθα.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἰω. κα΄ 14-25
14 Τοῦτο ἤδη τρίτον ἐφανερώθη ὁ Ἰησοῦς τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ ἐγερθεὶς ἐκ νεκρῶν. 15 Ὅτε οὖν ἠρίστησαν, λέγει τῷ Σίμωνι Πέτρῳ ὁ Ἰησοῦς· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με πλεῖον τούτων; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· βόσκε τὰ ἀρνία μου. 16 λέγει αὐτῷ πάλιν δεύτερον· Σίμων Ἰωνᾶ, ἀγαπᾷς με; λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε, σὺ οἶδας ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ· ποίμαινε τὰ πρόβατά μου. 17 λέγει αὐτῷ τὸ τρίτον· Σίμων Ἰωνᾶ, φιλεῖς με; ἐλυπήθη ὁ Πέτρος ὅτι εἶπεν αὐτῷ τὸ τρίτον, φιλεῖς με, καὶ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, σὺ πάντα οἶδας, σὺ γινώσκεις ὅτι φιλῶ σε. λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· βόσκε τὰ πρόβατά μου. 18 ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ὅτε ἦς νεώτερος, ἐζώννυες σεαυτὸν καὶ περιεπάτεις ὅπου ἤθελες· ὅταν δὲ γηράσῃς, ἐκτενεῖς τὰς χεῖράς σου, καὶ ἄλλος σε ζώσει, καὶ οἴσει ὅπου οὐ θέλεις. 19 τοῦτο δὲ εἶπε σημαίνων ποίῳ θανάτῳ δοξάσει τὸν Θεόν. καὶ τοῦτο εἰπὼν λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. 20 ἐπιστραφεὶς δὲ ὁ Πέτρος βλέπει τὸν μαθητὴν ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς ἀκολουθοῦντα, ὃς καὶ ἀνέπεσεν ἐν τῷ δείπνῳ ἐπὶ τὸ στῆθος αὐτοῦ καὶ εἶπε· Κύριε, τίς ἐστιν ὁ παραδιδούς σε; 21 τοῦτον ἰδὼν ὁ Πέτρος λέγει τῷ Ἰησοῦ· Κύριε, οὗτος δὲ τί; 22 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ; σὺ ἀκολούθει μοι. 23 ἐξῆλθεν οὖν ὁ λόγος οὗτος εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ὅτι ὁ μαθητὴς ἐκεῖνος οὐκ ἀποθνήσκει· καὶ οὐκ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς ὅτι οὐκ ἀποθνήσκει, ἀλλ᾿ ἐὰν αὐτὸν θέλω μένειν ἕως ἔρχομαι, τί πρὸς σέ; 24 Οὗτός ἐστιν ὁ μαθητὴς ὁ μαρτυρῶν περὶ τούτων καὶ γράψας ταῦτα, καὶ οἴδαμεν ὅτι ἀληθής ἐστιν ἡ μαρτυρία αὐτοῦ. 25 ἔστι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς, ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ᾿ ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι τὰ γραφόμενα βιβλία. ἀμήν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ
Στίς 11 Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας. Ὁ ἅγιος Λουκᾶς, κατά κόσμον Βαλεντίν, γεννήθηκε τό 1877 στό Κέρτς τῆς Κριμαίας καί πολύ νωρίς ἡ οἰκογένειά του μετακόμισε στό Κίεβο, ὅπου ἀργότερα ἐκεῖ σπούδασε ἰατρική. Τό 1904 πῆγε στήν Ἄπω Ἀνατολή, ὅπου ἐργάσθηκε ὡς χειροῦργος καί γνώρισε τήν μέλλουσα γυναίκα του, μέ τήν ὁποία ἀπέκτησε τέσσερα παιδιά. Στήν συνέχεια ἐργάσθηκε σέ ἐπαρχιακά νοσοκομεῖα τῆς Ρωσίας, διέπρεψε στίς ἐγχειρήσεις τῶν ὀφθαλμῶν, ἀσχολήθηκε μέ τήν θεραπεία τῶν ποιογόνων λοιμόξεων καί ἔγινε καθηγητής Πανεπιστημίου στήν Τασκένδη. Μέ τό ξέσπασμα τῆς ἐπανάστασης, ἀφοῦ εἶχε κοιμηθῆ ἡ γυναίκα του ἀπό φυματίωση, λόγω τῆς ἀγάπης του γιά τήν Ἐκκλησία, χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καί στήν συνέχεια ἐπίσκοπος Τασκένδης, μέ τήν σύμφωνη γνώμη κλήρου καί λαοῦ, μετονομαζόμενος σέ Λουκᾶ. Σύντομα συνελήφθηκε, φυλακίσθηκε καί ἐξορίσθηκε στήν Σιβηρία, ὅπου προσέφερε τίς ὑπηρεσίες του ὡς ἱερέας καί ἰατρός. Ἡ ἀγάπη καί ὁ σεβασμός τοῦ λαοῦ ἐξόργισε τό καθεστώς, μέ ἀποτέλεσμα νά τόν ἐξορίσουν πέρα ἀπό τόν ἀρκτικό κύκλο, ὅπου ἡ θερμοκρασία κατεβαίνει στούς -40 βαθμούς. Ἐκεῖ ὁ ἅγιος θέτει τόν ἑαυτό του στήν διακονία τῶν ἀνθρώπων. Ἀργότερα, ἐλευθερώθηκε καί γύρισε στήν Τασκένδη, ὅμως συνελήφθηκε καί πάλι καί ἐξορίσθηκε στήν Σιβηρία. Γιά λίγο τόν ἀφήνουν ἐλεύθερο, γιά λόγους ὑγείας, ὅμως ἐξορίζεται γιά τρίτη φορά, λόγῳ τῶν φιλανθρωπικῶν δραστηριοτήτων του, πού ἐνόχλησαν τό καθεστώς. Κατά τήν διάρκεια τοῦ Β΄ παγκοσμίου πολέμου, ἐλευθερώνεται καί προσφέρει τίς ἰατρικές του ὑπηρεσίες. Μέ τό τέλος τοῦ πολέμου βραβεύεται γιά τήν προσφορά του στήν ἰατρική καί τό 1946 μετατίθεται στήν Κριμαία, ὡς Ἀρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως καί Κριμαίας, καί ἀφιερώνεται στήν διαποίμανση τοῦ ποιμνίου. Τό 1952 χάνει τήν ὅρασή του καί τήν Κυριακή 11 Ἰουνίου 1961 κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ. Κατά τήν κηδεία του ἡ ἀγάπη τοῦ κόσμου ἦταν τέτοια πού μετέτρεψε τήν κηδεία σέ προσκύνημα.
Ἀπολυτίκιον
Ήχος πλ. α’. Τον συνάναρχον Λόγον.
Ἰατρόν καί ποιμένα, Λουκᾶ τιμήσωμεν, Συμφερουπόλεως ποίμνης, Ἀρχιερέα λαμπρόν, τόν βαστάσαντα Χριστοῦ τά θεία στίγματα, τάς ἐξορίας, τά δεινά, ἐγκλεισμούς ἐν φυλακαῖς, τάς θλίψεις καί τά ὀνείδη, τόν ἐπ’ ἐσχάτων φανέντα, ἐν Ρωσίᾳ νέον Ἅγιον.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ἐπισκόπων ὁ κοινωνός, τῆς Ρωσίας πάσης, ὁ θεόσοφος ἰατρός, χαίροις τῆς Κριμαίας, ὁ θεῖος Ποιμενάρχης, Λουκᾶ τῶν Ορθοδόξων ὁ νέος Ἅγιος.
