–
Γέροντα, λένε ότι οι αναστενάρηδες, στη γιορτή του Αγίου Κωνσταντίνου,
πατούν σε αναμμένα κάρβουνα και δεν καίγονται. Τι είναι αυτό;
– Και δαιμονικό είναι και απατεωνιά. Το ότι χορεύουν κρατώντας κάποια εικόνα ή τον σταυρό είναι αναίδεια, είναι άρνηση πίστεως.
Αλλά
είναι και η δική τους πονηριά που βοηθάει. Αυτοί πηγαίνουν προηγουμένως
και ετοιμάζουν τον τόπο. Καίνε δηλαδή ξύλα από πλατάνια που αφήνουν
πολλή στάχτη και ξέρουν πού πατούν, όταν χορεύουν.
Γιατί δεν καίνε πουρνάρια ή κουμαριές που κρατάνε κάρβουνο; Ας τους ετοιμάσει άλλος την φωτιά και ας πάνε μετά εκεί να χορέψουν!
Μου είπε κάποιος: «Θαύμα! Οι αναστενάρηδες πατούν στη φωτιά και δεν καίγονται». «Αυτό θαυμάζεις;» του είπα.
«Οι
δαίμονες είναι μέσα στη φωτιά της κολάσεως και δεν καίγονται χρόνια,
αιώνες τώρα. Αυτό να θαυμάζεις, και όχι αυτούς που πατούν λίγο πάνω στα
κάρβουνα και στη στάχτη, χωρίς να καίγονται».
(Πηγή: «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ – τόμος Γ΄», ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ, ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ)
