β. Μαρτυρία Ἑλένης Παπαστόγια
«Ἤμουν στή Γερμανία μέ τήν οἰκογένειά μου πάνω ἀπό εἰκοσιπέντε
χρόνια. Ἐργαζόμουν ἐκεῖ σέ μιά ἑταιρεία. Ἔκανα δουλειά γραφείου. Ξαφνικά, μοῦ παρουσιάστηκε ἕνας πόνος στόν αὐχένα, ὁ ὁποῖος ἔγινε πολύ δυνατός. Στή συνέχεια, ἐμφανίστηκε ἀδυναμία στά δυό μου χέρια. Ἔκανα πολλές ἐξετάσεις.
Πῆγα σέ πολλούς γιατρούς, νευρολόγους, νευροχειρουργούς, καί ἄλλους. Μοῦ πρότειναν δύο λύσεις: Ἤ νά χειρουργηθῶ στόν αὐχένα ἤ νά μοῦ δώσουν ἄδεια γιά ἕνα χρόνο γιά νά κάνω φυσιοθεραπεῖες. Δέν ἤξερα τί ἀπόφαση νά πάρω.Ἕνα βράδυ εἶδα ἕνα ζωντανό ὄνειρο. Στεκόμουν σ’ ἕνα σταυροδρόμι. Μπροστά μου παρουσιάστηκε μιά ψηλή μαυροφόρα καί μοῦ εἶπε: «Ἑλένη, αὐτόν τόν δρόμο νά πάρεις»! Καί μοῦ ἔδειξε τόν δρόμο πού ὁδηγοῦσε ὄχι στήν χειρουργική ἀλλά στήν συντηρητική ἀγωγή. Γύρισα καί τῆς εἶπα:
- Ποιά εἶσαι ἐσύ;
- Εἶμαι ἡ Παναγία Ἐλεοῦσα Ξυνιάδας Δομοκοῦ.
Ἐγώ δέν ἤξερα ὅτι στήν Ξυνιάδα ὑπάρχει τέτοια ἐκκλησία καί μοναστήρι.
Ὅταν γύρισα στήν Ἑλλάδα μέ ἄδεια ἀπό τή δουλειά μου, ρώτησα μιά γνωστή μου πού πήγαινε τακτικά στό μοναστήρι. Πήγαμε μαζί καί προσκύνησα τή θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας. Ἀπό τότε ἔγινα ἐντελῶς καλά καί ἀπό εὐγνωμοσύνη ἔρχομαι τακτικά στό μοναστήρι Της νά τήν εὐχαριστήσω.
Μιά νύμφη μου, πού ἦταν γιά πολλά χρόνια ἄτεκνη, ἄκουσε ὅτι μέ τήν Χάρη τῆς Παναγίας Ἐλεούσας πολλά ἄτεκνα ζευγάρια ἀπέκτησαν παιδιά. Ἔτσι ἀποφάσισε καί ἡ ἴδια νά ἐπισκεφτεῖ τό μοναστήρι γιά νά παρακαλέσει τήν Παναγία. Ὅταν τό βράδυ διανυκτέρευσε στό μοναστήρι, εἶδε ἕνα ζωντανό ὄνειρο. Εἶδε ὅτι βρέθηκε μέσα στήν ἐκκλησία, στό κέντρο τοῦ ναοῦ στό σημεῖο πού διαβάζει ὁ παπᾶς τίς ἀρτοκλασίες. Μπροστά της παρουσιάστηκε ζωντανή ἡ Παναγία, ὄρθια, μέ τόν Χριστό στήν ἀγκαλιά Της. Τῆς φάνηκε ὅτι ἄνοιξε τό δάπεδο τῆς ἐκκλησίας καί βγῆκε ἀπό μέσα ἕνα μικρό παιδάκι, τό ὁποῖο ἡ Παναγία τῆς ἔδωσε στήν ἀγκαλιά της. Σύντομα ἔμεινε ἔγκυος καί ἀπέκτησε παιδί».
«Ἤμουν στή Γερμανία μέ τήν οἰκογένειά μου πάνω ἀπό εἰκοσιπέντε
χρόνια. Ἐργαζόμουν ἐκεῖ σέ μιά ἑταιρεία. Ἔκανα δουλειά γραφείου. Ξαφνικά, μοῦ παρουσιάστηκε ἕνας πόνος στόν αὐχένα, ὁ ὁποῖος ἔγινε πολύ δυνατός. Στή συνέχεια, ἐμφανίστηκε ἀδυναμία στά δυό μου χέρια. Ἔκανα πολλές ἐξετάσεις.
Πῆγα σέ πολλούς γιατρούς, νευρολόγους, νευροχειρουργούς, καί ἄλλους. Μοῦ πρότειναν δύο λύσεις: Ἤ νά χειρουργηθῶ στόν αὐχένα ἤ νά μοῦ δώσουν ἄδεια γιά ἕνα χρόνο γιά νά κάνω φυσιοθεραπεῖες. Δέν ἤξερα τί ἀπόφαση νά πάρω.Ἕνα βράδυ εἶδα ἕνα ζωντανό ὄνειρο. Στεκόμουν σ’ ἕνα σταυροδρόμι. Μπροστά μου παρουσιάστηκε μιά ψηλή μαυροφόρα καί μοῦ εἶπε: «Ἑλένη, αὐτόν τόν δρόμο νά πάρεις»! Καί μοῦ ἔδειξε τόν δρόμο πού ὁδηγοῦσε ὄχι στήν χειρουργική ἀλλά στήν συντηρητική ἀγωγή. Γύρισα καί τῆς εἶπα:
- Ποιά εἶσαι ἐσύ;
- Εἶμαι ἡ Παναγία Ἐλεοῦσα Ξυνιάδας Δομοκοῦ.
Ἐγώ δέν ἤξερα ὅτι στήν Ξυνιάδα ὑπάρχει τέτοια ἐκκλησία καί μοναστήρι.
Ὅταν γύρισα στήν Ἑλλάδα μέ ἄδεια ἀπό τή δουλειά μου, ρώτησα μιά γνωστή μου πού πήγαινε τακτικά στό μοναστήρι. Πήγαμε μαζί καί προσκύνησα τή θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας. Ἀπό τότε ἔγινα ἐντελῶς καλά καί ἀπό εὐγνωμοσύνη ἔρχομαι τακτικά στό μοναστήρι Της νά τήν εὐχαριστήσω.
Μιά νύμφη μου, πού ἦταν γιά πολλά χρόνια ἄτεκνη, ἄκουσε ὅτι μέ τήν Χάρη τῆς Παναγίας Ἐλεούσας πολλά ἄτεκνα ζευγάρια ἀπέκτησαν παιδιά. Ἔτσι ἀποφάσισε καί ἡ ἴδια νά ἐπισκεφτεῖ τό μοναστήρι γιά νά παρακαλέσει τήν Παναγία. Ὅταν τό βράδυ διανυκτέρευσε στό μοναστήρι, εἶδε ἕνα ζωντανό ὄνειρο. Εἶδε ὅτι βρέθηκε μέσα στήν ἐκκλησία, στό κέντρο τοῦ ναοῦ στό σημεῖο πού διαβάζει ὁ παπᾶς τίς ἀρτοκλασίες. Μπροστά της παρουσιάστηκε ζωντανή ἡ Παναγία, ὄρθια, μέ τόν Χριστό στήν ἀγκαλιά Της. Τῆς φάνηκε ὅτι ἄνοιξε τό δάπεδο τῆς ἐκκλησίας καί βγῆκε ἀπό μέσα ἕνα μικρό παιδάκι, τό ὁποῖο ἡ Παναγία τῆς ἔδωσε στήν ἀγκαλιά της. Σύντομα ἔμεινε ἔγκυος καί ἀπέκτησε παιδί».
Τοῦ Νικολάου Μπαλδιμτσῆ, Ἰατροῦ, «ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙΟΝ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΕΛΕΟΥΣΑΣ ΞΥΝΙΑΔΑΣ ΔΟΜΟΚΟΥ», Ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Ξυνιάδας, Δομοκὸς Φθιώτιδος 2020
