«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὁ παπᾶ Λάζαρος θεραπεύει παράλυτον ἀπό μάγια
Τήν περίοδον τοῦ ἑξαμήνου τοῦ 2006, πού ἔμεινα στό Κολουέζι, ἔμαθα μέ μεγάλη μου κατάπληξι πώς ὁ ἰθαγενής ἱερεύς μας παπᾶ Λάζαρος θεράπευσε ἕνα παιδάκι ἕξι ἐτῶν, τό ὁποῖον ἦταν παράλυτο ἀπό μάγια.
Ἡ ἱστορία εἶναι ἀληθινή, διότι μοῦ τήν διηγήθηκε ὁ ἴδιος ὁ παπᾶ Λάζαρος, ὁ ὁποῖος γιά τήν μεγάλη του ἀρετή καί ἁπλότητα, ἔχει λάβει τό χάρισμα ἀπό τόν Θεό νά θεραπεύη ἀσθενεῖς καί νά διώχνη τά δαιμόνια.
Τά μέσα Δεκεμβρίου τοῦ 2005 τόν ἔστειλε ὁ Προϊστάμενός του π. Μελέτιος (νῦν Ἐπίσκοπος Κολουέζι καί πάσης Κατάγκας) στήν κωμόπολι Μουτσάτσα γιά νά ἐπιτελέση τίς Ἀκολουθίες τοῦ Δωδεκαημέρου. Μέ τά ἄθλια μέσα τῆς συγκοινωνίας, παρότι ἡ ἀπόστασις εἶναι 200 χιλιόμετρα, ἐπιτέλους ἔφθασε σέ δύο ἡμέρες, ἀφοῦ τό αὐτοκίνητο τήν μία φορά ἐχάλασε καί τήν ἄλλη ἐκόλλησε στήν λάσπη.
Ἐπί τέλους ὁ π. Λάζαρος ἔφθασε στήν κωμόπολι. Προχωρεῖ πρός τήν ἐκκλησία –χορτοκαλύβα τοῦ ἁγίου Σάββα. Μπροστά του βρέθηκε μία κακοντυμένη γυναῖκα πού κρατοῦσε τό παράλυτο παιδί της στήν ἀγκαλιά της. Τό σώριασε μπροστά του καί χωρίς χαιρετισμό καί δεύτερη κουβέντα τοῦ λέγει:
-Πάτερ, θέλω νά μοῦ θεραπεύσης τό παιδί μου.
-Ποιός εἶμαι ἐγώ, κυρία μου, ἕνας ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, πού θά θεραπεύσω τό παιδί σου; Ποιά ἐκκλησία ἀκολουθεῖς;
-Ἀνήκω στήν Καθολική (σ. ΙΧΘΥΣ: παπική) ἐκκλησία.
-Πήγαινε στούς ἱερεῖς τῆς ἐκκλησίας σου. Αὐτοί νά τό θεραπεύσουν.
-Ἐπῆγα καί μ᾿ ἔδιωξαν. Μοῦ εἶπαν δέν ἠμποροῦμε ἐμεῖς, πήγαινε στούς Ὀρθοδόξους.
-Ὁ π. Λάζαρος βρέθηκε σέ ἀμηχανία. Ἀπό τήν μιά μεριά ἡ γυναῖκα νά μήν ὑποχωρεῖ. Νά ἔχει πετάξει τό παράλυτο παιδί της στά πόδια του καί νά τόν θερμοπαρακαλεῖ γιά τήν θεραπεία του. Ἀπό τήν ἄλλη ὁ ἴδιος αἰσθάνεται τήν ἀναξιότητα του καί διστάζει νά βγάλη τό Εὐχολόγιο. Τελικά μία ἐσωτερική θεία δύναμις τόν ὤθησε κάι πῆρε τήν ἀπόφασι. Θεώρησε ὅτι ἴσως εἶναι θέλημα Θεοῦ νά διαβασθοῦν στό παιδί οἱ εὐχές τῆς Ἐκκλησίας μας.
Πράγματι, ἔβγαλε τό Εὐχολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας, στήν γλῶσσα σουαχίλι, γονάτισε μπροστά στό παιδί κι ἄρχισε νά διαβάζη τούς ἐξορκισμούς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ ἁγίου Βασιλείου.
Στό τέλος, ὅπως μοῦ εἶπε ὁ ἴδιος, μέ ἀπόλυτη φυσικότητα καί ξένος ἀπό κάθε ἔννοια κενοδοξίας, σηκώθηκε καί εἶπε προστακτικά στό παιδί: «Στό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, σήκω ἐπάνω καί περιπάτησε».
Πράγματι, τό παιδάκι πού μέχρι ἐκείνη τήν στιγμή περπατοῦσε δύσκολα μέ τά τέσσερα, ἄρχισε νά σηκώνη τό κορμάκι του καί νά στέκεται στά πόδια του.
Ἡ μητέρα του κλαίγοντας ἀπό χαρά καί εὐχαριστίες, κρατώντας τό παιδί της ἀπό τό χέρι διαλαλοῦσε τό θαῦμα σ᾿ ὅλη τήν πόλι Μουτσάτσια. Σήμερα μάννα καί γυιός εἶναι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί μας καί χαίρουν ἄκρας ὑγείας.
Ὅσοι δυσπιστοῦν σκληρά γιά τό θαῦμα αὐτό, ἄς φθάσουν μέχρι τό Κολουέζι τοῦ Κογκό καί ὄχι μόνο θ᾿ ἀπολαύσουν τό χαρίεν καί ἁγιασμένο πρόσωπο τοῦ πατρός Λαζάρου, ἀλλά καί θ᾿ ἀκούσουν καί θά ἰδοῦν, ὅσα ἔγραψα παραπάνω.
Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
