Γι᾿ αὐτό ἡ Ἐκκλησία θέλει νά προσλαμβάνῃ ὅλη τήν ζωή.
Θέλει
νά προσλαμβάνῃ τόν γάμο, τήν παιδεία, τήν ἐθνική ζωή. Γιά μᾶς τούς
Ὀρθοδόξους δέν νοεῖται γάμος ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Οὔτε νοεῖται παιδεία
ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Οὔτε νοεῖται ἐθνική ζωή ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας. Διότι,
ἐάν αὐτά μείνουν ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, μένουν ἔξω ἀπό τό φῶς τοῦ
Χριστοῦ. «Ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου». Καί ὅσα καλά στοιχεῖα καί ἄν
ἔχουν, εἶναι ἄρρωστα, σημαδεμένα μέ τήν φθορά καί τόν θάνατο. Τελικά
οὔτε ἀναπαύουν οὔτε ὁλοκληρώνουν τόν ἄνθρωπο. Μόνο ὁ Χριστός ἐνίκησε τόν
θάνατο καί μόνο ὅπου μπεῖ ὁ Χριστός τά φωτίζει ὅλα μέ τό φῶς τῆς
Ἀναστάσεώς του, ξεπερνιέται ὁ θάνατος, ἡ ματαιότης, ἡ φθορά, πού εἶναι
καθολικός νόμος τῆς ζωῆς μας, ὅπως τό βλέπουμε κάθε μέρα καί στήν
βιολογική μας ὕπαρξι.
