ΑΡΧΙΜ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. ΜΟΝΗΣ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ: Ἡ Δύσις πολύ ἐνωρίς ἔχασε τόν Θεοκεντρικό της χαρακτῆρα καί ἔγινε ἀνθρωποκεντρική

Σήμερα γνωρίζουμε ὅτι ἰσχυρά ρεύματα μᾶς ἐπηρεάζουν νά ἐγκαταλείψουμε αὐτήν τήν εὐλογημένη, ἐκκλησιαστική, εὐχαριστιακή, λειτουργική, Θεοκεντρική χρῆσι τοῦ κόσμου καί νά ζοῦμε ἀνθρωποκεντρικά. Νά βάλουμε τόν ἑαυτό μας κέντρο τοῦ κόσμου. Αὐτά τά ρεύματα ἔρχονται κυρίως ἀπό τήν Δύσι. Ἡ Δύσις πολύ ἐνωρίς ἔχασε τόν Θεοκεντρικό της χαρακτῆρα καί ἔγινε ἀνθρωποκεντρική· ἔβαλε κέντρο ὄχι τόν Θεό ἀλλά τόν ἄνθρωπο καί ἀρρώστησε βαρειά. Αὐτή εἶναι ἡ ἀρρώστια τοῦ δυτικοῦ κόσμου, τοῦ δυτικοῦ πολιτισμοῦ, τῆς δυτικῆς φιλοσοφίας, τῆς δυτικῆς τέχνης: ὁ ἄνθρωποκεντρισμός της. Καί αὐτή ἡ ἀρρώστια ὡδήγησε ὅλον αὐτόν τόν κόσμο στό ἀδιέξοδο, τό ὁποῖο ὁμολογοῦν διαπρεπεῖς ξένοι διανοούμενοι, καλλιτέχναι, λογοτέχναι καί ποιηταί: ὅτι ἡ ἀνθρωποκεντρική αὐτή ζωή καί ὁ πολιτισμός τῆς φιλαυτίας ἀπέτυχαν καί μᾶς ἔφεραν στό ἀδιέξοδο.

Αὐτά λοιπόν τά ρεύματα ἔρχονται καί στόν τόπο μας σήμερα καί μᾶς ἐπηρεάζουν. Μᾶς κάνουν νά φεύγουμε σιγά -σιγά ἀπ᾿ αὐτήν τήν εὐλογημένη ἐκκλησιαστική μας παράδοσι καί νά θέλουμε νά ὀργανώσουμε τήν ζωή μας ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ὄχι Θεοκεντρικά ἀλλά ἀνθρωποκεντρικά. Ὄχι εὐχαριστιακά ἀλλά ἀχαριστιακά. Μέ ἀχαριστία πρός τόν Θεό. Σάν νά μή εἶναι ἡ ζωή καί οἱ ἄνθρωποι καί ὁ ἑαυτός μας δῶρα τοῦ Θεοῦ. Αὐτό μαρτυρεῖ ἡ προσπάθεια νά ἐπιβληθῇ καί νά διαδοθῇ ὁ πολιτικός γάμος. Πολιτικός γάμος σημαίνει γάμος ἐκτός Ἐκκλησίας. Οἰκογένεια ἐκτός Ἐκκλησίας. Ἐκτός, δηλαδή, Θεοῦ. Ἀκόμη, νά ἐπιβληθῇ ἄθρησκη παιδεία. Ἡ ἄθρησκη παιδεία τό ἴδιο εἶναι. Γράμματα χωρίς Θεό. Ἔξω ἀπό τήν Λειτουργία, ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία. Ἐνῶ πόσο διαφορετική ἦταν ἡ παράδοσις τοῦ λαοῦ μας μέ τά κρυφά σχολειά, τούς μεγάλους διδασκάλους τοῦ Γένους, τίς σχολές πού εἶχε ἱδρύσει ἡ Ἐκκλησία!

ΙΧΘΥΣ