Κυριακή 17 Απριλίου 2022

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΣΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΤΑ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΑ

 «Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»

ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΥΑΚΙΝΘΟΥ

'Ηγουμένου  τῆς 'Ιερᾶς Μονῆς Πούτνα Μολδαβίας Ρουμανίας

(1924-1998)

Μετάφρασις ἀπό τά ρουμανικά π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης

            <'Ωσσανά ἐν τοῖς ὑψίστοις, εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος, ἐν ὀνόματι Κυρίου>. (Ματ. 21, 9)

            'Αγαπητοί Χριστιανοί,

Σήμερα ἡ 'Ορθόδοξη 'Εκκλησία ἑορτάζει μιά ἀπό τίς μεγαλύτερες ἑορτές τοῦ Κυρίου μας 'Ιησοῦ Χριστοῦ -τήν εἴσοδό Του στά 'Ιεροσόλυμα. 'Επιτελῶντας τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ἔρχεται τώρα νά ἐπιτελέση καί τήν θυσία Του, σάν ἕνα ἐπισφράγισμα μέ τό πολύτιμο Αἷμα Του. Διότι οἱ μεγάλες ἀλήθειες μέ αἷμα πρέπει νά ἐπισφραγίζωνται. Διότι τό αἷμα δίνει δύναμι στόν λόγο. Τό αἷμα δίνει ζωή στά ἔργα. Τό αἷμα ἐξαφανίζει τήν ἁμαρτία. Τό αἷμα γράφει τήν ἀλήθεια καί τήν κάνει νά παραμένει στόν αἰῶνα. Τό αἷμα τελειοποιεῖ τά πάντα ἐπί τῆς γῆς.

            'Εκήρυξε τόσα χρόνια ὁ Κύριος τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας, ἔφανέρωσε σ'ὅλους τού ἀνθρώπους τήν νέα ὁδό τῆς Βασιλείας. Συνωμίλησε μέ μικρούς καί μεγάλους, μέ ἀνθρώπους ἁπλούς καί μορφωμένους, μέ Γαλιλαίους καί Σαμαρεῖτες, μέ 'Ιουδαίους καί μέ τά ῎Εθνη, μέ Φαρισαίους καί Σαδδουκαίους, μέ ὑγιεῖς καί μέ ἀσθενεῖς. Μέ ὅλους συνωμίλησε, ὅλους τούς ἐδίδαξε καί ἀπό τά μάτια ὅλων ἐθεάθη. ῎Ηλεγξε καί παρηγόρησε, ἔκαμε θαύματα τά ὁποῖα οὐδείς ἄλλος ἔκαμε, ἐθεράπευσε τίς πληγές τῶν ἀνθρώπων ὅσο κανείς ἄλλος ἰατρός στόν κόσμο. Παρ' ὅλα αὐτά μόνο μερικοί Τόν ἐπίστευσαν, ἄλλοι ἀμφέβαλλαν, ἐνῶ ἄλλοι ἀπό τήν ἀρχή κιόλας Τόν ἐμίσησαν.

           Γι'αὐτό λοιπόν, εἰσέρχεται σήμερα ὁ Κύριος στά 'Ιεροσόλυμα, γιά νά κηρύξη ἀκόμη μία φορά -τελευταία φορά- τό Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας. ῎Οχι ἀπό τόν ναό τοῦ Σολομῶντος, οὔτε ἀπό τήν θάλασσα τῆς Γαλιλαίας, οὔτε ἀπό τό ὄρος Θαβώρ, ἀλλά ἀπό τόν ὑψηλότερο τόπο τῆς γῆς, πού εἶναι ὁ Σταυρός τοῦ Γολγοθᾶ, γιά νά μᾶς δείξη πόσο πολύ μᾶς ἀγάπησε. Διότι ἡ θυσία τῆς ζωῆς γιά τόν πλησίον εἶναι τό μέτρον τῆς τελείας ἀγάπης. Καί πρός διάκρισι τοῦ παρελθόντος, αὐτή τήν φορά ὁ Χριστός γίνεται δεκτός στήν 'Ιερουσαλήμ, ὄχι μυστικά καί ἀδημοσίευτα, ὄχι μέ σιωπή καί ἁπλότητα, ἀλλά μέ μία συγκεκριμένη προετοιμασία καί βασιλική μεγαλοπρέπεια. Μεταφέρεται ἐπάνω σέ νεαρό πουλάρι σάν ἕνας βασιλεύς, Τόν ὑποδέχονται μέ κλάδους φοινίκων, πού εἶναι σημεῖο τῆς νίκης, Τόν τιμοῦν πλῆθος ἀνθρώπων μέ ζητωκραυγές, στρώνουν τά ἐνδύματά τους κάτω στόν δρόμο σάν σημεῖο ὑποταγῆς καί καλῆς πίστεως. Αὐτό εἶναι ὅ,τι μεγαλύτερο ἠμποροῦσαν νά κάνουν οἱ 'Ιουδαῖοι γιά τόν βασιλέα τους, διότι οὐδέποτε μέχρι τότε δέν Τόν προϋπάντησαν μέ τέτοια τιμή, μέ νικητήριους ὕμνους καί μέ τόσο ἔκδηλη τήν χαρά τους.

            'Αλλά δέν ἐχάρηκε ὅλος ὁ περιούσιος λαός μέ τήν εἴσοδο τοῦ Κυρίου στά 'Ιεροσόλυμα. 'Εχάρησαν τά πλήθη τῆς κατωτέρας τάξεως, οἱ πτωχοί καί οἱ πεινασμένοι, οἱ ὁποῖοι ἐτράφησαν ἀπό τόν 'Ιησοῦ Χριστό, ἐκρατοῦσαν κλάδους τά πλήθη τῶν θεραπευμένων πρώην ἀσθενῶν, τοῦ ἔψαλλαν: <'Ωσσανά ἐν τοῖς ὑψίστοιςὅ> ὅλοι οἱ μαθητές Του πού ἐπίστευαν ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Τόν ἐδόξασαν σάν ἄγγελοι ὅλα τά ἀθῶα βρέφη, τά ὁποῖα ἐκρατοῦσαν στήν ἀγκαλιά τους οἱ μητέρες τους, ὅπως μᾶς λέγει καί ὁ Προφήτης Δαβίδ: <'Εκ στόματος νηπίων καί θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον>(Ψαλμ. 8, 2).

            'Ενῶ οἱ Γραμματεῖς τοῦ λαοῦ, οἱ γέροντες Φαρισαῖοι καί 'Αρχιερεῖς, βλέποντας τήν εἴσοδο τοῦ Κυρίου στά 'Ιεροσόλυμα, σάν βασιλέα, ὠργίσθησαν. ῎Αρχισαν πάλι νά μεμψιμοιροῦν καί εἶπαν στόν 'Ιησοῦ: <Διδάσκαλε, ἐπιτίμησον τοῖς μαθηταῖς σου> (Λουκ. 19. 39). Καί ὁ Κύριος τούς ἀπήντησε: <'Εάν οὗτοι σιωπήσωσιν, οἱ λίθοι κεκράξονται> (Λουκ. 19, 40).

            Διατί ταράχθηκε ὁλόκληρη ἡ πόλις κατά τήν εἴσοδο τοῦ Κυρίου στά 'Ιεροσόλυμα; (Ματ.21,10). Γι'αὐτό ταράζονται οἱ καρδιές σας; Πιστεύετε στόν Θεό καί σέ μένα ἐπίσης νά πιστεύετε ('Ιωάν.14,1), διότι γιά ὅλους σας ἦλθα.

            Αὐτό τό γεγονός ἀπεικονίζει κάποτε καί τόν Δαβίδ, ὁ ὁποῖος εἶπε ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ: <῎Αρατε πῦλας οἱ ἄρχοντες ὑμῶν καί εἰσελεύσεται ὁ βασιλεύς τῆς δόξηςὅ >, δηλαδή σάν νά τούς ἔλεγε: <'Ανοῖξτε καί σεῖς Φαρισαῖοι καί γέροντες τοῦ λαοῦ, ἀνοῖξτε τίς καρδιές σας διά τῆς πίστεως, γιά νά εἰσέλθη μέσα σας ὁ βασιλεύς τῆς δόξης>.

          'Αλλά οἱ συμβουλάτορες τοῦ λαοῦ, οἱ ὁποῖοι μισοῦσαν πάντοτε τόν Κύριο, πάλι ἀντέδρασαν λέγοντες: <Τίς ἔστιν οὗτος ὁ βασιλεύς τῆς δόξης; Κύριος δυνατός καί κραταιός, Κύριος δυνατός ἐν πολέμῳ> (Ψαλμ. 23, 8-107). Καί ἐάν Αὐτός εἶναι ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης-ἐρωτοῦν αὐτοί- ποῦ εἶναι ἡ δόξα Του; 'Εάν Αὐτός εἶναι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, ποῦ εἶναι οἱ ἄγγελοί Του; 'Εάν Αὐτός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Δαβίδ καί βασιλεύς μας, ποῦ εἶναι τό κεντημένο μέ βύσσον ἔνδυμά Του, ποῦ εἶναι οἱ αὐλικοί Του, ποῦ εἶναι τό ἅρμα Του καί οἱ καβαλλάρηδες, ποῦ εἶναι τό ξίφος καί ἡ χρυσῆ κορῶνα Του; Δέν πιστεύουμε σ' ἕνα Μεσσία γεννημένο ἀπό μία Παρθένο, ἡ ὁποία ξάπλωσε καί ἐγέννησε σέ μία φάτνη! Δέν μᾶς χρειάζεται ἕνας βασιλεύς ἀνεβασμένος ἐπάνω σ' ἕνα γαϊδουράκι καί περιτριγυρισμένος ἀπό μερικούς ψαράδες γαλιλαίους!

            ῎Ανοιξε, ὦ 'Ιερουσαλήμ, τίς  χάλκινες πόρτες σου καί θά εἰσέλθη ὁ βασιλεύς σου! 'Αλλά ποιός εἶναι αὐτός ὁ Βασιλεύς μου; -ἐρωτᾶ ὁ λαός τῆς 'Ιερουσαλήμ πού ἐφόνευσε τούς Προφῆτες (Ματ. 23, 37). Αὐτός πού ἐκήρυξε στούς δρόμους σου, ἐδίδαξε στίς πλατεῖες σου, Αὐτός πού ἐθεράπευσε τούς ἀσθενεῖς σου. Αὐτός πού ἠθέλησε νά συγκεντρώση τά παιδιά σου κάτω ἀπό τίς πτέρυγές Του (Ματ. 23, 37). 'Εάν Αὐτός εἶναι ὁ Βασιλεύς μου-ἀπαντᾶ ὁ λαός τῆς 'Ιερουσαλήμ-ποῦ εἶναι ἡ τιμή Του; Ποῦ εἶναι οἱ σαλπιγκτές Του; Ποῦ εἶναι οἱ ἀμέτρητοι στρατιῶτες Του; Ποῦ εἶναι οἱ στρατηγοί τοῦ πολέμου; Ποῦ εἶναι ἡ περικεφαλαία καί τό σπαθί Του; Εἶναι δυνατόν ἕνας βασιλεύς μέ δώδεκα ψαράδες νά μᾶς λυτρώση ἀπό τούς Ρωμαίους; Δέν μᾶς χρειάζεται ἕνας τέτοιος βασιλεύς ξυπόλυτος κι ἀνεβασμένος ἐπάνω σ' ἕνα μικρό γαϊδουράκι!

            ῎Ανοιξε, ὦ Σιών, τόν οἶκο σου καί δέξου μέσα τόν Νυμφίο σου! 'Αλλά ποιός εἶναι αὐτός ὁ Νυμφίος μου; Εἶναι Αὐτός πού σέ ἐστόλισε μέ στολίδια γάμου καί σέ ἐτίμησε περισσότερο ἀπ' ὅλους τούς θησαυρούς τῆς γῆς. Αὐτός εἶναι ὁ Νυμφίος σου! 'Εάν Αὐτός εἶναι ὁ Νυμφίος μου, ἀπαντᾶ ἀντιδραστικά ἡ Σιών, ποῦ εἶναι τό λευκότερο τῆς χιόνος ἔνδυμά Του, ποῦ εἶναι τό καινούργιο ἐπανωφόριό Του, ποῦ εἶναι τό ἐπί τῆς κεφαλῆς Του στεφάνι, ποῦ εἶναι ὁ καλός οἶνος καί ἡ εὐθυμία τῶν καλεσμένων; Δέν θέλω ἕνα ντυμένο μέ λινό ἐπανωφόριο καί χωρίς ἀδαμαντόπετρες, πού ἔρχεται σέ μένα ἐπάνω σ' ἕνα ζῶο καί χωρίς ἔνδυμα γάμου!

            ῎Ανοιξε, ἔστω σύ ναέ τοῦ Σολομῶντος, τίς παλαιές πύλες σου, γιά νά δεχθῆς στό βῆμα σου τόν Βασιλέα καί 'Αρχιερέα σου! 'Αλλά ποιός εἶναι Αὐτός ὁ Βασιλεύς καί 'Αρχιερεύς μου; Αὐτός πού ἔδωσε τήν νίκη στόν Δαβίδ καί τήν σοφία στόν Σολομῶντα γιά νά σέ ἀνοικοδομήση· εἶναι Αὐτός πού ἐκήρυξε στίς αὐλές σου, Αὐτός πού ἐξέπληξε τούς σοφούς σου, Αὐτός πού πληρώθηκε ἀπό θεῖο ζῆλο γιά τήν τιμή σου, Αὐτός πού ἔκλαυσε γιά τήν καταστροφή σου. Αὐτός ἔρχεται τώρα στήν 'Ιερουσαλήμ νά τήν ἀναγεννήση μόνο μέσα σέ τρεῖς ἡμέρες διά τοῦ ἑκουσίου Πάθους Του. Αὐτός εἶναι ὁ ἀληθινός 'Αρχιερεύς σου! 'Εάν Αὐτός εἶναι ὁ 'Αρχιερεύς καί Δημιουργός μου, γιατί δέν κρατεῖ τἠν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου, γιατί κάνει θαύματα αὐτή τήν ἡμέρα τῆς ἀναπαύσεως, γιατί ἐλέγχει τούς Γραμματεῖς μου καί διώχνει μέ μαστίγιο τούς ἀργυραμοιβούς μου; ἀπαντᾶ μέ ὀργή ὁ ναός τοῦ Παλαιοῦ Νόμου. Μπορεῖ νά εἶναι Αὐτός καλλίτερος ἀπό τόν μέγα ῎Αννα καί σοφώτερος ἀπό τόν Καϊάφα; Δέν μοῦ χρειάζεται τέτοιος σκληρός ἀρχιερεύς, πού ἔρχεται σέ μένα ἐπάνω σέ ἕνα ζῶο!

            'Ανοῖξτε τουλάχιστον, ἐσεῖς ἀρχιερεῖς τοῦ Παλαιοῦ Νόμου τίς ψυχές σας καί δεχθῆτε μέ πίστι τόν Βασιλέα τῆς δόξης! 'Αλλά ποιός εἶναι Αὐτός ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης; 'Ο 'Αρχιερεύς τῶν ἀρχιερέων, ὁ Βασιλεύς τῶν οὐρανῶν, ὁ Κύριος Σαββαώθ, ὁ μεγάλης βουλῆς ῎Αγγελος, ὁ Ποιμήν τῶν προβάτων ὁ Καλός, ὁ 'Ιησοῦς Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ. Αὐτός εἶναι ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης! 'Εάν Αὐτός εἶναι ὁ μέγας 'Αρχιερεύς μου, ποῦ εἶναι τά ἀρχιερατικά Του ἄμφια, ποῦ εἶναι οἱ δώδεκα πέτρες κρεμασμένες στό στῆθος Του (῎Εξοδ. 39, 14), ποῦ εἶναι τά μακριά φυλακτήρια, κρεμασμένα στήν ποδιά τῶν ἐνδυμάτων Του, ποῦ εἶναι ἡ ράβδος Του;  Δέν μοῦ χρειάζεται ἕνας ἀρχιερεύς ξυπόλυτος, χωρίς τά ἐνδύματα ἀπό βύσσον καί χρυσῆ κλωστή, χωρίς τό σκῆπτρον τοῦ ἀρχιερέως στήν δεξιά του χεῖρα!

            'Ενῶ, ἐάν Αὐτός εἶναι ὁ προφητευθείς Μεσσίας, ποῦ εἶναι τό σημεῖον τοῦ ἐρχομοῦ Του; Ποιός εἶναι ὁ τρόπος τῆς γεννήσεώς Του; Ποιός εἶναι ὁ θρόνος τῆς ἀναπαύσεώς Του; Δέν μᾶς χρειάζεται ἕνας Μεσσίας γεννημένος ἀπό μία ἀνύπανδρη Παρθένο, ὁ ὁποῖος ἔρχεται σ' ἐμᾶς ἐπάνω σ' ἕνα ζῶο, πού ζητεῖ νά πάρη τίς ψυχές μας, πού δέν κρατεῖ τά τυπικά μας, καί καταπατεῖ τόν Νόμο τοῦ Μωϋσέως!

            'Αγαπητοί Χριστιανοί,

            Μ' αὐτό τόν τρόπο ἀντιδροῦσαν στόν Κύριο καί οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ ἄρχοντες τῶν 'Ιουδαίων καί ὁ ναός καί ὁλόκληρη ἡ 'Ιερουσαλήμ, κι ἔτσι δέν ἠμποροῦσαν νά χαροῦν οὔτε τώρα πού εἰσῆλθε ὁ Κύριος μέ δόξα στήν 'Ιερουσαλήμ. 'Αλλά καί μέχρι τώρα εἶναι ἀρκετοί οἱ λαοί πού ἐναντιώνονται στόν Χριστό καί περιφρονοῦν τό Εὐαγγέλιό Του. 'Αλλά, κι ἄν δέν ἐχάρησαν αὐτοί, ἐχάρηκε τό πλῆθος τοῦ ἁπλοϊκοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ, οἱ μαθητές Του, οἱ βρεφοκρατοῦσες μητέρες, οἱ πτωχοί, οἱ ἁλιεῖς, οἱ ἀσθενεῖς καί θεραπευμένοι καί οἱ τελῶνες τοῦ λαοῦ· ἀλλά κι ἄν ἀκόμη σιωπήσουν κι αὐτοί, θά Τόν δοξάσουν οἱ πέτρες τῆς Σιών (Λουκ. 19, 40).

            'Οπότε ὅλοι αὐτοί βλέποντας ὅτι ὁ 'Ιησοῦς Χριστός πλησιάζει στήν 'Ιερουσαλήμ, ἔτρεξαν νά Τόν προϋπαντήσουν μέ ὅ, τι καλλίτερο εὕρισκαν στόν δρόμο: Μέ τό πουλάρι τοῦ ὄνου, μέ τούς κλάδους τῶν φοινίκων, μέ τά ροῦχα πού ἔστρωναν κάτω, μέ τίς δυνατές καί χαρμόσυνες φωνές τους: <'Ωσσανά ἐν τοῖς ὑψίστοις! Εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου>! (Ματ.21,9). Κι αὐτές οἱ ζητωκραυγές τους ἀντήχησαν μέχρι πέρα μακριά, εἰσέδυσαν στ' αὐτιά τῶν ἀρχιερέων. Καί οἱ ἀρχιερεῖς ὠργίζοντο, οἱ Γραμματεῖς ἔδιναν συμβουλές, ὁ Πιλᾶτος ἐθαύμαζε, ἐνῶ στόν ναό ἔγινε μεγάλος πάταγος καί ἐρωτοῦσαν: Ποιός εἶναι Αὐτός ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης;

            ῎Ετσι Τόν ἐπερίμεναν οἱ 'Ιουδαῖοι ἐδῶ καί δύο καί πλέον χιλιάδες χρόνια. ῎Ετσι Τόν ἐστόλισαν οἱ μαθητές τοῦ Κυρίου τόν Διδάσκαλό τους καί Θεό μας. Αὐτοί Τοῦ ἔφεραν τό ὑποζύγιο στήν θέσι τῆς καρδιᾶς τους, τίς παιδικές φωνές ἀντί τῶν ἀγγελικῶν σαλπισμάτων, τά στρωμμένα ροῦχα τους στήν θέσι τῆς δυνατῆς πίστεως, τούς κλάδους τῶν φοινίκων ἀντί τῶν ἀγαθῶν ἔργων. Αὐτοί τοῦ ἔδωσαν τό ζῶο κι Αὐτός τούς ἔδωσε τό θεῖο Σῶμα Του. Τοῦ ἅπλωσαν τά παλαιά ἐνδύματά τους κι Αὐτός τούς ἔδωσε σύμβουλο στήν ζωή τους τόν Νέο Νόμο.

            'Αλλά ἐπιβάλλεται καί σ' ἐμᾶς Χριστιανοί μου νά δοξάσουμε σήμερα τήν εἴσοδο τοῦ Κυρίου στήν 'Ιερουσαλήμ. Νά σιωπήσουν λοιπόν οἱ ἑβραῖοι Προφῆτες καί ν' ἀρχίσουμε ἐμεῖς νά Τόν δοξάζουμε. Νά σιωπήση ὁ ναός τοῦ Παλαιοῦ Νόμου καί νά Τόν δοξάση μέ ἀδιάκοπες νικητήριες ὑμνωδίες ἡ Νέα 'Εκκλησία τῆς Χάριτος. ῎Ας μήν ὀργίζεται πλέον ἡ 'Ιερουσαλήμ, διότι ὁ καιρός της ἐπέρασε. ῎Ας ἀρχίση ὁ Χριστιανισμός πλέον νά δοξάζη τόν 'Ιησοῦ Χριστό, διότι ὁ καιρός τῆς 'Ιερουσαλήμ ἐπέρασε γιά πάντα.

            'Ελᾶτε λοιπόν, ὅλοι οἱ χοροί τῶν ἀληθινῶν χριστιανῶν, μέ τίς καθαρές ψυχές καί τίς ἀπείραχτες ἀπό τά πάθη καρδιές μαζί νά ἑνώσουμε σήμερα τούς δοξολογικούς μας ὕμνους στήν ζῶσα 'Εκκλησία τοῦ Σωτῆρος μας. 'Ελᾶτε Χριστιανοί, ἐλᾶτε τά πλήθη, ἐλᾶτε ποιμένες πού θέσατε τίς ψυχές σας ὑπέρ τῆς σωτηρίας τῶν προβάτων σας, ἐλᾶτε μοναχοί καί παρθένοι, μητέρες καί βρέφη, παιδιά καί γέροι, καί ὅλοι ἐσεῖς ἐλᾶτε μαζί νά συγκροτήσουμε πνευματική χορεία καί μέ κλάδους τά καλά μας ἔργα νά συναντήσουμε σήμερα τόν 'Ερχόμενον. 'Ελᾶτε ὅλοι οἱ πιστοί νά συναντηθοῦμε σήμερα μέ τόν 'Ιησοῦ Χριστό στούς κόλπους τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν. Οἱ ἁμαρτωλοί μέ τήν ἁγία ἐξομολόγησι, οἱ ἄξιοι μέ τήν θεία Κοινωνία, οἱ ταραγμένοι καί αἰχμάλωτοι τῶν παθῶν μέ τήν μετάνοια καί ἱερά προσευχή, οἱ χωρισμένοι μέ τήν συγχώρησι ἀπό καρδίας καί τήν τελεία ἀγάπη. 'Ελᾶτε ὅλοι οἰ χριστιανοί καί ἐραστές τῶν ἑορτῶν νά προϋπαντήσουμε τόν Κύριο σήμερα, ὁ 'Οποῖος ἦλθε σάν ἕνα μῦρο γιά νά εἰσέλθη στήν κάμαρα τῶν ψυχῶν μας. Οἱ καθαροί φέρετε στά χέρια τό κρῖνο τῆς παρθενίας, ἐνῶ οἱ ἁμαρτωλοί ἐλᾶτε μέ τήν ψυχή σας ταπεινωμένη. Οἱ ἐλεήμονες φέρετε ἕνα καντήλι τῆς ἐλεημοσύνης ἀναμμένο, ἐνῶ οἱ τσιγκούνηδες ἐλᾶτε ἔχοντας στά χείλη τήν μεταμέλεια τῶν ἁμαρτιῶν σας. ῞Οσοι ἐνηστεύσατε καί προσευχηθήκατε καί ἔχετε εἰρηνικό τόν λογισμό σας, ἐλᾶτε φέροντας στά χέρια σας τούς κλάδους τῶν καλῶν σας ἔργων, τά ἄνθη τῆς ἀγάπης, τῆς ἀσκήσεως, τῶν πνευματικῶν χαρισμάτων. 'Ενῶ ὅσοι δέν ἀγωνισθήκατε, οὔτε ἐκοπιάσατε οὔτε ἐξωμολογηθήκατε μέ μετάνοια μέχρι τώρα, ἐλᾶτε κι ἐσεῖς μέ τόν ἴδιο πόθο καί τήν πίστι φέροντας στήν ψυχή σας τούς κλάδους τῆς ταπεινώσεως, τήν καρδιά τῆς μετανοίας, τήν ἐξομολόγησι στά χείλη, ἐνῶ στόν λογισμό τήν ἀπόφασι νά μή ἁμαρτήσετε πάλι. Καί μ' αὐτούς τούς ἐκλεκτούς κλάδους ἐλᾶτε νά προϋπαντήσετε τόν Χριστό, πού ἔρχεται νά μπῆ σ' ἐμᾶς, στίς ψυχές μας, στά σπίτια μας, στίς 'Εκκλησίες μας. Τολμήσετε μέ τήν πίστι, διότι κανείς ἀπ' αὐτούς πού μετανοοῦν δέν θά ἀρνηθῆ φιλοξενία στόν μέγα Φιλοξενούμενο, τόν 'Ιησοῦ Χριστό. Διότι σήμερα ὁ Χριστός ἔρχεται στήν 'Ιερουσαλήμ καί προσφέρεται ἑκούσια στά χέρια τῶν ἁμαρτωλῶν γιά νά πάθη γιά τήν σωτηρία μας, Αὐτός πού ἔχει θρόνο τά Χερουβείμ. Σήμερα ἀναπαύεται σ' ἕνα γαϊδουράκι, Αὐτός πού ἑτοιμάζει τόν δρόμο μας γιά τούς οὐρανούς, σήμερα βαδίζει τά στενά  καί πέτρινα δρομάκια τῆς 'Ιερουσαλήμ. Αὐτός πού δοξάζεται ἀκαταπαύστως ἀπό τά φρικτά Σεραφείμ καί ἀπό τίς ἀγγελικές χοροστασίες σήμερα ἐθεάθη ἀπό τά μάτια ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος καί δοξάζεται ἀπό τά στόματα τῶν ἀθώων βρεφῶν.

            ῏Ω, βάθος ταπεινώσεως τοῦ Χριστοῦ! Τά Χερουβείμ Τόν ἀναπαύουν καί τό γαϊδουράκι μεταφέρει τόν Κύριο Σαββαώθ! Τά Σεραφείμ μέ φρίκη ἀπό ψηλά Τόν ἀντικρύζουν καί κάτω τά βρέφη τόν δέχονται στούς κοιτῶνες τους. Ψηλά οἱ Θρόνοι καί οἱ ῎Αγγελοι ἐκπλήττονται καί κάτω οἱ μαθητές καί τά πλήθη τῶν ἀνθρώπων μέ κλάδους φοινίκων καί χαρούμενες φωνές δοξάζουν τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Κι αὐτή ἡ ζητωραυγή τρομάζει ὁλόκληρη τήν 'Ιερουσαλήμ, διασχίζει τά  στενά δρομάκια καί φθάνει πέρα μακριά: Στίς πύλες τῆς Σιών, στίς πύλες τοῦ ναοῦ, στ'αὐτιά τῶν ἀρχιερέων, στήν συνείδησι τῶν ἀπίστων καί στά σύνορα ὅλων τῶν λαῶν. Καί ὁ ναός στέκεται ἐμβρόντητος, οἱ ἀρχιερεῖς ὀργίζονται, ὁ Πιλᾶτος θαυμάζει, οἱ ἄπιστοι ἐντρέπονται, ἐνῶ οἱ λαοί χωρίζονται μεταξύ τους καί γεμίζουν ἀπό φρίκη καί ἀμφιβολία καί ἐρωτοῦν: ῎Αραγε Αὐτός νά εἶναι ὁ Βασιλεύς τῆς δόξης;

            Σήμερα ὁ 'Ιησοῦς Χριστός      εἰσέρχεται στήν 'Ιερουσαλήμ μέ βασιλικές τιμές, ἀλλά πορεύεται νά πάθη μέ ἀτιμία ἐν μέσῳ δύο ληστῶν. Σήμερα ὁ Χριστός ἀνεβαίνει στήν 'Ιερουσαλήμ ὡς ῎Ανθρωπος στήν μορφή γιά νά κατέβη στήν Γαλιλαία ὡς Θεός πρός συνάντησι τῶν Μαθητῶν Του. 'Ανέρχεται ὡς Βασιλεύς ὁλοκλήρου τοῦ κόσμου. 'Ανέρχεται ὡς προφήτης τῆς Ναζαρέτ, ἀλλά ἐπιστρέφει ὡς Κτίστης ὅλων τῶν κτισμάτων· ἀνέρχεται ὡς Υἱός τῆς Παρθένου Μαρίας, γιά νά φανερωθῆ ὡς Υἱός τοῦ Θεοῦ. 'Ανέρχεται στήν 'Ιερουσαλήμ σάν ταπεινός Σωτήρ, γιά νά ἐμφανισθῆ ὡς φοβερός Κριτής.

            'Από τώρα δέν θά Τόν ἀκούουν συνομιλοῦντα μέ τούς ἁλιεῖς τῆς Γαλιλαίας, δέν θά τόν βλέπη ἡ Καπερναούμ, δέν θά τόν φιλοξενήση ἡ Ναζαρέτ, δέν θά συνομιλήση μέ τήν Σαμαρείτιδα στό φρέαρ τοῦ 'Ιακώβου. Δέν θά Τόν εὕρουν οἱ πεινασμένοι τῆς Γαλιλαίας, δέν θά Τόν ἀναζητήσουν πάλι οἱ λεπροί, δέν θά Τόν προϋπαντήσουν στόν δρόμο οἱ τυφλοί τῆς 'Ιουδαίας, διότι ὁ Χριστός ἀνεβαίνει στήν 'Ιερουσαλήμ νά πάθη γιά ἐμᾶς καί νά θρέψη ὁλόκληρο τόν κόσμο μέ τό ῞Αγιο Σῶμα Του.

            ῎Ας μή λυποῦνται οἱ καρδιές μας, διότι, ἐάν ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ δέν εἰσέλθη στήν 'Ιερουσαλήμ, ἐμεῖς δέν θά ἠμποροῦμε νά τόν εὕρουμε. 'Εάν δέν λυπηθῆ ἡ Παρθένος, ἐμεῖς σήμερα δέν ἠμποροῦμε πλέον νά χαροῦμε. 'Εάν ὁ Κύριος δέν ὑποφέρη ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἐμεῖς δέν θά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας. ῎Εμειναν ἔρημοι οἱ υἱοί τοῦ 'Ισραήλ καί ξένοι τοῦ Χριστοῦ, διότι δέν ἐπίστευσαν εἰς Αὐτόν, ἀλλ' ἡμεῖς πάντοτε συναντοῦμε τόν Κύριο στήν κλίμακα τῆς προσευχῆς. ῎Εμειναν πεινασμένοι οἱ πτωχοί τῆς Γαλιλαίας, ἀλλά ἐμεῖς οἱ χριστιανοί τρώγομε πάντοτε τά Πανάχραντα Μυστήρια Του, ὅταν κοινωνοῦμε. Παρέμειναν ἀθεράπευτοι οἱ λεπροί τῆς Σαμαρείας, διότι μέχρι σήμερα δέν ἐπίστευσαν, ἀλλ' ὅμως ἐμεῖς ἀπό κάθε ἀρρώστεια ἀπαλασσόμεθα, ὅταν ἐξομολογούμεθα. Παρέμειναν χωρίς φῶς οἱ τυφλοί τῆς 'Ιουδαίας, ἀλλ' ἐμεῖς συναντοῦμε πάντοτε τόν Κύριο, ὅταν μετανοοῦμε.

            Ματαίως περιμένουν οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ γέροντες τοῦ λαοῦ στίς βαθμίδες τοῦ ναοῦ νά εἰσέλθη στήν 'Ιερουσαλήμ ἕνας ἄλλος Μεσσίας. ῞Ομως ὁ Χριστός, ὁ Βασιλεύς τοῦ κόσμου ἦλθε, τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἐπετελέσθηκε, στήν 'Ιερουσαλήμ εἰσῆλθε, εἰδωλολάτρες καί τά ἔθνη ἐπίστευσαν, ἡ Χριστιανική 'Εκκλησία Τόν δέχθηκε, ἐνῶ ἐμεῖς συναντοῦμε πάντοτε τόν Κύριο στόν καιρό τῆς θείας Λειτουργίας, ὅταν μεταλαμβάνουμε τά ῞Αγια Μυστήρια.

            Χαῖρε, λοιπόν, 'Εκκλησία τῶν πρώην εἰδωλολατρῶν, διότι σήμερα ὁ Χριστός ἔρχεται σέ σένα ἐπάνω σ' ἕνα ταπεινό γαϊδουράκι. Χαίρετε, τέκνα τῆς Χριστιανικῆς 'Εκκλησίας, διότι σήμερα ἑορτάζουμε τήν Κυριακή τῶν Βαῒων. Διότι σήμερα ἡ ὁδός τῆς νηστείας ἐπετελέσθηκε καί ἡ ἄσκησις τῶν σωτηριωδῶν Παθῶν ἀρχίζει. Σήμερα οἱ 'Εκκλησίες εὐφραίνονται, οἱ χοροί ἀντηχοῦν ἑορταστικούς ὕμνους, οἱ καμπάνες παντοῦ διαλαλοῦν τό γεγονός τῆς ἡμέρας, ἐνῶ τά τέκνα τῆς 'Εκκλησίας σάν μικρά παιδιά τρέχουν νά συναντήσουν τόν Χριστό. Σήμερα ὅλη ἡ φύσις ἐπαγρυπνεῖ γιά νά ὑποδεχθῆ τήν Ζωή, οἱ ἁμαρτωλοί τώρα ἐνθυμοῦνται τόν Κύριο, οἱ ἀσθενεῖς τρέχουν στόν 'Ιατρό, ἐνῶ οἱ πιστοί ἔρχονται νά κοινωνήσουν, διότι σήμερα τά Βαῒα εἶναι γεμᾶτα ἀπό τό φῶς καί πνευματική χαρά ξεχύνεται παντοῦ.

            'Αγαπητοί Χριστιανοί,

            ῎Ας ἐρχώμεθα μέ πολλή ἀγάπη στίς ἅγιες ἐκκλησίες. ῎Ας νηστεύουμε, ἄς προσευχώμεθα, ἄς ἐξομολογούμεθα, ἄς κοινωνοῦμε μέ πολλή πίστι, διότι μόνον ἔτσι θά ζήσουμε τήν ἑορτή τῶν Βαῒων στίς ψυχές μας, στά σπίτια μας, στίς 'Εκκλησίες μας. ῎Ας δοξάζουμε τόν Σωτῆρα μας ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς μας καί ὄχι μόνο τήν Κυριακή καί τίς ἑορτάσιμες ἡμέρες, ὅπως κάνουν πολλοί χριστιανοί. Νά Τόν δοξάζουμε κατόπιν μέ ὅλη μας τήν καρδιά, ὄχι ὅμως σάν τά βρέφη καί τόν ἑβραϊκό λαό μόνο σέ καιρό εἰρήνης, χαρᾶς καί ἀφθονίας ἀγαθῶν. Νά Τόν ἀναζητοῦμε διά τῆς προσευχῆς σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας, καί ὄχι μόνο ὅταν εἴμεθα πεινασμένοι, ἀσθενεῖς, στενοχωρημένοι. Νά παραμένουμε δίπλα στόν Κύριο σέ κάθε δοκιμασία μας, ἐνῶ στόν καιρό τοῦ πειρασμοῦ νά μή φεύγουμε, νά μή Τόν ἀρνούμεθα, ἀκόμη νά μή Τόν βλασφημοῦμε, ὅπως ὁ λαός τῆς 'Ιερουσαλήμ. Διότι τά τέκνα τοῦ 'Ισραήλ, ὅταν ἦσαν εὐτυχισμένα, ἤρχοντο στόν 'Ιησοῦ, ἐνῶ, ὅταν ἐλέγχοντο γιά παραπτώματά τους, ἀμέσως ἀπεμακρύνοντο λέγοντας: <Σκληρός ἐστιν οὗτος ὁ λόγος· τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν> ('Ιωάν.6,60). ῞Οταν ἦσαν πεινασμένοι Τόν ἀναζητοῦσαν, ἐνῶ, ὅταν ἐχόρταιναν, ἐπεστρεφαν στά σπίτια τους. ῞Οταν εἶχαν προσβληθῆ ἀπό ἀσθένειες, ἔκραζαν πρός τόν Κύριο: <'Ιησοῦ, Υἰέ Δαβίδ,  ἐλέησόν μεὅ> (Λουκ.18,38), ἐνῶ, ὅταν ἐθεραπεύοντο ξεχνοῦσαν τόν ῞Αγιο 'Ιατρό. ῎Ετσι ἔκαμαν καί ὅταν Τόν συνάντησαν στήν 'Ιερουσαλήμ. Πρῶτα ἔκραζαν γεμᾶτοι ἀπό χαρά: <'Ωσσανά, ἐν τοῖς ὑψίστοιςὅ>, κατόπιν, μετά ἀπό ὀλίγες ἡμέρες, μέ τά ἴδια στόματα ἔκραζαν: <Σταυρωθήτω, σταυρωθήτω! <'Ημεῖς οὐκ ἔχομεν βασιλέα, εἰμή καίσαρα> ('Ιωάν.19,15).

            'Εμεῖς ἄραγε μέ ποιούς ὁμοιάζουμε; Μέ τά ἀπειρόκακα νήπια ἤ μέ τόν ἐπαναστατημένο λαό; Μήπως καί ἐμεῖς σέ ὥρα πειρασμοῦ δέν κλονιζόμεθα στήν πίστι, δέν φιλονεικοῦμε, δέν βλασφημοῦμε καί παύουμε νά προσευχώμεθα; Ναί, ἀδελφοί, τό ἴδιο κάνουμε κι ἐμεῖς. 'Αλήθεια, ὅταν εἴμασταν παιδιά ἐτρέχαμε πρῶτα στήν ἐκκλησία, ἐπροσκυνούσαμε σάν ἀγγελούδια μπροστά ἀπό τίς μητέρες μας, ἐφιλούσαμε ὅλες τίς εἰκόνες, μεταλαμβάναμε τά ῎Αχραντα Μυστήρια. 'Αλλά, ἀφ' ὅτου ἐμεγαλώσαμε καί ἀσχοληθήκαμε μέ τίς κοσμικές φροντίδες, ἐκρυώσαμε πνευματικά, ἀδυνατίσαμε στήν πίστι, ἐξεχάσαμε τίς συμβουλές τῆς μητέρας μας, τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τῆς ἐκκλησίας, τῆς νηστείας καί τῆς προσευχῆς. Τώρα σταυρώνουμε τόν 'Ιησοῦ καί ἐμεῖς μέ κάθε εἶδος ἁμαρτίας, μέ τίς δίκες καί τίς ἀσωτίες μας. 'Αλλοίμονό μας!

            ῞Ομως ἄς ἐπιστρέψουμε στό μονοπάτι τῆς μετανοίας, ἄς ἔλθουμε στήν ἐκκλησία, ὅπου μᾶς περιμένει πάντοτε ὁ Κύριος, διότι σήμερα εἶναι τῶν Βαῒων. ῎Ας προϋπαντήσουμε τόν Χριστό μέ τά βαῒα τῶν ἀγαθῶν μας ἔργων καί νά Τόν δοξολογήσουμε ἐγκαρδίως, διότι κι ἄν ἀκόμη σιωπήσουμε ἐμεῖς οἰ χριστιανοί, στήν θέσι μας τά βουνά καί οἱ πέτρες θά Τόν δοξάσουν. 'Αμήν. 

Μετάφρασις ἀπό τά ρουμανικά Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης .

Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου