Η Παναγία ήταν μια απλή, ταπεινή ψυχή, πρόθυμη να ακούσει τη φωνή του Θεού και να ανταποκριθεί. Δεν ήταν από τις ψυχές που θορυβούν στη ζωή, καταλαμβάνονται από μεγαλομανίες, που μπορεί να έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα.
Τη διάλεξε ο Κύριος και την έκανε μητέρα του. Η Παναγία ούτε είχε στον νου της ότι θα συμβεί σ’ αυτήν αυτό το οποίο συνέβη – να γίνει μητέρα του Θεού! – ακριβώς διότι ήταν αυτή που ήταν, απλή, ταπεινή. Και ο Θεός την ετίμησε.
Είναι άλλοι που πασχίζουν έτσι αλλιώς, όμως είναι ενδεχόμενο να μένουν σε μια τυπική, περιθωριακή σχέση με τον Θεό. Δεν συμβαίνει πάντοτε, αλλά πολλές φορές.
Όταν όμως απαλά, μαλακά, ταπεινά, απλά προσπαθείς μέσα στην καρδιά σου να είσαι αληθινός, σε ετοιμάζει η χάρη του Θεού κατά έναν αθόρυβο τρόπο, έτσι που κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει. Και όπως συνέβη στην Παναγία, αξιώνεσαι να έχεις στην καρδιά σου τον Χριστό.
Αν η Παναγία ανεδείχθη Παναγία – και την αξίωσε ο Θεός να γίνει μητέρα του, και είναι ενδοξοτέρα και αγιωτέρα πάντων, και την υμνούμε όλοι, πάσαι αι γενεαί – οφείλεται στην ταπείνωσή της.
Όπως οι διάφοροι που βρίσκονται σε πλάνη και δεν παίρνουν τον αληθινό δρόμο του Θεού μέσα στην Εκκλησία και τάχα έχουν αποκαλύψεις αλλά είναι φαντάσματα όλα αυτά, τελικά μένουν στην πλάνη τους, έτσι και ένας που δεν ταπεινώνεται, που δεν πάει προς την ταπείνωση, που δεν την αγαπά, αλλά από δω, από κει περισώζει τον εαυτό του, τελικά μένει στον εγωισμό του, στην υπερηφάνειά του.
Αυτός ας νομίζει ότι έχει μια κάποια επικοινωνία με τον Θεό, ότι έχει κάποιες χάρες από τον Θεό· φαντάσματα είναι – δεν είναι αυτή η αλήθεια. Ρητώς ο Κύριος λέει ότι αποκαλύπτει ο Θεός Πατήρ τα επουράνια μυστήρια στα νήπια, δηλαδή στους ταπεινούς.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου (†), “Πνευματικά Μηνύματα 2017”, σελ. 247, 254.
