ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ

 «Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ» 

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

   ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ

ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ

Προοριζομένη διά μοναχούς

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

1983.

Εὐλογήσαντος τοῦ Ἱερέως, λέγομεν τόν παρόντα Ψαλμόν

ΨΑΛΜΟΣ 142

Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τήν δέησίν μου ἐν τῆ ἀληθείᾳ σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῆ δικαιοσύνῃ σου. Καί μή εἰσέλθῃς εἰς κρίσιν μετά τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρός τήν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τήν ζωήν μου. Ἐκάθισέ με ἐν σκοτεινοῖς ὡς νεκρούς αἰῶνος, καί ἠκηδίασεν ἐπ᾿ ἐμέ τό πνεῦμα μου, ἐν ἐμοί ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοῖς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρός σέ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρός σοι. Ταχύ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τό πνεῦμα μου. Μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἀπ᾿ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστόν ποίησόν μοι τό πρωΐ τό ἔλεός σου, ὅτι ἐπί σοί ἤλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, ὁδόν, ἐν ἧ πορεύσομαι, ὅτι πρός σέ ἦρα τήν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ με ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρός σέ κατέφυγον δίδαξόν με τοῦ ποιεῖν τό θέλημά σου, ὅτι σύ εἶ ὁ Θεός μου. Τό πνεῦμα σου τό ἀγαθόν ὁδηγήσει με ἐν γῆ εὐθείᾳ, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. Ἐν τῆ δικαιοσύνῃ σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τήν ψυχήν μου, καί ἐν τῶ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τούς ἐχθρούς μου. Καί ἀπολεῖς πάντας τούς θλίβοντας τήν ψυχήν μου, ὅτι ἐγώ δοῦλος σου εἰμί.

Καί εὐθύς τό: Θεός Κύριος, καί ἐπέφανεν ἡμῖν...μετά τῶν στίχων αὐτοῦ ἐξ ἑκατέρων τῶν Χορῶν.

Εἶτα τά παρόντα τροπάρια. Ἦχος δ΄ Ὁ ὑψωθείς...

Τόν παναοίδιμον Χριστοῦ ποιμενάρχην, καί Ἐκκλησίας τηλαυγέστατον λύχνον, χαρμονικπως τιμήσωμεν, βοῶντες αὐτῶ: Ἅγιε Νικολαε, ὁ ἐχθρῶν καταργήσας, ἅπαντα τά ἕνεδρα πλουτισμῶ ἀπαθείας, ρῦσαι παντοίας βλάβης καί ἡμᾶς, ἐφιεμένους τρυφῆς τό ἀκρότατον.

Δόξα Πατρί…Το αὐτό. Καί νῦν…Θεοτοκίον.

Οὐ σιωπήσομεν ποτέ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου, λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι, εἰμή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα, τίς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; Τίς δέ διεφύλαξεν ἕως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ, σούς γάρ δούλους σώζεις ἀεί ἐκ παντοίων δεινῶν.

Τόν Ν΄ Ψαλμόν

Ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλήθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου. Ἐπί πλεῖον πλῦνόν με ἀπό τῆς ἀνομίας μου καί ἀπό τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. Ὅτι τήν ἀνομίαν μου ἐγώ γινώσκω καί ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διά παντός. Σοί μόνω ἥμαρτον καί τό πονηρόν ἐνώπιόν σου ἐποίησα ὅπως ἄν δικαιωθῆς ἐν τοῖς λόγοις σου καί νικήσης ἐν τῶ κρίνεσθαί σε. Ἰδού γάρ ἐν ἀνομίαις  συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου. Ἰδού γάρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τά ἄδηλα καί τά κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι. Ραντιεῖς με ὑσσώπω καί καθαρισθήσομαι πλυνεῖς με καί ὑπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καί εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τό πρόσωπόν σου ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν μου καί πάσας τάς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον ἐν ἐμοί ὁ Θεός καί πνεῦμα εὐθές ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μή ἀπορρίψης με ἀπό τοῦ προσώπου σου καί τό πνεῦμα σου τό ἅγιόν σου μή ἀντανέλης ἀπ' ἐμοῦ. Ἀπόδος μοι τήν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καί πνεύματι ἡγεμονικῶ στήριξόν με. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου καί ἀσεβεῖς ἐπί σέ ἐπιστρέψουσιν. Ρῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός ὁ Θεός τῆς σωτηρίας μου ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τήν δικαιοσύνην σου. Κύριε τά χείλη μου ἀνοίξεις καί τό στόμα μου ἀναγγελεῖ τήν αἴνεσίν σου. Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἄν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῶ Θεῶ πνεῦμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην καί τεταπεινωμένην ὁ Θεός οὐκ ἐξουθενώσει. Ἀγάθυνον Κύριε ἐν τῆ εὐδοκία σου τήν Σιών καί οἰκοδομηθήτω τά τείχη Ἱερουσαλημ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφοράν καί ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπί τό θυσιαστήριόν σου μόσχους

Καί ἀρχόμεθα τοῦ Κανόνος

Ὠδή α΄ Ἦχος πλ. Δ Ὑγράν...

Ἐν βίῳ μονήρει καταφυγῶν, πνιγμός ἀπειλεῖ με ἐκ πταισμάτων καί λογισμῶν, Νικόλαε μῦστα τοῦ Δεσπότου, διό ἀσθμαίνων πρόις σύ νῦν προσέρχομαι.

Κατάπεμψον δέησιν ἐκτενῆ, Νικόλαε μάκαρ, τῶΔεσπότῃ καί Ποιητῆ, ἐκ θλίψεως πάσης καί ἀνάγκης, ἐκτητρωθῆναι ἡμᾶς τους βοώντας σοι.

Ποθοῦντες ἀδάπανον πλουτισμόν, ο»δοῦλοι σου Π¨ατερ, γόνυ κλίνομεν εὐλαβῶς, αίτοιλυμενοι τρόπους μετανοίας, καί βιοτήν ἐν παντί ἀγγελόφρονα.

Θεοτοκίον

Δέσποινα Δέσποινα πολλαχῶς, ἡμᾶς πεπτωκότας, ἐν σκοτίᾳ τῶν πειρασμῶν, καί φώτισον ἵνα ὁλοψὐχως, ἐπιτελεῖν τοῦ Υἱοῦ σου προστάγματα.

Ὠδή γ΄ Οὐρανίας ἁψίδος

Περιβέβλημαι κύκλῳ, ἐκ ζοφεροῦ κλύδωνος, πάσης ἀοράτοιυ κακίας καί περιστάσεως. Πῶς νῦν σωθήσομαι, πῶς ἀνανεύσω ὁ τάλας, εἰμί τῆ σῆ χάριτι πάτερ Νικόλαε.

Πορευόμενοι ὅδε το τοῦ Χριστοῦ στάδιον, τύχοιμεν θερμῆς προστασίας, τῆς σῆς χρηστότητος, καί πᾶν τελούμενον, ἐπ᾿ εὐλογίαις παμμάκαρ, συμπαθῶς κατεύθυνον τῆ ἀντιλήψει σου

Ἀρετῶν ἐπιλάμψει καταστεφθείς Ἅγιε, ὥσπερ φαεινός ἀπαστράπτεις, ἀστήρ ἔν ἅπασι, διό την ποίμνην σου, ταῖς ἀστραπαὶς σῶν χαρίτων, φώτισον, ἁγίασον τῆ μεσιτείᾳ σου.

Θεοτοκίον.

Ἀποκάθαρον ρύπου, τους ψυχικούς αὔλακας, ἐπιχορηγοῦσα Παρθένε, σταγόνας χάριτος, καί καταφύτευσον τῆς ἀπαθείας τά ἄνθη, διά ταπεινώσεως , καί μετανοίας θερμῆς.

Ἑδραίωσον, ἡμᾶς ἐν πέτρᾳ ὑπομονῆς θεοφόρε, διανῦσαι ἐν Χριστῶ τόν μοναζόντων βίον, καί ὕψωσον τῆς καρδίας τό ὄμμα.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, Πανύμνη τε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Ἱερεύς

·       Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.  Κύριε ἐλέησον (3)

·       Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καί πάσης τῆς ἐν Χριστῶ ἡμῶν ἀδελφότητος.  Κύριε ἐλέησον (3)

·       Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καί παρεπιδημούντων ἐν τῆ (κώμη, πόλει) ταύτη, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καί ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου.  Κύριε ἐλέησον (3)

·       Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

·       Ὅτι ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῶ Πατρί καῖ τῶ Υἱῶ καί τῶ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  Ἀμήν.

 

Κάθισμα. Ἦχος Β΄Πρεσβεία θερμή

Τῆ σκέπῃ τῆ σῆ ἐν πίστει καταφεύγοντες, βοπωμεν σοφέ ἐκ νέφους ἀπογνώσεως, ταχέως ἀπάλλαξον καί ποτίζων δρόςῳ τῆς χάριτος, τους μετανοίας τρίβον ταπεινῶς ὁδεύοντας θείαις σου ἐντεύξεσιν.

Ὠδή δ΄ Εἰσακήκοα Κύριε.

Ματαιότητος θέλγητρα, δόξαν συγγενείας τρυφήν την εὐμάραντον, εὐπροσδέκτοις σου δεήσεσιν, ἐξ ἡμῶν ἐκεῖθεν ἀποδίωξον.

Ἀνεπίληπτον σώφρονα, βίον χρῆ ἀσκεῖσθαι καί τον ἀκτήμονα, ὑπέρ πάντα δε εὐπείθειαν, δίδαξον ἡμᾶς ποιεῖν μακάριε.

Μοναζόντων ὁμήγυρις, προσεδρεύουσα Μάνδρα τῆ σῆ Νικόλαε, προσδοκεῖ την σήν χρηστότητα, καί τῆς μεσιτείας σου καρπώματα.

Θεοτοκίον

Φωταγώγησον Πάναγνε, την ἐσκοτισμένην ἡμῶν διάνοιαν, καί ἐν ὥρᾳ τῆς ἐτάσεως, δίδου ὡς ὑπέσχου την συγχώρησιν.

Ὠδή Ε΄ Φώτισον ἡμᾶς.

Ἔνδυσον ἡμᾶς μετανοίας τῶ καλύμματι, καί τοῖς κρουννοῖς δακρύων κάθαρον, ἀμαυρωθείσας ἡμῶν ψυχάς καί σώματα.

Κράτυνον ἡμᾶς, τῶ συνδέσμῳ τῆς ἑνότητος, καί ζιζανίων σπορέα ἔξωσον, τῆ φωτονόλῳ παρρησίᾳ σου Νικόλαε.

Κούφισον ἡμᾶς τῆς δαιμόνων ἐπελάσεως, καί ἐκ μανίας ἀνθρώπων φύλαξον, δίδων τοῖς πᾶσιθ, μετανοίας τά χαρίσματα.

Θεοτοκίον

Ὄρος τοῦ Χριστοῦ καί φωτός κατοικητήριον, σύ ἀνεδείχθης Παρθένε Ἄχραντε, διό φωτί σου ἡμῶν τον βίον καταύγασον.

Ὠδή ΣΤ΄ Τήν δέησιν...

Ἀπαύστως σε ἱκετεύομεν Πάτερ, θεαμάτων τῶν ἀρρήτων γευθῆναι, τῆς τῶν ἀγγέλων λαμπρᾶς εὐφροσύνης καί τῆς παντάνακτος δόξης το πλήρωμα. Ἀξίωσον ὅθεν ἡμᾶς, ἰσαγγέλως ἀνῦσαι τον δίαυλον.

Συνέχει, το τοῦ θανάτου ἄφευκτον, τάς ψυχάς ἡμω[ν μυστήριον Πάτερ, ἀναπολοῦντες  πταισμάτων ἀβύσσους, καί ψυχοφθόρα ἰνδάματα κράζομεν: Διάσωσον πάσης ἐχθρῶν, ἐπηρείας ἡμᾶς τῆ δυνάμε σου.

Σεμνεῖον τῶ σῶ ὀνόματι μάκαρ, ὁ γρηγόριος τοῦ Ἄθωνος κλέος, προς σωτηρίαν ἐδόμησε πᾶσι, τοῖς ρυομένοις πα΄γιδων τοῦ ὄφεως, σκανδάλων καί ἐπιδρομῶν, ὅθεν τοῦτο λιταῖς σου περίεπε.

Θεοτοκίον

Ἐπίβλεψον τους ἀνυμνοῦντας σε δούλους, καθ᾿ ἑκάστην Θεοτόκε Παρθένε, διαφυλάττουσα τούτους ἐκ πάσης, ἐπερχομένης δαιμποινων κακώσεως, ὡς οὖσα Μήτηρ οἰκτιρμῶν, κα΄κ βροτῶν προστασία ἀνείκαστος.

Ἑδραίωσον, ἡμᾶς ἐν πέτρᾳ ὑπομονῆς θεοφόρε, διανῦσαι ἐν Χριστῶ τόν μοναζόντων βίον, καί ὕψωσον τῆς καρδίας τό ὄμμα.

Ἐπίβλεψον, ἐν εὐμενείᾳ, Πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπί τήν ἐμήν χαλεπήν τοῦ σώματος κάκωσιν, καί ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τό ἄλγος.

Ὁ ἱερεύς μνημονεύει, ὡς δεδήλωται.

Ἱερεύς

·       Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.  Κύριε ἐλέησον (3)

·       Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καί πάσης τῆς ἐν Χριστῶ ἡμῶν ἀδελφότητος.  Κύριε ἐλέησον (3)

·       Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καί παρεπιδημούντων ἐν τῆ (κώμη, πόλει) ταύτη, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καί ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου.  Κύριε ἐλέησον (3)

·       Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

·       Ὅτι ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῶ Πατρί καῖ τῶ Υἱῶ καί τῶ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  Ἀμήν.

 

Μετά τήν ἐκφώνησιν,

Κοντάκιον, Ἦχος Β΄ Προστασία τῶν Χριστιανῶν

Μετ᾿ ἀγγέλων συνών καί ὁσίων μακάριε, ἀκηράτου τρυφῆς ἀπολαύεις την εὔκλειαν, ὡς ἀξίως πολιτευθείς τοῖς ρήμασι Χριστοῦ, καί πρεσβεύεις τοῖς γονυκλιτῶς, εἰς την ἀντίληψιν την σήν, καρταφεύγουσι. Χάρισαι τοῖς αἰτοῦσιν ἐγκράτειαν καί σοφίαν, προς καταπαύσεις τῶν παθῶν, ἱερώτατε Νικόλαε.

Α' Αντίφωνον

Ήχος δ'

Ἐκ νεότητός μου, πολλά πολεμεῖ με πάθη, ἀλλ᾿  αὐτός ἀντιλαβοῦ, καί σῶσον, Σωτήρ μου. (δίς)

Οἱ μισοῦντες Σιών, αἰσχύνθητε ἀπό τοῦ Κυρίου, ὡς χόρτος γάρ, πυρί ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι. (δίς)

Δόξα...

Ἁγίω Πνεύματι, πᾶσα ψυχή ζωοῦται, καί καθάρσει ὑψοῦται, λαμπρύνεται τῆ Τριαδικῆ μονάδι, ἱεροκρυφίως.

Καί νῦν...

Ἁγίω Πνεύματι, ἀναβλύζει τά τῆς χάριτος ρεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τήν κτίσιν, πρός ζωογονίαν.

Προκείμενον

Οἱ ἱερεῖς σου Κύριε, ἐνδύσονται δικαιοσύνην καί οἱ ὅσιοί σου ἀγαλλιάσει ἀγγαλιάσονται.

Στίχος:Ἀκούσατε ταῦτα πάντα τά ἔθνη, ἐνωτίσασθε πάντες οἱ κατοικοῦντες την οἰκουμένην.

Ἱερεύς: Καί ὑπέρ τοῦ καταξιωθῆναι ἡμᾶς τῆς ἀκροάσεως τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου, Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν ἱκετεύσωμεν.

Χορός Κύριε, ελέησον (γ').

Ἱερεύς: Σοφία. Ὀρθοί, ἀκούσωμεν τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου.

Ἱερεύς: Εἰρήνη πᾶσι.

Χορός: Καί τῶ Πνεύματί σου.

Ἱερεύς: Ἐκ τοῦ κατά Ἰωάννην  ἁγίου Εὐαγγελίου...

Ἱερεύς Πρόσχωμεν.

Χορός:: Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.

 

Εὐαγγέλιον τοῦ Ὄρθρου.

Ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾽ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ σωθήσεται καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται καὶ νομὴν εὑρήσει. Ὁ κλέπτης οὐκ ἔρχεται εἰ μὴ ἵνα κλέψῃ καὶ θύσῃ καὶ ἀπολέσῃ· ἐγὼ ἦλθον ἵνα ζωὴν ἔχωσιν καὶ περισσὸν ἔχωσιν. ᾽Εγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός· ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· Ὁ μισθωτὸς καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ ἔστιν τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησιν τὰ πρόβατα καὶ φεύγει- καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει, ὅτι μισθωτός ἐστιν καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων. ᾽Εγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός, καὶ γινώσκω τὰ ἐμὰ καὶ γινώσκουσί με τὰ ἐμά, καθὼς γινώσκει με ὁ πατὴρ κἀγὼ γινώσκω τὸν πατέρα· καὶ τὴν ψυχήν μου τίθημι ὑπὲρ τῶν προβάτων. Καὶ ἄλλα πρόβατα ἔχω ἃ οὐκ ἔστιν ἐκ τῆς αὐλῆς ταύτης· κἀκεῖνα δεῖ με ἀγαγεῖν, καὶ τῆς φωνῆς μου ἀκούσουσιν, καὶ γενήσονται μία ποίμνη, εἷς ποιμήν.

 Δόξα... Ήχος β'

Πάτερ, Λόγε, Πνεῦμα, Τριάς ἡ ἐν Μονάδι, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Καί νῦν...

Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβεῖαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.

Στίχ. Ἐλεησόν με, ὁ Θεός, κατά τό μέγα ἔλεός σου, καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου.

Ήχος πλ. β' Ὅλην ἀποθέμενοι

Ὅλως  ὑπερύψωσας, το νοητόν ὄμμα πάτερ, προς τά ἐπουράνια, καί φωτός ταῖς χάρισι ἐναπήστραψας, κόσμου τοῖς πέρασι, ἔργοις σου καί λόγοις, καί ἀκτῖσι θαυμασίων σου, γέγονας σ΄τηριγμα, Ἐκκλησίας πρόμαχος πίστεως, νόσων παντοίων ἴασις, καί ἡπορημένων  διάσωσμα. Νικόλαε μάκαρ, καί νῦν ἡμᾶς ἐξάρπασον δεινῶν, ἐποχετεύων βοήθειαν, προς Χριστοῦ ἀγάπησιν.

Ἱερεύς: Σῶσον, ὁ Θεός, τόν λαόν σου, καί εὐλόγησον τήν  κληρονομίαν σου. Ἐπίσκεψαι τόν κόσμον σου ἐν ἐλέει καί οἰκτιρμοῖς. Ὕψωσον κέρας Χριστιανῶν Ὁρθοδόξων, καί κατάπεμψον ἐφ᾿ ἡμᾶς τά ἐλέη σου τά πλούσια. Πρεσβεῖαις τῆς παναχράντου, Δεσποίνης ἡμῶν, Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας. Δυνάμει τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, καί πανευφήμων Ἀποστόλων. Τῶν ἐν ἁγίοις Πατέρων ἡμῶν, μεγάλων Ἱεραρχῶν, καί Οἰκουμενικῶν Διδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, Ἀθανασίου καί Κυρίλλου, Ἰωάννου τοῦ Ἐλεήμονος, πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας: Νικολάου τοῦ ἐν Μύροις τῆς Λυκίας, Σπυρίδωνος ἐπισκόπου Τριμυθοῦντος, καί Νεκταρίου Πενταπόλεως, τῶν θαυματουργῶν. Τῶν ἁγίων ἐνδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου, Δημητρίου τοῦ Μυροβλύτου, Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος, καί Θεοδώρου τοῦ Στρατηλάτου καί Μηνᾶ τοῦ θαυμαρτουργοῦ, τῶν ἱερομαρτύρων Χαραλάμπους καί Ἐλευθερίου,τῶν ἁγίων, ἐνδόξων, μεγάλων μαρτύρων Θέκλας, Βαρβάρας, Ἀναστασίας, Κυριακῆς Φωτεινῆς, Μαρίνης, Παρασκευῆς καί Εἰρήνης, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (ναοῦ), τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης,  (τῶν Ἁγίων τῆς ἡμέρας), καί πάντων σου τῶν Ἁγίων, ἱκετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν δεομένων σου καί ἐλέησον ἡμᾶς.

Χορός Κύριε, ελέησον (ιβ')

Ιερεύς Ἐλέει, καί οἰκτιρμοῖς, καί φιλανθρωπία τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθ᾿ οὗ εὐλογητός εἶ, σύν τῶ Παναγίῳ καί ἀγαθῶ καί ζωοποιῶ σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Χορός: Αμήν.

Ὠδή ζ΄Οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας...

Πρός ἀθλήσεως τρίβον, πρός ἱδρῶτας ἀσκήσεως ἐχωρήσαμεν, ἐλέῳ τοῦ Ὑψίστου, Νικόλαε τρισμάκαρ, ὅν προστάτην σέ ἔχοντες, ρῦσαι ἡμᾶς συμφορῶν, κινδύνων καί δαιμόνων.

Ἀπαθείας χιτῶνα, καί «μάτιον δόξης ἡμᾶς ἐνέδυσον, στολαῖς τῆς ἐγκρατείας, καί φέγγει μετανοίας, ὡς κατέχων τό δύνασθαι, σύν Γρηγορίου εὐχαῖς, τοῦ Κτίτορος Ὁσίου.

Συμπαθείας ρανίδας, τούς ἀξίους ἡμᾶς κατακρίσεως, ἐπόμβρισον ὡς χάριν, λαβών ἐκ τοῦ Ὑψίστου, καί ἀνδρείους ἀπέργασαι, καθυπομένειν στερρῶς, σωμάτων ἀλγηδόνας.

Θεοτοκίον

Τῶν ψυχῶν δυσμορφίαν, μεταποίησον Κόρη, εἰς ὡραιότητα, βαλοῦσα τοῖθς αἰτοῦσιν, ἀκόρεστον τον πόθον, τῆς Χριστοῦ ἀγαπήσεως, ὅτι ἡμῶν προσφυγή, μετά Θεόν ὑπάρχεις.

Ὠδή Η΄ Τόν Βασιλέα.

Σκέπασον Πάτερ, τῆ ἀκλινῆ σου πρεσβείᾳ, τους οἰκο[ντας ἐν ταύτῃ τῆ Μάνδρᾳ, ὅπως ἐν εἰρήνῃ διάγωσι τον βίον.

Σύ ἀντιλήπτωρ, ἐν πειρασμοῖς καί ἀνάγκαις, τῆς σῆς ποίμνης Νικόλαε ὤφθης, σύν Ἀναστασίᾳ καί θείῳ Γρηγορίῳ.

Ἄϋλον φλόγα, ἐν ταῖς καρδίαις ἁπάντων, ὑπάναψον Νικόλαε Πάερ, τῆς Χριστοῦ ἀγάπης καί δόξης τῶν μελλόντων.

Θεοτοκίον

Ἐπί την πέτραν, τῶν ἐντολῶβν τοῦ Σωτῆρος, Ὅν ἐκύησας Παρθένε ἀφράστως, στήρικον την ποίμνην τοῦ θείου Νικολάου.

Ὠδή Θ΄ Ὁ Εἱρμός...

Ἐρήμοις καί ἀβάτοις, τόποις κατοικοῦντες, τάς ἀντιλήψεις Ἁγίων προσμένομεν, ὧν ταῖς πρεσβείαις πρυτάνευσον θεοδόξαστε.

Ἀσκήσεως τοῖς τρόποις, ἤνοικται ἡ πύλη, τῆς ἀπαθείας διό νῦν προσέλθετε, κράζει ἡμῖν προεξάρχων θεῖος Νικόλαος.

Κατεύνασον τον σάλον, παθῶν καί πταισμάτων, καί εἰρηναίαν ζωήν ἐπιβράβευσον, τάς δε ἐφόδους βαρβάρων, πάτερ ἀπέλασον.

Θεοτοκίον

Κατάπεμψον ἀφ᾿ ὕψους, τοῖς δούλοις σου Μῆτερ, καθαρτικάς λαμπηδόνας καί φώτισον, ἐσκοτισμένας καρδίας αὐτῶν πρεσβείαις σου.

ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ

Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον, καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τήν τιμιωτέραν τῶν Χερουβείμ, καί ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τήν ἀδιαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοῦσαν, τήν ὄντως Θεοτόκον, σέ μεγαλύνομεν.

Τόν τῆς Ἐκκλησίας ὑφηγητήν, καί ἱερωσύνης ἐγκαλλώπισμα ἱερόν, τόν θεῖον ποιμένα, Λυκίας καί φωστῆρα, Νικόλαον τόν μέγαν, ὕμνοις τιμήσωμεν.

Ἔχει Γρηγορίου ἡμῶν Μονή, ρύστην καί προστάτην, ἀπροσμάχητον βοηθόν, τον τῆς Ἐκκλησίας, ἀείφωτον ἀστέρα, Νικόλαον τόν θεῖον καί ὁροφύλακα.

Τον ἡγιασμένον ἐπί τῆς γῆς, καί δεδοξασμένον, ἐν σημεῖοις παντοδαποῖς, τιμήσωμεν πάντες, ὡς πύργον ἀπαθείας, καί βρύσιν ἰαμάτων καθικετεύοντες.

Σε το λαμπροφόρον ἅρμα Χριστοῦ, σκήνωμα ἁγνείας καί ἀγάπης οἶκον Χριστοῦ, προσπίπτομεν πόθῳ, ἀσπάσασθαι τό μῦρον, δι᾿ οὗ την οἰκουμένην Πάτερ κατηύφρανας.

Στήλη εὐσεβείας ἀναδειχθείς, σκεῦος χσρισμάτων καί λαμπάδιον ἀρετῶν, λαμπρῶς ἐδοξάσθης, θαυμάτων ἐπομβρίαις, ἐν γῆ καί μετά πότμον, πάτερ Νικόλαε.

Γάννυται χορεία τῶν μοναστῶν, ἔχουσά σε μάκαρ, κυβερνήτην καί ἀρωγόν, διό εὐχαριστίας προςσάγει καθ᾿ ἑκάστην, ἀνθ᾿ ὧνπερ ἀπολαύει καί μακαρίζει σε.

Στῆθι ἐν τῆ Μάνδρᾳ σου ἀγαθέ, φρούραρχος διώκων, ἐπελάσεις τῶν δυσμενῶν, σύν τῶ Γρηγορίῳ καί τῆ Ἀναστασίᾳ, οὕς ἔχομεν προστάτας ἡμῶν ἐν θλίψεσιν.

Ὡς ἀστραπηφόρος ἱερουργός, πρόστηθι ἁπάσης, τελετῆς τῶν τελετουργῶν, καί τῶν ἀπορρήτων, ἐπίφανον ἰδέαις, τοῖς τεταπεινομένοις τῆ σῆ χρηστότητι.

Πᾶσαι τῶν ἀγγέλων αἱ στρατιαί…

Τρισάγιον

Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς. (γ')

Δόξα... Καί νῦν...

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε, ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου. Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον, Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα... Καί νῦν...

Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, ἁγιασθήτω τό ὄνομά σου, ἐλθέτω ἡ βασιλεία σου, γενηθήτω τό θέλημά σου, ὡς ἐν οὐρανῶ, καί ἐπί τῆς γῆς. Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον δός ἡμῖν σήμερον, καί ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν, καί μή εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ἱερεύς: Ὅτι σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία...  Ἀμήν.

Ἦχος πλ. β'

Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, πάσης γάρ ἀπολογίας ἀποροῦντες, ταύτην σοι τήν ἱκεσίαν, ὡς Δεσπότην, οἱ ἁμαρτωλοί προσφέρομεν, ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα...

Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, ἐπί σοί γάρ πεποίθαμεν, μή ὀργισθῆς ἡμῖν σφόδρα, μηδέ μνησθῆς τῶν ἀνομιῶν ἡμῶν, ἀλλ᾿ ἐπίβλεψον καί νῦν, ὡς εὔσπλαγχνος, καί λύτρωσαι ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν, σύ γάρ εἰ Θεός ἡμῶν, καί ἡμεῖς λαός σου, πάντες ἔργα χειρῶν σου, καί τό ὄνομά σου ἐπικεκλήμεθα.

Καί νῦν...

Τῆς εὐσπλαγχνίας τήν πύλην ἄνοιξον ἡμῖν, εὐλογημένη Θεοτόκε, ἐλπίζοντες εἰς σέ, μή ἀστοχήσωμεν, ρυσθείημεν διά σοῦ τῶν περιστάσεων, σύ γάρ εἰ ἡ σωτηρία τοῦ γένους τῶν χριστιανῶν.

 

·       Ἐλέησον ἡμᾶς ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός Σου, δεόμεθά Σου, ἐπάκουσον καί ἐλέησον.  Κύριε ἐλέησον (3)

·       Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν (δεῖνος) καί πάσης τῆς ἐν Χριστῶ ἡμῶν ἀδελφότητος.  Κύριε ἐλέησον (3)

·       Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγείας, σωτηρίας, ἐπισκέψεως, συγχωρήσεως καί ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, πάντων τῶν εὐσεβῶν καί ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τῶν κατοικούντων καί παρεπιδημούντων ἐν τῆ (κώμη, πόλει) ταύτη, τῶν ἐνοριτῶν, ἐπιτρόπων, συνδορομητῶν καί ἀφιερωτῶν τοῦ ἁγίου ναοῦ τούτου.  Κύριε ἐλέησον (3)

·       Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ, (ὀνόματα).

·       Ὅτι ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις, καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν, τῶ Πατρί καῖ τῶ Υἱῶ καί τῶ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  Ἀμήν.

·       Ἔτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ διαφυλαχθῆναι τήν ἁγίαν Ἐκκλησίαν καί τήν πόλιν ταύτην, καί πᾶσαν πόλιν καί χώραν ἀπό ὀργῆς, λοιμοῦ, λιμοῦ, σεισμοῦ, καταποντισμοῦ, πυρός, μαχαίρας, ἐπιδρομῆς ἀλλοφύλων, ἐμφυλίου πολέμου, καί αἰφνιδίου θανάτου, ὑπέρ τόν ἵλεων, εὐμενῆ καί  εὐδιάλακτον, γενέσθαι τόν ἀγαθόν καί φιλάνθρωπον Θεόν ἡμῶν, τοῦ ἀποστρέψαι καί διασκεδάσαι πᾶσαν ὀργήν καί νόσον, τήν καθ᾿ ἡμῶν κινουμένην καί ρύσασθαι ἡμᾶς ἐκ τῆς ἐπικειμένης δικαίας αὐτοῦ ἀπειλῆς καί ἐλέησαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

·       Ἔτι δεόμεθα καί ὑπέρ τοῦ εἰσακοῦσαι Κύριον τόν Θεόν φωνῆς τῆς δεήσεως ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, καί ἐλεῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ελέησον. (3)

·       Ἐπάκουσον ἡμῶν, ὁ Θεός, ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ἡ ἐλπίς πάντων τῶν περάτων τῆς γῆς καί τῶν ἐν θαλάσση μακράν καί ἵλεως, ἵλεως γενοῦ ἡμῖν, Δέσποτα ἐπί ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, καί ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε, ἐλέησον. (3)

·       Ὅτι ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος Θεός ὑπάρχεις  καί σοί τήν δόξαν ἀναπέμπομεν τῶ Πατρί καί τῶ Υἱῶ καί τῶ Ἁγίῳ Πνεύματι νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.  Ἀμήν.

Δόξα σοι ὁ Θεός, ἡ ἐλπίς ἡμῶν, Κύριε, δόξα Σοι.

Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν ταῖς πρεσβείαις τῆς Παναχράντου καί Παναμώμου Ἁγίας Αὐτού Μητρός, δυνάμει τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, προστασίαις τῶν τιμίων ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων, ἱκεσίαις τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, τῶν Ἁγίων, ἐνδόξων και πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί καλλινίκων Μαρτύρων, τῶν ὁσίων καί θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν, (τοῦ Ναοῦ) τῶν ἁγίων καί δικαίων θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης, (τῆς ἡμέρας) καί πάντων τῶν Ἁγίων, ἐλεῆσαι καί σῶσαι ἡμᾶς, ὡς ἀγαθός καί φιλάνθρωπος καί ἐλεήμων Θεός.

 

Ἦχος β' Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου

Δεῦτε μοναζόντων ὁ χορός, καί τῶν Ὀρθοδόξων ὁ δῆμος, ἱεραρχῶν τόν σοφόν, ὕμνοις καταστέψωμεν, καί ποδηγέτην ἡμῶν, τό πτωχῶν παραμύθιον, σοφίας τῆς ἄνω, ἱερόν ἐκτύπωμα, ἵνα ἐκβοῶντες θερμῶς: Δεῦρο, ἐξελοῦ ἡμᾶς Πάτερ, πάσης ἐνεστώσης ἀνάγκης, καί πρός σωτηρίαν καθοδήγησον.

Ἕτερον

Μύροις καί ἀρώμασι σοφέ, ὅλως ἐδοξάσθης ἐν βίῳ καί μετά θάνατον, ὅτι εὐηρέστησας, τόν σέ δοξάσαντα, καί προφθάνεις τοῖς πλέουσι, τῶν νόσων ἰάσεις, χορηγεῖς ἑκάστοτε καί διασώζεις ἡμᾶς, ὅθεν κατά χρέος σε Πάτερ, ὕμνοις ἀσιγήτοις τιμῶμεν, ἔχοντές σε πρέσβυν εὐσυμπάθητον.

Ήχος πλ. δ'

Δέσποινα, πρόσδεξαι τάς δεήσεις τών δούλων σου, καί λύτρωσαι ἡμᾶς, ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως.

Ήχος β'

Τήν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς σέ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξόν με ὑπό τήν σκέπην σου.

Ἔγραψα την Παράκλησιν ταύτην

κατά παράκλησιν τοῦ σεβαστοῦ μοι Γέροντος π. Γεωργίου

 διά νά ψάλλεται είς το Καθολικόν τῆς Μονῆς μας, τό 1983.

Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου