Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΝΙΚΟΛΑΟΝ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΝ

 ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ

 «Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ» 

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ

Τῆ ὑπερμάχῳ. Ἦχος πλ. Δ΄

Τόν  ἐξ Ἐώας ἀνατείλαντα ὡς ἥλιον

καί τήν περίγειον φωτίζοντα τοῖς θαῦμασιν,

ἀνυμνήσωμεν ὡς ἔνθεον ἱεράρχην,

εὐσεβείας τε τό κέρας ἀνυψώσαντα

καί τό ποίμνιον ἐκ βλάβης διασώσαντα,

τούτῳ κράζοντες: Χαίροις μάκαρ Νικόλαε.

Ἄγγελος ἐν ἀνθρώποις καί βροτός ἐν ἀγγέλοις, Νικόλαε, ἐδείχθης ἐν βίῳ, (τρίς)  ὡς τόν πόθον σου πρός Θεόν ἐκ βρέφους μυστικῶς ἐμαρτύρησας μάκαρ. Διό κἀγώ, θυμηδίας ἔμπλεως, βοῶ σοι οὕτως:

Χαῖρε τό καύχημα τῆς Ἐώας.

Χαῖρε ἔρεισμα γῆς πατρώας.

 

Χαῖρε εὐσεβῶν γεννητόρων ἐκβλάστημα.

Χαῖρε οἰκουμένης τό περίδοξον ἄκουσμα.

 

Χαῖρε, ὅτι ἀφιέρωσαι παιδιόθεν τῶ Θεῶ,

Χαῖρε, ὅτι ὡς ἐνάρετος ἐπεγνώσθης τῶ λαῶ.

 

Χαῖρε ὁ προσενεχθείς τῶ Θεῶ παιδιόθεν.

Χαῖρε ὁ ἀπολαύσας δωρεάς οὐρανόθεν.

 

Χαῖρε ὁ ὑποτάξας σαρκός τά σκιρτήματα.

Χαῖρε ὁ νεκρώσας τά τοῦ κόσμου φρονήματα.

 

Χαῖρε ἐνθέως τῶ Θεῶ προσεγγίσας.

Χαῖρε ταχέως τόν ἐχθρόν ὁ συντρίψας.

Χαίροις, μάκαρ Νικόλαε.

 

Βλέποντες πρόοδόν σου οἱ τεκόντες σε, μάκαρ,, συνέχαιρον ὁμοῦ ἐν Κυρίῳ, καίτοι ὡς ἔχοντές σε υἱόν αὐτῶν μονονογενῆ, ἔδραμον τῶ Θεῶ σε ἀφιερῶσαι, πρόν Ὅν ἐν εὐθυμία ὄντες, ἐβόων: Ἀλληλούϊα.

 

Γνῶσιν ἔχων  θεόθεν, ὁ πάλαι ποιμήν τῶν Μυρέων, ὡς διάδοχον αὐτοῦ προθεσπίζει σε, Πάτερ, καί ὡς γνήσιον αὐτοῦ ἐν Πνεύματι υἱόν, σέ καθίστησι ἀρχιερέα Χριστοῦ, προτρέπων καί ἡμᾶς βοᾶν σοι ταῦτα θεοφρόνως:

Χαῖρε, ὁ πλήρης πασῶν χαρίτων.

Χαῖρε ὁ φύλαξ ἐξ ἀνθρώπων ἀδίκων.

 

 Χαῖρε, πενομένων Νικόλαε, προστάτα.

Χαῖρε, λυπούντων ἡ λύτρωσις, ποιμενάρχα.

 

Χαῖρε ὁ τόν πλοῦτον τοῖς πτωχοῖς σου σκορπίσας.

Χαῖρε, δωρημάτων οὐρανίων πλουτίσας..

 

Χαῖρε πρεσβυτέρων ἀρχιποίμην ὁ ἔξοχος.

Χαῖρε, τοῦ λαοῦ ποδηγέτης ὁ εὔτολμος.

 

Χαῖρε, φρουρέ τῶν πιστῶν σου ἀκοίμητε.

Χαῖρε, ποιμήν Ἐκκλησίας ἀήττητε.

 

Χαῖρε τῶν νοσούντων ἰατρός καί θεράπων.

Χαῖρε, σωτηρία καί ἐλπίς τῶν ἁπάντων.

 

Δύναμις τοῦ Ὑψίστου,  ἐνεργοῦσα ἀπλέτως, μέγαν τῶ κόσμῳ προδεικνύει σε, Μάκαρ. Ὅθεν διαδραμόντα εὐθέως εὐσεβούντων τά στίφη, ὡς ἐπιγνῶντα ποιμένα αὐτῶν καί  ἀπλανῆ διδάσκαλον, ὑμνοῦντες τῶ Θεῶ, βοῶσιν ἐν πίστει: Ἀλληλούϊα.

 Ἔσωσεν ἐκ θανάτου, τούς πλωτῆρας ὁ μέγας, ἀφικόμενος εἰς Τόπους Ἁγίους, ὡς ἐπιτιμήσας ὀργήν τοῦ ἀνέμου, παρευθύς τόν ἐχθρόν κατήσχυνε, γαλήνη ἐν θαλάσση ἐγένετο καί τούς ναύτας ἐνεθάρρυνε, βοῶντας πρός αὐτόν τοιαῦτα:

 

Χαῖρε  Χριστοῦ ὁ μέγας ἀρχιθύτης.

Χαῖρε, τῆς Χριστοῦ Ἐκκλησίας ὁπλίτης.

 

Χαῖρε, ἐραστά, τῶν Χριστοῦ διδαγμάτων.

Χαῖρε, χορηγέ, τῶν ἐνθέων ναμάτων.

 

Χαῖρε ὁ ἀναστήσας τόν νεκρόν ἐν τῶ πλοίῳ.

Χαῖρε ὁ θαρρύνας ἀδελφούς ἐν τῶ βίῳ.

 

Χαῖρε, ὁ φυγαδεύων δαιμονίων τά πλήθη.

Χαῖρε, ὁ διεγείρων ἀσεβεῖς ἐκ τῆς λήθης.

 

Χαῖρε ὁ τό φῶς τοῖς τυφλοῖς ἐπιστρέφων.

Χαῖρε, τῶν ἐσομένων τήν ἀκρίβειαν βλέπων.

 

Χαῖρε, δι’οὗ ὁ Θεός ἐδοξάσθη.

Χαῖρε, δι’οὗ ὁ σατάν ἀνετράπη.

Χαίροις, μάκαρ Νικόλαε.

 

Ζήλῳ θείῳ τῶ τάφῳ τοῦ Ζωοδότου ἐπέστης, ἀοίδιμε, τοῦ  προσκυνῆσαι καί λαβεῖν Χάριν καί δύναμιν ἐξ ὕψους. Μή δυνηθείς πλεῖον χρόνον ἐν ἐρήμοις  τόποις ἐγκαρτερῆσαι, ὡς ἐπεθύμεις, δι’ἀγγέλου διαταχθείς, ἐν τῆ πατρίδι σου ἀφίχθης, βοῶν τῶ Ὑψίστῳ: Ἀλληλούϊα.

 

Ἤκουσε τῶν Μυρέων ὁ εὐσεβέστατος δῆμος,  τήν ἄφιξιν τοῦ θείου ποιμενάρχου,  ἐν πομπῆ τοῦτον ὑπεδέξατο. Εἰ καί ὑποπέσας εἰς θαλάσσης τόν σάλον, πανδημεί ἐδοξάσθης, ὡς ἀναστήσας τόν ναύτην καί πάντες ἐβόων πρός σέ τοιαῦτα:

 

Χαῖρε μοναστῶν παραμυθία.

Χαῖρε, εὐσεβῶν ἡ μεσιτεία.

 

Χαῖρε, τοῦ λαοῦ σου ὁ μέγας διάκοσμος.

Χαῖρε, τῶν μαθητῶν σου ὁ θεῖος διδάσκαλος.

 

Χαῖρε, ἅγιε Νικόλαε, ἡ νίκη ὄντως τοῦ λαοῦ.

Χαῖρε, δόξα καί ἔπαινος  ἐραστῶν τῶν τοῦ Χριστοῦ.

 

Χαῖρε, ὅτι προφθάνεις ἐν κινδύνοις καί πόνοις.

Χαῖρε, ὅτι διανέμεις ἀγαθά τοῖς ἀνθρώποις.

 

Χαῖρε Πατήρ Πατέρων ὑπέρτερε.

Χαῖρε φωστήρ τῶν φωστήρων ὑπέρτιμε.

 

Χαῖρε, δι’οὗ οἱ νωθροί ἀνορθοῦνται.

Χαῖρε δι’οὗ οἱ πιστοί στερεοῦνται.

Χαίροις μάκαρ, Νικόλαε.

 

Θέλων ὁ τῶν Μυρέων ἱερώτατος Κλῆρος, ἐκλέξαι  τόν αὐτοῦ ποιμενάρχην, ἐπεγνώσθη τούτοις ἐκ Θεοῦ καί τόν πρεσβύτερον Νικόλαον λαβόντες, τῶ ὕψει τῆς ἀρχιερωσύνης ἀνύψωσαν βοῶντες τῶ Κτίστῃ: Ἀλληλούϊα.

 

Ἰδόντες  ἐν πόλει τῶν Μύρων, εὐσεβῶν αἱ χορεῖαι, ἐστῶτα τόν ὅσιον καί πρᾶον  ποιμένα ἐν θρόνῳ καθήμενον, πλησθέντες  θείας χαρᾶς, ἀνύμνουν τόν Θεόν ἐν εὐχαριστηρίοις ὕμνοις  καί πρός τόν Ἅγιον ἐβόων εὐσεβάστως, ταῦτα:

 

Χαῖρε, Πατήρ ἡμῶν, Νικόλαε  ἱεράρχα.

Χαῖρε, ἐκ Θεοῦ ἀνατεθείς ποιμενάρχα.

 

Χαῖρε τῶν Πατάρων, ἔνδοξον βλάστημα.

Χαῖρε, τῶν Μυρέων, θεοπρόβλητον καύχημα.

 

Χαῖρε στάθμη τῆς πραότητος καί τῆς πίστεως εἰκών.

Χαῖρε στῦλε θεοστήρικτε καί ἀσκήσεως κανών.

 

Χαῖρε τῆς Ἐκκλησίας, λαοπρόβλητε πύργε.

Χαῖρε τῆς εὐσεβείας θεοφώτιστε λύχνε.

 

Χαῖρε τῶν Ἀρχαγγέλων μυστική εὐωχία.

Χαῖρε τῶν εὐσεβούντων ἀκλινής παρρησία.

 

Χαῖρε τῶν ἁπάντων ὁ ἀχείμαστος ὅρμος.

Χαῖρε τῶν δικαίων ὁ οὐράνιος δόμος.

Χαίροις, μάκαρ Νικόλαε.

 

Κῆρυξ  καί διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας ἀνεδείχθης Νικόλαε Πάτερ. Διά ὀρθοδοξίας τά δόγματα ἀπηνῶς ἐκδιωχθείς καί ἐν εἱρκτῆ σκληρῶς βασανισθείς, μάρτυς Χριστοῦ ἀνεφάνης, βοῶν τῶ ἐν Ὑψίστοις Θεῶ περιχαρῶς: Ἀλληλούϊα.

 

Λάμψας ἐν τῆ Ἁγίᾳ τῆς Νικαίας Συνόδῳ, κατήσχυνας Ἀρείου τήν πλάνην καί ὑπερμαχῶν τῶν τῆς εὐσεβείας δογμάτων, ἐν φυλακῆ ἐνεκλείσθης, ἀοίδιμε, ἔνθα περιτράνως ὑπό Θεοῦ ἐδοξάσθης  καί ἀκούεις παρά πάντων ἐγκωμίων τοιαῦτα ρήματα:

Χαῖρε τῶν ἀψύχων εἰδώλων ὁ καθαιρέτης.

Χαῖρε, τῆς Ἀρείου πλάνης ὁ ἀναιρέτης.

 

Χαῖρε τῶν  Πατέρων τῆς πίστεως θέμεθλον.

Χαῖρε, τῶν αἱρέσεων θεότευκτον θέριστρον.

 

Χαῖρε, ὁ θριαμβεύσας τοῖς εὐσεβείας ἀγῶσι.

Χαῖρε ὁ παρέχων τοῖς πιστοῖς ἀντιδόσεις.

 

Χαῖρε τῆς Ἁγίας Τριάδος κειμήλιον.

Χαῖρε τῶν δαιμόνων φυγαδευτήριον.

 

Χαῖρε, ὅτι φρίττουσι δαιμόνων τά στίφη.

Χαῖρε ὅτι σώζονται εὐσεβούντων τά πλήθη.

 

Χαῖρε, Γρηγορίου τῆς Μονῆς ὁ Προστάτης.

Χαῖρε  μοναζόντων ὁ ἀνύστακτος λάτρης.

Χαίροις, μάκαρ Νικόλαε.

 

Μέγας   τῶ βίῳ καί ἀρετῶν ταῖς ἀκτίσι, ἐπεφάνης θεόφρον Νικόλαε, διό τῶ Παντάνακτι εὐαρεστήσας, τῶν τῶν θαυμάτων ἐπλουτίσθης χαρίσματι. Ὅθεν ὡς ὄντως καί θαυματουργός προσηγορεύθης καί διανέμεις τοῖς πᾶσι τά κρείττονα καί ἀκούεις εὐγνωμόνως : Ἀλληλούϊα.

 

Ναίοντες οἱ τρεῖς ἄνδρες εἰς πυθμένα θανάτου, διεσώθησαν τῆ εὐσθενῆ Νικολάου πρεσβείᾳ, ὅς καί τοπάρχην ἔνοχον ἐδίκασε, τούς δέ ἀναστηθέντας ἀπέλυσε ἐκ τῆς ἀδίκου ἀποφάσεως, διό καί ἀκούει παρά πάντων, ταῦτα:

 

Χαῖρε ὁ τοῦ λαοῦ τῶν Μυρέων  πολιοῦχος.

Χαῖρε ὁ τῶν δογμάτων νικητής τροπαιοῦχος.

 

Χαῖρε τῶν νοσούντων ἡ ταχινή ἰατρεία.

Χαῖρε τῶν δυστηχούντων ἡ θερμή προστασία.

 

Χαῖρε ὁ προμηθεύσας ἀγαθά τῶ λαῶ σου.

Χαῖρε ὁ διασώζων καί ἡμᾶς πρεσβειῶν σου.

 

Χαῖρε ὁ ἐλευθερώσας τούς ἐν εἱρκτῆ δικασθέντας.

Χαῖρε, ὁ διασώσας τούς ἐν θαλάσσῃ πνιγέντας.

 

Χαῖρε λελυτρωμένων ὁ πολύφωτος λύχνος.

Χαῖρε τῶν εὐσεβούντων τό ἀκλόνητον τεῖχος.

 

Χαῖρε τῶν ἐν κινδύνοις ὁ ταχύτατος ρύστης.

Χαῖρε τῶν μαθητῶν σου θεοφόρος ἀλείπτης.

Χαίροις μάκαρ Νικόλαε.

 

Ξένα ἰδόντες οἱ στρατηγοί βασιλέως, ἠγνόουν παντάπασιν τήν ἑαυτῶν σωτηρίαν. Ὡς τάχος δραμών, ὦ Νικόλαε πάτερ, τῶ βασιλεῖ Κωνσταντίνῳ προσειπῶν τῆν τῶν ἀθώων καταδίκην καί Ἀβλάβιον τόν ἔπαρχον ἐκφοβῶν ὀργίλως, πάντας διέσωσας, οἵτινες ψάλλουσι τῶ Κυρίῳ: Ἀλληλούϊα.

 

Ὅλως ἐν τρόμῳ κυριευθείς ὁ ἔπαρχος Ἀβλάβιος, ἀπειληθείς δι᾿ ἀπώλειαν ζωῆς αὐτοῦ ὑπό ἀρχιερέως Νικολάου, τάχιον ἐλευθέρωσε τούς τρεῖς, οἵτινες τῶ Ἁγίῳ ὑποταχθέντες καί μοναχοί γενόμενοι, εὐηρέστησαν τῶ Κυρίῳ καί ἐν πολλῆ εὐχαριστίᾳ ἐβόων πρός σέ τοιαῦτα:

Χαῖρε τῶν μοναζόντων ὁ κλεινός ὑποφήτης.

Χαῖρε τῆς Ἐκκλησίας Χριστοῦ ἀρχιθύτης.

 

Χαῖρε ὁ ποιμήν ἀπλανής πλανεμένων .

Χαῖρε, ὁ φωστήρ τῶν ἐσκοτισμένων.

 

Χαῖρε ὁ θαυμάτων τήν οἰκουμένην ἐμπλήσας.

Χαῖρε ὁ τάς αἱρέσεις ἐν παντί καταργήσας.

 

Χαῖρε ἁγιωσύνης ἀλάβαστρον θεῖον.

Χαῖρε τῆς εὐσεβείας θεοτίμητον μῦρον.

 

 

Χαῖρε, ὁ τόν λαόν σου εἰς Χριστόν ὁδηγήσας.

Χαῖρε ὁ τάς ἐνέδρας τῶν δαιμόνων πατήσας.

 

Χαῖρε ἡ μυροθήκη Πνεύματος Θείου.

Χαῖρε τόν χειμάρρουν τῶν θαυμάτων ὁ βρύων.

Χαίροις μάκαρ Νικόλαε.

 

Πλεόντας τούς ναύτας ἐν ἀγρίῳ  θαλάσσης κυκλῶνι, διά τῆς σῆς ἐπικουρίας, ὦ Νικόλαε Πάτερ, διέσωσας ἐκ βεβαίου πνιγμοῦ, οἵτινες τό πλοῖον εἰς λιμένα τῶν Μύρων ἀράξαντες, γονυπετεῖς ἐν πολλῆ εὐχαριστίᾳ ἐβόων  παμμακάριστε: Ἀλληλούϊα.

 

Ρήτωρ τῆς Ἐκκλησίας καί πρόμαχος Ὀρθοδοξίας ἀνεδείχθης εἰς ἅπαντα τόν βίον σου, ἀρχιεράρχα Νικόλαε. Μή πτοηθείς αἱρετιζόντων τήν σκοτόμαιναν, ἄχρις καί ἐν φυλακῆ ἐνεκλείσθης, ἀοίδιμε, καί τρανῶς ἐδοξάσθης ὑπό Χριστοῦ καί τῆς Αὐτοῦ Ἀειπαρθένου Μητρός, διό καί ἀκούεις ἡμῶν βοώντων:

Χαῖρε τό ἀκαταίσχυντον στήριγμα Ὀρθοδόξων.

Χαῖρε ὁ τῶν θαυμάτων ποιητής παραδόξων.

 

Χαῖρε Ἐκκλησίας ἀπλανής οἰακοστρόφος.

Χαῖρε τῶν ἐν ἀνάγκαις ταχινός ὀρφανοτρόφος.

 

Χαῖρε ὁ ὑπομείνας διά Χριστόν τάς βασάνους.

Χαῖρε ὁ συντρίψας τάς ἐνέδρας τοῦ πλάνου.

 

Χαῖρε ὅτι ἐκοσμήθης διά πολλῶν χαρισμάτων.

Χαῖρε ὅτι ἀνυψώθης εἰς τάς καρδίας ἁπάντων.

 

Χαῖρε, ὁ μετά πότμον, ἐνεργῶν θαυμασίως.

Χαῖρε ὁ ἐνισχύων πολλαπλῶς καί πλουσίως.

 

Χαῖρε κατοικητήριον τῆς Παναγίας Τριάδος .

Χαῖρε  ἡ ὁλκάς ποντουμένων ἐν σάλῳ.

Χαίροις μάκαρ Νικόλαε.

 

Σώσας τό κατ᾿ εἰκόνα, παναοίδιμε Πάτερ, ὑψώθης εἰς τό καθ᾿ ὁμοίωσιν καί ὤφθης σκεῦος οὐρανίου μύρου. Διό ὡς ἔχοντες σέ ἀλάβαστρον θείου μύρου, καταφεύγομεν τῆ Χάριτί σου, Μυροβλύτα Νικόλαε, λαβεῖν ὡς στάμνον τοῦ Μάννα, τάς μυριπνόους ἀντιδόσεις καί ψάλλειν περιχαρῶς τό: Ἀλληλούϊα.

 

Τεῖχος τῆς εὐσεβείας καί πηδάλιον Ἐκκλησίας ἀνεδείχθης Νικόλαε Πάτερ, διά τῶν σῶν ἀγώνων τήν ἀκατάβλητον παρρησίαν. Ὅθεν ὡς ἐσχηκώς οὐρανόθεν τήν εὔκλειαν, σοῦ δεόμεθα, μνήσθητι τῶν σέ τιμώντων καί ἐν πίστει ἀναβοώντων ταῦτα:

Χαῖρε τῆς οἰκουμένης τό ἀνύστακτον βλέμμα.

Χαῖρε Ὀρθοδοξίας τό θεοποίκιλτον στέμμα.

 

Χαῖρε ὁ ὁμόσκηνος τῶν Ἀσωμάτων στρατιῶν .

Χαῖρε ὁ φιλάνθρωπος ποδηγέτης τῶν πιστῶν.

 

Χαῖρε ὁ δοξάσας τόν Χριστόν τῶ σῶ βίῳ.

Χαῖρε ὁ κηρύξας τήν μετάνοιαν πλείω.

 

Χαῖρε ὅτι προΐστασαι ἐν παρρησίᾳ τῶ Χριστῶ.

Χαῖρε ὅτι προσήνεξαι ὡς θυσία τῶ λαῶ.

 

Χαῖρε ὅτι ἐξέλαμψε ἡ ἀρετή σου πανταχοῦ.

Χαῖρε ὅτι διέδωσας διδαχάς τάς τοῦ Θεοῦ.

 

Χαῖρε ὁ καταργήσας τῶν εἰδώλων τήν πλάνην.

Χαῖρε ὁ ὑπερτερήσας εἰς δαιμόνων τήν πάλην.

Χαίροις μάκαρ Νικόλαε.

 

Ὕδατι θαλαττίῳ, ὡς ἐρίφθη τῆς γραός τό ἐλαιοδοχεῖον, φλόξ καί καπνός ἐγερθείς τῆ τῶν δαιμόνων πανουργίᾳ, καί πάντες  οἱ ἐν πλῶ διεσώθησαν, τῆ ἀκοιμήτῳ σου ἐπιστασίᾶ, ἅγιε Νικόλαε. Διό καί πάντες εὐχαριστοῦντες ἔκραζον:  Ἀλληλούϊα.

 

Φόβος καί ἔκστασις ἐνέπλησε τήν καρδίαν Χριστιανοῦ ποντοπόρου, ὅστις ἐκ συνεργείας δαιμονικῆς εἰς βυθόν τῆς θαλάσσης εὑρέθη. Ἀλλά τῆ δραστικῆ σου παρουσίᾳ, Νικόλαε, τῶν πιστῶν φύλαξ καί φρουρέ, ὡδήγησας τοῦτον ἑστῶτα ἐν μέσῳ τῆς οἰκίας του, βοῶντα οὕτως:

 

Χαῖρε ὁ ρύστης ναυτιλλομένων.

Χαῖρε ὁ προστάτης  τῶν πενομένων.

 

Χαῖρε,  λυτρωτής τῶν ἐν ἀνάγκαις ταχύτατος.

Χαῖρε τῶν ἀσθενούντων ἰατρός ὁ ἀνύστακτος.

 

Χαῖρε ὁ διά Λειψάνων χορηγός τῶν θαυμάτων.

Χαῖρε ὁ ἐπακούων τάς αἰτήσεις τῶν πάντων.

 

Χαῖρε ὁ ἐπιχέων τοῖς πιστοῖς  μύρου τήν χάριν.

Χαῖρε ὁ καταργήσας τῶν δαιμόνων τήν πλάνην.

 

Χαῖρε ὅτι ηὔφρανας τῶν Ἀγγέλων στρατιάς.

Χαῖρε ὅτι ηὔξησας ἀρετῶν σου τάς πλοκάς.

 

Χαῖρε ὁ μιμησάμενος Ἀσωμάτων  τάς βουλάς.

Χαῖρε ὁ ταχύτατος εἰς ἀνθρώπων οἰμωγάς.

 

Χάριτος ἠξιώθης, θεοκόσμητε Πάτερ, τῆ ἐμπόνῳ ἀσκήσει πρός Πνεύματος Ἁγίου ἐν τῆ καρδίᾳ σου ἐνοίκησιν. Ὅθεν καί ἡμεῖς, ὡς ποιμένα ἔχοντες, σέ ἱκετεύομεν, γενοῦ ἡμῖν τεῖχος ἀκαταμάχητον, καί ἄκουε ἡμῶν βοώντων: Ἀλληλούϊα.

 

Ψάλλοντές σου τόν ὕμνον ἐν ψυχῆς κατανύξει, σέ κεκτήμεθα ὄντως, πολιοῦχον ἐν ἡμετέρᾳ τῆ Μονῆ Γρηγορίου, Ἁγιώτατε Πάτερ. Διό,  δεόμεθά σου, μή ἐλλείπης  διαφυλαχθῆναι ἡμᾶς ἀπό πάσης συμφορᾶς, ἵνα σοί βοῶμεν ἐν εὐσεβάστῳ καρδία:

Χαῖρε τῆς ἐν Ἄθω Μονῆς Γρηγορίου ὁ πρωτοστάτης.

Χαῖρε Ἁγίου Ὄρους ὁ μέγας Ἀρχιεράρχης.

 

Χαῖρε τῶν Ὀρθοδόξων ἡ ταχινή παρουσία.

Χαῖρε ἀπελπισμένων ἡ δυνατή ἱκεσία.

 

Χαῖρε  τῆς Ἐκκλησίας θεομύριστον Μῦρον.

Χαῖρε τῶν μοναζόντων καταφύγιον θεῖον.

 

Χαῖρε τῶν Ἀποστόλων τιμαλφέστατον  σκεῦος.

Χαῖρε τῶν ἱερέων ἱερώτατον σέβας.

 

Χαῖρε τῶν ἐπισκόπων ἡ ἐπιστασία.

Χαῖρε τῆς ναυτιλίας ἡ θερμή προστασία.

 

Χαῖρε τῶν εὐσεβούντων τό πανεύοσμον μύρον.

Χαῖρε τῶν μοναζόντων ἐνδιαίτημα θεῖον.

Χαίροις μάκαρ Νικόλαε.

Ὦ φερώνυμε νίκης, ἁγιώτατε Πάτερ, Νικόλαε Χριστοῦ ἱεράρχα (τρίς), πρόσδεξαι τήν δέησιν ταύτην καί ρῦσαι ἡμᾶς τῶν παγίδων τοῦ ἐχθροῦ καί τῆς μελλούσης κολάσεως, ὅπως ἐν εὐλαβείᾳ πολλῆ ψάλλομεν πανδήμως: Ἀλληλούϊα.

 

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ

Τῆ ὑπερμάχῳ. Ἦχος πλ. Δ΄

Τόν  ἐξ Ἐώας ἀνατείλαντα ὡς ἥλιον

Καί τήν περίγειον φωτίζοντα τοῖς θαῦμασιν,

ἀνυμνήσωμεν ὡς ἔνθεον ἱεράρχην,

εὐσεβείας τε τό κέρας ἀνυψώσαντα

καί τό ποίμνιον ἐκ βλάβης διασώσαντα,

τούτῳ κραζοντες: Χαίροις μάκαρ Νικόλαε.

 Διά χειρός μον. Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου. 5-11-2018

Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου