Ἀντινικολαϊτικὰ κείμενα
Περὶ Ἁγνότητος καὶ Σωφροσύνης
ὑπὸ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος Γερμανοῦ Σταυροβουνιώτου
Ὁ Ἅγιος Γέροντας Γερμανὸς Σταυροβουνιώτης (1906-1982)
Οἱ φιλήδονοι καταντοῦν καὶ αἱρετικοί! (Σημείωσις: Γι᾽ αὐτὸν τὸν λόγον οἱ
῾῾Νικολαΐτες᾽᾽ εἶναι κατὰ κανόνα καὶ ῾῾Οἰκουμενιστὲς᾽᾽καὶ οἱ ῾῾Οἰκουμενιστὲς᾽᾽ εἶναι κατὰ κανόνα καὶ "Νικολαΐτες").
*
Ἡ ἐγκράτεια ἀπὸ τὰ σαρκικὰ πάθη εἶναι ἡ φυσικὴ κατάσταση, ἐνῶ ἀντίθετα ἡ
πτώση στὶς σαρκικὲς ἁμαρτίες εἶναι στὴν πραγματικότητα κάτι τὸ ἀφύσικο.
Σήμερα ὅμως ἔχει τόσο πολὺ παραπλανηθῆ ὁ κόσμος, ὥστε θεωρεῖ τὸ φῶς σὰν
σκότος καὶ τὸ σκότος σὰν φῶς. Χαρακτηρίζει (ὁ κόσμος) τοὺς ἐγκρατεῖς
καὶ σώφρονες σὰν ῾῾καθυστερημένους᾽᾽ καὶ ῾῾ὀπισθοδρομικούς᾽᾽, ἐνῶ
αὐτούς, ποὺ κυλίονται στὸ βοῦρκο τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν, τοὺς θεωρεῖ…
῾῾προοδευτικούς᾽᾽! Τοὺς θαυμάζει καὶ τοὺς ἐκθειάζει! Ἦλθε ἡ ἐποχή, ποὺ
ἀναφέρει ὁ Μέγας Ἀντώνιος, ὅτι θὰ βλέπουν αὐτοί, ποὺ εἶναι ἄφρονες,
ἐκείνους, ποὺ σωφρονοῦν, καὶ θὰ τοὺς θεωροῦν σὰν παράφρονες, μὴ
μπορώντας νὰ διακρίνουν ὅτι στὴν πραγματικότητα παράφρονες εἶναι οἱ
ἴδιοι!
*
Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Τοῦτο γάρ ἐστι θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμὸς
ὑμῶν, ἀπέχεσθαι ὑμᾶς ἀπὸ τῆς πορνείας» (Α´ Θεσ. 4,3). Ὁ ἁγιασμὸς τοῦ
κάθε ἀνθρώπου εἶναι ἀναπόσπαστα συνδεδεμένος μὲ τὴν ἀποφυγὴ τῶν σαρκικῶν
πτώσεων. Καὶ συνεχίζει· «εἰδέναι ἕκαστον ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ σκεῦος κτᾶσθαι
ἐν ἁγιασμῷ καὶ τιμῇ, μὴ ἐν πάθει ἐπιθυμίας καθάπερ καὶ τὰ ἔθνη, τὰ μὴ
εἰδότα τὸν Θεόν» (Α´ Θεσ. 4,4-5). Ὡς Χριστιανοί, ἔχουμε ὑποχρέωση νὰ
διατηροῦμε τὸ σῶμα μας ἁγιασμένο καὶ τιμημένο, διότι ἡ ὑποδούλωση στὶς
σαρκικὲς ἐπιθυμίες καὶ ἡδονὲς εἶναι χαρακτηριστικὸ ὄχι τῶν Χριστιανῶν,
ἀλλὰ τῶν εἰδωλολατρῶν, ποὺ δὲν γνωρίζουν τὸν Ἀληθινὸ Θεό.
*
«Οἴδαμεν ὅτι ὅταν φανερωθῇ (ὁ Χριστός, κατὰ τὴ Δευτέρα Του Παρουσία),
ὅμοιοι αὐτῷ ἐσόμεθα, ὅτι ὀψόμεθα Αὐτὸν καθώς ἐστι· καὶ πᾶς ὁ ἔχων τὴν
ἐλπίδα ταύτην ἐπ᾽ αὐτῷ ἁγνίζει ἑαυτόν, καθὼς ἐκεῖνος ἁγνός ἐστι» (Α´ Ἰω.
3,2-3). Μὲ τὴ Δευτέρα Του Παρουσία ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς χαρίζει ὑλικὰ
κέρδη, ἀλλὰ κάτι, ποὺ εἶναι ἀσύγκριτα ἀνώτερο: Τὴ θέα τοῦ Προσώπου
Του!Δὲν θὰ τὸ πετύχουμε ὅμως αὐτό, ἂν δὲν ἀγωνιζώμαστε στὴν παροῦσα ζωὴ
γιὰ τὴν ἁγνότητα καὶ τὴ σωφροσύνη, ἔχοντας ὕψιστο πρότυπο τὸν ἐνανθρωπήσαντα Κύριό μας, ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ κατεξοχὴν Ἁγνὸς καὶ Σώφρων!
*
Κανένας ἄνθρωπος, εἴτε ἄνδρας, εἴτε γυναῖκα, ποτέ του δὲν μετάνοιωσε
πού, τηρῶντας τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, διατήρησε τὸν ἑαυτό του σὲ
σωφροσύνη καὶ παρθενία μέχριτὴν ἡμέρα τοῦ γάμου του, καὶ στὴ συνέχεια,
σὲ σωφροσύνη καὶ πιστότητα στὸν (ἢ στὴ) νόμιμο σύζυγό του μέσαστὸν γάμο
του. Ἔχουν ὁπωσδήποτε πλούσια τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ ὅσοι τηροῦν αὐτά!
Ἀντίθετα, ἐκεῖνοι, ποὺ δὲν τὰ τηροῦν αὐτά, πολὺ ζημιώνονται.
*
Αὐτό, ποὺ λέγεται «γενετήσιο ἔνστικτο» , δόθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ ἕνα
σπουδαῖο σκοπό, καὶ εἶναι συνδεδεμένο μὲ ἕνα «δόλωμα». Ὁ σπουδαῖος αὐτὸς
σκοπὸς εἶναι ἡ διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, πρᾶγμα ποῦ κάνει τὸν
ἄνθρωπο συνδημιουργὸ τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ «δόλωμα» εἶναι ἡ ἡδονή. Ὅταν αὐτὰ
βαδίζουν μαζὶ μέσα στὸν εὐλογημένο ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία Γάμο, τότε ὁ Γάμος
προχωρεῖ μέσα στὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀντίθετα, ὅταν σκόπιμα καὶ ἐγωιστικὰ
αὐτὰ διαχωρίζονται, τότε ἡ ἡδονὴ καταντᾶ αὐτοσκοπός, κι ὁ ἀληθινὸς
σκοπὸς ἀκυρώνεται. Αὐτὸ ἀποτελεῖ μιὰ ἀφύσικη κατάσταση! Εἶναι ἀνατροπὴ
τῆς τάξης, ποὺ ὁ Θεὸς ἔθεσε, καὶ συνιστᾶ θανάσιμο ἁμάρτημα. Γιὰ ἕνα
τέτοιο ἁμάρτημα τιμώρησε ὁ Θεὸς παραδειγματικὰ καὶ τὸν Αὐνὰν (βλ. Γεν.
38,1-1 0 ).
*
Τὶς παρὰ φύσιν παρεκτροπὲς τῶν Σοδομιτῶν καὶ Γομορριτῶν ὁ Θεὸς τὶς
τιμώρησε μὲ ἕνα «παρὰ φύσιν» τρόπο: Μὲ βροχήν δηλαδή, ὄχι ἀπὸ νερό, ἀλλὰ
ἀπὸ φωτιὰ κι ἀπὸ θειάφι!
*
Τὸ σῶμα μας εἶναι «ναὸς τοῦ Θεοῦ» (πρβλ. Α´ Κορ. 6,19). Γι᾽ αὐτό, ὅταν
τὸ παραδίδουμε στὶς σαρκικὲς ἁμαρτίες, βεβηλώνουμε αὐτὸν τὸν ζωντανὸ
ναό. Καὶ εἶναι γραμμένο ὅτι «εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ
τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς» (Α´
Κορ. 3,17) .
*
Γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Φεύγετε τὴν πορνείαν. Πᾶν ἁμάρτημα ὃ ἐὰν
ποιήσῃ ἄνθρωπος ἐκτὸς τοῦ σώματός ἐστιν, ὁ δὲ πορνεύων εἰς τὸ ἴδιον σῶμα
ἁμαρτάνει» (Α´ Κορ. 6,18). Μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι κατὰ
κάποιο μυστηριώδη καὶ ὑπερβατικὸ τρόπο τὸ σῶμα αὐτοῦ, ποὺ πορνεύει,
μολύνεται ἀνεξίτηλα μὲ ἕνα μόνιμο ψεγάδι. Ὑπάρχει δηλαδὴ μιὰ οὐσιαστικὴ
καὶ βαθιὰ εἰδοποιὸς διαφορὰ μεταξὺ τῶν σαρκικῶν, ἀπὸ τὰ ἄλλα ἁμαρτήματα.
Καὶ ὅταν ὁ ἄνθρωπος μετανοήση, ἐξομολογηθῆ καὶ ἀλλάξη ζωή, συγχωροῦνται
ὅλες οἱ ἁμαρτίες του, συμπεριλαμβανομένων βεβαίως καὶ τῶν σαρκικῶν· καὶ
μπορεῖ ἀκόμα καὶ ἅγιος νὰ γίνη! Ὅμως ἱερέας δὲν μπορεῖ νὰ γίνη αὐτός, ποὺ
ἔπεσε σὲ βαριὰ σαρκικὰ ἁμαρτήματα, ὅπως εἶναι π.χ. οἱ σαρκικὲς σχέσεις,
εἴτε πρίν, εἴτε ἔξω ἀπὸ τὸν Γάμο. Καὶ δὲν μπορεῖ νὰ γίνη ἱερέας, διότι
«τὸ σκεῦος» τοῦ σώματός του ἔγινε ἀκατάλληλο γιὰ τὴ διακονία τῶν
Μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Ὅπως δηλαδὴ τὸ ἀγγεῖο, ποὺ ἔσπασε, πού, κι ἂν ἀκόμα
τὸ συναρμολογήσης καὶ τοῦ κολλήσης τὰ κομμάτια, τὸ ξαναφτιάχνεις μέν,
καὶ γίνεται πάλι ἀκέραιο, ἔχει ὅμως ἀνεξίτηλα σημάδια τῶν παλιῶν
θραυσμάτων. Τὸ ξανασυναρμολογημένο αὐτὸ ἀγγεῖο μπορεῖ νὰ χρησιμεύση γιὰ
ὁποιαδήποτε ἄλλη δουλειά, ὄχι ὅμως καὶ γιὰ νὰ χρησιμοποιηθῆ στὴ Ἁγία
Τράπεζα.
*
Αὐτός, ποὺ ἀγωνίζεται νὰ εἶναι ἁγνός, ἀποφεύγοντας κάθε εἴδους πορνεία
καὶ ἀσέλγεια, προγεύεται ἤδη ἀπὸ τώρα τὴν ἀφθαρσία τῆς μέλλουσας Ἀνάστασης! Γι᾽ αὐτὸ τὸν λόγο καὶ τὰ λείψανα τῶν ὁσίων εὐωδιάζουν!
*
Ἡ φιληδονία καὶ ἡ φιλοσαρκία ψυχραίνουν καὶ ἐξατμίζουν τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεό.
*
Παλαιότερα οἱ ἄνθρωποι αἰσθάνονταν ντροπή, ὅταν ἔπεφταν σὲ σαρκικὰ
ἁμαρτήματα. Σήμερα δυστυχῶς τὰ ἁμαρτήματα αὐτὰ διαπράττονται ἀδιάντροπα. Καί, μὲ τὸν κατήφορο ποὺ πήραμε, θὰ ἔλθη καιρός, ποὺ ὄχι μόνο δὲν
θὰ θεωροῦνται πιὰ ἁμαρτήματα, ἀλλὰ καὶ θὰ ἐπαινοῦνται! Οὐαὶ καὶ
ἀλίμονον, ὅταν θὰ φθάση ἡ κοινωνία μας σ᾽ ἐκεῖνο τὸ σημεῖο!
