Ζει μέσα μας όλη η αποστασία του Αδάμ!
Ενώ ο Θεός του έδωσε την Εύα με τόση Αγάπη, αυτός, όταν ξύπνησε από
τον ύπνο της δημιουργίας της, είπε ότι είναι σάρκα από τη σάρκα του και
οστούν απο τα οστά του!
Ο πρώτος λόγος του μετά τη δημιουργία της Εύας στράφηκε στον εαυτό του
αντί στον Θεό Λόγο και να τον δοξάσει πρώτα που του έδωσε την Εύα και
βγήκε από τη μοναξιά του στον Παράδεισο, την οποία ομολογεί ο Θεός όταν
είπε, δεν είναι καλό ο Αδάμ να είναι μόνος!
Ο Θεός ταπεινώθηκε και είπε αυτό τον λόγο που ήταν ενάντιος στο έργο του, που ήταν ο Αδάμ!
Παραδέχτηκε, ότι δεν ήταν καλό να είναι μόνος ο Αδάμ!
Ο Αδάμ όμως υπερηφανεύτηκε μόλις είδε την Εύα και αποστασιοποιήθηκε από τον Θεό!
Αυτή η αποστασιοποίησή του έδωσε το δικαίωμα στον διάβολο να πάρει άδεια από τον Θεό, να μπεί στον όφη και να πειράξει την Εύα.
Μη προσφέροντας δοξολογία και ευχαριστία στον Θεό μόλις την είδε; αλλά μόνο αυτοεπαινέθηκε λέγοντας μόνο ότι είναι σάρκα του, άφησε την Εύα ακάλυπτη από την ευλογία του Θεού.
Διότι δεν την προσέφερε στον Θεό δοξάζοντάς τον αλλά την κράτησε μη δοξάζοντάς τον, μόνο για τον εαυτό του.
Βασικά είπε, ότι η Ζωή της είναι η Ζωή μου και δεν δόξασε τον Θεό που πήρε από την Ζωή Του και έδωσε Ζωή στην Εύα!
Γι´ αυτό ο διάβολος την βρήκε μόνη στον Παράδεισο, όπου έπρεπε, αφού ήταν σάρκα του Αδάμ όπως είπε, να ήταν διαρκώς μαζί της!
Πώς βρέθηκε μόνη;
Γιατί ήταν μόνη;
Διότι μη αναγνωρίζοντας ο Αδάμ τον Θεό ανάμεσά τους, ουσιαστικά απομάκρυνε τον Θεό από τη σχέση τους και έμεινε ο καθένας ΜΟΝΟΣ!
Αυτή η συνάντηση του διαβόλου με την Εύα, χωρίς την παρουσία του Αδάμ, ήταν ο καρπός της αποστασιοποίησης του Αδάμ από τον Θεό, που έφερε μετά την αποστασιοποίησή του με την Εύα και έτσι ήταν ο καθένας ήταν μόνος στον Παράδεισο!
Έτσι πήρε το δικαίωμα ο διάβολος να βρει μόνη και ανυπεράσπιστη την Εύα και να την πειράξει.
Το ότι η Εύα δεν κατάλαβε ότι ο διάβολος της μίλησε μέσα από το φίδι και το ότι άκουσε πρόθυμα την φωνή του, που ήταν ενάντια στην εντολή του Θεού να μην φάνε τον απαγορευμένο καρπό, αυτό φανερώνει έλλειψη, που οφείλεται στην αποστασία του Αδάμ από τον Θεό μέσα στον Παράδεισο.
Αυτό δεν μας συμβαίνει διαρκώς;
Ο Θεός μας προσφέρει την Ζωή μας και τη Ζωή Του και εμείς έχουμε πάντα την ροπή να αποστασιοποιούμαστε, αλλάζοντας τις Εντολές Του, αρνούμενοι το Θέλημά Του.
Κάθε στιγμή γίνεται στην καρδιά μας αυτό, μα κάθε στιγμή.
Μόλις μας προσβάλει ο αδελφός, δεν γυρίζουμε και το άλλο μάγουλο, αλλά τον χαστουκίζουμε με το παράπονο, την κατάκριση και την πίκρα!
Μόλις τσακωθούμε, δεν βλέπουμε σφάλμα σε μας ή αν βρούμε, το δικό μας είναι καρφάκι ενώ του άλλου δοκάρι!
Δεν αγαπούμε την Παρθενία πριν από τον Γάμο, αλλά και μέσα στο Γάμο, αλλά η επιθυμία στρέφεται, είτε φανερά είτε συγκεκαλυμμενα, σε άλλα πρόσωπα και πορνεύουμε πριν τον Γάμο ή μοιχεύουμε μετά, με μόνη την επιθυμία!
Αυτή η μανία αποστασιοποίησής μας από τον Θεό φαίνεται όχι μόνο γιατί, αντί να αγαπούμε τις Εντολές Του, αγαπούμε τις αμαρτωλές επιθυμίες μας, αλλά και από το ότι δεν αγαπάμε την Μετάνοια σαν την διαρκή εξομολόγησή μας στον Θεό και την Εκκλησία Του, αφού διαρκώς αμαρτάνουμε!
Μανία έχουμε ακόμα και στην πιο μεγάλη Αγάπη μας προς Αυτόν, θέλουμε να προηγούμαστε.
Αυτό δεν ζήτησαν ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης από τον Χριστό;
Να είναι ο ένας δεξιά του και ο άλλος αριστερά του στη Βασιλεία του;
Πόση Μετάνοια θέλουμε!
