Ἐπιστολὴ τοῦ Προκαθημένου τῆς Πολωνίας κ. Σάββα τῆς 8ης Ἀπριλίου 2021 πρὸς τὸν Σεβασμιώτατον π. Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιον διὰ τὴν θλιβερὰν κατάστασιν τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν Ἑλλάδα! Πηγή: Ἱστοσελίς «romfea.gr», 09.04.2021.
Ἀπαράδεκτος ἡ συμμόρφωσις Ἐπισκόπων
(χωρίς Ι.Σ.Ι.) εἰς ἐχθρούς τῆς Ἐκκλησίας!
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΠΑΣΧΑ ΧΩΡΙΣ
ΜΕΓΑΛΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ
Αἱ δυνατότητες τῆς ἰατρικῆς πρέπει νά ἐντάσσωνται μέσα
εἰς τήν ἀναζήτησιν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν
καί ὄχι νά εἶναι αὐτόνομοι ἀπό τό θεῖον θέλημα.
Γράφει ὁ κ. Γεώργιος Τραμπούλης, θεολόγος
Ἡ κοντόφθαλμος ὑγειονομική καί ἀθεϊστική ἐκκλησιαστική πολιτική
ὑπεχρέωσε τόν κ. Μητσοτάκην
εἰς συντεταγμένην ὑποχώρησιν
καί κινδυνεύει μέ ἄτακτον φυγήν
Οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί στήν Ἑλλάδα ἀδυνατοῦν δυστυχῶς σήμερα νά ἀναγνωρίσουν τίς προκλήσεις πού ἀντιμετωπίζουν, ἐπειδή ὑπάρχει ἀκόμη μέσα τους μία ἀνάμνηση τοῦ ἔνδοξου Χριστιανικοῦ παρελθόντος. Δέν ἔχουν ἀντιληφθῆ ὅτι ἡ πολιτιστική ἡγεμονία τους εἶναι πιά ἕνα παρελθόν. Ζοῦμε σέ μία κοινωνία, ἡ ὁποία εἶναι ὄχι μόνον ξένη στό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀλλά καί πολλές φορές ἐχθρική ἀκόμα καί στόν τρόπο ζωῆς τῶν Χριστιανῶν, ἀφοῦ ὁ Χριστιανισμός καθημερινά ἀποκαθηλώνεται καί ἀμφισβητοῦνται ἀπροκάλυπτα πιά οἱ παραδοσιακές κοινωνικές δομές καί ἔννοιες. Ἔτσι, ἐνῶ μέχρι πρόσφατα οἱ πολιτικοί ἀρχηγοί ἀνεφέρεντο στήν Ὀρθοδοξία, ὡς τήν μέγιστη πνευματική δύναμη τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί ἡ ἀντιεκκλησιαστική πολιτική τους λειτουργοῦσε ἔμμεσα καί συγκαλυμμένα, τώρα, μετά τά καίρια πλήγματα πού κατάφεραν κατά τῶν θεσμῶν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἀπροκάλυπτα πιά κλείνουν καί τίς ἐκκλησίες καί ἀπαγορεύουν τήν Λατρεία στόν Ἑλληνικό λαό, ἡ ὁποία τόν διατήρησε σέ πνευματική ἐγρήγορση ἐπί αἰῶνες.
Οἱ Ποιμένες μας
νά μή ὑποκύψουν
εἰς τάς πιέσεις τῶν πολιτικῶν
Τά πλήγματα πού καταφέρθηκαν ἐπί δεκαετίες κατά τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεώς μας ἦσαν κυριολεκτικά καταλυτικά μέ ἀποτέλεσμα νά ἀλλοιωθῆ ἡ ταυτότητα τοῦ λαοῦ μας. Ἔτσι, σήμερα οἱ Ἕλληνες πολιτικοί καί συγκεκριμένα οἱ τῆς Νέας Δημοκρατίας, οἱ ὁποῖοι κατά τήν διάρκεια τοῦ προεκλογικοῦ τους ἀγώνα ζήτησαν τήν ψῆφο τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί τήν ἔλαβαν, ὑποκύπτοντας ὡς ὑποτελεῖς στίς πιέσεις τῶν σκοτεινῶν διεθνῶν κέντρων, ἔκλεισαν τούς Ναούς καί ἀπαγόρευσαν τήν Θεία Λατρεία ἀπό τόν λαό.
Μετά ἀπό ἕνα χρόνο καί πλέον πού ἡ Πολιτεία ἔχει σφραγισμένους τούς Ναούς, μέ ἀφορµή μία µεθοδευµένη “πανδημία” καί ἡ Ἐκκλησία ἔχει δεχθῆ καί ἐξακολουθεῖ νά δέχεται πρωτοφανῆ κτυπήµατα ἀπό τήν κυβέρνηση, ὄχι µόνο µέ τό “ἐτσιθελικό” κλείσιµο τῶν Ναῶν της ἀλλά καί µέ τήν ἀµφισβήτηση τῶν δογμάτων της, ἀκόμα καί τοῦ μεγίστου μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας, οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ Ἱερεῖς καί οἱ Πιστοί, ὄχι ἁπλῶς δέν ὀργίζονται καί δέν ἀγανακτοῦν, ἀλλά ἀποδέχονται καί πολλές φορές ἐπικροτοῦν τίς πράξεις τῆς ἄθεης κυβέρνησης, στό ὄνομα μιᾶς δῆθεν χριστιανικῆς “ἀγάπης”, μέ τό αἰτιολογικό ὅτι τό ἐν λόγῳ πρόβλημα ἀφορᾶ ἀποκλειστικά τήν ἐπιστήμη καί τήν Πολιτεία.
Οἱ Ἐπίσκοποί μας, δυστυχῶς, ἀδυνατοῦν νά ἐκπληρώσουν τό χρέος τους μέ τήν διατύπωση τῆς γνώμης τους καί μάλιστα νά διαμαρτυρηθοῦν στίς ἐνέργειες τῆς Πολιτείας νά ἐπεμβαίνη αὐθαίρετα καί ἀπροκάλυπτα ἀκόμα καί στά ἐσωτερικά ζητήματα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ τραγική αὐτή σιωπή θέτει τά μέλη τῆς Ἱεραρχίας καί μάλιστα τούς ἄξιους τῆς ἀποστολῆς τους Ἐπισκόπους ἐνώπιον τῶν τεράστιων εὐθυνῶν τους. Διότι τήν μεγαλύτερη εὐθύνη γιά τό κλείσιμο τῶν ἱερῶν Ναῶν τήν ἔχουν ὅλοι οἱ Ἐπίσκοποι, ἀφοῦ ἡ πράξη τους ἀντιβαίνει στόν λόγο τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, πού τούς προτρέπει, λέγοντας “εἰ δέ που τήν εὐσέβειαν παραβλαπτομένην ἴδοις, μή προτίμα τήν ὁμόνοιαν τῆς ἀληθείας, ἀλλά ἵστασο γενναίως ἕως θανάτου”.
Ὁ φόβος διά ἕνα ἰόν μαρτυρεῖ
ὅτι τό νόημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς
δέν εὑρίσκεται πέραν ἀπό τόν θάνατον
Ἡ ἀνεπίτρεπτη στάση ἀπέναντι τῶν Πιστῶν πολλῶν Κληρικῶν μας μέ τήν ἄρνησή τους νά κρατήσουν ἀνοικτούς τούς Ναούς στήν Λατρεία ἤ νά ἐπιβάλλουν τήν μασκοφορία στούς Πιστούς μέσα στόν Ναό ἤ καί νά ἀρνοῦνται πολλές φορές νά μεταδώσουν τά ἱερά Μυστήρια, ὀφείλεται ὄχι στήν ὑπακοή πρός τήν Ἐκκλησία καί τούς Ἐπισκόπους, ἀλλά στόν βαθύ φόβο γιά τόν ἰό. Οἱ Ποιμένες μας, τηρώντας “εὐλαβικά” τά κυβερνητικά μέτρα, ἀποδεικνύουν ὅτι δέν ἐμπιστεύονται πιά τόν Θεό, ὅτι ἡ ζωή τους ἔχει βαθειά ἐκκοσμικευθῆ καί εἶναι ξένη πρός τήν χριστιανική Πίστη. Διότι ὁ βαθύς φόβος γιά ἕνα ἰό μαρτυρεῖ ὅτι ἡ παροῦσα ζωή εἶναι τό πᾶν καί ὅτι τό πλῆρες νόημα τῆς χριστιανικῆς ζωῆς δέν βρίσκεται πέρα ἀπό τόν θάνατο, ἀλλά στήν παροῦσα ζωή, ὅτι ὁ κύριος στόχος δέν εἶναι ἡ πνευματική ὑγεία, ἀλλά ἡ σωματική.
Οἱ Πιστοί πρέπει νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι, ἐάν ὁ ἄνθρωπος δέν πιστεύει ὅτι ὁ θάνατος μᾶς ὁδηγεῖ στήν Ἀνάσταση καί στήν τελική Κρίση, τότε ἡ ἀναβολή τοῦ θανάτου ἀποκτᾶ μία κυρίαρχη καί διαστρεβλωμένη σημασία, ξένη πρός τό νόημα καί τίς ἐπιταγές τοῦ Εὐαγγελίου. Καί αὐτό γίνεται κατανοητό ἀπό τό ὅτι στίς ἡμέρες μας ἐλάχιστοι πιά ἄνθρωποι ὥς κανένας δέν θά πουλοῦσαν ὅλα τους τά ὑπάρχοντα, γιά νά ἀποκτήσουν τήν αἰώνια ζωή, πάρα πολλοί ὅμως θά ἔδιναν τά πάντα, γιά νά κερδίσουν λίγα ἀκόμα χρόνια ἐπίγειας ζωῆς.
Οἱ Πιστοί πρέπει νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι σέ μία κοινωνία εἰδωλολατρική, ὅπως εἶναι ἡ σημερινή, ἡ ὁποία εἶναι ξένη στό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου καί ἐχθρική ἀκόμα καί στόν τρόπο ζωῆς τῶν Χριστιανῶν, δέν μποροῦμε νά ἀδιαφοροῦμε μέ τήν ἀποδόμηση καί κατεδάφιση τοῦ ἁγίου οἰκοδομήματος τῆς Πίστεως. Καλούμαστε νά δώσουμε τήν μαρτυρία ὅτι οἱ δυνατότητες τῆς ἰατρικῆς καί γενικότερα τῆς ἐπιστήμης πρέπει νά ἐντάσσωνται μέσα στήν ἀναζήτηση τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν καί ὄχι νά εἶναι αὐτόνομες ἀπό τό θεῖο θέλημα. Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ ἱερός Χρυσόστομος μᾶς προστάζει ὅτι ὁ Θεός “σφόδρα βούλεται ἡμᾶς ἀεί πρός αὐτόν καταφεύγειν καί ἐν ἅπασιν αὐτοῦ δεῖσθαι καί μηδέν χωρίς αὐτοῦ ποιεῖν ἤ λέγειν”. Οἱ Πιστοί καλούμαστε νά μαρτυρήσουμε ὅτι ἡ ἀγάπη πρός τόν συνάθρωπο χωρίς τήν Ἀλήθεια καί τήν τήρηση τῶν Κανόνων καί τῆς Παραδόσεως δέν μπορεῖ νά ὑπάρξη. Ἀφοῦ ἡ ἐμπειρία τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς ἔχει καταδείξει ὅτι ἐκεῖνο πού τελικά ἑνώνει καί σώζει εἶναι ἡ Ἀλήθεια σέ συνάρτηση μέ τήν ἀγάπη.
Τήρησις τῶν κανονισμῶν
πού ἰσχύουν εἰς Νοσοκομεῖα,
Καταστήματα, Τραπέζας
Εἶναι ἀπορίας ἄξιον πῶς οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ Ποιμένες μας συμμορφώνονται σέ ἀποφάσεις ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἄφοβα καί χωρίς καμμία συστολή ἐπιδίδονται στήν παράβαση τῶν διατεταγμένων ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ Κανόνων καί Παραδόσεων. Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀποδέχωνται τήν παύση τῆς κοινῆς Λατρείας καί μάλιστα τῆς Θείας Λειτουργίας τῆς ἡμέρας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου καί νά ὑποδεικνύουν τήν παραμονή τῶν Πιστῶν στά σπίτια τους, γιά νά προσεύχωνται μόνον κατ’ ἰδίαν.
Ἡ Συντονιστική Ἐπιτροπή τοῦ Ὀρθοδόξου Τύπου στίς 17 Ἰουλίου εἶχε συντάξει κείμενο μέ τίτλο “ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΤΟΥ ΞΕΣΗΚΩΜΟΥ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ!” τό ὁποῖο κατέληγε:
“Ἀδελφοί μας, ἡ ὥρα εἶναι ἤδη περασμένη καί δέν ὑπάρχουν ἄλλα περιθώρια βραδυπορίας. Ἤδη ἄρχισαν τά προανακρούσματα περί δῆθεν αὐξήσεως τῶν κρουσμάτων τοῦ ἰοῦ, ὥστε νά τεθοῦν οἱ βάσεις γιά ἕνα νέο κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν κατά τόν Σεπτέμβριο ἤ Ὀκτώβριο!
Ὄχι! Ὁ διωγμός τῆς Ἐκκλησίας μας μέ τό γάντι δέν πρέπει νά περάση!
Ὅσοι συμφωνεῖτε μέ αὐτόν τόν Κοινό Ἀγῶνα, προσυπογρᾶψτε τό κείμενο καί θά ἐπικοινωνήσουμε γιά τήν καλύτερη μεθόδευση τοῦ Ἀγῶνος μας!”.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΞΗΛΘΕ ΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΙΝΑ ΝΙΚΗΣΗ!
Μέ ἀφορμή τίς χίλιες τριακόσιες καί πλέον ὑπογραφές πού συγκεντρώθηκαν μέχρι σήμερα ζητοῦμε ἀπό τούς Ἐπισκόπους μας καί τούς Ποιμένες μας νά ἀφουγκρασθοῦν τό αἴτημα τῶν Πιστῶν, νά ἀνοίξουν οἱ Ναοί, ὥστε νά παρακολουθήσουμε τίς Ἱερές Ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος καί τήν Ἀναστάσιμη Θεία Λειτουργία, τηρουμένων τῶν κανονισμῶν, ὅπως ἀκριβῶς ἰσχύουν στά super market, δύο μέτρων ἀπόσταση μεταξύ τῶν ἐκκλησιαζομένων, ὅπως ἰσχύει στά Νοσοκομεῖα, Καταστήματα, Τράπεζες κλπ. Ζητοῦμε ταπεινά ἀπό τούς Ἐπισκόπους μας καί τούς Ποιμένες μας νά ἀναλογισθοῦν τό χρέος τους καί νά μή ὑποκύψουν στίς ὅποιες φοβίες καί πιέσεις πού θά δεχθοῦν ἀπό τήν Πολιτεία. Ζητοῦμε ἀπὸ τοὺς πιστοὺς νὰ παρακαλέσουν τοὺς Ποιμένες νὰ ἀνοίξουν τὶς Ἐκκλησίες, ὥστε ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς Κύριός μας νά στείλη πλούσιο τό ἔλεος Του, τόσο στήν Ἐκκλησία Του, ὅσο καί στήν δοκιμαζομένη Πατρίδα μας.
