«Κάποια
φορά μέ ἔστειλε ὁ παπα-Κοσμᾶς Γρηγοριάτης νά συναντήσω τό μάγο μίας
συνοικίας τοῦ Κολουέζι, ὁ ὁποῖος μέ τά μαγικά του εἶχε παραλήσει δύο
Ὀρθόδοξα παιδιά μας. Θυμᾶμαι τούς γονεῖς αὐτῶν τῶν παιδιῶν στό χῶρο τῆς
Ἱεραποστολῆς μας, πού μᾶς ἐξιστόρησαν τό πρόβλημά τους και μᾶς ζήτησαν
νά διερευνήσουμε τήν ὑπόθεσι. Πῆγα στή συνοικία τους καί γνωρίσθηκα μέ
τό μάγο. Ἦταν ἕνα παιδί ἡλικίας δεκατριῶν ἐτῶν.
– Ἐσύ εἶσαι πού παρέλυσες δύο Ὀρθόδοξα παιδιά μας;
– Ναί, ἐγώ εἶμαι. Ξέρεις τί δύναμι ἔχω ἐγώ;
– Γιά πές μου τί δύναμι ἔχεις;
– Ἔχω τέτοια δύναμι, πού ἄν ἀκουμπήσω μόνο μέ τό δάκτυλό μου στό ροῦχο κάποιου, τοῦ στέλνω ἀμέσως τό πνεῦμα πού θέλω.
– Δηλαδή, τό ἴδιο μπορεῖς νά κάνης σέ μένα;
Μπορεῖς νά μοῦ στείλης τό πνεῦμα πού θέλεις;
– Ἄν κάνω κάτι τέτοιο σέ σένα, θά καῶ. Ἐσεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι παπάδες εἶσθε φωτιά!».
