Η απάντηση στην άποψη: «Το έμβρυο ΔΕΝ είναι πρόσωπο»!

 

LiveAction, Dr. Christopher Kaczor, Καθηγητής Φιλοφοφίας και συγγραφέας του βιβλίου, «The Ethics of Abortion: Women’s Rights, Human Life, and the Question of Justice».

«Το έμβρυο δεν είναι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, είναι μιά  μάζα κυττάρων».

Έχετε σίγουρα ακούσει υποστηρικτές της έκτρωσης να προβάλλουν αυτό το ψευδο-επιστημονικό επιχείρημα . Αλλά τί συμβαίνει όταν αρνούμαστε σε μια ομάδα ανθρώπων την προσωπικότητά τους; Το Ολοκαύτωμα που προκάλεσαν οι Ναζί, η υποδούλωση των Αφροαμερικανών, η καταπίεση των γυναικών, είναι κάποιες από τις μεγάλες αδικίες που βασίστηκαν σε αυτό το επιχείρημα. Ο Δρ. Christopher Kaczor, Καθηγητής Φιλοσοφίας και συγγραφέας του βιβλίου: «Η Δεοντολογία της Άμβλωσης: Τα Δικαιώματα της Γυναίκας, η Ανθρώπινη Ζωή και τα Ερωτήματα της Δικαιοσύνης», εμβαθύνει στην ηθική και κυριολεκτική έννοια της προσωπικότητας και εξετάζει τί ακριβώς ισχύει για τα  αγέννητα παιδιά.

Μετάφραση βίντεο:

Μερικοί λένε ότι η άμβλωση είναι επιτρεπτή, επειδή το αγέννητο παιδί ή το έμβρυο δεν είναι «πρόσωπο». Ας θέσουμε λοιπόν το ερώτημα: «Τί είναι το πρόσωπο»;

Στην καθημερινή συζήτηση χρησιμοποιούμε τους όρους «πρόσωπο» και «άνθρωπος» για να δηλώσουμε το ίδιο πράγμα. Είμαι ένα πρόσωπο. Είστε ένα πρόσωπο. Οι γονείς σας είναι πρόσωπα. Τα παιδιά, τα δικά σας ή κάποιου άλλου, είναι πρόσωπα. Ο σκύλος σας; Ο σκύλος μπορεί να έχει πλούσια προσωπικότητα, αλλά δεν είναι πρόσωπο. Το αυτοκίνητο ή ο υπολογιστής σας; Στα σίγουρα δεν είναι πρόσωπα.

Αλλά οι όροι «ανθρώπινο όν» και «πρόσωπο» ανήκουν σε διαφορετικές κατηγορίες. Το «ανθρώπινο ον» είναι κυρίως ένας βιολογικός όρος, ενώ το «πρόσωπο» είναι κυρίως ένας ηθικός όρος, που αναφέρεται στην αξία ή τα δικαιώματα ενός ατόμου.

Τώρα, το ότι τα αγέννητα παιδιά είναι ανθρώπινα όντα είναι ένα ευνόητο επιστημονικό δεδομένο. Κάθε αγέννητο ανθρώπινο όν είναι ένα μεμονωμένο μέλος του είδους «Homo Sapiens». Από τη στιγμή που το σπέρμα γονιμοποιεί το ωάριο, το αγέννητο παιδί έχει τη δική του μοναδική γενετική ταυτότητα. Τότε αναφύεται το ερώτημα, αξίζουν όλοι οι άνθρωποι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα; Είναι όλα τα ανθρώπινα όντα πρόσωπα; Ή μήπως μόνο κάποια ανθρώπινα όντα (αυτά που είναι όμοια με μας) έχουν ικανότητες και αξία;

Κάθε φορά στην ανθρώπινη ιστορία που έχουμε υποστηρίξει ότι μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων δεν είναι «πρόσωπα», έχει οδηγήσει σε φρικτή τραγωδία. Σκεφτείτε τη δουλεία των Αφρικανών ή το ολοκαύτωμα του Εβραϊκού λαού ή την καταπίεση των γυναικών. Όλες αυτές οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων προήλθαν από την άρνηση σε μια ομάδα ανθρώπων της προσωπικότητάς τους.

Ας δούμε λοιπόν τις διαφορές ανάμεσα σε πρόσωπα, όπως εσείς και εγώ, και στα αγέννητα ανθρώπινα όντα. Μπορούμε να θυμηθούμε εύκολα όλες αυτές τις διαφορές από το ακρωνύμιο Μ.Ε.Π.Ε. : Μέγεθος, Επίπεδο Ανάπτυξης, Περιβάλλον και Εξάρτηση.

Πρώτον, ΜΕΓΕΘΟΣ. Ορισμένοι υποστηρικτές της έκτρωσης θα πουν ότι τα αγέννητα ανθρώπινα όντα δεν είναι άνθρωποι επειδή είναι τόσο μικρά, περίπου όσο το μέγεθος μιας κουκκίδας σε μια σελίδα και λιγότερο από πέντε εκατοστά στο πρώτο τρίμηνο. Αλλά το μέγεθος δεν έχει σημασία για την αξία ενός ατόμου. Κάθε ένας από εμάς είναι μικρός σε σύγκριση με ένα τεράστιο ογκόλιθο, αλλά είμαστε πολύ πιο πολύτιμοι. Είναι ένα νεογέννητο μωρό λιγότερο πολύτιμο από έναν γιγάντιο ποδοσφαιριστή; Αν έπεφτε πάνω σας μια ακτινοβολία που σας σμίκρυνε και σας έκανε πέντε εκατοστά, δεν θα εξακολουθούσατε να είστε άνθρωπος;

Τι γίνεται με το ΕΠΙΠΕΔΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ; Κάποιοι λένε ότι τα άτομα πρέπει να έχουν αναπτύξει ένα ορισμένο επίπεδο ορθολογισμού ή ικανότητας σκέψης. «Τα έμβρυα δεν είναι πρόσωπα, επειδή δεν έχουν κριτική σκέψη, και έτσι δεν είναι πρόβλημα να εκτρωθούν». Εάν αυτό ήταν αλήθεια, θα έπρεπε να αρνηθούμε την προσωπικότητα και στα βρέφη, αφού δεν μπορούν να ξεπεράσουν νοητικά κάποια ζώα, όπως τα σκυλιά ή οι γάτες. Πολλοί πλήρως ανεπτυγμένοι σωματικά ενήλικες έχουν σοβαρά διανοητικά ελλείμματα, αλλά δεν θεωρούμε ότι η έλλειψη λογικής εκ μέρους τους είναι λόγος για κακομεταχείριση.

Άλλοι μπορεί να λένε ότι τα άτομα πρέπει να έχουν αναπτύξει την ικανότητα να πάσχουν. «Εάν τα έμβρυα δεν είναι σε θέση να αισθάνονται, τότε είναι εντάξει για να τα εκτρώσουμε». Λοιπόν, είναι εντάξει εάν ένας ενήλικας θανατωθεί ανώδυνα, ενώ κοιμάται; Όχι, αυτό θα εξακολουθούσε να είναι δολοφονία. Επιπλέον, οι αρουραίοι έχουν τη δυνατότητα να υποφέρουν, αλλά κανείς δεν πιστεύει ότι οι αρουραίοι είναι προσωπικότητες με ίσα δικαιώματα με ‘μάς.

Τι συμβαίνει με το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ; Δεν είναι το αγέννητο παιδί άτομο μόνο και μόνο επειδή είναι ακόμα μέσα στη μήτρα; Ποιο είναι το μαγικό πράγμα που συμβαίνει κατά τη γέννηση που ξαφνικά προσδίδει την προσωπικότητα στο μωρό; Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι το να σκοτώσεις λίγο πριν από τη γέννηση είναι ηθικά εντάξει, αλλά η θανάτωση αμέσως μετά τη γέννηση είναι ηθικά αποτρόπαια.

Για το λόγο αυτό, ορισμένοι υπερασπιστές των αμβλώσεων υπερασπίζονται επίσης τη θανάτωση των μωρών μετά τη γέννηση, δηλ. την παιδοκτονία.

Τέλος, η ΕΞΑΡΤΗΣΗ. Κάποιοι λένε ότι η προσωπικότητα συμβαδίζει με τη βιωσιμότητα, όταν το έμβρυο μπορεί να ζήσει ανεξάρτητα από το σώμα της μητέρας. Αλλά και ένα νεογέννητο βρέφος εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τους ενήλικες για να επιβιώσει. Επιπλέον, η συνεχώς αναβαθμιζόμενη τεχνολογία μετατοπίζει το όριο της βιωσιμότητας όλο και πλησιέστερα προς τη σύλληψη. Επομένως, η οριοθέτηση της εξάρτησης είναι αυθαίρετη.

Εν κατακλείδι, το να αποδεχθούμε ότι όλα τα ανθρώπινα όντα είναι πρόσωπα σημαίνει πως προωθούμε την ισότητα και την συμπερίληψη των ανθρώπων και διασφαλίζουμε ότι κανένας άνθρωπος, γεννημένος ή αγέννητος, δε θα στερηθεί ποτέ της εγγενούς αξιοπρέπειας και των βασικών του ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

afistemenaziso