Γι’ αυτό σάς λέγω: Θα φάμε πολύ ξύλο εμείς οι Ορθόδοξοι, οι οποίοι
έχουμε την γνώμη ότι μπορούμε να φτιάχνουμε την πίστη με τον τρόπο τον
δικό μας.
Δεν είναι Χριστιανοί, λέγει, οι Καθολικοί; Δεν είναι Χριστιανοί οι
άλλοι, οι Προτεστάνται; Δεν είναι Χριστιανοί οι άλλοι; Από πού και πού
είναι Χριστιανοί; Εφόσον ο Χριστός τούς απορρίπτει, ποιος είσαι εσύ που
τους δικαιώνεις; Ο Χριστός δεν τούς απορρίπτει;
Ξέρεις ότι όλοι οι άλλοι, οι Αρμένιοι, οι άλλοι... ξέρω ‘γώ πώς τούς
λένε... οι Αβησσυνοί, οι Κόπται, οι λοιποί, παίρνουνε φως από την χοάνη
μέσα του κουβουκλίου ή φιλούνε το χέρι του Επισκόπου του δικού μας και
το δίνουν στους δικούς τους; Το ξέρεις αυτό;
Ξέρετε ότι οι παπικοί δεν παίρνουνε από το φως το δικό μας;
Ξέρετε ότι πέρυσι είχαμε μαζί με τους Παπικούς Πάσχα; Πούθε πήρανε φως;
Πήγανε στην Αποκαθήλωση και ρίξανε θειάφι κι ανάψανε πάνω, και κάνει
μπλε φυσαλίδες. Και πήρανε και κάνανε Ανάσταση.
Εφόσον το φως της Αναστάσεως επάνω στον Πανάγιο Τάφο
βγαίνει σαν μπλες φυσαλίδες, και το μαζεύει μ’ ένα μπαμπάκι και το
συνενώνει έπειτα και γίνεται φως, το οποίο ούτε καίει χέρια, γένια, για
πολλή ώρα.
Βλέπεις; Ο Χριστός λέει εδώ είναι.
Πού πας, βρε Αρμένιε; Πού πας, βρε Καθολικέ; Πού πας, βρε Προτεστάντα; Αφού ο Χριστός είναι εδώ!
Κι εξακολουθούν ακόμη, όχι μόνον να μην δέχονται, αλλά ει δυνατόν να την
εξοντώσουνε την αδελφότητα από εκεί πέρα, του Παναγίου Τάφου. Πώς
διατηρούνται οι άνθρωποι αυτοί εκεί; Είναι μόνιμο θαύμα!
Και λυπούμαι πάρα πολύ διότι σχεδόν κανένας Ορθόδοξος δεν προσεύχεται
για την αδελφότητα του Παναγίου Τάφου! Ούτε για του Αγίου Όρους
προσεύχεται, ούτε για την Σιναϊκή αδελφότητα!
