Ἕνα ἄρθρο μέ τίτλο «Μεσαιωνικός σκοταδισμός καί ἡ ἐπιστήμων
Γιαμαρέλλου»[1], τοῦ Π. Κ., πού δέν ἀγγίζει καθόλου τούς πιστούς Ὀρθοδόξους
Χριστιανούς, ἀλλά δύναται νά τρομοκρατήσει τούς ἀστήρικτους στήν πίστη, τούς
λεγομένους θρήσκους, ἔτυχε νά ὑποπέσει στήν ἀντίληψή μου.
Αὐτό πού θά κρίναμε ὡς ἄξιο
σχολιασμοῦ στό μικρό αὐτό ἄρθρο, εἶναι ἡ συνήθης πρακτική ἀποδομήσεως τῆς Ὀρθοδόξου
Πίστεως ἀπό ἀνθρώπους, πού καμμία σχέση δέν ἔχουν μέ Αὐτήν. Ἀνθρώπους, πού, εἴτε
ἔχουν ὡς μόνιμο ἔργο τήν διασπορά ἀμφιβολιῶν, εἴτε συμπλέουν μέ τό πονηρό πνεῦμα
τῆς Νέας Ἐποχῆς, ἄν καί βαπτισμένοι χριστιανοί, ἔχοντας γαλουχηθεῖ μέ τήν
ψευτοπροοδευτική διδασκαλία της.
Ὁ Π. Κ. λοιπόν, μέ εἰρωνικό ὕφος
δεκάδων χιλιάδων καρδιναλίων, καταδίκασε τήν δήλωση τῆς κ. Γιαμαρέλλου, ὅτι τό
Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Χριστοῦ μας, δέν εἶναι δυνατόν νά μεταδίδει μικρόβια, ὡς «ἕνα
μεῖγμα καθολικοῦ σκοταδισμοῦ καί προτεσταντικοῦ καθωσπρεπισμοῦ μέ ἄρωμα τῆς
καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολῆς», ἀλλά καί «ὡς φαίνεται καί ‘‘ταλιμπάν’’ τῆς Ὀρθοδόξου
Πίστεως». Μάλιστα, κάνει καί ὑποδείξεις γιά περαιτέρω «δικαστική» ἔρευνα ἀπό τά
ἁρμόδια ὄργανα γιά τίς ἀπαράδεκτες αὐτές ἀπόψεις.
Ὁ Π. Κ., ἄν καί φαινομενικά
παραδέχεται τό ἐπιστημονικό κῦρος τῆς ὁμολογήτριας καθηγήτριας Ἑλένης
Γιαμαρέλλου, ἐν τούτοις τήν ἀμφισβητεῖ μέ τόν χειρότερο τρόπο, τήν δικάζει καί
τήν καταδικάζει! Μήπως ὅμως ὁ ἴδιος ἔχει κάποια ἐπιχειρήματα, βασίζεται σέ
κάποια ἐπιστημονική ἔρευνα, ἔχει κάποια ἐπιστημονικά δεδομένα γιά νά ὑποστηρίξει
τήν καταδίκη της κας καθηγήτριας (τήν ὁποία δέν ἔχω τήν τιμή νά γνωρίζω); Ἀπ’ ὅτι
φαίνεται, τίποτε· μόνο δημιουργία ἐντυπώσεων. Καί αὐτό, ἀγαπητέ Π. Κ., ὅπως
γράφετε, ἐν ἔτει 2020. Πρᾶγμα, πού ἀπό μόνο του ἀκυρώνει ὅλα ὅσα λέτε. Μπορεῖτε
νά μᾶς πεῖτε, σᾶς παρακαλῶ, ἐδῶ καί δύο χιλιάδες εἴκοσι χρόνια, ἔχετε ἀκούσει γιά
κάποιον πού ἀρρώστησε μετά ἀπό τήν κοινωνία μέ τά Ἅγια Μυστήρια; Καί νά εἶστε
σίγουρος, πῶς ἄν συνέβαινε κάτι τέτοιο, θά ἦταν πρώτη εἴδηση στά κανάλια. Ἐμεῖς
σᾶς λέμε πώς δέν ὑπάρχει κανένας! Ἀποδείξεις ἀμέτρητες, γεγονότα, καί ὄχι ἀοριστολογίες.
Ἐρευνῆστε καί θά δεῖτε! Ἱερεῖς, πού καταλύουν ὅ,τι μένει στό Ἅγιο Ποτήριο, καί ἄς
ἔχουν κοινωνήσει λεπροί, φυματικοί, καί ἄνθρωποι μέ πάσης φύσεως μεταδοτικά
νοσήματα, δέν παθαίνουν ΤΙΠΟΤΑ! Οἱ Ἱερεῖς αὐτοί, ὅπως ὁ π. Χρύσανθος
Κουτσουλογιαννάκης τῆς Σπιναλόγκα[2], εἶναι οἱ ἀδιάψευστοι μάρτυρες τῶν
λεγομένων τῆς κας Γιαμαρέλλου (ἡ ὁποία δέν ἔχει καμιά ἀνάγκη τῆς ὑπεράσπισής
μου), καί ὄχι μόνο.
Ἕνας ἐπιστήμονας, πού σέβεται
τόν ἑαυτό του, γνωρίζει πρῶτα ἀπό ὅλα, ὅτι οἱ ἐπιστῆμες εἶναι πεπερασμένες· ἡ ἔρευνα
γίνεται μόνο στό ἐπιστητό, μόνο σέ αὐτό πού δύναται νά ἀποτελέσει ἀντικείμενο ἔρευνας,
καί ὄχι στό ὑπέρλογο. Καί ἡ Ὀρθόδοξη Πίστη μας, πέραν τῶν ὁρατῶν στοιχείων,
περιλαμβάνει καί τά ἀόρατα, μιᾶς καί ὁ Θεός Πατέρας μας, εἶναι Ποιητής «οὐρανοῦ
καί γῆς, ὁρατῶν τε πάντων καί ἀοράτων». Ὁ δέ Ἰησοῦς Χριστός, μᾶς
διαβεβαίωσε ὅτι «ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον,
καὶ ἐγὼ ἀναστήσω αὐτὸν ἐν τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ»[3], καί ΠΟΤΕ δέν μᾶς ἀπογοήτευσε!
Βεβαίως οἱ θρῆσκοι, στούς ὁποίους
ἀναφέρθηκα ἀρχικῶς, μποροῦν νά σταματήσουν νά πηγαίνουν στήν ἐκκλησία, νά
κοινωνοῦν ἤ καί νά ζήσουν τήν κοσμική τους ζωή, ὅπως ξέρουν. Ἄλλωστε, ποτέ δέν ἀντιλήφθηκαν
τήν πραγματικότητα· τί πραγματικά εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία, δέν ἔχουν βιώματα, ἐμπειρίες,
γι’ αὐτό καί ἡ πίστη τους μοιάζει μέ αὐτή τῶν αἱρετικῶν (παπικῶν, προτεσταντῶν,
κλπ). Νομίζουν πώς ἡ Θεία Κοινωνία, συμβολίζει τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Κυρίου
καί εἶναι ἁπλῶς ψωμί καί κρασί. Πόσο βαθειά νυχτωμένοι εἶναι! Ἄν τούς ρωτήσεις,
θά καταλάβεις ὅτι πιστεύουν «μέ τόν δικό τους τρόπο», ἄλλα παραδέχονται ἀπό
τή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ καί ἄλλα ὄχι, κατά τό τί νομίζουν ὅτι τούς συμφέρει·
πηγαίνουν μόνο σέ κάποιο ξωκκλήσι γιά νά προσευχηθοῦν, μιά, δυό φορές στή ζωή
τους ἤ καί ποτέ, κοινωνοῦν τό Πάσχα, «ἔτσι γιά τό καλό, γιά τό ἔθιμο», ἤ πᾶνε
τρεῖς φορές τόν χρόνο στήν Πάτμο, καί νομίζουν ὅτι εἶναι οἱ
«σούπερ-χριστιανοί»!
Ἐν κατακλεῖδι, ἀγαπητέ Π. Κ.,
ἡ Ἰατρική Ἐπιστήμη καί οἱ Ἰατροί, τούς ὁποίους παραδέχεται ἡ Πίστη μας διότι ὁ
Θεός τούς ἔδωσε, γνωρίζουν καλῶς τά ὅριά τους· καί ὅταν φθάνουν σέ ἀδιέξοδο,
λένε: «ἡ ἐπιστήμη σηκώνει τά χέρια. Λόγο τώρα ἔχει ὁ Μεγάλος Ἰατρός, ὁ Θεός»,
καί αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο τους!
………………………………………….
[3] ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ, ΚΕΦ. 6, 54
