Η ΤΡΙΤΗ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν εἶναι
ἀφιερωμένη στὴν προσκύνηση τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Βρισκόμαστε
στὴ μέση τοῦ νοητοῦ σταδίου καὶ ἡ κόπωση ἄρχισε νὰ μᾶς καταλαμβάνει. Ὁ
διάβολος καραδοκεῖ νὰ μᾶς πείσει νὰ παρατήσουμε ἢ τουλάχιστον νὰ
χαλαρώσουμε τὸν ἀγώνα μας. Φωνάζει μέσα μας «φτάνει πιά, ἀρκεῖ ὅ,τι
κατόρθωσες μέχρι τώρα. Εἶναι ἀδύνατον νὰ συνεχίσεις»!
Σὲ αὐτὴ τὴ
πρόκληση χρειαζόμαστε ἕνα ἰσχυρὸ στήριγμα, ἕνα ἀποτελεσματικὸ ὅπλο, γιὰ
νὰ καταπολεμήσουμε καὶ νὰ κατατροπώσουμε τὸν ὑποβολέα μας. Ἔχουμε ἀνάγκη
ἀπὸ τὸ Σταυρὸ τοῦ Κυρίου! Αὐτὸς μπορεῖ νὰ μᾶς στηρίξει καὶ νὰ μᾶς
ἐνδυναμώσει. Νὰ διώξει μακριὰ τὸν «ἀπ’ ἀρχῆς ἀνθρωποκτόνο», διότι ἡ
δύναμή του εἶναι τεράστια. Ὁ διάβολος «φρίττει γὰρ καὶ τρέμει, μὴ βλέπων
καθορᾶν αὐτοῦ τὴν δύναμιν, ὅτι νεκροὺς ἀνιστᾶ καὶ θάνατον κατήργησε»,
ὅπως ψάλλει ἡ Ἐκκλησία μας.
Τὸ αἴσχιστο αὐτὸ μέσον θανατώσεως στὸν
προχριστιανικὸ κόσμο, κατέστη, μετὰ τὸ σταυρικὸ θάνατο τοῦ Χριστοῦ,
μέσον θανατώσεως τοῦ θανάτου καὶ πηγὴ ζωῆς καὶ ἀφθαρσίας. Γι’ αὐτὸ καὶ
οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας ὅρισαν αὐτὴ τὴν ἱερὴ καὶ κατανυκτικὴ
περίοδο νὰ ἀντλοῦμε τὴ δύναμη ποὺ μᾶς χρειάζεται ἀπὸ αὐτόν. Ἂς σπεύσουμε
καὶ ἐμεῖς ἀγαπητοί μας ἀναγνῶστες νὰ προσκυνήσουμε τὸν Τίμιο Σταυρό,
γιὰ νὰ λάβουμε τὴ χάρη καὶ τὴ δύναμη νὰ συνεχίσουμε τὸν προσωπικό μας
ἀγώνα, χωρὶς χαλάρωση ἢ ματαίωση! Τώρα ὅμως πού ἔκλεισαν οἱ Ἐκκλησίες,
τί θά κάνουμε;
