Εὐαγγελισμὸς τῆς Θεοτόκου, μία ἀπὸ τὶς
μεγαλύτερες Θεομητορικὲς ἑορτὲς· «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν
ἡμῖν» (Ἰωάν. α΄ 14).
Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς (Λουκὰ 28, 38) ἀναφέρει:
«Καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν». «Εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτῆς ὁ ἄγγελος». Μετάφραση Τρεμπέλα: Καὶ ἀφοῦ ἐμβῆκεν ὁ ἄγγελος εἰς τὸ δωμάτιόν της τῆς εἶπε· Χαῖρε σύ, ἡ ὁποία ἔχεις λάβει πολλὰς καὶ ἐξαιρετικὰς χάριτας ἀπὸ τὸν Θεόν. Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου καὶ αὐτὸς σὲ ἐχαρίτωσε. Ἔχεις εὐλογηθῆ σύ, ὅσον καμμία ἄλλη ἀπὸ τὰς γυναῖκας. Εἶπε δὲ ἡ Μαριάμ· Ἰδοὺ εἶμαι ἡ δούλη τοῦ Κυρίου, ἡ πρόθυμος νὰ ὑπηρετήσω τὰς βουλάς του. Εἴθε νὰ γίνῃ εἰς ἐμὲ σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ εἶπες. Καὶ μετὰ τὸν λόγον της τοῦτον, διὰ τοῦ ὁποίου ἐν πάσῃ ταπεινώσει ἐξεδήλωσε τὴν ὑποταγήν της εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεπιστεύθη ἑαυτὴν εἰς τὴν πρόνοιάν του, ἔφυγεν ἀπὸ αὐτὴν ὁ ἄγγελος.
Ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς (Λουκὰ 28, 38) ἀναφέρει:
«Καὶ εἰσελθὼν ὁ ἄγγελος πρὸς αὐτὴν εἶπε· χαῖρε, κεχαριτωμένη· ὁ Κύριος μετὰ σοῦ· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν». «Εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμά σου. Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ’ αὐτῆς ὁ ἄγγελος». Μετάφραση Τρεμπέλα: Καὶ ἀφοῦ ἐμβῆκεν ὁ ἄγγελος εἰς τὸ δωμάτιόν της τῆς εἶπε· Χαῖρε σύ, ἡ ὁποία ἔχεις λάβει πολλὰς καὶ ἐξαιρετικὰς χάριτας ἀπὸ τὸν Θεόν. Ὁ Κύριος εἶναι μαζί σου καὶ αὐτὸς σὲ ἐχαρίτωσε. Ἔχεις εὐλογηθῆ σύ, ὅσον καμμία ἄλλη ἀπὸ τὰς γυναῖκας. Εἶπε δὲ ἡ Μαριάμ· Ἰδοὺ εἶμαι ἡ δούλη τοῦ Κυρίου, ἡ πρόθυμος νὰ ὑπηρετήσω τὰς βουλάς του. Εἴθε νὰ γίνῃ εἰς ἐμὲ σύμφωνα μὲ αὐτὸ ποὺ εἶπες. Καὶ μετὰ τὸν λόγον της τοῦτον, διὰ τοῦ ὁποίου ἐν πάσῃ ταπεινώσει ἐξεδήλωσε τὴν ὑποταγήν της εἰς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνεπιστεύθη ἑαυτὴν εἰς τὴν πρόνοιάν του, ἔφυγεν ἀπὸ αὐτὴν ὁ ἄγγελος.
- Τὸ ἀπολυτίκιον τῆς ἑορτῆς ἀρχίζει μὲ τὰ ἑξῆς κοσμοσωτήρια, χαρμόσυνα λόγια: «Σήμερον τῆς σωτηρίας, ἡμῶν τὸ κεφάλαιον, καὶ τοῦ ἀπ’ αἰῶνος Μυστηρίου ἡ φανέρωσις».
Σήμερα λοιπὸν γίνεται ἡ ἀρχὴ τῆς
σωτηρίας μας καὶ τὸ ἀπὸ αἰῶνες κεκρυμμένο Μυστήριο σήμερα ἀποκαλύπτεται.
Ὁ Πρωτόπλαστος Ἀδὰμ σήμερα ἐλευθερώνεται καὶ ἡ Εὔα διώχνει τὴν λύπη. Τὸ
κεφάλαιο τοῦ μυστηρίου σήμερα ἀρχίζει καὶ χαίρεται ὅλος ὁ κόσμος, διότι
βλέπουν τὸν ποιητὴ νὰ ἔρχεται. Οἱ Ἄγγελοι πανηγυρίζουν τὴν σωτηρία μας,
διότι χαρὰ γίνεται στὸν οὐρανὸ γιὰ τοὺς μετανοημένους. Ἡ Βασιλεία τῶν
οὐρανῶν ἑτοιμάζεται νὰ δεχθῆ τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἡ καθαρά, τὸν
καθαρὸ ὑποδέχεται καὶ ὁ Ἀσώματος ἀποστέλλεται. Ἐπειδὴ ἐπρόκειτο νὰ γίνη
παράδοξη γέννηση, παράδοξη σύλληψη εὐτρεπίζεται, Θεοῦ γέννηση, θεϊκὴ
σύλληψη! Θεοῦ μυστήριο, θεϊκὴ ὑπηρεσία! Βασιλέως παρουσία, βασιλικὴ καὶ ἡ
ἑτοιμασία. Βασιλεὺς ἔμελλε νὰ γεννηθῆ καὶ στρατιώτης ὑπηρετεῖ. (Ἐκ τοῦ
Θησαυροῦ τοῦ Δαμασκηνοῦ).
- Σὰν σήμερα ἑορτάζουμε καὶ μία ἄλλη μεγάλη ἑορτὴ, τὴν Ἀνάσταση τοῦ Γένους μας. Πολλὰ τὰ δάκρυα τῶν Ἑλλήνων. Θυσίες πολλές. Δεήσεις καὶ παρακλήσεις συνεχόμενες πρὸς τὸν Παντοδύναμο Θεό. Ἕνα δεῖγμα αὐτῆς τῆς ἀγωνίας εἶναι καὶ τὸ ἀκόλουθο ἀπόσπασμα τῆς ὁμιλίας τοῦ Ἠλία Μηνιάτη, ποὺ σὲ ἡλικία 19 ἐτῶν ἐξεφώνησε στὶς 25 Μαρτίου τὸ 1688 στὴν Βενετία: «Χαῖρε θεόνυμφε Μαριάμ, πορφυρογέννητη Βασίλισσα τῶν Ἀγγέλων. Χαῖρε ἐσύ, ποὺ ἀξιώθηκες νὰ γίνης Μητέρα ἑνὸς Θεοῦ, ποὺ στὴν παντοδύναμη παλάμη του βαστάζει ὅλον αὐτὸν τὸν οἰκουμενικὸ κύκλο. Καὶ πέφτοντας στὰ πανάχραντά σου πόδια, ἄλλο δὲν ἐπιθυμῶ ἀπὸ Σένα παρὰ τὴν ἄμαχή σου προστασία, πρὸς βοήθεια καὶ συντήρηση τοῦ φιλοχρίστου γένους τῶν Ἑλλήνων, πρὸς διωγμὸ καὶ ἐξολόθρευση τοῦ ἀντίθεου τυράννου. Ἄχ! Παρθένε!, θυμήσου πὼς στὴν Ἑλλάδα περισσότερο παρὰ σὲ ἄλλον τόπο, ἔλαμψε τό ζωηφόρο φῶς τῆς ἀληθινῆς πίστεως· τὸ ἑλληνικὸ γένος στάθηκε τὸ πρῶτο ποὺ ἄνοιξε τὶς ἀγκαλιές του καὶ δέχθηκε τὸ θεῖο Εὐαγγέλιο τοῦ μονογενοῦς σου Υἱοῦ, τὸ πρῶτο ποὺ σὲ γνώρισε ὡς ἀληθινὴ Μητέρα τοῦ Θεανθρώπου Λόγου, τὸ πρῶτο ποὺ ἀντιστάθηκε στοὺς ἐχθρούς, ποὺ μὲ μύρια βάσανα ἤθελαν νὰ ξεριζώσουν ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν πιστῶν τὸ σεβάσμιό σου ὄνομα. Αὐτὸ τὸ γένος ἔδωσε στὸν κόσμο τοὺς Διδασκάλους, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸ φῶς τῆς διδασκαλίας τους φώτισαν τὶς ἀμαυρωμένες διάνοιες τῶν ἀνθρώπων. Αὐτὸ ἔδωσε τοὺς Ποιμένες, ποὺ μὲ τὴν ποιμαντικὴ ράβδο ἐξόρισαν τοὺς αἱμοβόρους λύκους ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ ποίμνιο. Αὐτὸ τοὺς γεωργούς, ποὺ μὲ τὸ ἄροτρο τοῦ Σταυροῦ καὶ μὲ τὸν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου καλλιέργησαν τὶς καρδιὲς καὶ σπέρνοντας τὸν εὐαγγελικὸ σπόρο θέρισαν τὶς ψυχὲς γιὰ τὴν οὐράνια ἀποθήκη. Αὐτὸ τοὺς μάρτυρες, ποὺ μὲ τὸ ἴδιο τὸ αἷμα τους ἔβαψαν τὴν πορφύρα τῆς Ἐκκλησίας – λοιπόν, εὔσπλαγχνε Μαριάμ, Σὲ παρακαλοῦμε γιὰ τὸ «Χαῖρε» ἐκεῖνο, ποὺ μᾶς προξένησε τὴ χαρά, γιὰ τὸν ἀγγελικὸ ἐκεῖνο Εὐαγγελισμό, ποὺ στάθηκε τῆς σωτηρίας μας τὸ προοίμιο, χάρισε στὸ Γένος τῶν Ἑλλήνων τὴν προτέρα του τιμή· σήκωσέ το ἀπὸ τὰ δεσμὰ στὸ σκῆπτρο· ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία στὸ βασίλειο. Καὶ ἂν αὐτές μας οἱ φωνὲς δὲν σὲ παρακινοῦν σὲ ἔλεος, ἂς σὲ παρακινήσουν αὐτὰ τὰ πικρὰ δάκρυα, ποὺ πέφτουν ἀπὸ τὰ μάτια μας. Ἀλλὰ ἂν ἴσως καὶ αὐτὰ δὲν φθάνουν, ἂς σὲ παρακινήσουν οἱ φωνὲς καὶ οἱ παρακλήσεις τῶν ἁγίων σου, ποὺ ἀκατάπαυστα φωνάζουν ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τῆς τρισαθλίου Ἑλλάδας. Φωνάζει ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ἀπὸ τὴν Κρήτη· φωνάζει ὁ Ἅγιος Σπυρίδων ἀπὸ τὴν Κύπρο· φωνάζει ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια· φωνάζει ὁ Διονύσιος ἀπὸ τὴν Ἀθήνα· φωνάζει ὁ Πολύκαρπος ἀπὸ τὴ Σμύρνη· φωνάζει ἡ Αἰκατερίνη ἀπὸ τὴν Ἀλεξάνδρεια· φωνάζει ὁ Ἅγιος Χρυσόστομος ἀπὸ τὴ Βασιλεύουσα πόλη καί, δείχνοντάς σου τὴν σκληρότατη τυραννίδα τῶν ἄθεων Ἀγαρηνῶν, ἐλπίζουν τὴν ἀπολύτρωση τοῦ Ἑλληνικοῦ γένους ἀπὸ τὴν ἄκρα σου εὐσπλαγχνία.
Παναγία Παρθένε,
Δέξου τὰ δάκρυά μας καὶ δῶσε τόση δύναμη
ἐναντίον τῶν ἀνθρωποκτόνων καὶ αἱμοβόρων βαρβάρων, ὥστε νὰ σβηστεῖ
τελείως τὸ φῶς τοῦ φεγγαριοῦ, νὰ λάμψει περισσότερο τοῦ μυστικοῦ Ἡλίου ἡ
ζωοποιὸς ἀκτίνα, νὰ ἁπλωθεῖ στὸν κόσμο ὅλο ἡ δύναμη τοῦ Σταυροῦ καὶ νὰ
δοξαστεῖ ἀπὸ ὅλους τὸ ἅγιό σου ὄνομα σὺν τῷ Πατρί καὶ Υἱῷ καὶ Ἁγίῳ
Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας. Ἀμήν».
Ἡ ἐν μετανοίᾳ προσευχὴ τῶν ὑποδούλων Ἑλλήνων, ἄς γίνη παντοτινὴ διδασκαλία ὅλων μας σήμερα.
