Τρίτη 31 Μαρτίου 2020

Ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης καὶ ἡ σύγχρονη ἐκκοσμίκευση - Οἱ προϋποθέσεις θεοπνευστίας τῶν ἀποφάσεων στὶς Συνόδους τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας (7 - τελευταῖον)


Εἰσήγηση στὴν Α΄ συνάντηση (23.11.2016) τοῦ Ἐπιμορφωτικοῦ Σεμιναρίου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μόρφου Ε΄ Ἀκαδημαϊκοῦ Ἔτους  (2016-2017)          
Εἰσηγητής: Ὁ Πανιερώτατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος
Γ. Οἱ προϋποθέσεις θεοπνευστίας τῶν ἀποφάσεων στὶς Συνόδους τῶν Ἐπισκόπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας
Θὰ ἤθελα, σὰν κατακλείδα στὴν ἐναρκτήρια μου αὐτὴ εἰσήγηση γιὰ τὸ πρόσωπο καὶ τὸ ἔργο τοῦ π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, νὰ παραθέσω ἕνα βαρυσήμαντο κείμενό του, ἰδιαίτερα ἐπίκαιρο στὶς μέρες μας. Αὐτὸ ἀναφέρεται στὸ τί ἐστὶ Ἐκκλησία καὶ τί Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, καὶ τὸ εἶχε γράψει μὲ ἀφορμὴ τὶς πρὸ δεκαετιῶν προπαρασκευὲς ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο τῆς Μεγάλης Πανορθοδόξου Συνόδου, ποὺ κατέληξε στὴ φετεινὴ (2016) Σύνοδο τῆς Κρήτης.
 «Ἡ βασικὴ προϋπόθεση ὄχι μόνο τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀλλὰ καὶ Τοπικῶν Συνόδων, εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι ποὺ συνεδριάζουν σὲ Τοπικὴ Σύνοδο ἢ σὲ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο εἶναι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι τουλάχιστον βρίσκονται στὴν κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ. Ἀλλὰ ἡ κατάσταση τοῦ φωτισμοῦ δὲν ἀρχίζει ὅταν ποῦν τὴν ἐναρκτήριο προσευχὴ μίας Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Δὲν ἀρχίζει τότε ὁ φωτισμός… Τουλάχιστον ἡ πλειοψηφία ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους ἐκεῖνα τὰ χρόνια ἦταν τουλάχιστον σὲ κατάσταση φωτισμοῦ καὶ ἴσως εἶχαν περάσει πρὸς τὴν  θέωση κάποτε κάποτε μερικοί. Ἀλλὰ ἦταν ἄνθρωποι ποὺ αὐτὰ τὰ θέματα ποὺ συζητοῦμε τὰ ξέρανε πολὺ καλά…
Τώρα, ἂν συνέλθουν ἀπὸ τὸ ἄλλο μέρος ἑκατὸ Ἐπίσκοποι καὶ κανεὶς δὲν βρίσκεται σὲ κατάσταση φωτισμοῦ καί, ὄχι μόνο δὲν εὑρίσκονται σὲ αὐτὴ τὴν κατάσταση, ἀλλὰ οὔτε καὶ ξεύρουν τί εἶναι αὐτὴ ἡ κατάσταση, δὲν ἔχουν ἀκούσει ποτὲ γιὰ νοερὰ εὐχὴ καὶ ἀδιάλειπτη εὐχὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα στὴν καρδιὰ καὶ δὲν ἔχουν συναντήσει ποτὲ ἕναν Πνευματικὸ Πατέρα, πού ἔχει πνευματικὰ τέκνα ποὺ ἔχουν αὐτὴν τὴν πνευματικὴ κατάσταση, εἶναι δυνατὸν οἱ ἑκατὸν αὐτοὶ νὰ βγάλουν Ὀρθόδοξες ἀποφάσεις; Τὸ θέτω τὸ θέμα…
Ἡ Τοπικὴ Σύνοδος θεωρεῖται θεόπνευστος κατὰ τὶς ἀποφάσεις της, ὅταν συμφωνεῖ μὲ τὴν Παράδοση, ὅταν δηλαδὴ συμφωνεῖ μὲ τὴν διαγνωστικὴ καὶ θεραπευτικὴ ἀγωγὴ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἔχει τὴν θεολογικὴ ἐκείνη παράδοση, ποὺ συντελεῖ σὲ αὐτά. Διερωτᾶται κανεὶς ἀπὸ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως, ἂν συνέλθει σήμερα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία σὲ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, τί ἀποτέλεσμα θὰ βγάλει; Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὑπάρχουν ὁρισμένοι Ὀρθόδοξοι θεολόγοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μεγάλες ἀμφιβολίες καὶ δισταγμοὺς γι᾽ αὐτὴ τὴν συγκληθησομένη Οἰκουμενικὴ ἢ Μεγάλη Σύνοδο…
Σήμερα, ὅμως, ποὺ σπανίζει ἡ νοερὰ προσευχὴ στοὺς Ἐπισκόπους, ἂν συνέλθει μία Σύνοδος ἐξ Ἐπισκόπων καὶ σηκωθοῦν κατὰ τὴν ἔναρξη νὰ ποῦν ὅλοι μαζί: ‘‘Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα πληρῶν…’’, θὰ ἔλθει ὁπωσδήποτε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο νὰ τοὺς φωτίσει; Ἐπειδὴ δηλαδὴ εἶναι κανονικοὶ Ἐπίσκοποι καὶ συνέρχονται σὲ Σύνοδο καὶ κάνουν προσευχή; Ὅμως δὲν ἐνεργεῖ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ἔτσι, μόνο δηλαδὴ κάτω ἀπὸ αὐτὲς τὶς προϋποθέσεις. Χρειάζονται καὶ ἄλλες. Χρειάζεται ὁ προσευχόμενος νὰ ἔχει ἤδη ἐνεργουμένη τὴν νοερὰ προσευχὴ μέσα του, ὅταν προσέρχεται στὴν Σύνοδο, γιὰ νὰ τὸν φωτίσει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Στὶς ψευδο-συνόδους οἱ προσερχόμενοι δὲν εἶχαν αὐτὴν τὴν προσευχητικὴ κατάσταση. Οἱ παλαιοὶ Ἐπίσκοποι ὅμως εἶχαν τέτοια πνευματικὴ ἐμπειρία καί, ὅταν προσήρχοντο ὡς Σῶμα, ἤξεραν τί τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο τοὺς πληροφοροῦσε μέσα στὴν καρδιὰ γιὰ ἕνα συγκεκριμένο θέμα. Καί, ὅταν ἔβγαζαν ἀποφάσεις, ἤξεραν ὅτι οἱ ἀποφάσεις τους ἦταν σωστές. Διότι εὑρίσκοντο σὲ κατάσταση φωτισμοῦ, ἐνῶ ὁρισμένοι ἀπὸ αὐτοὺς εἶχαν φθάσει καὶ στὸν δοξασμό, δηλαδὴ τὴν θέωση.»
Εἶναι γι᾽ αὐτὸ ποὺ ἔλεγε προφητικὰ λίγο πρὶν κοιμηθεῖ τὸ 2001 ὅτι, «ἀπὸ δῶ καὶ πέρα τὸ πρόβλημα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας θὰ εἶναι οἱ Ἐπίσκοποί της, τί πίστη ἔχουν!» Κάτι ποὺ ἐπισήμανε σὲ ἐπιστολή του τὸ 1969 καὶ ὁ ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης: «Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία μας δὲν ἔχει καμμίαν ἔλλειψιν. Ἡ μόνη ἔλλειψις, ποὺ παρουσιάζεται, εἶναι ἡ ἔλλειψις σοβαρῶν Ἱεραρχῶν καὶ Ποιμένων μὲ πατερικὲς ἀρχές. Εἶναι ὀλίγοι οἱ ἐκλεκτοί. Ὅμως, δὲν εἶναι ἀνησυχητικόν. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ Αὐτὸς τὴν κυβερνάει. Δὲν εἶναι ναός, ποὺ χτίζεται ἀπὸ πέτρες, ἄμμο καὶ ἀσβέστη ἀπὸ εὐσεβεῖς καὶ καταστρέφεται μὲ φωτιὰ βαρβάρων, ἀλλὰ εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. ‘‘Καὶ ὁ πεσὼν ἐπὶ τὸν λίθον τοῦτον συνθλασθήσεται, ἐφ᾽ ὃν δ᾽ ἂν πέσῃ λικμήσει αὐτὸν’’ (Ματθ. 21, 44 - 45). Ὁ Κύριος, ὅταν θὰ πρέπη, θὰ παρουσιάση τοὺς Μάρκους τοὺς Εὐγενικοὺς καὶ τοὺς Γρηγόριους Παλαμάδες, διὰ νὰ συγκεντρώσουν ὅλα τὰ κατασκανδαλισμένα ἀδέλφια μας, διὰ νὰ ὁμολογήσουν τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν, νὰ στερεώσουν τὴν Παράδοσιν καὶ νὰ δώσουν χαρὰν μεγάλην εἰς τὴν Μητέρα μας (Ἐκκλησίαν).»
*   *   *
Ἀγαπητοί μου πατέρες καὶ ἀδελφοί,
Στὸ φετινὸ ἀκαδημαϊκὸ ἔτος τοῦ Ἐπιμορφωτικοῦ μας Σεμιναρίου, ὅπως ἀναφέραμε, θὰ ἀναπτυχθοῦν θέματα ἐμπειρικῆς Δογματικῆς ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο δίτομο ἔργο τοῦ ἐκλεκτοῦ Ἱεράρχου, Ναυπάκτου Ἱεροθέου Βλάχου. Ἤδη ἔχουμε ἀναθέσει σὲ κληρικοὺς τῆς Μητροπόλεώς μας νὰ παρουσιάσουν στὴν ἀγάπη σας ὁρισμένα ἀπὸ τὰ θέματα τοῦ ἔργου αὐτοῦ. Καί, ἐπειδὴ ἀντιλαμβάνομαι, τὸ φετινὸ ἀκαδημαϊκὸ ἔτος δὲν θὰ ἐπαρκέσει γιὰ τὴν κάλυψη τῆς ὅλης θεματολογίας τοῦ ἔργου, πρῶτα ὁ Θεός, θὰ συνεχίσουμε καὶ ὁλοκληρώσουμε κατὰ τὸ ἑπόμενο ἀκαδημαϊκὸ ἔτος 2017-2018.
Μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς μας μπορεῖ νὰ κουρασθοῦν ἀπὸ τὴν πυκνότητα τῶν ἑκάστοτε ἀναπτυσσομένων θεολογικῶν νοημάτων. Ἀλλὰ ἡ Θεολογία μας ἔτσι εἶναι, πυκνή, μεστὴ θείων νοημάτων. Νὰ ξέρετε ὅμως καὶ τοῦτο: Ὅταν ἡ Θεολογία ποὺ μελετοῦμε εἶναι Ὀρθόδοξη, τότε ἀναπαύει καὶ ξεκουράζει τὴν ψυχή, καὶ μάλιστα τὴν ἐνθουσιάζει, καθὼς εἶναι ἔν-Θεος, δηλ. κρύβεται μέσα της, ἢ μᾶλλον ἀποκαλύπτεται σ᾽ αὐτὴν ὁ Τριαδικός μας Θεός. Καί, ὅπως εἶπε καὶ ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιο, «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ἰω. 8, 32).
Ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης καὶ ἡ σύγχρονη ἐκκοσμίκευση
Δείτε και:
Αναρτήθηκε από
Ετικέτες ,