Σίγησαν οι καμπάνες. Δεν περνά αυτό απαρατήρητο, ούτε και από
τον πλέον άθεο των πολιτών. Σύντομα μάλιστα, θα περάσει το κατώφλι του ΣτΕ η κατά
το «δίκαιον της ανάγκης» επιβληθείσα αναστολή του δικαιώματος στη θρησκευτική
λατρεία. Στις 5 Μαΐου αναμένεται να εκδικαστεί η αίτηση ακυρώσεως και αναστολής
κατά της υπ’ αριθμόν 2876/Υ1/2020 ΚΥΑ.
Οι ενάγοντες την προσέβαλλαν ως προδήλως
αντισυνταγματική και παράνομη, καθώς έρχεται σε ευθεία αντίθεση με τα άρθρα 3,
13 και 25 του Συντάγματος. Ξεχωρίζει ιδίως η αντίθεση της ΚΥΑ στην κατ’ άρθρον
25 Σ διέπουσα την Ελληνική έννομη τάξη αρχή της αναλογικότητας, καθώς πρόκειται
για κατάσταση που επιδεχόταν μεν διαβαθμίσεις ως προς τον περιορισμό, όπως
εφάνη και στην απόφαση της Ιεράς Συνόδου της 16ης Μαρτίου, αντεμετωπίσθη δε ως
ζήτημα της κατηγορίας «όλα ή τίποτα» από την Κυβέρνηση.
Η ισχύς της ΚΥΑ έχει ορισθεί έως την 30η Μαρτίου, δηλαδή
σήμερα. Από την πλευρά της Εκκλησίας, ήδη έχουν γίνει κινήσεις διαπραγματεύσεως
για την εύρεση μίας λύσης αν όχι μέσης, τουλάχιστον συγγενέστερης προς το
θρησκευτικό αίσθημα του λαού, για τον οποίο και προσφέρεται η Θεία Λατρεία. Η
Ιερά Σύνοδος αιτήθηκε την αναστολή της καθολικής απαγόρευσης της Θείας
Λατρείας, ώστε ο κάθε ιερεύς να μπορεί να λειτουργεί στον ενοριακό ναό, έστω
και κεκλεισμένων των θυρών, προς υποστήριξη των πιστών που κλονίζονται, και
δικαίως, όταν ο ναός της ενορίας τους παραμένει κλειδαμπαρωμένος επ’ αόριστον
εν είδει αποθήκης. Άλλες προτάσεις έχουν υποστηριχθεί ανεπίσημα περί εισαγωγής
νέας δυνατότητας μετακίνησης για ατομική προσευχή ή νομοθετήσεως της
δυνατότητας μεταλήψεως των Αχράντων Μυστηρίων άνευ παρουσίας στην Θεία
Λειτουργία. Προτάσεις οι οποίες είμαστε βέβαιοι ότι θα γίνονταν (και ευχόμαστε
ότι θα γίνουν) αιτήματα της Ιεράς Συνόδου, εάν εξέλιπε η καταφανώς αρνητική και
απαξιωτική στάση της Κυβερνήσεως.
Πράγματι, μιλάμε για αρνητική στάση της Κυβερνήσεως! Ουδείς
εκ των Κρατικών στελεχών, και δη η Πρόεδρος η οποία υπέχει θέσιν συμβόλου του
Έθνους, συνεκινήθη που περάσαμε για πρώτη φορά στην Ιστορία του Ελληνισμού την εορτή
του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, άνευ θρησκευτικής λατρείας. Εάν οι ίδιοι δεν
συνεκινήθησαν, που το έχουν αυτό το δικαίωμα, τουλάχιστον να πέταγαν και κατά
μέρος του κοσμάκη δύο-τρεις λεξούλες για το γεγονός, στα διαγγέλματα και
μηνύματα της Εθνικής Εορτής που απηύθυναν. Κατανοούμε τον πόνο σας. Είμαστε στο
πλευρό σας. Η Παναγία μαζί μας! Όχι;
Τελούμε υπό το κράτος του φόβου, το δέχομαι. Πεθαίνουν
άνθρωποι από τον κορωνοϊό, το καταλαβαίνω. Υπάρχουν συμπολίτες μας που
ταράσσονται εάν υπάρχει θρησκευτική λατρεία, το κατανοώ. Αυτήν όμως την
αδιαφορία αρνούμαι να την καταλάβω. Αδιαφορία που αγγίζει τα όρια της περιφρόνησης.
Ωσάν να λένε στον λαό, το θρησκευτικό σου αίσθημα είναι αθέμιτο, είναι
κοινωνικά απρόσφορο, ουδόλως το υπολογίζω και καλείσαι μάλιστα να το αποβάλλεις
σιγά-σιγά! Βρισκόμαστε ενώπιον μίας αθεμίτου επεμβάσεως στη θρησκευτική
συνείδηση του λαού. Όπως παρετήρει ο καθηγητής Τρωϊάνος, όταν ένα παιδί
μεγαλώνει με έλλειψη θρησκευτικής αγωγής, δεν μεγαλώνει «εν αμεροληψία» αλλά
μάλλον παίρνει αγωγή για να ζήσει ως μη θρησκευόμενος άνθρωπος. Κατ’
αντιστοιχίαν, ένας λαός που περνά μεγάλες θρησκευτικές εορτές ελλείψει θείας λατρείας,
αρχίζει να μετακυλίεται από θρησκευόμενος λαός σε μη θρησκευόμενος λαός. Συνέβη
με την εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, και στην αδικαιολόγητη στάση της
Κυβερνήσεως διαβλέπουμε ότι δεν της κοστίζει πολύ να συμβεί το αυτό και την
Μεγάλη Εβδομάδα εάν οι συνθήκες το απαιτούν.
Ο Έλληνας, που πέρασε τις τελευταίες χιλιετίες του επί της υφηλίου άρρηκτα συνδεδεμένος με την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, που έζησε ως κυοφορούμενος εν τη Θεία Λατρεία στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, θα αντιμετωπίσει ξαφνικά την πεμπτουσία της μυστηριακής ζωής, την Μεγάλη Εβδομάδα, ως ένα τυπικό γεγονός για να απέχει από αυτό; Είναι ποτέ δυνατόν; Βρίσκει έρεισμα στην αρχή της αναλογικότητας μία τέτοια μονόπλευρη προσέγγιση; Προσέγγιση η οποία, στο κάτω-κάτω, ανταποκρίνεται στο αίσθημα της μερίδας των πολιτών που ψήφισαν την Αξιωματική Αντιπολίτευση, και όχι εκείνων που στήριξαν την Κυβέρνηση ως Κυβέρνηση Ορθοδόξων.
Ο Έλληνας, που πέρασε τις τελευταίες χιλιετίες του επί της υφηλίου άρρηκτα συνδεδεμένος με την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας, που έζησε ως κυοφορούμενος εν τη Θεία Λατρεία στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας, θα αντιμετωπίσει ξαφνικά την πεμπτουσία της μυστηριακής ζωής, την Μεγάλη Εβδομάδα, ως ένα τυπικό γεγονός για να απέχει από αυτό; Είναι ποτέ δυνατόν; Βρίσκει έρεισμα στην αρχή της αναλογικότητας μία τέτοια μονόπλευρη προσέγγιση; Προσέγγιση η οποία, στο κάτω-κάτω, ανταποκρίνεται στο αίσθημα της μερίδας των πολιτών που ψήφισαν την Αξιωματική Αντιπολίτευση, και όχι εκείνων που στήριξαν την Κυβέρνηση ως Κυβέρνηση Ορθοδόξων.
Απαγόρευση λατρείας και παγερή αδιαφορία, το δώρο του Πάσχα
για τη φετινή χρονιά! Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας, οι Ακολουθίες των Αχράντων
Παθών, ο Επιτάφιος, ακόμη και η «απλή» μετάληψη της Θείας Κοινωνίας, δεν είναι
τετριμμένα και τυπικά πράγματα. Είναι στιγμές που προσμένει ο κάθε πιστός όλο
τον χρόνο, μέσα στην κούραση και τη ρουτίνα της καθημερινότητας, μέσα στον φόβο
μπροστά στο αβέβαιο αύριο. Εκεί στεριώνει την ελπίδα του. Από αυτά εξαρτάται η
ζωή του η πνευματική, η υγεία του η ψυχική. Αξίζουν τον σεβασμό αντί της
περιφρονήσεως, την αναγνώριση αντί της καταστολής. Κι αν φιμωθούν, η Ιστορία
απέδειξε ότι πιότερο βρυχώνται.
