Ὁ π. Θεόκλητος ἀπαντᾶ εἰς τὸν κ. Γιανναρᾶν
«Στὸ βιβλιαράκι του «ἐρωτικῶν
ἀμφιλογίες» καὶ στὴ σελίδα 56, ἀπαντώντας στὸν ἰσχυρισμό μου ὅτι: «Ὁ
ὅρος ἔρως δὲν ὑπάρχει στὴν πατερικὴ ὁρολογία γιὰ τὶς σχέσεις τῶν
ἀνθρώπων. Ἔρως εἶναι ἡ φλογερὴ ἀγάπη, ποὺ ἀναφέρεται μόνον στὸν Θεὸ καὶ
δὲν ἔχει καμμία θέση οὔτε πρὸ τοῦ γάμου, οὔτε μέσα στὸν γάμο», γράφει τὰ
ἑξῆς: «Δὲν ἔχει νόημα νὰ παραθέσει κανεὶς τὶς πλήθουσες ἀναφορὲς τῆς
πατερικῆς γραμματείας στὸν ἀνθρώπινο ἑτερόφυλο ἔρωτα καὶ στὴ δυναμικὴ
τῆς εἰκόνας τοῦ τριαδικοῦ τρόπου τῆς ὑπάρξεως καὶ τῆς «κενώσεως» τοῦ
Χριστοῦ, ποὺ αὐτὸς ὁ ἔρωτας ἀντανακλᾶ.
«Δὲν ἔχει νόημα;» ἀπαντᾶ ὁ πατήρ. «Ὄχι
μόνο ἔχει, ἀλλὰ ἡ λύση τοῦ προβλήματος εἶναι ἡ παράθεση τῆς σχετικῆς
πατερικῆς γραμματείας. Λοιπὸν «ὅπερ ἔδει δεῖξαι», ὅπως λένε καὶ οἱ
μαθηματικοί. Φέρε μας δύο, τρία, πέντε κείμενα Πατέρων, ποὺ ἀποδέχονται
τὸν ἑτερόφυλο ἔρωτα ὡς ἀναμάρτητον, ὡς διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ
ὁδηγεῖ στὸν θεῖον ἔρωτα καὶ ἰδοὺ οἱ νεορθόδοξοι εἶσθε πλέον ὀρθόδοξοι».
Ἂν μπορῆτε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ φέρετε μαρτυρίες ὅτι δέχονται οἱ
Ἅγιοι Πατέρες τὸν ἑτερόφυλο ἔρωτα, τότε πραγματικὰ εἶσθε ὀρθόδοξοι.
«Ἔχω γράψει κατὰ τῶν θεωριῶν αὐτῶν
περίπου τριακόσιες σελίδες. Εἶμαι ἕτοιμος νὰ τὶς ἀποκηρύξω δημοσίως»,
λέει ὁ π. Θεόκλητος, «ἅμα τῇ ἐμφανίσει ἐλαχίστων πατερικῶν μαρτυριῶν καὶ
νὰ δηλώσω ὅτι ἐπλανήθην, χωρὶς βέβαια «ἀναλύσεις», γιατί ἐκεῖ πέρα
ἀρχίζει ἡ παρερμηνεία τῶν κειμένων ἢ «δυναμικὲς εἰκόνες» ὁποιωνδήποτε μὴ
Ἁγίων Πατέρων». Μιλᾶμε βάσει τῆς διδασκαλίας Ἁγίων Πατέρων καὶ ὄχι μὲ
αὐθαίρετες παρερμηνεῖες. «Προσκομίσατέ μας, ἀδελφοί, κείμενα χωρὶς
ἀναφορὲς (ὅπως πάλι ἐπιχειρεῖτε οἱ νεορθόδοξοι) στὸ Ἆσμα τῶν Ἀσμάτων».
Τώρα λοιπόν, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν αὐτὲς τὶς ἀπόψεις πῆραν τὸ Ἆσμα τῶν
Ἀσμάτων, μελετοῦν τὸ Ἆσμα τῶν Ἀσμάτων, γιὰ νὰ δικαιολογήσουν τὶς θέσεις
των, καὶ λέει ὁ πατὴρ καὶ γι᾽ αὐτό: «Αὐτὸ εἶναι βιβλίο ἀλληγορικό, ὅπως
τὸ δέχθηκε ἡ Ἐκκλησία καὶ ἑπομένως δὲν προσφέρεται γιὰ ἑτεροφύλους
ἔρωτες, ἀλλὰ μόνο γιὰ θείους».
Ἔτσι μένουμε μὲ αὐτὸ τὸ ἐρωτηματικό, ποῦ
εἶναι οἱ ἀποδείξεις; ποῦ εἶναι τὰ τεκμήρια; Ἀλλὰ ὑπάρχει, ὑπάρχει ἕνα
ἐξ ἀντιθέτου ἐπιχείρημα φοβερό, τὸ ὁποῖον ἀναπτύσσει ἐν συνεχείᾳ ὁ
πατήρ. Λέγει δηλαδὴ ὅτι ἐμεῖς μαρτυρίες τέτοιες δὲν εἴδαμε. Ἀλλὰ εἴδαμε
στὰ διάφορα βιβλία, ποὺ ἔχει γράψει καὶ τελευταίως στὸ «Καταφύγιο Ἰδεῶν»
ἐρωτικὰ παραληρήματα καὶ παραπέμπει σὲ σελίδες ἀλλὰ καὶ ὑβριστικὲς
ἐκφράσεις, «μὴ δυσωπούμενος οὔτε ἀπὸ τὸ ἱερὸ σχῆμα τοῦ μοναχοῦ, οὔτε ἀπὸ
τὸ γῆρας τῶν 73 ἐτῶν». Γιὰ σκεφθῆτε καὶ τὸ λέει ἐν συνεχείᾳ πάλι, ἕνας
ποὺ ἔχει τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη, τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριόν μας, εἶναι
δυνατὸν νὰ ἐκπέμπεται σὲ ὕβρεις, εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ σέβεται ἕνα
γέροντα μοναχό, ποὺ εἶναι σαράντα καὶ πλέον χρόνια στὴν ἄσκηση στὸ Ἅγιο
Ὄρος; Καὶ τί λέει; Τί χαρακτηρισμοὺς λέγει; «Θηριώδης ἐμπάθεια ἀπὸ
συσσωρευμένη στέρηση». Σκεφθῆτε χαρακτηρισμό, ποὺ λέει, ποὺ ἔγραψε καὶ
σὲ μία ἡμερήσια, αὐτό, λέει, ποὺ κάνει ὁ π. Θεόκλητος, εἶναι θηριώδης
ἐμπάθεια ἀπὸ συσσωρευμένη στέρηση. Ποῦ εἶναι ὁ ἐξαγιασμὸς τῆς ψυχῆς, ποὺ
εἶναι ἡ καθαρότης τῆς ψυχῆς, ποῦ εἶναι ὁ θεῖος ἔρωτας; Ἕνας, ποὺ εἶναι
συνεπαρμένος ἀπὸ τὸν θεῖο ἔρωτα, μπορεῖ νὰ πῆ τέτοιες ἐκφράσεις; Καὶ
ἀκόμα ὅτι «ὑπεραμύνομαι τῆς ἀτομικῆς μου εἰδωλοποιημένης στέρησης, ὁ
ἀνέραστος ἐγωκεντρισμός μου μὲ ἐγκλωβίζει στὶς ἐρωτικές μου στερήσεις
πάσχοντας, τὴν ἐρωτικὴ στέρηση τὴν μετατρέπω σὲ μανιασμένο πάθος
αὐτοδικαίωσης καὶ ἡ τραγική μου στέρηση μετατρέπεται σὲ ἐπιθετικότητα
καὶ ἄλλες καὶ ἄλλες πολλὲς τέτοιες ἐκφράσεις, ὧν οὐκ ἔστι ἀριθμὸς μὲ
φροϋδικοὺς ὅρους, γύρω ἀπὸ τὸ σέξ, ποὺ δείχνει τὴν προσφιλῆ ἐνασχόλησή
του. Ἀλλὰ οἱ φθάσαντες στὶς κορυφὲς τοῦ θείου ἔρωτος, εἶχαν προηγουμένως
ἐλευθερωθῆ (αὐτὸ ποὺ εἴπαμε προηγουμένως) ἀπὸ τὰ ψεκτὰ πάθη καὶ δὲν
ὕβριζαν. Ὅμως οἱ νεορθόδοξοι, δέσμιοι τῶν παθῶν τους καὶ ἐνεργούμενοι
ὑπὸ τῶν δαιμόνων, ποὺ τοὺς ἐμπαίζουν, ἐνῶ κυλίονται στὸν βόρβορο τῶν
ἡδονῶν αἰσθάνονται μέσα στὴ φιλήδονη βακχεία τους ὅτι ἀπολαμβάνουν τὸν
θεῖο ἔρωτα». Τοῦτο εἶναι τὸ σκοτάδι τους, ἡ πλάνη τους.
Τὸ παράδειγμα τῶν ἐγγάμων Ἁγίων
Ἐδῶ νομίζω πρέπει νὰ σταματήσουμε καὶ ἂν
θέλη ὁ Πανάγαθος Θεός, θὰ προχωρήσουμε καὶ τὴν ἄλλη Δευτέρα νὰ δοῦμε
καλλίτερα τί μαρτυρίες φέρνει γι’ αὐτὴ τὴν αἵρεση καὶ τὴν πλάνη ὁ
Γιανναρᾶς καὶ οἱ ὁμόφρονές του καὶ ποιὰ εἶναι ἡ ὀρθόδοξος ἀπάντηση πάνω
σ’ αὐτό.
Ὅμως ὁ κίνδυνος δὲν εἶναι κάτι τὸ
φανταστικό, δὲν εἶναι κάτι ἔξω ἀπὸ μᾶς, εἶναι μία πραγματικότητα, εἶναι
κάτι ποὺ κινδυνεύουμε ὅλοι μας καὶ γι’ αὐτὸ ἂς τὸ προσέξουμε. Καὶ ἂς
παρακαλέσουμε καὶ τὸν Κύριό μας, ἐκείνους ποὺ κηρύσσουν αὐτὲς τὶς πλάνες
νὰ τοὺς φωτίση καὶ νὰ μετανοήσουν, ἀλλὰ καὶ μᾶς ἐπίσης νὰ μᾶς βοηθήση
νὰ ζοῦμε τὴν ὀρθόδοξη παράδοσή μας, τὸν ὀρθόδοξο τρόπο τῆς μετανοίας καὶ
ἀσκήσεως, ὅπως μᾶς τὸν ἔχουν παραδώσει οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ τὸ βλέπουμε
καὶ στοὺς βίους τῶν Ἁγίων.
Ἕνα μικρὸ παράδειγμα θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πῶ,
πῶς σκέπτονται οἱ νεορθόδοξοι, εἶναι ὅτι τελευταίως βγῆκε καὶ ἕνα
βιβλίο γιὰ τοὺς ἐγγάμους ἁγίους, ποὺ συνῆψαν τὸν γάμο, εἶχαν οἰκογένειες
καὶ ἐπειδὴ φαίνεται ἀπὸ ὅλα τὰ συναξάρια ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι, ποὺ
ἁγίασαν πραγματικὰ ἔφθασαν σὲ μεγάλα ὕψη ἀρετῆς, ἔζησαν μὲ μεγάλη
καθαρότητα, σήμερα ἑορτάσαμε τὸν Ἅγιο Ἀνδρόνικο καὶ τὴν συμβία του τὴν Ἁγία Ἀθανασία.
Ἦσαν παντρεμένοι καὶ σχημάτισαν οἰκογένεια. Ἐπέτρεψε ὁ Κύριος μία
δοκιμασία καὶ ἐκοιμήθησαν τὴν ἴδια μέρα καὶ τὰ δύο τους παιδιά.
Στενοχωρήθηκε ἡ συμβία, ἡ Ἁγία Ἀθανασία, ἔκλαιγε ἀπαρηγόρητη, ἀλλὰ ἐκεῖ
στὸ κοιμητήριο παρουσιάστηκε, ὁ Ἅγιος μάρτυς Ἰουλιανὸς νομίζω καὶ τῆς
λέγει: γυναίκα μὴ στενοχωρῆσαι, νὰ εἶσαι βεβαία ὅ,τι ἔχουν στερηθῆ τὰ
παιδιά σου, θὰ τὰ ἀπολαύσουν ὅλα στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἕνας
ἄνθρωπος ποὺ πεινάει καὶ θέλει τὴν ἀναγκαία τροφή, ἔτσι τὰ παιδιά σου θὰ
ζητοῦν ἀπὸ τὸν Οὐράνιο Πατέρα, αὐτὰ ποὺ στερήθηκαν σ’ αὐτὴ τὴ ζωή. Καὶ
ἔλαβε μία τέτοια ἔτσι παρηγορία, μία ἀνακούφιση, ποὺ πῆγε στὸν ἄνδρα της
καὶ λέει αὐτὰ ἔζησα, αὐτὰ εἶδα, ζήσαμε τὴν οἰκογενειακὴ ζωή, θὰ ἤθελες
τώρα νὰ ζήσωμε καὶ τὴν μοναχικὴ πολιτεία, τὴν μοναχικὴ ζωή; καὶ πῆραν
ἀπόφαση, ἔδωσαν τὰ ὑπάρχοντά τους, ἔκαναν ἐλεημοσύνες καὶ ἐν συνεχείᾳ
ἀκολούθησαν τὴν μοναχικὴ πολιτεία, σχεδὸν ζῶντας ἄγνωστοι, νὰ μὴ ξέρη ὁ
ἕνας τὸν ἄλλον, κάτω ἀπὸ ἕνα διακριτικώτατο Γέροντα, τὸν Ἅγ. Δανιήλ,
πατέρα τους πνευματικὸ καὶ ἔφθασαν σὲ μεγάλα πραγματικὰ ὕψη ἀρετῆς,
ἁγιότητος καὶ ἡ Ἐκκλησία μας τοὺς τιμᾶ σήμερα 9 Ὀκτωβρίου, τὴν εὐχή τους
νὰ ᾽χουμε, ὡς Ἁγίους. Καὶ λέει καὶ ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς στὶς
διδαχές του, θυμᾶσθε; «ὅτι ὁ σπόρος ὁ καλός, ποὺ ἔπεσε στὴν ἀγαθὴ γῆ
ἔφερε καρπὸν τριακονταπλάσιο σὲ κείνους τοὺς ἀνθρώπους, ποὺ ζοῦν κατὰ
Θεόν, φέρουν παιδιὰ στὸν κόσμο, ὅπως ἦταν ὁ πολύτεκνος ἱερεὺς μὲ τὰ
πολλὰ παιδιά, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι ἀφοῦ ἔζησαν τὴν
οἰκογενειακὴ ζωή, πάλαιψαν νὰ ζήσουν καὶ τὴν μοναχικὴ πολιτεία, καὶ ὅπως
εἶναι, λέει, ὁ Ἅγιος Ἀνδρόνικος μὲ τὴν συμβία του Ἁγία Ἀθανασία, αὐτοὶ
ἔφερναν τὰ ἑξήκοντα καὶ εἶναι καὶ ἄλλοι ὅπως εἶναι ἡ Ἁγία Παρασκευή, ποὺ
ἔζησε ἐν παρθενίᾳ, ἔλαβε τὸ στεφάνι τῆς παρθενίας καὶ ἐν συνεχείᾳ ἔλαβε
καὶ τὸ στέφανο τοῦ μαρτυρίου, αὐτοὶ εἶναι ποὺ ἔφεραν τὰ ἑκατό».
Τώρα αὐτὰ τὰ ὡραῖα παραδείγματα
ἐστενοχώρησαν τοὺς νεορθοδόξους. Αὐτοὶ ἤθελαν νὰ ἔχουν παραδεί-γματα
ἐνδεχομένως νὰ ζοῦν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐν ἁμαρτίαις βέβαια, κάπως ἡ οἰκογένεια
καὶ ταυτόχρονα νὰ φθάσουμε καὶ στὴν ἁγιοσύνη. Δὲν γίνονται αὐτὰ καὶ τὸ
ἕνα καὶ τὸ ἄλλο. Ἡ κάθαρση, ἡ θέωση τοῦ ἀνθρώπου, ἡ σωτηρία του
ἐπιτυγχάνεται δι᾽ αὐτῆς τῆς ὁδοῦ καὶ δι᾽ αὐτὸ τὸ βιβλίο αὐτὸ ποὺ
ἐξεδόθη, τὸ ἐπολέμησαν, λέει δὲν μᾶς εὐνοεῖ στὶς ἀπόψεις, αὐτὸ δὲν μᾶς
ἐξυπηρετεῖ, τὸ ἐπολέμησαν πραγματικά, τοὺς βίους τῶν ἁγίων πολέμησαν.
Ποῦ πᾶμε: δηλαδὴ εἶναι ἕνα κατασκεύασμα δικό τους αὐθαίρετο, ἀντίθετο
ἀπὸ ὅ,τι παραλάβαμε.
Ὁ Κύριος πραγματικὰ νὰ μᾶς φυλάττη ὅλους καὶ νὰ θελήσουμε ταπεινά, νὰ ζοῦμε τὴν ἀληθινὰ ὀρθόδοξη ζωή.
Σᾶς παρακαλῶ ὅπως εἶπα ἀπόψε νὰ
προσευχηθοῦμε ἰδιαιτέρως καὶ γιὰ τὴν Σεπτὴ Ἱεραρχία μας, δὲν εἶναι
ἄσχετο τὸ θέμα αὐτό, ποὺ εἴπαμε ἀπόψε, δὲν εἶναι ἄσχετο καὶ μὲ τὰ
πρόσωπα, ποὺ θὰ ἐκλέξουν αὔριο καὶ ὁ Θεὸς νὰ δώση, νὰ ὑπάρχη ἔτσι κατὰ
Θεὸν ἐκλογή, γιὰ νὰ χαροῦν καὶ οἱ ἄγγελοι στὸν Οὐρανὸ καὶ οἱ ἄνθρωποι
ἐδῶ στὴ γῆ καὶ νὰ εἶναι ἡ δόξα τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας.
