Κάποτε μία χήρα μὲ παρακαλοῦσε νὰ τῆς βρῶ ἕνα παιδί, νὰ τὸ υἱοθετήσει.
- Τέτοια πράγματα δὲν κάνω, τῆς εἶπα. Μὲ τὸν σύζυγό σας, πόσα παιδιὰ κάνατε;
- Ἕνα κάναμε καὶ αὐτὸ μὲ τὸ πῆρε ὁ Θεός. Καὶ νὰ ἤξερες ἕνα χρυσὸ παιδὶ κ. Παναγόπουλε... Καὶ ἄρχισε νὰ κατηγορεῖ τὸν Θεό, ποὺ τῆς πῆρε τὸ παιδὶ καὶ δὲν θὰ εἶχε τώρα τὴν ἀνάγκη νὰ υἱοθετήσει ἕνα ἄλλο παιδί.
Ἀπὸ τὴ συζήτηση πληροφορήθηκα, ὅτι τὸ παιδὶ αὐτὸ σκοτώθηκε στὴ θάλασσα. Ἦταν ἕνα πρωϊνό, ἀνήμερα τῆς Παναγίας τὸν Δεκαπεντάγουστο. Πῆγε στὴ θάλασσα μὲ τοὺς φίλους του καὶ ἔκανε βουτιές. Καὶ στὴ βουτιὰ μέσα, χτύπησε σὲ μία πέτρα καὶ σκοτώθηκε. Λέω στὴ μάνα:- Τί παιδὶ ἦταν αὐτό, ποὺ ἀνήμερα τῆς Παναγίας, ἀντὶ νὰ πάει στὴν Ἐκκλησία, πῆγε στὴ θάλασσα γιὰ μπάνιο. Δὲν τὸ καταλαβαίνεις, ὅτι ὅταν ἀπομακρύνεσαι ἀπὸ τὸν Χριστό, χάνεσαι καὶ ἔχουμε τέτοια ἀποτελέσματα;...
- Κύριε Παναγόπουλε, ἔτσι εἶναι σήμερα τὰ παιδιά...
Τὸ παιδὶ αὐτό, ὅπως ἔμαθα ἐκ τῶν ὑστέρων, εἶχε χωρίσει ἕνα ζευγάρι. Εἶχε πάρει τὴ γυναίκα κάποιου μὲ τὸν ὁποῖο εἶχαν 3 παιδιά. Ὅμως γιὰ τὴ μάνα, τὸ παιδὶ τῆς ἦταν ὁ ''θεός'' της. Οὐδεμία συζήτηση ἔκανε γιὰ τὴ ζωή του, δὲν μοῦ μίλησε καθόλου γιὰ τὴν ψυχή του καὶ τὸν ἔβλεπε σὰν σάρκα, σὰν σῶμα καὶ ὄχι σὰν ψυχή.
Ἔτσι εἶναι καὶ σκέφτονται δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι γονεῖς. Δὲν βλέπουν τὸ παιδί τους ἀπὸ ἀπόψεως πνεύματος, ψυχῆς, ἀλλὰ τὸν βλέπουν μόνο ἐξωτερικῶς ὡς σάρκα. Καὶ κόπτονται, πὼς θὰ κάνουν ἀνωτέρα τὴ ζωή τους, νὰ τοὺς ἀφήσουν ἀκίνητα καὶ χρήματα, γιὰ νὰ ζήσουν μία ἄνετη καὶ καλὴ ζωή, ἐνῶ γιὰ τὴν ἀθάνατη ψυχή τους, ἀδιαφοροῦν...
- Τέτοια πράγματα δὲν κάνω, τῆς εἶπα. Μὲ τὸν σύζυγό σας, πόσα παιδιὰ κάνατε;
- Ἕνα κάναμε καὶ αὐτὸ μὲ τὸ πῆρε ὁ Θεός. Καὶ νὰ ἤξερες ἕνα χρυσὸ παιδὶ κ. Παναγόπουλε... Καὶ ἄρχισε νὰ κατηγορεῖ τὸν Θεό, ποὺ τῆς πῆρε τὸ παιδὶ καὶ δὲν θὰ εἶχε τώρα τὴν ἀνάγκη νὰ υἱοθετήσει ἕνα ἄλλο παιδί.
Ἀπὸ τὴ συζήτηση πληροφορήθηκα, ὅτι τὸ παιδὶ αὐτὸ σκοτώθηκε στὴ θάλασσα. Ἦταν ἕνα πρωϊνό, ἀνήμερα τῆς Παναγίας τὸν Δεκαπεντάγουστο. Πῆγε στὴ θάλασσα μὲ τοὺς φίλους του καὶ ἔκανε βουτιές. Καὶ στὴ βουτιὰ μέσα, χτύπησε σὲ μία πέτρα καὶ σκοτώθηκε. Λέω στὴ μάνα:- Τί παιδὶ ἦταν αὐτό, ποὺ ἀνήμερα τῆς Παναγίας, ἀντὶ νὰ πάει στὴν Ἐκκλησία, πῆγε στὴ θάλασσα γιὰ μπάνιο. Δὲν τὸ καταλαβαίνεις, ὅτι ὅταν ἀπομακρύνεσαι ἀπὸ τὸν Χριστό, χάνεσαι καὶ ἔχουμε τέτοια ἀποτελέσματα;...
- Κύριε Παναγόπουλε, ἔτσι εἶναι σήμερα τὰ παιδιά...
Τὸ παιδὶ αὐτό, ὅπως ἔμαθα ἐκ τῶν ὑστέρων, εἶχε χωρίσει ἕνα ζευγάρι. Εἶχε πάρει τὴ γυναίκα κάποιου μὲ τὸν ὁποῖο εἶχαν 3 παιδιά. Ὅμως γιὰ τὴ μάνα, τὸ παιδὶ τῆς ἦταν ὁ ''θεός'' της. Οὐδεμία συζήτηση ἔκανε γιὰ τὴ ζωή του, δὲν μοῦ μίλησε καθόλου γιὰ τὴν ψυχή του καὶ τὸν ἔβλεπε σὰν σάρκα, σὰν σῶμα καὶ ὄχι σὰν ψυχή.
Ἔτσι εἶναι καὶ σκέφτονται δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι γονεῖς. Δὲν βλέπουν τὸ παιδί τους ἀπὸ ἀπόψεως πνεύματος, ψυχῆς, ἀλλὰ τὸν βλέπουν μόνο ἐξωτερικῶς ὡς σάρκα. Καὶ κόπτονται, πὼς θὰ κάνουν ἀνωτέρα τὴ ζωή τους, νὰ τοὺς ἀφήσουν ἀκίνητα καὶ χρήματα, γιὰ νὰ ζήσουν μία ἄνετη καὶ καλὴ ζωή, ἐνῶ γιὰ τὴν ἀθάνατη ψυχή τους, ἀδιαφοροῦν...
