«Δέν ξέρω, ἀγαπητοί μου, σήμερα τί χαιρετισμό λέμε, ἅμα συναντηθοῦμε μέ τούς ὑπαλλήλους μας, τούς φίλους μας, τούς συγγενεῖς μας κτλ. Τί λέμε; Λέμε: «Καλημέρα», λέμε: «Καλησπέρα», λέμε: «Γειά σας» …
Μάλιστα τό «γειά σας» εἶναι πολύ της μόδας [ἡ ὁμιλία ἔγινε 3-11-1980], ἰδίως στούς μαθητές, οἱ ὁποῖοι τώρα καί στόν ἱερέα, στόν καθηγητή καί στόν Πρύτανη τοῦ Πανεπιστημίου λένε: «Γειά σας»! Κάτι πού θά ἦταν ἀδιανόητο μόλις λίγα χρόνια πιό μπροστά. Νά λές στόν πνευματικό σου: «Γειά σου»! Ἐμένα ἔτσι μοῦ λένε τώρα τά παιδιά: «Γειά σου»! Καί ὅταν μοῦ τό εἶπε μία πάρα πολύ καλή κοπέλα τῶν Κ.Α.Τ.Ε.Ε., καί πνευματική, πού ἐξομολογεῖται: «Γειά σας», «Γειά σου», σᾶς βεβαιώνω ὅτι μέ ἐξέπληξε αὐτό καί τήν παρεξήγησα. Ὅταν μοῦ τό ξαναεῖπε, μέ πείραξε ἀκόμη. Καί ὅταν εἶδα νά μοῦ τό λέγουν κι ἄλλοι μαθητές καί μαθήτριες, τότε εἶπα: «Εἶναι καθιερωμένο πιά, ἄς βγῶ ἐγώ ἀπό τήν παλιά μου τήν ἐποχή, ἄς τό ἀποδεχτῶ, καί νά τελειώνει ἡ ἱστορία!». Πάντως, κι αὐτό τό «γειά σου» καί «γειά σας» ἔχει ἕνα κάποιο περιεχόμενο. Εὔχομαι στόν ἄλλον νά ἔχει ὑγεία. Αὐτό θά πεῖ «γειά σου», νά ἔχεις ὑγεία. Προσέξτε, εἶναι πολύ φτωχός χαιρετισμός. Συναντᾶμε ἐδῶ, ἀγαπητοί μου, στό βιβλίο αὐτό τῆς «Ρούθ», τόν πλούσιο χαιρετισμό: «Κύριος μεθ’ ὑμῶν», ὁ Κύριος μαζί σας! Ὡραῖος χαιρετισμός! Καί ποιά εἶναι ἡ ἀπάντηση τῶν ἐργατῶν; «Εὐλογῆσαί σε Κύριος!», εἴθε νά σέ εὐλογήσει ὁ Κύριος! Ἄν ἔπρεπε σήμερα νά ἀλλάζαμε τούς χαιρετισμούς πού ἔχουμε καί βάζαμε αὐτούς τούς χαιρετισμούς, πόσο ὡραιότερη θά ἦταν ἡ ζωή μας, κι ἄν θέλετε, τέτοιοι χαιρετισμοί μᾶς φέρνουν πιό κοντά μεταξύ μας!».
