Ἅγιος Ἀντώνιος ὁ Μέγας
Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ
Ἐφ᾿ ὅσον ἐννοεῖς τὰ περὶ Θεοῦ, νὰ
εἶσαι εὐσεβής, χωρὶς φθόνο, ἀγαθός,
σώφρων, πράος, χαριστικὸς κατὰ δύναμιν, κοινωνικός, ἀφιλόνεικος καὶ τὰ
ὅμοια. Διότι αὐτὸ εἶναι τὸ ἀπαραβίαστο ἀπόκτημα τῆς ψυχῆς, νὰ ἀρέσει στὸ
Θεὸ μὲ τέτοιες πράξεις καὶ μὲ τὸ νὰ μὴν κρίνει κανέναν καὶ νὰ λέει γιὰ
κανέναν, ὅτι ὁ δείνα εἶναι κακὸς καὶ ἁμάρτησε. Ἀλλὰ καλλίτερο εἶναι νὰ
συζητᾶμε τὰ δικά μας κακά, καὶ νὰ ἐρευνᾶμε μέσα μας τὴ δική μας
πολιτεία, ἐὰν εἶναι ἀρεστὴ στὸ Θεό. Διότι, τί μᾶς μέλει ἐμᾶς, ἐὰν ὁ
ἄλλος εἶναι πονηρός;
