Ο βασανισμός των αγίων μαρτύρων τής Σεβάστειας
Θα
θέλαμε να φέρουμε στην προσοχή των αναγνωστών τής διαδικτυακής μας
πύλης, μια ιστορία για το πώς κάποτε, σε μια ναζιστική φυλακή, ο
Μητροπολίτης Ιωσήφ (Τσερνόφ 1893-1975) παρ΄ολίγο να έχανε την ζωή του
από το δριμύ κρύο.
Στο Ταγκανρόγκ (ΣτΜ: πόλη τής νότιας Ρωσίας), στον οίκο τού
αρχιερέα, ήταν κρεμασμένη μια εικόνα των Αγίων, οι οποίοι είχαν
βασανιστεί στην λίμνη τής Σεβάστειας (ΣτΜ: Οι Άγιοι Τεσσαράκοντα
Μάρτυρες ήταν επίλεκτοι στρατιώτες τάγματος τού στρατού του Λικινίου
οι οποίοι και αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στους διωγμούς κατά
των Χριστιανών και γι΄αυτό τούς γύμνωσαν και τούς έριξαν μέσα σε
παγωμένη λίμνη μέχρι που πέθαναν). Ως νεαρός ιεροδιάκονος στην
υπηρεσία τού Επισκόπου Αρσενίου στο κελί του, πέρναγα συχνά δίπλα
από αυτή την εικόνα, αλλά ποτέ δεν έδωσα την πρέπουσα προσοχή και
σεβασμό σε αυτούς τούς 40 μάρτυρες και μάλιστα μπορώ να πώς ότι
αμφισβητούσα την ύπαρξή τους: να υπήρξαν άραγε, να μην υπήρξαν ...
Μητροπολίτης τού Αλμάτι και Καζακστάν, Ιωσήφ (Τσερνόφ)
Και
έτσι, το χειμώνα του 1943, στο Ούμαν (ΣτΜ: Ουκρανία)
βρισκόμουν σε μια φυλακή τής Γκεστάπο, με παράθυρα ανοιχτά και
έναν φοβερό παγετό στον δρόμο. Ήμουν σχεδόν χωρίς ρούχα – με μόνο
το αντερί (ΣτΜ: μακρύ σκούρο ιερατικό ένδυμα, που συνήθως
φοριέται κάτω από το ράσο). Και τότε, σε αυτήν την πετρόχτιστη
φυλακή, ζήτησα τον θάνατο: "Κύριε, επέτρεψέ μου να πεθάνω!".
Δεν είχα την δύναμη να υπομείνω αυτό το ανείπωτο κρύο. Τότε
θυμήθηκα τούς 40 μάρτυρες τής Σεβάστειας και άρχισα να
προσεύχομαι σε αυτούς, να ζητώ συγχώρεση για το γεγονός ότι ποτέ
δεν τούς «αγκάλιασα» με την δέουσα ευλάβεια, για το ότι
δεν συναισθάνθηκα το μαρτύριο τους. Προσευχήθηκα με θέρμη, με
ειλικρίνεια - και σύντομα το αίσθημα απελπισίας υποχώρησε, και
ξάφνου μια ζεστασιά διαπέρασε το σώμα μου, και εγώ ο ίδιος
ζεστάθηκα. Και αφού το κρύο και η απελπισία υποχώρησαν, άνοιξε η
πόρτα τού δωματίου και μού έφεραν ένα πακέτο - τα Τίμια Δώρα,
ψωμί και ζεστά ρούχα.
Τα σοβιετικά στρατεύματα πλησίαζαν στην πόλη και οι Γερμανοί
άρχισαν να πυροβολούν μέχρι θανάτου τούς κρατούμενους. Έτσι, πήρα τα
Τίμια Δώρα στην παλάμη τού χεριού μου και προσευχόμουν μπροστά τους
όλη τη νύχτα. Οι πιστοί τού Ούμαν συγκέντρωσαν χρυσό και δωροδόκησαν
τον βοηθό τού διοικητή τής φυλακής. Αυτός έδωσε τον λόγο του ότι θα
με άφηνε ζωντανό, και πράγματι, ενώ άλλους κρατούμενους οι Γερμανοί
τούς ανάγκασαν να πάνε μαζί τους κι άλλους τούς πυροβολούσαν μέχρι
θανάτου, εμένα δεν με πείραξαν κι έτσι επέζησα.
Όταν έφθασαν τα Σοβιετικά στρατεύματα, ο Επίσκοπος Ιωσήφ συνελήφθη ξανά
- αυτή τη φορά από τις σοβιετικές αρχές. Έτρεφαν τρομακτικές υποψίες
για το γεγονός ότι είχε επιβιώσει σε φυλακή τής Γκεστάπο. Αλλά αυτή
είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία.
Από το: Το φως τής χαράς σε έναν κόσμο
θλίψης: ο Μητροπολίτης τού Αλμάτι και Καζακστάν Ιωσήφ, Βέρα Κορολιόβα.
Εκδόσεις Palomnik, 2004 (στην ρωσική)
