Το κοιμητήριο της μονής του αγίου Σάββα στην έρημο της Παλαιστίνης
Ο άγιος Σάββας κοιμήθηκε το 532 μ.Χ., αφού είχε προσφέρει μεγάλο πνευματικό έργο στους συνανθρώπους του, είχε γνωρίσει σπουδαίους αγίους, όπως ο Μέγας Ευθύμιος & ο άγιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης, και είχε φτάσει ο ίδιος σε ασύλληπτο ύψος αγιότητας. Είχε γίνει κυριολεκτικά ένα με τα πλάσματα της ερήμου και με όλους τους ανθρώπους. Μεταξύ άλλων, ο άγιος ίδρυσε την περίφημη μονή του στην έρημο της Παλαιστίνης, στην ανατολική πλευρά του Χειμάρρου των Κέδρων.
Η βραχώδης έρημος όμως δεν άφηνε αρκετό χώρο για να ιδρυθεί κοιμητήριο της μονής. Έτσι, ο άγιος προσευχήθηκε στο Θεό, να τακτοποιήσει Εκείνος το ζήτημα. Και ο Θεός το τακτοποίησε και συνεχίζει να το τακτοποιεί μέχρι σήμερα.
Το κοιμητήριο του μοναστηριού είναι μόνο ένα μικρό σπήλαιο κάτω από τη μονή, στο χωματένιο έδαφος του οποίου τοποθετείται άταφο το σώμα όποιου μοναχού φύγει για την αιώνια ζωή. Εκεί τα σώματα των μοναχών διαλύονται φυσιολογικά, κατά τους φυσικούς νόμους, όμως ποτέ δεν μυρίζουν και ποτέ δεν εμφανίζονται σκουλήκια. Στους αιώνες της ύπαρξης του μοναστηριού χιλιάδες μοναχοί έχουν τοποθετηθεί με σεβασμό και ευλάβεια στο χώμα αυτού του σπηλαίου και έχουν "λυθεί" με αυτό τον θαυμαστό τρόπο. "Αν μύριζαν τα σώματα, όχι μόνο δε θα μπορούσε κανείς να πλησιάσει εκεί, αλλά θα έπρεπε να είχαμε εγκαταλείψει και το μοναστήρι" λένε οι μοναχοί.
Οι μοναχοί έχουν πολλές φορές την ευκαιρία να δουν σκηνώματα (σώματα) πατέρων σε διάφορα στάδια διάλυσης, όταν συμβαίνει ν' ανοίξουν την είσοδο της σπηλιάς για να τοποθετήσουν ένα κεκοιμημένο σώμα λίγους μόλις μήνες μετά τον προηγούμενο. Η εικόνα αυτή, που σε μας και μόνο ως ιδέα προκαλεί φρίκη, σ' εκείνους προκαλεί σεβασμό και χαρά, γιατί φανερώνει τη νίκη του Θεού ενάντια στο θάνατο, που δεν είναι πια εχθρός (ή μάλλον, δεν υπάρχει καν θάνατος), αλλά ταξίδι προς την ουράνια πραγματικότητα.
