Ξημέρωσε ο Αύγουστος …

Η Παναγία η Αμπελιώτισσα(πηγή)

Παίρνω τσαμπί και αντίδωρο από Παπά το χέρι

Τα μερομήνια δείξανε, μα μόνο Ένας ξέρει …
Τρεχαντηράκι η ψυχή, πελάγου το μελτέμι,
καθάριο μελισσόκερο γύρω από την ανέμη ...

Βρίσκει απάγγειο φωτεινό, να μείνει πάντα θέλει
Όπως οι Τρείς οι Εκλεκτοί κάτω από την Νεφέλη…
Λευκοντυμένος Κύριος με Μωυσή και Ηλία ,
Δόξα που στέλνει ο Ουρανός, Αγαπητού Ευδοκία …

Διάσωσον και Επίβλεψον στην Δέσποινα του κόσμου
Κι εμένα Μήτερ Άχραντη ένα φιλί έλα δως μου …
Μεγάλα τα απογεύματα, νήστεμα και μετάνοια
Κόμποι από δάκρυα, στεναγμοί κι Ελπίδα επουράνια …

Στην Τήνο και στη Σουμελά, στης Πάρου όλες τις πύλες
Της πέμπουνε τα Εγκώμια, φέγγουνε οι καντήλες …
Γονατιστός ο Γλυκασμός, στερνό ξαποστειλάρι
Παραμονή της Χάρης Της οκτάηχο δοξαστάρι

Έρχεται το ξημέρωμα, Πάσχα σημαίνει πάλι
Αρχάγγελοι Την οδηγούν στου Γιού της την αγκάλη..
Παρήγορα υπόσχεται με πόνο της καρδιάς της,
Ευσπλαχνικά να δέεται να ελεεί ο Πλάστης

Το ξόδι γίνηκε γιορτή, χαρά και πανηγύρι
Πλατεία σημαιοστόλιστη, έναν χορό θα σύρει …
Μνήμες , μορφές θα θυμηθούν προγόνων Αθανάτων,
κι ο Αη Κοσμάς λέει στις εννιά το Απόστολοι εκ περάτων...

Κλειδοχρονιάς μελαγχολεί σαν φτάνει στο μουράγιο
Σε ένα ταψάκι με Σταυρό Φανέρωσε τον Άγιο…
Του Νηστικάρη η Κεφαλή λάμπει στο εικονοστάσι
κι οι κατηφέδες γείρανε και αυτούς να τους αγιάσει …

Πάρε τσαμπί κι αντίδωρο από Παπά το χέρι
Ξημέρωσε ο Αύγουστος, λιβανωτό το αέρι …

Από την συλλογή στιχουργημάτων με τίτλο:
Του Μηνού η ψυχή

Νώντας Σκοπετέας

proskynitis