Ο
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΙΜΙΛΙΑΝΟΣ απαγόρευε την λέξη «ΝΕΑ». Την θεωρούσε ως
πορνεία. Μετά την Ανάσταση του Χριστού δεν υπάρχουν νέα έλεγε. Το καλύτερο
«νέο» για Τον Θεό, τους Αγγέλους και τους ανθρώπους είναι η μετάνοιά
μας.
Ήθελε
οι Μοναχοί στο καθολικό να συννενοούνται με τα μάτια και όχι με λόγια
και φασαρίες. Επιζητούσε απόλυτη γαλήνη και ησυχία στην ώρα της λατρείας.
Σε
αγκάλιαζε και νόμιζες πως σε αγκάλιαζε η ίδια η Παναγία. Η Παναγία ήταν
τα πάντα για τον Γέροντα: Ζωή, πνοή, θησαυρός, πλουτισμός, ωραιότης, Μητέρα,
ευωδία, ευτυχία, δρόσος, πύλη, άνθος, παράδεισος.
Από
τον Γέροντα Αιμιλιανό μάθαμε την χρήση του Ψαλτηριού. Τον «Ψαλτήρα»
όπως τον ονομάτιζε. Το αποκαλούσε το «Ευαγγέλιο του Μοναχού.».
Έλεγε ότι το μοναστήρι είναι ο ουρανός προ του ουρανού. Όλοι οι Μακαρισμοί Του Κυρίου εφαρμόζονται στην ζωή του Μοναχού.
Συγκινούταν ο Γέροντας ακόμη και ένα λουλουδάκι να του πρόσφερες.
Κάνιστρο χάριτος με ένα αξέχαστο πλατύ και ατελείωτο χαμόγελο.
