Είμαστε καλομαθημένοι στα χρόνια μας οι άνθρωποι και σε όλα θέλουμε
την άνεση, την ευκολία, το βόλεμα, την ευχαρίστηση, την ανάπαυση. Δεν
είναι έτσι όμως. Σ’ αυτόν τον κόσμο, όσα χρόνια ζήσουμε, πρέπει να
δώσουμε τον εαυτό μας στα παθήματα του Χριστού, στον Σταυρό του Χριστού.
Πρέπει να δώσουμε τον εαυτό μας στο μαρτύριο. Λίγο πολύ όλοι θα
μαρτυρήσουμε.
Όποιος τελικά σωθεί, θα έχει περάσει πρώτα από μαρτύριο. Δεν είναι
βέβαια το ίδιο μαρτύριο για όλους, όμως όλοι θα περάσουμε από κάποιο
μαρτύριο. Οι όσιοι που έζησαν μετά τους διωγμούς, μετά από την εποχή των
μαρτύρων και ασκήτευαν στα όρη και στις ερήμους, έζησαν το μαρτύριο,
όπως λέγεται, της συνειδήσεως, όπως επίσης οι άγιοι Πατέρες και όλοι οι
άγιοι μέχρι σήμερα. Να ποθούμε, να επιθυμούμε το μαρτύριο και να είμαστε
πρόθυμοι να το βαστάσουμε και όχι να γογγύζουμε, να παραπονούμαστε και
όλο να θέλουμε να ξεφεύγουμε από δω κι από κει.
